Impressie: Metro: Last Light – Twee jaar geleden jaar kwam 4A Games met Metro 2033. In deze eerste game van de studio uit Oekraïne ging jij naar de ondergrondse van Moskou in een post-apocalyptische setting. Je volgde het verhaal van Artyom en ging door de donkere en grauwe wereld van de metrotunnels. De titel werd nogal wisselend ontvangen en dat kwam doordat er een hoop potentieel in zat, maar dat kwam er niet volledig uit vanwege een aantal minpunten. Metro 2033 verscheen destijds alleen op de Xbox 360 en de PC. Diens opvolger, Metro: Last Light komt echter wel naar de PlayStation 3. Wij hebben de game in actie gezien tijdens de E3 en hieronder kun je onze eerste indruk daarvan lezen.

Rus Artyum zit vast in de ondergrondse van Moskou

Metro 2033 was in basis een goede game, maar werd door een aantal punten een mindere game. Hoofdpunt bij deze is vooral de gameplay en dan met name het schieten met de verschillende wapens. Dit voelde namelijk nogal log aan en dat was zonde, want de setting en het verhaal was vrij interessant. Met Metro: Last Light wil de ontwikkelaar de fouten goed maken en de eerste stap voor hun was een nieuwe engine. Dit hebben zij gedaan zodat de game er beter uit zou gaan zien, maar ook de gameplay is aangepakt, maar daar later meer over. Het verhaal uit deel één gaat verder in dit deel en vanzelfsprekend is de hoofdpersoon weer de Rus Artyum. Net als veel andere landgenoten zit hij nog steeds vast in de ondergrondse van Moskou. Niet gek, want de wereld daarboven is volledig vernietigd door een nucleaire oorlog.

Je kunt dus niet normaal even de metrotunnels uit lopen om even een frisse adem te nemen. Nee, het is gasmasker op en goed letten op je zuurstof anders ga je er aan. Dit was toch wel een van de pluspunten van de vorige game. Je had tijdens het gamen een soort micro-management spel doordat je een gasmasker moest dragen. Het dragen van het masker leverde twee uitdagingen op: schade voorkomen en je zuurstof in de gaten houden. Deze elementen keren gelukkig terug in de sequel. Dit onderdeel van de game zorgt voor een benauwd en ongemakkelijk gevoel. En dat te bedenken dat de wereld erg grauw en depressief is door alle problemen die de Russen boven en ondergronds hebben. In de eerste game draaide het verhaal om het vernietigen van de Dark Ones.

Een post-apocalyptisch Rusland

Deze mutanten zijn nog een grotere plaag als de radioactiviteit en daar moet mee afgerekend worden. Je was als speler op zoek naar middelen om de vijandelijke groep te vernietigen. In Metro: Last Light lijken de mutanten eerder een bijrol te hebben. Onder de grond zijn de mensen allerlei groeperingen te vormen om de macht te grijpen. De grootste groep die Reich heet is de grootste en heeft eigenlijk alleen maar slechte plannen met de ondergrondse wereld. Artyum gaat samen met anderen de tunnels door om deze ideeën te dwarsbomen. Metro: Last Light speelt zich af in een post-apocalyptische setting en dat is zeer zichtbaar. De wereld oogt grauw en donker, maar toch weten de mensen er het beste van te maken.

De Reich wil nu de macht grijpen en het lijkt alsof ze de anderen in de wereld van Metro willen onderdrukken. Het verhaal kan weer best boeiend gaan worden van wat we hebben kunnen zien. Eerder zeiden we al dat de game op een nieuwe engine draait en dat zagen we terug. De ontwikkelaar lijkt goed te hebben geluisterd naar waar de zwakke plekken zaten, want de game is op grafisch echt onwijs vooruit gegaan. Noem de lichteffecten en de textures, zoals dat zo mooi klinkt. De makers wilden dit graag en dit zonder de benauwde sfeer te verliezen.

Je gaat dus opnieuw de tunnels door en bovengronds een kijkje nemen als dat nodig is. Op het gebied van physics wilde 4A Games ook een stap maken en ze lijken hier in te slagen. We zagen een korte shootout, waarin Artyum een mobiele Gatlinggun op pakte. De actie die daarop volgde zag er heel goed uit en daar zagen we ook de verbeterde physics. Allerlei objecten vlogen door het lucht en de vonken en brokstukken gingen door het beeld. De actie op zich ziet er ook een stuk beter uit. In Metro 2033 oogde dit nogal simpel. Wat Metro 2033 wel goed deed was het aanbod aan wapens, want hoe verder je kwam hoe meer wapens je vond.

Een stuk vloeiender, vlotter en dus duidelijk beter

In de sequel voeren de makers dit op en zul je ook grotere wapens vinden, zoals de Gatling. Belangrijk bij de wapens is natuurlijk hoe ze schieten en we hadden al vermeld dat dit nogal log was in het vorige deel. 4A Games is hier van bewust en uit de gameplay van wat ze toonden hebben ze hier hard aan gewerkt. Het lijkt alsof alles veel makkelijker en sneller gaat. Een ander onderdeel van de gameplay zijn de stealthkills. In sommige missies zul je moeten sluipen door de tunnels om ongemerkt vijanden af te maken. Bepaalde wapens kunnen je hierbij helpen, zoals submachine geweren en pistolen met silencers, maar je hebt ook een paar handen.

Messen zijn ook aanwezig en hiermee kun je via mêlee stealthkills uitvoeren. Bespaar je mooi je ammunitie mee. De kenmerkende ritjes op de kleine wagens keren terug en zijn nu nog actievoller en actieve metro’s zijn nu ook te betreden. Het lijkt erop dat deze stukken uit de game voornamelijk gebruikt zullen worden voor shootouts. We zagen hier een stuk van en opnieuw zagen we veel verbetering. Animaties en het knalwerk ziet er een stuk frisser uit om zo te zeggen. Het gaat allemaal een stuk vlotter. Wat je misschien opvalt aan deze impressie is dat de sequel een stuk beter lijkt te worden. Metro: Last Light heeft ons eigenlijk best verrast.

Voorlopige conclusie

De game lijkt op alle fronten flinke stappen hebben gemaakt en vooral de gunplay wist ons positief te verrassen. Het verhaal gaat een andere richting op en dat kan misschien wel heel goed zijn. De mutanten zijn nog niet uitgeroeid en de partij Reich doet nogal denken aan Nazi-Duitsland. Wat dat betreft kan dit erg interessant worden. Metro: Last Light ziet er daarnaast erg fraai uit en met alle andere features van de game is het een game waar wij nu veel van verwachten. Hou jij van gave shootouts, spanning, benauwde sfeer en het Russische accent dan is Metro: Last Light het waard om je aandacht op te houden. Of om een licht op te schijnen mag ook!