DLC Special | Final Fantasy XVI: The Rising Tide – Inmiddels ligt de release van Final Fantasy XVI al zo’n tien maanden achter ons, maar door de populariteit van de game besliste producer Naoki Yoshida (Yoshi-P voor de vrienden) al snel dat extra content hier wel op z’n plaats zou zijn. Niet één, maar wel twee DLC-pakketten werden ons beloofd: aan het einde van vorig jaar mochten we genieten van ‘Echoes of the Fallen’ en nu is het dan tijd voor ‘The Rising Tide’. Het verhaal van Clive en co. is nu dan écht compleet, maar is deze uitbreiding ook een waardige aanvulling die je tijd en geld waard is? Wij vertellen je er meer over!

Spoiler waarschuwing 2.0

We vallen in herhaling, want net zoals bij Echoes of the Fallen het geval was, moet je ook voor The Rising Tide eerst even wat moeite doen vooraleer je aan deze uitbreiding kan beginnen. Opnieuw wordt verwacht dat je de basisgame hebt uitgespeeld én enkele personage-gebonden zijmissies. Deze nieuwe gebeurtenissen spelen zich af vlak voor het laatste baasgevecht van de basisgame, maar na de perikelen met de ‘dusk crystals’ van Echoes of the Fallen. Het is niet verplicht om de vorige DLC uit te spelen, maar degenen die dat wél doen, krijgen een extra zijmissie (ironisch genoeg de beste zijmissie van de uitbreiding). Bij dezen: wees gewaarschuwd voor spoilers uit de basisgame.

Koning van de zee

Clive heeft een hele game lang Eikons en hun krachten verzameld alsof het Pokémons waren, maar één bepaalde Eikon is hem al die tijd ontglipt: Leviathan, de schrik van de oceanen. Fans van de franchise vroegen zich misschien al af waar deze publieksfavoriet was gebleven en nu komt hij eindelijk ook eens opduiken in Final Fantasy XVI. De gebeurtenissen worden in gang getrokken wanneer Clive een brief krijgt van een zekere Shula van het koninkrijk Mysidia. Blijkt dat de dominant van Leviathan, een zekere Waljas, zich daar de voorbije 100 jaar heeft schuilgehouden. Slechte woordkeuze, correctie: Waljas zat daar de voorbije 100 jaar gevangen in een spreuk die de tijd heeft stilgezet.

Alhoewel Waljas dus eigenlijk al hoogbejaard zou moeten zijn, heeft de spreuk ervoor gezorgd dat hij er nog altijd uitziet als een baby. Leviathan loslaten uit de spreuk is echter niet zonder risico’s en dus moet Clive zijn krachten gebruiken om Waljas te bevrijden van zijn Eikon én terwijl Leviathan onder controle te houden. Het verhaal is in totaal zo’n drie uurtjes lang en dus kan je van tevoren al wel verwachten dat het zeker niet de diepgang bereikt van het hoofdverhaal. Desondanks probeert het team wel de wereld uit te werken: je krijgt een geschiedenislesje ‘Mysidia for dummies’ en je kan zien dat er toch enigszins moeite is gestoken in de lore achter de gebeurtenissen. Ondanks dat het dus nooit bij de beste verhalen van de franchise gerekend zal worden, is The Rising Tide op narratief vlak best wel te pruimen.

Meer gevechten, meer spektakel

Mysidia ziet er misschien heel vredig uit, maar vergis je niet: in die groene bossen en sfeervolle grotten zitten er heel wat vijanden verstopt die Clive maar al te graag een kopje kleiner willen maken. Om je hiertegen te beschermen, krijg je wat nieuwe munitie in je arsenaal in de vorm van nieuwe Eikonische vaardigheden. Het is geen spoiler om te zeggen dat je (al snel) ook toegang krijgt tot de krachten van Leviathan en deze zijn best leuk om mee te experimenteren. Je hand wordt een soort waterkanon waarmee je van een afstandje heel wat nattigheid kan afvuren. Je ‘kogels’ moet je bovendien actief herladen (vergelijk het met het ‘Gears of War’ herlaadsysteem), wat zorgt voor een leuk extra element.

Dat is echter niet het enige, want je speelt ook nog enkele andere vaardigheden vrij… al zullen we daar opzettelijk vaag over doen. Wel kunnen we je vertellen dat deze nieuwe toevoegingen een leuke verrassing zijn om gevechten nog wat epischer te maken. Over epische gevechten gesproken: er zijn weer heel wat baasgevechten om je vaardigheden te testen en hét absolute hoogtepunt is zonder twijfel het eindgevecht tegen Leviathan. Final Fantasy XVI weet als geen ander hoe ze de spektakelknop op maximale stand moeten zetten, want holy ****! De over-the-top visuals, de muziek, de actie… Leviathan gaat helemaal los en het is een spetterende (pun intended) finale van jewelste!

Nog wat bijklussen

Naast het hoofdverhaal zijn er in deze uitbreiding ditmaal ook een hoop zijmissies en activiteiten om je mee bezig te houden. De zijmissies zijn echter van wisselende kwaliteit: de eerdere missies zijn ronduit saai (maar wel nuttig, want je speelt er de winkel en de smid mee vrij), maar de latere missies worden gelukkig beter. Ze bereiken nooit echt het niveau en de diepgang van de latere zijmissies uit de hoofdgame (met die ene exclusieve zijmissie die we eerder in deze special vermeldden als uitzondering), maar op zich zijn ze best oké. Daarnaast krijg je ook een nieuwe combat uitdaging in de vorm van de ‘Kairos Gate’. Hier moet je talloze golven aan vijanden zien te overleven: leuk als je nog wat extra wilt experimenteren met de (nieuwe) combat mogelijkheden van de game! Als je alles gedaan wilt hebben in deze uitbreiding, dan mag je rekenen op ongeveer 8 uurtjes speelplezier.

Conclusie

Final Fantasy XVI is nu eindelijk ‘compleet’ dankzij de release van het (waarschijnlijk) laatste DLC-pakket ‘The Rising Tide’. Deze DLC is een stuk langer dan zijn voorganger, maar toch moet je geen extreme diepgang verwachten. Het hoofdverhaal is zeker leuk, maar nu ook niet heel speciaal. Hetzelfde geldt voor de zijmissies en extra combat uitdagingen: zeker fijn, maar de meesten zijn kort en wat oppervlakkig. Dat wil niet zeggen dat The Rising Tide slecht is, integendeel! Het is een leuke toevoeging aan de basisgame en vooral het eindgevecht is een waar hoogtepunt. Ook de nieuwe vaardigheden zorgen voor een frisse wind in het hele gebeuren. Of je deze DLC moet aanschaffen, zal vooral afhangen van jezelf en je relatie met de basisgame: wil je meer Final Fantasy XVI content (zo’n 8 uur als je alles gedaan wilt hebben), dan zit je hier zeker goed!