Review: South Park: The Stick of Truth – In 1997 kwamen de komische en creatieve genieën Trey Parker en Matt Stone met een animatieserie die naarmate de jaren volgden steeds populairder werd. De studio die aan de serie werkte groeide en er kwam zelfs een bioscoopfilm. Games waren er ook, maar na lange tijd van afwezigheid verschijnt deze week de eerste turn based RPG in de 2D stijl die we zo goed kennen. De game moest in de lente van vorig jaar al verschijnen, maar werd nadat Ubisoft de uitgeversrechten had aanschaft bij de THQ veiling uitgesteld om uiteindelijk nog een keer uitgesteld te worden. Nu is de game eindelijk hier en we hebben de game van begin tot eind uitgespeeld om jullie te vertellen of deze trip in het altijd ondergesneeuwde dorp in Colorado de moeite waard is.

Welcome Douchebag to Kupa Keep!

Het verhaal van South Park: The Stick of Truth is geïnspireerd op onder andere de aflevering The Return of the Fellowship of the Ring to the Two Towers. Het is een overduidelijke knipoog naar The Lord of the Rings filmreeks en hierin gingen de bekende namen; Stan, Kyle en Cartman op zoek naar een videoband. Hun fantasie sloeg op hol en ze waanden zich in een epische wereld vol tovenaars, magie, ridders enzovoort. In South Park: The Stick of Truth draait het allemaal om de strijd tussen de mensen en de elven. Cartman, Kenny en Butters horen bij de mensen terwijl Kyle, Stan en de altijd stotterende Jimmy bij het kamp van de elven horen. Jij komt als nieuweling in South Park wonen en raakt eerst bevriend met het kamp van Cartman.

De strijd gaat aan het begin allemaal om The Stick of Truth, want als je deze in bezit hebt kun je vanalles bepalen. Als speler ben jij een belangrijk pion in het verhaal en heb je ook allerlei krachten. Jij kiest hoe de nieuweling eruit ziet en zo kun je kiezen of je een jongen of meisje bent, maar ook wat je huidskleur is. Niet bijzonder, maar in de game kun je de huidskleur Spray Tan (Way Jersey) nemen. De eerste tekenen van de typische South Park humor zijn daar al. Vervolgens kun je jouw haar en andere visuele zaken aanpassen wat ook later mogelijk blijft. Je zult namelijk vaak andere opties qua (gezichts) haar of kleding vinden in de wereld. Wat dit betreft is de game best uitgebreid.

Als een echte RPG titel kun je daarna kiezen welke klasse je bent en hier is de keuze uit: fighter (mêlee), mage (magie), thief (mêlee en magie) en Jew. Ja, Jood dus. Met deze laatste klasse ben je het sterkst qua vaardigheden wanneer je op je zwakste punt bent. Wij kozen zelf voor de thief klasse, want we wilden mêlee en magie hebben. Dan kwam daar de keuze voor een naam. Een naam was bedacht, maar deze werd door Cartman verandert in Douchebag. Iets anders was niet mogelijk. Dit werkte al op onze lachspieren en we kregen alleen maar meer zin in de game. Na wat keuzes op het gebied van uiterlijk en speelstijl begint je avontuur pas echt en wel in Kupa Keep.

Kupa Keep is de achtertuin van Cartman waar de basis is van de mensen. Hier word The Stick of Truth gestolen door de elven en op bevel van Cartman moet jij er voor zorgen dat deze weer teruggehaald wordt. Hiervoor zul je een aardig aantal aan quests moeten afwerken, welke jammer genoeg niet heel uitgebreid zijn als het gaat om taken, want je moet vaak iets halen of je moet met iemand afrekenen. Het is op geen moment vernieuwend in het genre, maar door de stijl, humor en situaties bleef het wel vermakelijk en wilden we toch elke keer door naar de volgende quest. Deze zijn gevarieerd als het om de setting gaat en bevatten elk eigen elementen waardoor het niet snel saai wordt.

Variatie in vijanden en acties

Bij de vijanden is er ook genoeg variatie, want je vecht niet alleen tegen de elven. Wat te denken van nazi zombies die in de vorm van mensen, katten en zelfs foetussen de revue passeren. Ze hebben niet echt een stem, maar het klinkt net of ze fragmenten gebruikt hebben van een grote nazi toespraak. Dit is inclusief ‘Heil Hitler’ en die ene groet. Het verslaan van alle vijanden (in fantasie) gaat op turn based wijze. Om de beurt aanvallen dus en voordat we de game hadden gespeeld dachten we dat dit vrij snel saai zou worden. Niets is minder waar gelukkig, want de verschillende personages die speelbaar zijn hebben elk hun eigen aanvallen en acties waar bovendien humor in verwerkt zit.

Douchebag bezit namelijk de kracht van de scheet en kan door op fijne wijze zijn bilspieren bij elkaar te knijpen en los te laten verschillende soorten ruften laten. Zo is er bijvoorbeeld de Dragonshout wat snel en hard een scheet laten is, maar je leert ook de Nagasaki wat een ontiegelijke harde en wereldschokkende ruft is waarmee je de omgeving en vijanden omver kan blazen. Die laatste zullen hierdoor kotsmisselijk worden en dit heeft invloed op hun vechten. Naarmate je verder levelt met XP zul je steeds meer vaardigheden vrijspelen. Naast XP heb je ook Power Points of ook wel afgekort PP en Mana, wat bijgevuld dient te worden om de acties uit te voeren.

De PP heb je nodig voor je vaardigheden wat extra aanvallen zijn en zo konden wij als thief vijanden van achter aanvallen en met een dolk drietal steken uitdelen. Mana is dan weer bedoeld voor de superscheten. Naast dat jij allerlei aanvallen kan loslaten op de vijand heb je ook altijd een buddy bij je, zoals Cartman die een vlammende ruft uit zijn reet kan laten vliegen die meerdere vijanden op één rij kan raken. Onze favoriet was echter Butters, want hij is toch de wat tragikomische van het stel door zijn stem en gedrag. Hij wordt dan ook altijd als eerste aangevallen in een gevecht. Hij kan echter redelijk wat schade aanrichten met het zwaaien van zijn hamer of als Professor Chaos (in manga stijl) een aantal aanvallen doen, zoals het wegzuigen van healthpoints bij de andere partij.

Van een buitenaardse dildo tot een katana

Voor het vechten heb je vanzelfsprekend een arsenaal aan wapens nodig naast de vaardigheden. Wapens zijn in overvloed te koop en te vinden en lopen erg uiteen van een buitenaardse dildo (anal probe) tot een katana. Ook zijn er wapens die je moet werpen, zoals een trefbal of cirkelzaag en kruisbogen zijn tevens beschikbaar. Tal van wapens dus en sommige met een komisch accent wat perfect bij de game past. Ze zijn verder aan te passen met strap-ons (ja echt) zodat jouw zwaard bijvoorbeeld bij een perfecte aanval vuur als extra effect heeft. Voor de kleding zijn er patches waardoor je bonussen krijgt, zoals extra armor en meer.

Alles wat betreft wapens, vaardigheden en extra´s is allemaal erg overzichtelijk. De vaardigheden zijn te upgraden en door vrienden te maken in de in-game Facebook verdien je perks. Zo heb je een perk waarmee je meer schade aanricht met mêleewapens of dat de counter na het blokken een scheet is wat extra schade tot gevolg heeft. Het is allemaal erg toegankelijk en zelfs voor degenen die nooit turn based RPG´s hebben gespeeld is het snel te snappen. Het is dus niet zeer diepgaand op dat vlak wat ook te zeggen valt over de gameplay, maar in deze context komt het erg goed tot zijn recht.

Gameplay draait om timing en tactiek

Zodra een gevecht begint kan het zijn dat je kan starten met aanvallen of dat je moet verdedigen. Hierbij kun je offensief spelen of behoudend, waar wij er vaak voor kozen om snel een potion in te nemen waardoor we een paar keer konden aanvallen in één beurt. Het aanvallen met de wapens en vaardigheden gaat op basis van wat je kiest, maar ook zeer zeker om timing. Bij elke aanval of wat je uitvoert dien je namelijk op het juiste moment een bepaalde combinatie uit te voeren met de analoge sticks en facebuttons. Zo moet je bij wapens elke keer als je een ster ziet die als notificatie dient, op het kruisje, vierkantje of driehoekje drukken.

Als je op kruisje drukt voer je een normale aanval uit terwijl vierkant een sterke en eenmalige aanval is. Met driehoekje voeg je er jouw rufttechniek aan toe voor extra schade. Het draait allemaal om timing en heb je dit goed dan doe je een perfecte aanval. Blokken draait ook om timing en het moment wanneer je dit moet doen wordt weergeven door een schild onder het personage wat het de verduren krijgt. Sommige acties vragen meer aandacht en zo moet je bij de eerder genoemde Nagasaki scheet de rechter analoge stick omlaag houden en met de linker de juiste frequentie vinden. Deze moet je daar houden om vervolgens als alles in de wereld zowat uit elkaar losschudt de rechterstick omhoog te doen met het juiste stinkende gevolg.

Alle combinaties bij de variatie aan acties zorgen ervoor dat de gameplay toch enigszins afwisselend en vermakelijk blijft. Hierdoor bleven gemotiveerd om elke buddy te gebruiken om zo te ontdekken wat zij allemaal konden doen. Er komt verder ook wel wat tactiek bij kijken al is dit niet diepgaand zoals in een Final Fantasy bijvoorbeeld. Je kunt vijanden tevens in jouw beurt kort bestuderen waardoor je weet waar ze niet goed tegen kunnen. Het fijn werkende systeem zit prima in elkaar en is gebalanceerd.

Het vechten bleef voor ons van begin tot eind een plezier, maar daar buiten is ook genoeg te doen. Je zult tijdens de quests vaak puzzels moeten oplossen in de omgeving om door te kunnen gaan. Denk hierbij aan door scheten te laten ontploffen door deze richting een vuurbron te sturen om doorgangen te openen. Soms kun je ook gevechten vermijden door een stroomkabel bloot te leggen en vervolgens de sprinklers te activeren door een goed gerichte pijl. Het zijn vrij simpele puzzels, maar wel leuk om op te lossen. Hetzelfde kan gezegd worden over de sidequest die kort zijn, maar summons kunnen opleveren. Dit zijn verwoestende aanvallen, zoals Mr. Hankey´s Shitstorm wat letterlijk een tornado en tsunami aan stront is. Grappig en handig.

Humor en herkenning

De humor die we uit South Park kennen is in overvloed aanwezig en hierdoor voelde het avontuur als één grote en lange aflevering. Dit komt ook doordat er zoveel herkenning is. Je waant jezelf echt in South Park en zo kwamen we veel bekende dingen tegen, zoals natuurlijk de school, kerk en allerlei andere belangrijke gebouwen, maar ook de personages buiten de kinderen om. De priester, Jezus, Canadezen en meer zitten er allemaal in en zelfs in de winkels hoor je de muziek uit de serie, zoals J.Lo met Taco Taco. De sidequests zijn dan nooit heel lang, maar ze zijn wel tof om te spelen doordat we bijvoorbeeld aan de zijde van Al Gore op zoek gingen naar Manbearpig.

De beleving is echt een feest van herkenning op dat vlak en de makers hebben hier merkbaar veel liefde en aandacht in gestoken. Het is op een haar na wat je op televisie ziet en fans van de serie zullen met een glimlach door het dorp lopen. De (geluids) effecten komen zelfs overheen inclusief het verzorgde stemmenwerk. Soms hadden we wel het idee dat er te weinig met bepaalde personages gedaan is. Dit komt doordat sommige personages wel erg kort in de game zitten en dat het niet veel verschilt van wat we al eerder hebben gezien in de serie. Soms is het dan eigenlijk een gemiste kans, want er had voor ons gevoel meer mee gekund. Hier hebben we het dan vooral over de sidequests.

Kort, schokkerig en de censuur

Vaak speelden we de game met een glimlach op ons gezicht, maar soms verdween deze weleens doordat het beeld af en toe schokkerig was. Dit was met name op de momenten dat we in het dorp even snel wilde gaan rondlopen. Verder is de game voor het RPG genre wat aan de korte kant. We hebben zelf veel van South Park ontdekt en afgereisd en na wat sidequests kwamen we aan de 17 uur. Dan is er nog de censuur die in onze ogen echt treurig is. Deze censuur is door Ubisoft zelf uitgevoerd en niet door een andere partij zoals PEGI. De scènes zijn toch wel een gemis en deze hebben we al eerder in de televisieserie gezien. En er zit nog genoeg in wat ook aanstootgevend kan zijn, zoals de nazi´s met swastika´s of wat te denken van het verkennen van Mr. Slave´s anus. Jammerlijke dubbele standaarden en maak het anders gewoon optioneel in wat je wel en niet kan en wil zien.

Conclusie:

Obsidian Entertainment heeft in samenwerking met South Park Digital Studios een vermakelijke turn based RPG afgeleverd die vooral voor de fans van de serie de moeite waard is. Ikzelf ben geen liefhebber van het type gameplay, maar heb mij in South Park: The Stick of Truth geen moment geërgerd aan de gameplay en combat. Het is niet zozeer diepgaand, maar het blijft tof door de variatie aan wapens, vaardigheden, puzzels en omgevingen. Met name door de personages en humor bleven we doorspelen. Het voelde als een geslaagde aflevering die zo uitgezonden had kunnen worden. Daarom is het ook zo jammer dat het wat aan de korte kant is voor een RPG en de censuur is gewoon onnodig. Afsluitend is het een prima titel die je geld waard is als je dol op de serie bent.

Pluspunten

  • Humor en personages
  • Vermakelijke gameplay
  • Feest aan herkenning
  • Leuke quests en puzzels
  • Variatie

Minpunten

  • Censuur slaat nergens op
  • Voelt net te kort aan
  • Framerate en kleine bugs