Review: The Cave – Er zijn steeds minder games geschikt voor alle leeftijden. Ook is het niet meer vanzelfsprekend dat games met meerdere personen gespeeld kunnen worden. Double Fine Productions wil met The Cave juist iedereen stimuleren om met zijn allen op de bank te hangen met een controller in de hand. Vooral voor stelletjes die regelmatig een derde wiel in huis hebben is dit een goede opvulling voor een avondje gezellig gamen. The Cave heeft namelijk de optie om met maximaal drie personen samen te spelen. The Cave is een game die de spelers dichter bij elkaar zou moeten brengen, omdat samenwerken belangrijk is. Maar zorg ervoor dat je elkaar niet in de weg loopt, want The Cave draait allemaal om het leren kennen van jezelf en anderen en dat in een bijzondere grot – misschien is het wel niet wat je gehoopt of verwacht had.

Al het goede komt in drieën

Alvorens je mag beginnen met platformen, puzzelen en avontuur, zul je eerst moeten aangeven met wie je de grotten van The Cave wilt betreden. De keuze bestaat uit zeven (eigenlijk acht) personages en afhankelijk van welke krachten je wilt gebruiken, maak je een keuze. Of je keuze wordt gemaakt door wie je er stoer uit vindt zien, het is maar net wat jouw hartje sneller doet kloppen. Ieder personage is voorzien van een bovennatuurlijke kracht die ervoor zorgt dat je verder kan afdalen in The Cave. Bepaalde gebieden zullen alleen toegankelijk zijn voor één specifiek karakter, maar anderen zullen weer begaanbaar zijn voor eender welke combinatie van drie. Let goed op de symbolen op de muur, deze geven namelijk aan waar je wel en niet heen moet gaan.

Nu zou je in de eerste instantie denken dat dit de replaywaarde van de game een boost geeft, maar dit valt nog best tegen. Het meeste zal gewoon een herhaling zijn van de voorgaande playthrough, met de uitzondering van personage specifieke levels. Dit is dan wel weer een leuk iets, want zo krijgt ieder personage een klein ‘hoofdrolletje’ in zijn eigen level. Een voorbeeld van een zo’n level is die van de Time Traveller, wat bestaat uit meerdere dimensies. Je kunt door middel van een tijdmachine tussen verleden, heden en toekomst wisselen, wat het puzzelen onaangenaam moeilijk maakt, maar wel kenmerkend is voor wat je in The Cave kunt verwachten. Jammer genoeg bestaat The Cave slechts uit een level of zes (als je de intro niet meetelt) en hiervan kun je zelfs grote gedeeltes overslaan als je slim bent.

Was ik maar Einstein…

Als gevolg hiervan is de The Cave dan ook zeker kort te noemen, hoewel dit natuurlijk wel afhankelijk is van hoe snel je puzzels oplost. Toch is dit niet afhankelijk van je IQ, maar vooral van hoe snel je dingen onthoudt of dat bepaalde objecten je überhaupt opvallen. De omgevingen van de game zijn visueel best rijk, er is vaak veel te zien, maar ze zijn vooral ook erg groot. Té groot. Mocht je dus net iets gemist of overgeslagen hebben, dan ben je erg lang aan het lopen of klimmen voor je weer terug bent bij waar je zijn moet. Tergend is het dan als je niet weet wat het is dat je overgeslagen hebt of hoe je überhaupt verder moet. De puzzels zijn namelijk niet altijd voor de hand liggend en soms zelfs na het raadplegen van een guide niet logisch. Andere puzzels zouden nog door een kind van drie opgelost kunnen worden, bij wijze van dan weliswaar. Een goede balans tussen beide is dus ver te zoeken.

Het oneindige wandelen en klimmen is na een tijdje ook hetgeen waar je je het meeste aan ergert. Ondanks dat de game leuk is om naar te kijken, mis je toch het echte platformen waarmee wel geadverteerd wordt. Er zijn namelijk geen valkuilen of vallen voor je neergelegd en het is ook absoluut niet moeilijk om van A naar B te geraken – daarnaast kun je niet eens ‘dood’ gaan. Bovendien is het platformen jammer genoeg niet echt goed uitgewerkt, terwijl dat juist iets is wat een game als The Cave kan maken of breken. Speel je alleen, bereid je dan maar voor op (drie)dubbel zoveel ergernis, want diezelfde saaie stukken mag je dan nog eens met de twee andere personages gaan afleggen.

Eenmaal coöp, altijd coöp

Een geluk bij een ongeluk is dat je veel minder van deze struikelblokken tegen het lijf loopt wanneer je de game met twee of drie personen speelt. Via een drop-in systeem kun je zelf bepalen wanneer er iemand meespeelt. Helaas kun je geen handmatige drop-out doen, dus het opnieuw opstarten van de game is verplicht om weer solo verder te kunnen spelen. Het samenspelen zorgt ervoor dat jij, indien je goed op elkaar af bent gestemd, veel tijd bespaart met lopen en het omzetten van schakelaars. Het nadeel is wel dat je per ongeluk elkaars personage kunt selecteren door op de verkeerde knop te drukken of dat je soms even niets kunt doen, omdat je elkaar uit het zicht bent verloren en geen split-screen optie hebt. Alles bij elkaar had het een perfecte bundeling van features kunnen zijn, mits deze goed waren uitgewerkt. De sprint is getrokken, maar de eindstreep nooit bereikt.

Conclusie:

Is The Cave hierdoor een slechte game? Eigenlijk niet, maar het weet gewoon de verwachtingen niet waar te maken zoals wij hadden gehoopt. De game is van begin tot einde vermakelijk met vlagen, maar weet soms ook erg saaie stukken te koppelen aan een moment met leuke gebeurtenissen. De verteller zorgt voor een beetje humor in de stijl van Monkey Island, iets wat velen wel kunnen waarderen, maar dit is niet genoeg om de sfeer op niveau te brengen – noch te houden. De handelingen die je uitvoert voelen doorgaans aan als een sleur, iets wat je als ontwikkelaar juist wil voorkomen. The Cave is eigenlijk niet speciaal te noemen en dat terwijl Tim Schafer en Ron Gilbert hieraan meegewerkt hebben en je dus wel enige verwachting kunt scheppen. De game is kort, amper innovatief en heeft audiovisueel zo weinig te bieden dat we er slechts éé zin aan vuil maken en niet eens een volle alinea: ons werd de wereld beloofd, maar we kregen een muffe grot…

Pluspunten

  • Leuke humor
  • Gebruik van krachten voor puzzels
  • Personage gebonden levels

Minpunten

  • Drop-in/drop-out werkt niet goed
  • Veel lopen en onlogische puzzels
  • Geen balans in moeilijkheidsgraad
  • Platformen ondervertegenwoordigd
  • Weinig uitleg
  • Audio valt amper op
  • Zwak verhaal en te kort