Preview | Chernobylite 2: Exclusion Zone

Preview | Chernobylite 2: Exclusion Zone – Ontwikkelaar The Farm 51 is niet direct een heel bekende studio, toch hebben ze een aantal mooie titels op hun naam staan. Jaren terug brachten ze het geslaagde Get Even uit, dat vooral in narratief opzicht erg goed voor de dag kwam. Voor hun vorige project zijn ze naar Tsjernobyl afgereisd om daar een alternatieve realiteit te creëren met Chernobylite. Een game die bij release met best wat mankementen te maken had, maar uiteindelijk is uitgegroeid tot een degelijke titel. Tijd voor een vervolg dus en die krijgen we in Chernobylite 2: Exclusion Zone. Deze game verschijnt binnenkort in early access en op termijn ook voor consoles, en wij gingen er even mee aan de slag.

Chernobylite is het nieuwe goud

Vanwege de gebeurtenissen in Tsjernobyl is er een nieuw goedje ontstaan dat Chernobylite heet. Dit is een zeer krachtige energiebron en dus is het nuttig voor de mensheid, maar ook brengt het gevaren met zich mee met daarbij zelfs alternatieve realiteiten. Dat hebben we kunnen ervaren in de eerste game, die als een survival titel was opgezet. Je deed vanuit je basis verschillende missies aan en dit alles werd aan elkaar geknoopt door een boeiend verhaal dat richting het einde wist te verrassen met plotwendingen. Een goed verhaal vertellen, daar weten ze bij The Farm 51 wel raad mee en nu borduren ze op het concept van de eerste game voort.

We hebben Chernobylite 2: Exclusion Zone een kleine anderhalf uur kunnen spelen, waarin we in de schoenen stapten van Cole Grey, een Planewalker. Als Planewalker ben je in staat om naar alternatieve realiteiten te reizen om daar Chernobylite te verzamelen, wat natuurlijk het nieuwe goud is vanwege de bijzondere eigenschappen die het heeft. Zonder risico is dit zeker niet, want in de gebieden rondom Tsjernobyl verkeren een hoop gevaren. Dit zit hem zowel in de omgevingen als gemuteerde vijanden die variëren van mensen die hun verstand kwijt zijn door de aantasting, alsook grotere monsters.

Op avontuur

Lang hebben we de game niet kunnen spelen, maar wat we gespeeld hebben beperkte zich tot wat reizen naar parallelle werelden om daar klusjes te klaren. Hierbij viel vooral op in vergelijking met het origineel dat de nadruk direct wat meer op de actie ligt. Vooraf kun je echter kiezen uit de klasse die je wilt aannemen, waarbij je de focus kunt leggen op mêlee combat, vuurwapens, maar ook energie waarbij je meer speelt met de krachten van Chernobylite. Wij kozen voor de vuurwapens en daarbij verandert de game in de actie dan van first- naar third-person. Dit is misschien in eerste instantie even wennen, maar na een klein uurtje zat het er wel in.

De actie op zichzelf is verder gewoon prima, al moet je voorzichtig zijn met je kogels. In de previewversie was munitie namelijk redelijk schaars, waarbij het alternatief een mêleewapen was om vijanden te lijf te gaan. Dit ging echter dermate traag, dat je nauwelijks aanvallen kunt uitvoeren zonder zelf geraakt te worden en dus is het in deze klasse vooral belangrijk om spaarzaam met je munitie om te gaan en vijanden waar mogelijk op afstand uit te schakelen. De missies die we speelden waren verder vrij rechttoe rechtaan met her en der wat flashbacks voor additionele context, maar eerlijkheid gebied te zeggen dat het onnavolgbaar was (nog).

Bouwen maar

Naast dat je in verschillende werelden kunt rondlopen om de opdrachten te voltooien, kom je ook weer diverse NPC’s tegen. Die kunnen je helpen, maar vaak gaat dat gepaard met nieuwe quests. Daarmee lijkt het hele questsysteem sowieso wat uitgebreider te zijn dan de vorige game, waarbij de focus meer op RPG-elementen is komen te liggen. De personages zijn op zichzelf ook weer boeiend, al weet de voice-acting nog niet helemaal te overtuigen. Desalniettemin is dat een kwestie van polijsten, want de conversaties op zichzelf zijn wel boeiend en leveren altijd waardevolle informatie op.

Wat ook niet ontbreekt is de mogelijkheid om een eigen basis te bouwen. Hier hebben we een klein voorproefje van gehad. Waar de eerste game je een vaste locatie bood waarin je zelf attributen kon plaatsen, krijg je nu meer vrijheid in de totale inrichting. Het bouwen op zichzelf gaat middels vaste blokken die je aan elkaar kunt koppelen waar je vervolgens weer werktafels en meer in kunt plaatsen. Net zoals in het origineel zul je dus tussen de missies door ook aan basebuilding moeten doen. Het oogt wat uitgebreider en diepgaander, net zoals de algehele gameplay, waardoor de titel toch net wat anders aanvoelt dan de eerste game.

Een hoop polijstwerk voor de boeg

Waar de eerste game een relatief compacte ervaring was in de missies, gameplay en omgevingen, lijkt The Farm 51 met deze game alle registers open te trekken. Grotere werelden, missies die meer samenhangen, verschillende realiteiten, gevaarlijkere monsters en vijanden, enzovoort. Doordat het wat anders aanvoelt, zijn we er nog niet helemaal over uit of dit een goede stap vooruit is. Daarnaast moet opgemerkt worden dat de previewversie nogal aan de ruwe kant was. Textures zijn lang niet altijd even scherp, de game had te maken met haperingen en allerlei andere issues, alsook bugs, waaronder het gebrek aan een optie om verkeerd geplaatste objecten in je basis te verwijderen. Overduidelijk is dat de versie die we speelden nog erg vroeg was en veel polijstwerk nodig heeft.

Voorlopige conclusie

Chernobylite 2: Exclusion Zone borduurt voort op het concept van het origineel, maar slaat daarbij ook een wat nieuwe richting in door meer in te zetten op RPG-elementen. De visuele stijl en presentatie is precies in lijn met de eerste game, al waren veel textures nog niet echt scherp. Daar is dus nog werk aan de winkel. Idem dito voor andere zaken in de game, want de previewversie was nogal ruw. Desalniettemin heeft The Farm 51 eerder bewezen boeiende verhalen te kunnen vertellen en we zijn benieuwd naar meer. De gameplay zelf is tot dusver weinig innoverend of uniek, maar als dat allemaal wat soepeler aan gaat voelen zit er wel potentie in deze titel. De game gaat in early access en is verre van klaar, maar men heeft nog alle tijd om er een parel van te maken. We zien de potentie, maar wat we tot dusver hebben gespeeld wist nog niet helemaal te overtuigen.