Preview | Ravenswatch – Top-down, roguelike, verschillende personages en een fantasiesetting. Het zijn de voornaamste ingrediënten van de aankomende titel Ravenswatch. Een nieuwe game van ontwikkelaar Passtech, die begin volgende maand in early access gaat. Op termijn zal de game ook naar de PlayStation en Xbox komen en hoewel het nog even zal duren, konden we onlangs al een uurtje met de game aan de slag en dat gaf een degelijke indruk van wat we van deze titel mogen verwachten.

Combinatie van inspiratiebronnen

De ontwikkelaar omschrijft Ravenswatch als een game die een eigen draai geeft aan allerlei legendes, mythes en sprookjes, die als inspiratiebron hebben gediend. Het is een interessante mengelmoes, want er komen elementen van Duizend-en-een-nacht terug in de game, alsook de Noorse mythologie en meer symbolische verhalen als de drie biggetjes. Dit is niet letterlijk in de game verwerkt, maar dient meer als achtergrond qua inspiratie voor de verschillende personages. Ravenswatch is namelijk voorzien van een vrij diverse cast aan individuen die allemaal met hun eigen specialiteiten komen.

Het is zodoende bij het spelen niet mogelijk om in een team allemaal hetzelfde personage kiezen. Elke speler kiest een ander en het is dan zaak om elkaar aan te vullen in de combat die de game je presenteert. Dat is echter optioneel, want je kunt Ravenswatch ook prima alleen spelen. Ga je liever met vrienden op pad? Dan zul je een team van max vier personen kunnen vormen en aan de slag gaan in een omgeving die per speelbeurt anders is. Gezien het hier een roguelike avonturenspel betreft, zal elke nieuwe speelbeurt zorgen voor een nieuw gegenereerde omgeving en een start qua skills vanaf nul.

Dit komt het roguelike element ten goede, want daardoor weet je nooit helemaal wat je kan verwachten. Vanzelfsprekend gaat dit gepaard met de nodige uitdaging, want Ravenswatch is verre van een gemakkelijke game. Elke game die je speelt kent namelijk een vaste loop, waarbij je een eerste hoofdstuk binnenstapt dat wordt gegenereerd op basis van de skills die je helden hebben. Vervolgens zul je de omgeving moeten exploreren, tegen vijanden moeten vechten, levelen, nieuwe upgrades moeten verzamelen en meer, waarna je quests zult spelen die je meer context bij het verhaal geven en tot slot tref je een baas.

Deze baas moet verslagen worden en dan pas is het mogelijk om naar het volgende hoofdstuk te gaan, waarbij het proces zich weer herhaalt. Dit dan tegen een procedureel gegenereerde speelomgeving maakt dat Ravenswatch elke playthrough weer anders is. Niet zozeer alleen in de omgevingen en de opzet, maar ook in gameplay omdat je elke keer vrij bent in de samenstelling van je team en dat geeft de game in potentie oneindige herspeelbaarheid. Wat hierin een fijne factor is, is dat een hoofdstuk tot aan de baas ongeveer 30 minuten duurt, waardoor een complete run nooit meer dan twee uur zal duren, aangezien je na drie hoofdstukken de absolute eindbaas van het avontuur treft.

Opnieuw blijven spelen

Nu is een speelduur van twee uur op zichzelf niet bijster lang, maar om de diversiteit erin te houden zal Ravenswatch tegen de release voorzien zijn van 10 speelbare personages. Die zijn zoals al aangehaald geïnspireerd door allerlei oude verhalen. Zo heb je uit duizend-en-een-nacht het personage Aladdin. Uit de Europese middeleeuwen Robin Hood, maar ook Beowulf is van de partij en al deze personages komen met een eigen set aan skills. Zo is de een erg gericht op close combat daar waar de ander juist op afstand erg effectief is. Tijdens onze speelsessie leerden we al dat de personages bijzonder verschillend zijn qua gameplay en mogelijkheden, wat de daadwerkelijke kracht vormt om de game veelvuldig te doorlopen.

Elke held start bij aanvang met een basisset aan mogelijkheden. Dit zijn gewone aanvallen, krachtige aanvallen een speciale kracht en een defensieve move. Naarmate spelers succes boeken kunnen ze hun held op level vijf van een verbetering voorzien, waardoor er nog een ultieme kracht bijkomt. Bovendien kan elke specifieke mogelijkheid per held van een upgrade voorzien worden, waardoor iedere individu op zichzelf meer diepgang krijgt naarmate je meer speelt. Nu hebben we te weinig gespeeld om hier echt diep op in te gaan, maar feit is dat er best wat schuilgaat achter al deze helden en dat is wat uiteindelijk de vele vergelijkbare runs in de game van diversiteit moet voorzien.

Hach ’n slash

Als we naar de gameplay op zichzelf kijken doet Ravenswatch erg denken aan andere top-down hack ’n slashers zoals Diablo. Je wandelt als het ware van A naar B en ondertussen maak je alles wat je op je op pad tegenkomt met de grond gelijk. Dit kan met de basisaanvallen, maar verstandiger is om de specifieke skillset van je held te doorgronden om er het meeste uit te halen. Minstens zo belangrijk is om niet blind elk gevecht in te gaan, want Ravenswatch is verre van een gemakkelijke game. Het gaat juist om het samenwerken, het anticiperen op aanvallen en het bekijken hoe je een situatie het beste aan kunt vliegen.

Dat is wat de daadwerkelijke gameplay inhoudt, hoewel het in eerste instantie door de hack ’n slash opzet vrij simplistisch oogt. Het is juist wat erachter schuilgaat wat Ravenswatch net die extra punch moet geven waardoor het als een meerwaarde aanvoelt. Daarbij moeten we opmerken dat het geen ‘walk in the park’ is. Wij speelden de game op Nightmare 1, wat de laagste moeilijkheidsgraad is. In het uurtje dat we speelden wisten we geen enkele keer het einde van het eerste hoofdstuk te bereiken omdat we telkens in de pan werden gehakt. Dan te bedenken dat dit de laagste van de tien moeilijkheidsgraden was en dat de ontwikkelaar op termijn nog meer zal toevoegen. Het is die uitdaging van het spel, het optimaal benutten van de mogelijkheden van de helden en de gameplay doorgronden wat allemaal bijdraagt aan het roguelike element en dat zou voor tientallen uren speelplezier moeten zorgen.

Voorlopige conclusie

Ravenswatch is een game die op het eerste oog erg vergelijkbaar is met andere titels in het genre. Dankzij de visuele aankleding en sfeer voelt het qua beleving echter wel net wat anders aan en belangrijker nog: de gameplay is gestoeld op de diversiteit in de personages. Elke held komt met een compleet andere set skills en mogelijkheden, wat voor variatie zorgt. Ook biedt dit een uitdaging in het helemaal doorgronden om er zo het meeste uit te halen. Dit heeft als resultaat dat spelers veelvuldig in de loop van de gameplay zullen duiken en beetje bij beetje verder komen om uiteindelijk het slotstuk na pakweg anderhalf uur te bereiken. En dan begint het opnieuw tegen een nieuwe opzet. Een concept dat best interessant klinkt en wat we gespeeld hebben, voelde goed aan qua ervaring en gameplay.