Review | Avatar: Frontiers of Pandora – Ubisoft heeft er een beetje een handje van om voor hun openwereldgames nagenoeg dezelfde formule te gebruiken. Toen de eerste beelden van Avatar: Frontiers of Pandora werden getoond, leek de game aardig wat overeenkomsten te vertonen met Far Cry. Toen wij afgelopen oktober een vroege versie mochten spelen, konden we niets anders concluderen dan dat de game sterk lijkt op titels uit de eerder genoemde Ubisoft-franchise. We gaven toen wel aan dat er een kans was dat de volledige game ons misschien meer zou voorschotelen, zodat het een eigen identiteit zou kennen. Hier kunnen we nu eindelijk antwoord op geven.

Een vreemde in je vaderland

Jij speelt als een Na’vi die als kind samen met een paar andere lotgenoten onder valse voorwendselen is meegenomen door de RDA. De organisatie, bestaande uit mensen, heeft de kinderen namelijk ontvoerd om hen te gebruiken voor hun plan om Pandora te veroveren. De heropvoeding kan echter niet worden voltooid, omdat het gebouw waarin de Na’vi gevangen worden gehouden wordt aangevallen. De inmiddels ouder geworden slachtoffers zijn op de hoogte van de plannen van de RDA en zien deze situatie als een mogelijkheid om te ontsnappen en mee te strijden tegen degenen die Pandora willen veroveren.

Copy and paste?

Avatar: Frontiers of Pandora is een open wereld first-person action/adventure-game, waarin je een grote map tot je beschikking krijgt. In deze wereld zal je verschillende hoofd- en zijmissies moeten voltooien. Hieronder valt zoal RDA-fabrieken vernietigen, die de planeet vervuilen, op dieren jagen voor voedsel en items verzamelen om je wapens te versterken. De wapens omvatten handbogen en vuurwapens. Als je eerder openwereldgames van Ubisoft hebt gespeeld, met name de Far Cry-games, dan klinkt dit alles waarschijnlijk erg bekend. De Franse ontwikkelaar/uitgever maakt namelijk opnieuw gebruik van hun vertrouwde formule, maar dit keer is alles ondergedompeld in een Avatar-sausje. Nu kan je er ook voor kiezen of er aangegeven wordt waar je heen moet voor je volgende missie of dat je dit zelf uitvogelt aan de hand van wat aanwijzingen. Dit is dan weer overgewaaid uit de Assassin’s Creed franchise.

Hoewel Avatar: Frontiers of Pandora qua opzet bijna identiek is aan andere openwereldgames van Ubisoft, betekent dit niet dat het een slechte game is. Sterker nog, het spel biedt wel degelijk voldoende speelplezier. Dit komt mede door de goed uitgewerkte besturing en de interessante omgevingen in de speelwereld. De wereld van Avatar: Frontiers of Pandora ziet er ook nog eens zeer fraai en gedetailleerd uit en de bosrijke gebieden zijn uitermate dichtbegroeid. Het lopen door deze omgeving wordt verrijkt door parkour-achtige springmogelijkheden, die erg soepel aanvoelen. Later in het spel krijg je zelfs de mogelijkheid om te vliegen, wat het reizen tussen locaties versnelt en bovendien plezierig is om te doen.

Goed uitgewerkt

Over het schietgedeelte kunnen we ook alleen maar positief zijn. De verschillende wapens voelen prettig aan en je hebt de volledige controle over de mogelijkheden, zodat je niets in de weg staat om je plannen uit te voeren. Dit is ook nodig, want je zult niet alleen moeten strijden tegen de RDA, maar ook tegen de gevaren die Pandora herbergt. Dit zijn niet alleen wilde dieren, want zelfs planten kunnen jouw vijand zijn. Het is dus zaak om tijdens je avontuur goed je ogen open te houden. De verschillende missies en zijmissies die je moet volbrengen zijn niet bijzonder origineel te noemen, maar ze bieden wel degelijk een leuke ervaring. Het langzaam vergaren van betere wapens en uitrustingen, zodat je sterker wordt voelt ook niet te ‘grindy’ aan wat prettig is. De game herbergt meer dan genoeg content om je tientallen uren mee bezig te houden, ook al is de opzet niet bepaald origineel.

Wat de game doet onderscheiden van Far Cry is dat je nu niet echt de keuze hebt om als een kip zonder kop je vijanden te bevechten. Als je in Avatar ‘guns blazing’ een kamp probeert te veroveren, zal je 99 van de 100 keer het loodje leggen. In Avatar moet je wat meer stealthy te werk gaan. Dit komt onder andere doordat de AI van de vijanden behoorlijk goed is. Ze reageren adequaat op jouw acties – vijanden schrikken bijvoorbeeld als je onverwachts om een hoek springt – en ze nemen regelmatig strategische posities in om je te verslaan. Ze vereisen dus de nodige vaardigheden om uit te schakelen. Ook zijn hun wapens krachtig genoeg om je binnen no-time uit te schakelen. Als je eenmaal opgemerkt wordt, kun je beter wegrennen om je te verstoppen om nadien vanaf een andere plek terug te keren. De vuurgevechten kunnen dus intense situaties opleveren, wat heel tof is. Het had echter nog indrukwekkender kunnen zijn met wat meer variatie in vijanden, want daar schort het een beetje aan.

Nu weten we het wel

Wat minder leuk is, is dat er nog wat kleine technische foutjes aanwezig zijn. Heel soms zal een missie niet starten als je op het desbetreffende punt bent en personages staan soms op vreemde plekken. Tevens wordt er buitensporig veel gebruikgemaakt van de puzzel om te hacken. Hierbij krijg je een beeldscherm te zien met verschillende lijnen en het doel is om van punt A naar punt B te komen binnen een bepaalde tijd. Hoewel deze puzzels vrij eenvoudig zijn en op zichzelf best leuk als korte onderbreking, kom je ze zo vaak tegen dat het na verloop van tijd aardig je strot uitkomt. Daarnaast zijn sommige zijmissies en opdrachten ook wat repetitief. Zo tref je veel fetch quests aan, waarbij je een bepaald voorwerp moet vinden of maken om verder te komen. Dit voelt vooral als opvulling aan. Ook zijn er gebouwen in de wereld verspreid die je van stroom moet voorzien. Deze bouwwerken lijken allemaal sterk op elkaar en de manier waarop je de stroom inschakelt is erg eenvoudig, waardoor je het op een gegeven moment ook wel gezien hebt.

Detail of framerate?

Avatar biedt, net zoals veel andere moderne games, twee grafische modi: één gericht op resolutie en één op framerate. De eerstgenoemde kan oplopen tot 1800p met 30 frames per seconde, terwijl de laatstgenoemde tot ongeveer 1300p gaat, maar dan draait het spel op 60fps. Wat betreft de framerate valt er weinig te klagen. De framerate is in beide modi over het algemeen stabiel. Af en toe is er een framedrop, maar dit gebeurt zo zelden dat je het gemakkelijk door de vingers ziet. Wel is de modus gericht op framerate duidelijk minder scherp, wat logisch is. Kies je voor de resolutie, dan ziet de wereld er gewoon aanzienlijk mooier uit door duidelijkere details, ook al worden beide modi met FSR 2 opgeschaald naar 4K. Als je geen probleem hebt met het spelen van actiegames op 30 frames per seconde, raden we je aan om Avatar te spelen in de hoogste resolutie, ook al zijn dit soort titels over het algemeen prettiger speelbaar op 60fps.

De audio van Avatar: Frontiers of Pandora is van dezelfde kwaliteit als de graphics. Tijdens het avontuur zal de game je vergezellen van diverse deuntjes, die heel subtiel op de achtergrond spelen. De deuntjes zijn dus niet heel erg aanwezig en liften bijna onopgemerkt mee op de gameplay. De schietijzers klinken lekker ruig en ook de explosies produceren lekker gewelddadige geluiden. Hierdoor voelt de door jouw veroorzaakte chaos net even wat lekkerder aan. Ook het stemmenwerk is goed te noemen, met geloofwaardige dialogen en een hoorbare stemming van diverse personages. Op puur audiovisueel gebied weet Avatar dus prima te scoren.

Gespeeld op: PlayStation 5.
Ook beschikbaar voor: Xbox Series X|S en pc.

Conclusie

Als je ervan uitging dat Avatar: Frontiers of Pandora gewoon een Far Cry-game zou zijn met een Avatar-skin, dan zit je er niet ver naast. In grote lijnen houdt Ubisoft vast aan zijn vertrouwde formule, dus echt origineel kun je Avatar niet noemen. Als je genoeg hebt van de openwereldgames van Ubisoft, zal deze game waarschijnlijk niet voor veel enthousiasme zorgen. Als je echter niet bekend bent met de formule van de Franse ontwikkelaar/uitgever of als je dit soort titels nog steeds erg leuk vindt, dan biedt Avatar: Frontiers of Pandora je een leuke ervaring. De game presenteert een mooie speelwereld met genoeg activiteiten. De goed uitgewerkte besturing en intense vuurgevechten houden je regelmatig op het puntje van je stoel en het geleidelijk uitbouwen van je personage voelt niet te grindy aan. Wel moet je er rekening mee houden dat er te veel gebruik wordt gemaakt van één type puzzel en dat sommige (zij)missies wat eentonig zijn. Ook had wat meer variatie in vijanden geen overbodige luxe geweest. Dit weerhoudt de game er echter niet van om je tientallen uren aan vermaak voor te schotelen.

Pluspunten

  • Mooie en interessante omgevingen
  • Je een weg banen door de wereld is tof
  • Intense vuurgevechten
  • Veel content...

Minpunten

  • …die ook wat eentonige momenten kent
  • Wat weinig variatie in vijanden
  • Lijkt erg op andere Ubisoft openwereldgames
  • Hier en daar nog wat technische foutjes

7.5