Review | Sonic Superstars

Review | Sonic Superstars – Sonic Team heeft met de eerste drie delen van Sonic the Hedgehog laten zien dat ze weten hoe je goede 2D-games moet maken met de blauwe egel in de hoofdrol. Toen 3D-games populairder werden, werd het duidelijk dat de Japanse ontwikkelaar meer moeite had om Sonic naar de derde dimensie te brengen. Sonic Adventure en diens vervolg kwamen nog redelijk goed uit de verf, maar haalden niet het niveau van de 2D-games. De 3D-titels die Sonic Team daarna maakte, konden niet eens tippen aan Sonic Adventure. De ontwikkelaar maakte later samen met Dimps nog twee delen van Sonic 4 – wat weer een 2D platformer was – maar ook deze games waren niet overtuigend. Met Sonic Frontiers vorig jaar wist men wel weer te overtuigen dus het gaat met wat ups & downs. Nu heeft Sonic Team geheel zelf weer een 2D-titel van de blauwe egel gemaakt in de hoop oude tijden te doen herleven of zelfs de beste 2D-Sonic ooit te maken. Pakt dat goed uit? We gaan het je nu vertellen.

Terug naar het begin

Sonic Superstars is een platformgame en zoals eerder aangegeven, keert de actie terug naar 2D. Dit keer vecht je niet alleen tegen Dr. Eggman, maar ook tegen een mysterieuze vijand. Je zult het avontuur bovendien niet alleen met Sonic kunnen beleven, maar ook met drie andere personages: Amy Rose, Knuckles en/of Tails. Elk personage heeft zijn eigen speciale eigenschap. Amy Rose heeft bijvoorbeeld een dubbele sprong, Knuckles kan tegen muren opklimmen en Tails kan beperkt vliegen. Het avontuur zelf bestaat uit afzonderlijke levels waarin je van punt A naar punt B moet komen. Er zijn meerdere routes beschikbaar en gouden ringen zijn verspreid door de levels. Bovendien zijn er verschillende geheime doorgangen en ‘special stages’ te ontdekken

Een goed begin is het halve werk, toch?

Als je Sonic Superstars opstart, laat het allereerste laadscherm een prachtige Pixar-achtige grafische stijl zien waarbij de kleuren van het scherm spatten. Wanneer je eenmaal de campagne begint te spelen, merk je dat deze stijl is doorgevoerd naar de game zelf. Je zult ook al snel merken dat je personage uitermate rap reageert op je commando’s, zoals je gewend bent van de eerste paar Sonic-games, en dat is natuurlijk wat je wilt. De eerste levels doen denken aan de eerste paar delen, waarbij snelheid de boventoon voert, en dat is precies wat je van een Sonic-game verwacht. Natuurlijk zul je af en toe worden gestopt door obstakels of vijanden die je niet kunt ontwijken, maar het grootste deel van de tijd zal je op volle snelheid door de levels razen, wat zorgt voor een ware adrenalinekick.

Hoewel de eerste levels erg gaaf zijn, laat het level ontwerp naarmate je verder komt steeds wat meer steekjes vallen. Hierdoor wordt het spelen van Sonic Superstars gaandeweg wat minder leuk. Je zult bijvoorbeeld stalen stekels tegenkomen die zo zijn geplaatst dat je er bijna altijd op terechtkomt. Ook zijn er soms gaten in de grond die niet leiden naar een andere route, maar naar een snelle dood, zonder dat dit duidelijk wordt gemaakt. Je zult tijdens je avontuur ook net even teveel secties tegenkomen waarbij je juist langzaam moet platformen, anders overleef je de desbetreffende sectie niet. De snelheid die je verwacht wordt steeds meer de kop ingedrukt en dat is jammer. De campagne van Sonic Superstars is als geheel zeker geen slechte ervaring, maar het weet de kwaliteit van de eerste paar levels gewoon niet vast te houden.

Een vleugje originaliteit

Wat wel heel vet is, is de manier waarop Sonic Team hun eerdere 2D-games eert. Sommige levels hebben veel weg van levels uit eerdere delen in de franchise en de geluiden en muziek laten af en toe bekende deuntjes en tonen horen. De Japanse ontwikkelaar lijkt ook fan te zijn van retrogames, want er zijn secties in de game die duidelijk geïnspireerd zijn door titels die zelfs ver voor de eerste Sonic-game uitkwamen. Er wordt bijvoorbeeld verwezen naar Breakout en er is zelfs een level dat simpelweg een kloon van Fantasy Zone is. De manier waarop deze retro-titels in de gameplay zijn verweven, is erg goed gedaan en geeft de game tevens een origineel tintje.

Een andere originele feature van Sonic Superstars is dat je de campagne lokaal met maximaal vier spelers kunt spelen. Dit komt echter niet goed uit de verf, omdat je allemaal op hetzelfde scherm speelt. De actie is zo snel dat het vaak voorkomt dat het groepje uit elkaar valt. De camera weet ook regelmatig niet goed welke speler te volgen. Je ziet dan vaak dat het personage wordt gevolgd dat juist niet de beste route volgt en daardoor sterft. Spelers die buiten het scherm vallen, respawnen wel snel, maar omdat het groepje zo vaak uit elkaar valt en de camera de weg kwijtraakt, belemmert dat de vloeiende gameplay. Met twee spelers is het nog te doen, maar met vier spelers wordt het echt zeuren. Dit had voorkomen kunnen worden door gebruik te maken van split-screens. Eerdere 2D Sonic-titels deden dit al met 2 spelers en dat werkte veel beter. Merkwaardig dat ze hier dus niet voor gekozen hebben en ook is het gek dat er alleen lokale coöp mogelijk is en geen online coöp.

Iets speciaals

Sonic Team heeft een originele twist gegeven aan de te vinden Chaos Emeralds. Deze zijn ditmaal elk verbonden aan speciale vaardigheden, in plaats van dat je ze allemaal moet verzamelen om in een ‘Super-versie’ te veranderen. Wanneer je een smaragd vindt, kun je bijvoorbeeld op bepaalde momenten door watervallen zwemmen om geheime plekken in de levels te bereiken. Een andere Chaos Emerald laat meerdere kopieën van jezelf op het scherm verschijnen, waarmee je bijvoorbeeld vijanden meerdere keren kunt aanvallen. Hoewel dit interessant klinkt, blijken deze speciale vaardigheden in de praktijk niet echt nodig te zijn. Tijdens ons avontuur hebben we slechts één keer één speciale vaardigheid gebruikt, namelijk tijdens het laatste baasgevecht. Ze voegen dus eigenlijk weinig toe aan de game, omdat je ze in principe niet nodig hebt.

Er zijn ook weer ‘special stages’ aanwezig in Sonic Superstars, en hoewel deze aardig zijn, zijn ze niet bijzonder. Als je 50 gouden ringen hebt wanneer je langs een checkpoint loopt, krijg je bijvoorbeeld toegang tot een level dat lijkt op de special stage uit de eerste Sonic-game voor de SEGA Mega Drive. Dit is een afgesloten doolhof dat constant roteert en waarin zwaartekracht iets anders werkt dan normaal, waardoor je meer zweeft. Je moet hier uiteindelijk een gouden munt zien te vinden. Nu moet je echter drie van deze levels achter elkaar voltooien om de speciale stage succesvol af te ronden. Deze gouden munten kun je vervolgens gebruiken om items te kopen voor een door jou gemaakte avatar, die je weer kunt gebruiken in de Battle Mode.

Battle Mode en Time Trials zijn de extra modi die Sonic Superstars te bieden heeft. Time Trial is de eenvoudigste van de twee, waarbij je simpelweg probeert een level zo snel mogelijk te voltooien. Je kunt je tijd vergelijken met die van andere spelers op een online leaderboard. Battle Mode is een soort party modus, waarin je verschillende minigames kunt spelen, waaronder een soort tikkertje. Deze minigames zijn alleen vrij saai, dus je zult hier waarschijnlijk niet veel tijd aan besteden. Dit heeft als gevolg dat het verzamelen van gouden munten in de campagne, die alleen worden gebruikt om items voor je avatar te kopen, niet erg belangrijk is. Daarom heeft het weinig zin om de special stages in de campagne te spelen. Het is wel aardig, maar de beloning voegt niet veel toe. Aangezien de campagne van Sonic Superstars ook niet erg lang is en je hier snel doorheen gaat gezien je onbeperkte levens hebt, is het totale pakket qua content wat beperkt.

Mooi en vrolijk geheel

Op het gebied van audiovisuele presentatie valt er weinig te klagen. Zoals eerder vermeld, heeft de game een prachtige grafische stijl, die vooral goed tot zijn recht komt doordat dit wordt weergegeven in 4K. De animaties zijn ook erg goed, dus visueel gezien is Sonic Superstars best indrukwekkend. Alleen is de framerate van 60fps niet altijd stabiel. Heel af en toe zijn er enkele vertragingen merkbaar. Dit gebeurt gelukkig niet tijdens de snelle gedeeltes, maar vooral tijdens de introductie van een grote baas. Dit komt zelden voor en duurt ook niet lang, maar wanneer het gebeurt, valt het wel op. Het heeft echter geen invloed op de gameplay, gelukkig. De muziek in de game is wat je zou verwachten van een Sonic-game: vrolijk. Hoewel het niet de beste muziek is die je ooit in een Sonic-game hebt gehoord, vervult het zeker zijn doel.

Gespeeld op: PlayStation 5.
Ook beschikbaar voor: PlayStation 4, Xbox One, Xbox Series X|S, Nintendo Switch en pc.