Review | Exoprimal – Na wat tumultueuze jaren is Capcom de afgelopen paar jaar terug van weggeweest. Zodra we het logo van deze uitgever op een verpakking zien prijken, durven we haast onze handen ervoor in het vuur te steken dat het een titel van formaat is. Een kanttekening daarbij is wel dat Capcom deze reputatie weer heeft weten te bereiken door vooral op hun bestaande franchises te teren en deze naar een nieuw niveau te tillen. Met Exoprimal stapt Capcom weer even buiten de comfortzone van bekende franchises en probeert men iets nieuws te doen. Alleszins hebben we te maken met een multiplayer titel met potentie, maar er is nog wel wat werk aan de winkel om Exoprimal niet uit te laten sterven.

Flinterdun

Geloof het of niet, deze online-only PvPvE-titel heeft er een verhaal in verwerkt zitten. Jij maakt jouw eigen exo-piloot aan, genaamd Ace, die samen met zijn team in een alternatieve tijdlijn terechtkomt. In deze tijdlijn is een AI genaamd Leviathan op hol geslagen. Normaliter assisteert Leviathan alle exofighters met strategische tips, maar in deze tijdlijn is Leviathan geobsedeerd geraakt door het verzamelen van statistieken van allerlei exofighters. Jij en anderen worden ingezet in wargames waarin twee teams het tegen elkaar opnemen met als beloning ‘bonus existence’. Het verhaal wordt aan je gepresenteerd middels diverse cutscènes die vermakelijk kunnen zijn, maar weinig memorabel. Het verhaal van een op hol geslagen AI kennen we natuurlijk al uit diverse films, en daarnaast brengt Exoprimal op verhalend gebied weinig nieuws naar de tafel.

Botermals

Dat het verhaal wat magertjes is, wordt daarentegen gecompenseerd door de bijzonder soepele gameplay. De movement, het schieten en het diverse scala aan speciale aanvallen, dát zijn de redenen om Exoprimal te spelen. Als we de gameplay zouden moeten vergelijken met andere titels, dan komen we uit op een gekke hybride tussen Vanquish, Monster Hunter en een vleugje Overwatch. De diverse exosuits die je tot jouw beschikking hebt, zijn onderverdeeld in drie klassen, namelijk tanks, support en assault. Elke exosuit kent zijn eigen skills en een bepaalde balans. Zo heb je de support exosuit genaamd Witchdoctor die zich vrijwel alleen bezighoudt met healing, maar heb je ook Nimbus als support exosuit die wat meer gebalanceerd is tussen healing en aanvallen. Vanzelfsprekend is de healing van de Witchdoctor dan wel weer effectiever, gezien die weinig tot niet kan aanvallen.

Het hoofdelement van de game is natuurlijk dinosaurussen een kopje kleiner maken. Dat varieert tussen hordes aan Raptors en Pterodons tot de wat taaiere Pachycephalosaurus en met als kers op de taart het grove geschut in de vorm van een Triceratops of de koning onder de dinosaurussen: een T-rex. Wanneer je een Dino Survival-game start, krijg je een willekeurig aanbod aan missies voorgeschoteld. De meest voorkomende is Dinosaur Cull, waarin je hordes aan dinosaurussen confronteert. Daarnaast heb je ook Escort-missies, waarin je een NPC begeleidt naar een bepaald doel, en Omega Charge, waarin een speler de Omega Hammer oppakt en diverse objecten kapot maakt om verder te komen in het level.

Gebrek voor nu

Als afsluiter van een Dino Survival-missie krijg je een wat langere missie die, veelal, eindigt in een confrontatie met het andere team. Die opdracht varieert tussen Data Key Security, wat een soort payload is van Overwatch, tot aan een Neo T-rex waarin beide teams juist op het einde moeten samenwerken om dit gevaarte een kopje kleiner te maken. De eerste paar uur dat je Exoprimal speelt, lijkt het behoorlijk uitgebreid, maar je komt toch al redelijk snel tot de conclusie dat het allemaal wat snel in herhaling valt. De eerder genoemde bijzonder soepele gameplay geeft je nog wel motivatie om door te zetten, maar qua content is Exoprimal op dit moment nogal beperkt.

Dat beperkte gevoel kan je dan wel weer compenseren met diverse upgrades voor jouw exosuits. Elke exosuit heeft zijn eigen level waarmee hij na elk level weer ietsjes sterker wordt en jij hebt als speler ook een level waarmee je weer diverse extra’s krijgt die veelal van cosmetische aard zijn. Als aanvulling daarop krijg je eens per aantal levels een, jawel, kistje waarin ook weer wat cosmetische items zitten. Deze kistjes zijn vanzelfsprekend ook aan te schaffen, net als dat je extra dingen ontgrendelt wanneer je in het bezit bent van een battle pass. Hoewel wij best door deze dingen heen konden prikken, is het geen goede stap van Capcom geweest om een full-priced titel met een gebrek aan content bij launch uit te brengen en die ook nog eens te voorzien van behoorlijk wat monetization. Af en toe raakte we wel geïrriteerd van de diverse advertenties voor betaalde cosmetics.

Terug naar goede dingen

Wel vinden we Exoprimal behoorlijk prettig om naar te kijken. Het is allesbehalve ’s werelds mooiste game, maar de stijl en de details in de exosuits zijn zeker noemenswaardig. Capcom heeft voor Exoprimal gebruikgemaakt van zijn eigen RE Engine, die zichzelf al heeft bewezen om in diverse scenario’s goed bruikbaar te zijn. Daarmee bedoelen we dat die engine ingezet kan worden voor Capcoms grafische paradepaardjes zoals de recente delen van Resident Evil, maar ook voor games die op een minder capabele console worden uitgebracht, zoals Monster Hunter Rise op de Nintendo Switch.

In een online game met snelle actie zoals Exoprimal is het daarom goed dat Capcom ergens in het midden is gaan zitten qua grafische toeters en bellen om de performance te kunnen waarborgen. Exoprimal draaide bijzonder goed op het door ons gebruikte systeem (Ryzen 7 3700X, 32 GB RAM, Radeon 6900XT) en we hebben gedurende onze sessies geen gekke technische problemen gehad. Op een 1440p resolutie was het voor ons geen probleem om Exoprimal met alle instellingen op de hoogste stand te draaien op 144 fps, de grens van de door ons gebruikte monitor.

Minimalistisch

Het audiodesign van Exoprimal is wat ons betreft een wat gemengd geval. Over de gehele linie gezien is de audio zeker niet slecht, maar het weet ook niet echt een indruk achter te laten. Het stemmenwerk in de cutscènes is weinig memorabel, net zoals de stem van Leviathan die vaak nogal in herhaling valt. De muziek weet ook niet echt een impact te maken: het is gewoon erg middelmatig. We kregen een beetje het gevoel alsof men gewoonweg aan een AI heeft gevraagd ‘componeer een sci-fi soundtrack’ en dat hebben ze gebruikt als uitgangspunt. Het past allemaal wel in de game, maar het is wel erg braaf en durft geen risico’s te nemen.

Gespeeld op: Pc.
Ook beschikbaar op: PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One, Xbox Series X|S.

Conclusie

Het goede nieuws is dat Capcom met Exoprimal zeker geen slechte game heeft uitgebracht. Het slechte nieuws daarentegen is dat Exoprimal nooit zijn volledige potentie weet te bereiken. De fundering, zijnde de gameplay, is fantastisch strak en weet je voor een behoorlijke tijd te boeien, maar qua content is Exoprimal op dit moment gewoonweg te beperkt. Capcom heeft daarbij wel aangegeven dat er meer aan zit te komen, maar dat kunnen we natuurlijk niet meenemen in een review. Op grafisch en performance gebied weet Exoprimal ons goed te bedienen, om vervolgens met de audio weer een gevoel van teleurstelling te creëren. Exoprimal heeft absoluut potentie, maar of die potentie ooit benut gaat worden zal vallen of staan met in hoeverre de playerbase actief blijft in de game.

Pluspunten

  • Ontzettend strakke gameplay
  • Visueel prima
  • Prettige performance
  • Mogelijkheden exosuits

Minpunten

  • Erg beperkte content bij launch
  • Wat schofterige monetization
  • Audio laat te wensen over

6.5