Preview | Visions of Mana

Preview | Visions of Mana – Eind vorig jaar werd de eerste mainline Mana-game sinds de release van Dawn of Mana 18 jaar geleden aangekondigd tijdens The Game Awards. Visions of Mana is de vijfde mainline Mana-game en komt later deze maand eindelijk uit. Eind vorige maand bracht Square Enix al een demo uit, zodat mensen het spel konden uitproberen. Wij hebben nu de mogelijkheid gekregen om de eerste zes à zeven uur van het spel te verkennen en een uitgebreide eerste indruk te krijgen van deze nieuwste release in de iconische actie-RPG-franchise.

Zet je eerste stap

In Visions of Mana kruip je in de huid van Val, een jongeman die als Soul Guard de taak heeft om de Alms – personen die zijn uitverkoren door elementale spirits – te vergezellen en beschermen op hun reis naar de Mana Tree. Tot zover je typische setup voor een RPG-verhaal. Wat volgt is een kleurrijk avontuur dat je door uiteenlopende omgevingen voert. Het ene moment ren je door een rotsachtig gebied met een vulkaan die dreigend boven je uittorent, en het volgende moment rijd je over wijde vlaktes op een wolfachtig wezen genaamd een Pikul.

De artistieke aankleding van Visions of Mana is duidelijk diep geworteld in een animestijl die vergelijkbaar is met die van Dragon Quest. Het spel is dan ook een genot voor het oog. Echter, er zijn op visueel vlak ook enkele hekelpuntjes. Een van de grotere irritaties bij de visuele presentatie is het feit dat de Engelse voice-over niet synchroon loopt met de mondbewegingen van de personages. De Japanse voice-over heeft dit probleem gelukkig niet. Daarnaast vallen de animaties soms ook wat tegen. Een dialoog kan heel passievol of emotioneel worden vertolkt door het stemtalent, maar vervolgens zijn de gezichten van de desbetreffende personages in veel gevallen expressieloos. Dit komt de immersie niet ten goede, en dat is zonde, want tijdens gameplay is de visuele presentatie juist een van de sterke punten van het spel.

Groot speelveld, maar weinig te beleven

Visions of Mana is een semi-openwereldgame, vergelijkbaar met games zoals Final Fantasy XVI, waarin je je kunt bewegen door relatief grote omgevingen, maar waar gebieden nog steeds van elkaar gescheiden zijn door laadschermen. Hoewel deze gebieden er mooi uitzien, voelt het soms iets te leeg qua belevenissen. De wereld fungeert voornamelijk als ruimte voor vijanden die hier en daar rondzwerven. Daarnaast zijn er wel wat elemental aeries die punten geven om skills te ontgrendelen en schatkisten die over de wereld verspreid liggen, maar deze zijn vanaf het begin al gemarkeerd op je kaart. Hierdoor ben je snel geneigd om van markering naar markering te bewegen en het komt nooit als een verrassing wanneer je er één ‘vindt’. Ook sidequests stellen niet heel veel voor en draaien vaak om het vinden van een item of het verslaan van een bepaalde groep monsters.

Elementale krachten

De combat van het spel deed ons vooral denken aan Ni no Kuni 2 qua snelheid en manier van spelen. Je hebt een knop om te ontwijken, een normale aanval te doen en een zware aanval te doen. Daarnaast heb je nog wat speciale vaardigheden en een ultieme aanval waarmee je gemakkelijk korte metten kunt maken met je vijanden. In de eerste paar uur was de combat niet heel innemend tot vervelens aan toe. Echter wordt het verrassend genoeg na een aantal uur een stuk leuker naarmate je meer party members met verschillende vechtstijlen en meer vaardigheden tot je beschikking hebt.

Eén van de elementen die extra diepgang geven aan de combat van Visions of Mana is het class-systeem. Tijdens je voortgang in het spel zul je elemental vessels tot je beschikking krijgen. Denk aan een windboemerang of een object dat de tijd kan beïnvloeden. Je kunt deze vessels toekennen aan je personages, en op basis hiervan zullen zij toegang krijgen tot een bijbehorende vaardigheid én zal de class van het personage veranderen, waarmee dus ook de speelstijl en statdistributie verandert. Geef je Val bijvoorbeeld een Sylphid Boomerang, dan zal zijn class veranderen naar Rune Knight, maar een ander personage wordt bijvoorbeeld een Dancer. Op deze manier kun je experimenteren met de rollen in je party.

Voorlopige conclusie

Helaas was onze eerste kennismaking met de eerste mainline Mana-game in meer dan 15 jaar behoorlijk tegenvallend. Qua verhaal lijkt het erop dat we een typisch RPG-verhaal kunnen verwachten waarin een groep uitverkorenen de wereld gaat behoeden voor een kwaad, en tot nu toe leek het vrij basaal. Toch zijn er wat lichtpuntjes die mogelijk duiden op het tegenovergestelde, want waar het spel in de eerste uurtjes nog niet echt wist te overtuigen, werd het naarmate we vooruitgang boekten steeds leuker doordat je steeds meer nieuwe mogelijkheden krijgt. Daarom zijn we ook voorzichtig optimistisch dat deze stijgende lijn zich doorzet in andere aspecten van het spel. Om zeker te weten of dit ook echt zo zal zijn, zul je moeten wachten op de review van Visions of Mana. In de tussentijd kun je zelf het spel uitproberen door de demo te spelen.