Review | Helldivers 2

Review | Helldivers – Vanuit de stallen van Sony is het aanbod aan sterke multiplayer games de afgelopen jaren behoorlijk karig geweest. Waar je vroeger tekeer kon gaan in games als SOCOM, Resistance en Killzone, richt men zich tegenwoordig meer op de singleplayer ervaringen. Dat maakt het toch bijzonder dat Sony genoeg heil zag in Helldivers 2 en dat ze zelfs de moeite hebben genomen om zichzelf te verwerven tot uitgever van dit bijzondere vervolg op de twin-stick shooter die Helldivers heet. Met een kenmerkende, satirische toon heeft Helldivers 2 behoorlijk wat in z’n mars, dus duik vooral deze review in, waar we alles gaan uitleggen.

Een duik in het diepe

Helldivers 2 opent met een heerlijk stukje propaganda wat ons gelijk met weemoed deed terugdenken aan de film Starship Troopers, de cultklassieker van onze eigen Paul Verhoeven. Hierna krijg je een korte uitleg dat Super Earth wordt bedreigd door Terminids (min of meer de bugs uit Starship Troopers) en de Automatons (denk Skynet uit de Terminator-films). Jij bent een nieuwe rekruut die wordt opgeleid tot Helldiver. Tijdens de tutorial, waar de fascistische satire vanaf druipt, leert de game je de fijne kneepjes van het Helldivers-vak. Heb je de tutorial eenmaal succesvol doorlopen, krijg je een eigen schip (waarvan je zelf de naam mag kiezen) en word je direct naar de frontlinies van de Galactic War gestuurd. Daar ga je alleen of samen met je vrienden aan de algehele oorlogsinspanning een uitermate gewelddadig steentje bijdragen.

Dit alles begint vanuit de War Map, die je in je schip kunt benaderen en waar je je eerstvolgende missie kunt kiezen. Je werkt als community samen om planeten te bevrijden van de Terminids en de Automatons, en je kunt op de War Map zien in welke graad een planeet reeds bevrijd is. Hier kun je dus je steentje aan bijdragen door missies te ondernemen, bijvoorbeeld het uitroeien van een rits Terminid-nesten of door het boren van belangrijke grondstoffen en (soms) een groots baasgevecht. De objectives an sich klinken misschien niet zo heel sprankelend en dat klopt ook wel. Het draait in Helldivers namelijk meer om in welke situatie jij en je teamgenoten gedrukt worden en vooral hoe je je daar weer uit gaat vechten.

Vanuit een episch vormgegeven dive kun je bijvoorbeeld je landingsplek kiezen, dit kan een strategisch rustig plekje zijn, of juist niet. Zo hadden we er een keer voor gekozen om midden in het gebied van de Terminids te landen, met alle gevolgen van dien. De ledematen van zowel vriend als vijand vlogen in het rond en het scheelde niet veel of de missie was al afgelopen voordat we er überhaupt aan begonnen waren. Gezamenlijke chaos is het centrum van deze game en we moeten dus alvast heel erg duidelijk zijn: Helldivers 2 is een coöp game in hart en nieren. Hoewel je zeker de mogelijkheid hebt om missies in je eentje af te ronden, ontdoe je jezelf wel van een groot deel van de lol die deze game biedt, en Arrowhead Games heeft nog wat systemen bedacht die dit principe er goed in rammen.

“I’m doing my part!”

Elke Helldiver heeft namelijk zijn eigen loadout tot z’n beschikking. Qua wapens kun je dan denken aan de standaard geschutten zoals pistolen, aanvalsgeweren, granaten en shotguns. Belangrijker nog zijn de zogeheten Stratagems: extra ondersteuning die je middels een QTE op de directionele pad van je controller (of toetsenbord) activeert en oproept. Dit kunnen simpele zaken zijn, zoals supply drops en (in het begin) kleine artilleriebarrages, maar naarmate je stijgt in levels en je Requisition Slips verdient, kun je op een later punt de meer extravagante Stratagems aanschaffen en oproepen, zoals een fors mijnenveld wat je strategisch kunt plaatsen, of een automatische turret die volley’s aan kogels afvuurt. Bovendien staat friendly fire te allen tijde aan, dus je zult in de overstroming aan vijanden goed moeten opletten dat je je collega Helldiver niet onverhoopt volpompt met democratie of een Stratagem op z’n knar doet landen. Dan zijn er nog de extreem krachtige wapens die het meest effectief zijn als je samenwerkt, bijvoorbeeld omdat je een andere Helldiver nodig hebt die het wapen snel voor je herlaadt, zoals de Recoilless Rifle.

Als je dan die juiste synergie eenmaal hebt gevonden, dan is Helldivers 2 echt een feest om te spelen. De gunplay zit ontzettend goed in elkaar en wapens weerklinken met de juiste knallen en feedback over de planeten heen. Vijanden zijn genadeloos en wat lijkt op een simpel gevecht, kan al snel uitmonden in een gevecht voor je leven. Je zult met je vrienden goed salvo’s moeten afwisselen om de constante stroom de baas te blijven en er is weinig meer bevredigend dan een teamgenoot, die net het laatste Terminid-nest vernietigd heeft, te redden van een sloot groene monsters met een krachtige Orbital Strike Stratagem, die je ternauwernood met de QTE hebt kunnen oproepen. En dan heb je nog maar een deel van de missie afgerond, want je kunt er meestal nog voor kiezen om één van de talloze “points of interest” op de map te bezoeken of om de extraction te starten, wat weer een gevecht oproept en dus de nodige planning vereist.

“Would you like to know more?”

Helldivers 2 daagt je uit door je constant te laten nadenken over de middelen die je tot je beschikking hebt. Je kunt bijvoorbeeld wel constant herladen, maar de kogels die je niet hebt gebruikt worden dan weggegooid en je kunt niet onbeperkt nieuwe munitie laten droppen. Daarnaast begin je met slechts een beperkt aanbod aan wapens. Dit is immers een looter shooter en er is overweldigend veel om vrij te spelen. Daar past de ontwikkelaar een mouw op aan door je tijdens de verschillende missies interessante wapens te laten vinden. Je kunt deze niet houden, maar ze wel uittesten, waardoor het makkelijker wordt om te bepalen wat je zelf wilt aanschaffen. Je gebruikt hiervoor in-game currency die je tijdens het spelen verdient. Dit gaat vrij snel en na een paar missies stel je met gemak een nieuwe loadout samen.

Er zitten ook microtransacties in de game, maar daar moet je echt naar op zoek. In eerste instantie hadden we niet eens door dat het er was. Er word je namelijk helemaal niks opgedrongen, wat vandaag de dag een ware verademing is; er is ook absoluut geen sprake van pay-to-win. De game bevat verder de bekende live service elementen, zoals gratis en betaalde content na de release. Er is al bevestigd dat de game gratis wordt uitgebreid met nieuwe vijanden, objectieven en biomes. Interessanter is echter de toevoeging van (automatische) game masters, die je missie in real-time kunnen beïnvloeden. Zo dreigden wij vrij roemloos ten onder te gaan tegen een overmacht aan Automatons, toen we dankzij dit systeem ineens de beschikking kregen over een megabom, waarmee we het tij alsnog konden keren.

Grafisch prima in orde, maar…

Zoals inmiddels de norm is geworden, kan je op de PlayStation 5 uit twee verschillende grafische modi kiezen: Quality of Performance. Quality geeft je een 4K-resolutie met 30fps, terwijl Performance je 60fps met een 1080p-resolutie geeft. De game ziet er sowieso aantrekkelijk uit, ongeacht je keuze, echter raden we de Performance modus aan. Het is dan allemaal wel wat minder scherp, de hogere framerate zorgt voor een fijnere gunplay, wat in deze game belangrijker is dan de mooie plaatjes. Wij hebben Helldivers 2 ook gespeeld op een pc (Intel Core i5-12600K, 16GB RAM, NVIDIA GeForce RTX 3060 Ti) met alle grafische instellingen op ‘High’. De game draait moeiteloos op een 1440p-resolutie met een zeer stabiele 60fps. Alleen op de allerdrukste momenten wilde de framerate wel eens zakken naar 40/50fps.

Het is voor het eerst dat Sony een game tegelijkertijd op de PlayStation 5 en pc uitbrengt. Je dient echter wel over een PlayStation Plus abonnement te beschikken, anders kun je de game op de PlayStation 5 niet eens opstarten. Dit geldt uiteraard niet voor de pc-versie, al dien je wel je Steam-account aan je PlayStation Network-account te linken, wil je van crossplay gebruik kunnen maken. Dat werkt overigens uitstekend. Je genereert snel een code waarmee je spelers op de PlayStation 5 kunt uitnodigen om jouw sessie te vervoegen, waarna je probleemloos samen democratie over het heelal verspreidt. Dat geldt echter niet voor de matchmaking in het algemeen. Waarschijnlijk heb je het nieuws al voorbij zien komen, echter zijn we inmiddels een paar patches verder en in de meeste gevallen mislukt de matchmaking nog steeds.

Los van de matchmaking problemen, wat ook gedeeltelijk een capaciteitsprobleem is, valt er verder technisch niets aan te merken op de PlayStation 5-versie. Voor de pc-versie ligt die situatie echter anders. De game draait soepel, maar heeft vaak last van crashes. Wij hebben zelf meerdere keren ons systeem volledig opnieuw moeten opstarten, omdat het simpelweg niet mogelijk was om de game zelf geforceerd af te sluiten. Het komt zelfs zo vaak voor dat de ontwikkelaar noodgedwongen een support topic op Steam is begonnen om alle problemen te communiceren. Daaruit blijkt dat onder meer AMD Radeon 7000 eigenaren vaker last hebben van crashes en dat de gebruikte anti-cheat software GameGuard ervoor zorgt dat de game voor 1 op de 150 gebruikers niet opstart. Al met al is het een smet op een anderzijds goede game. Je kunt voor de pc-versie het beste nog wat patches afwachten.