Gespeeld: Lords of the Fallen – Moeilijke games. Die zijn er tegenwoordig nauwelijks nog. Als je de dood vindt in een game laten veel games je tegenwoordig op het punt beginnen waar je dood ging dus echt een uitdaging vinden we wat dat betreft niet meer in games. Toch zijn er altijd uitzonderingen en als dan ook de moeilijkheidsgraad nog eens tergend hoog ligt, dan heb je daar een flinke kluif aan. Iedereen weet nu al snel de link te leggen met Demon’s Souls en de Dark Souls games. Maar nee, we gaan het eens over Lords of the Fallen hebben, een game met soortgelijke kenmerken.

Harkin en de oorlog tussen de mensheid en hun god

In Lords of the Fallen speel je met Harkin, een bruut ogende gast die in een strijd verwikkeld raakt tussen een god en de mensheid. Dit alles omdat er pakweg 8000 jaar terug een soortgelijke strijd aan de gang, maar toen trok de god zich terug en viel de overwinning de mensheid aan te rekenen. Met zo’n 8000 jaar verschil heeft de god de nodige tijd gehad om een leger op te bouwen en zij keren terug om de strijd nogmaals aan te gaan met de mensheid. Maar gelukkig is daar Harkin die wel tegen een stootje kan en zijn wapens op moet pakken tegen al het gespuis dat de mensheid teistert.

Heel veel meer van het verhaal kregen we nog niet mee toen we de game konden bekijken en spelen op de E3, maar wel kregen we twee levels voorgeschoteld. Een level waarin we het tegen een eindbaas mochten opnemen en een wat meer regulier level, zodat we kennis konden maken met wat Lords of the Fallen zoal te bieden heeft. Het eerste wat direct opviel toen we begonnen te spelen was dat de moeilijkheidsgraad bijzonder hoog lag. Vandaar ook de verwijzing naar de games van From Software. In dat opzicht hebben fans van die games een titel om naar uit te kijken.

Je healthbar is zo leeg

Het gevecht tegen de eindbaas was na tien keer proberen toch iets te hoog gegrepen voor ons, want deze knakker had behoorlijke slagkracht waardoor onze healthbar als een gek kelderde. Tactiek is hier het juiste woord, want door je aanval goed te timen en terughoudend te spelen kun je enigszins weerstand bieden. Zeker als je dan de routine hebt gevonden waarmee je de vijand op de juiste plek kan raken. Een aspect dat voor sommigen te veel trial & error is, maar aan de andere kant kent dit wel weer zo zijn charme en kenmerkt de game zich vooral door de uitdaging die hiermee gemoeid gaat.

Overigens kan de gameplay per persoon nog gaan verschillen, want je hebt de keuze uit verschillende soorten classes die allen weer zo hun eigen specialiteiten met zich meebrengen. In dat opzicht is er dus enige variatie te vinden bij Harkin zelf al en dat zou eventueel – mits voldoende afwisseling – de nodige gameplay variatie kunnen brengen. Sowieso krijg je wel te maken met uitdagende actie en dus moeilijke gevechten en situaties waarbij je vooral heel goed moet anticiperen op wat de vijand doet en hoe jij hier je voordeel uit kan halen. Want ook al kom je tegenover minder sterke vijanden te staan, ook zij kunnen het je knap lastig maken. Zij zijn veelal in meervoud aanwezig, waardoor de kans dat je vanuit verschillende hoeken geraakt wordt snel toeneemt.

Claustrofobische actie

Dit was de situatie in het wat meer reguliere level dat we speelden. Dit was gesitueerd in een oud kasteel met natuurlijk de smalle en donkere gangen. Daar waar we bij de eindbaas nog alle ruimte hadden om het gevecht aan te gaan was dat in het reguliere level toch andere koek. Niet zozeer omdat het gelijk lastiger was door meerdere vijanden, maar meer vanwege een technisch euvel dat strontvervelend was. In games als deze heb je te allen tijde het overzicht nodig. Je moet goed kunnen zien waar vijanden vandaan komen zodat je hier goed op in kan springen en ook tijdens gevechten moet je altijd een goed overzicht kunnen bewaren.

Wel, dat was onmogelijk doordat dit level uit dusdanig veel nauwe gangen bestond dat de camera het spoor compleet bijster raakte. Als je een aanval hebt gedaan en je de inkomende aanval van je tegenstander wilt ontwijken, dan loop je achteruit. Maar als de camera dan totaal de andere kant op vliegt en je deze amper tot niet onder controle kan krijgen, dan zul je het vaak met de dood moeten bekopen. Dit was dan ook het geval tijdens onze speelsessie. Het betreft een game die nog in ontwikkeling is, maar dan nog was dit level nu niet de beste keuze om te laten zien wat je in huis hebt. De gameplay kan nog zo goed zijn, als de camera er geen zin in heeft heb je er weinig aan.

Voorlopige conclusie:

Lords of the Fallen heeft qua audiovisuele insteek een prima indruk achtergelaten en ook qua gameplay heeft het zeker potentie. Maar je moet weten dat dit een aartsmoeilijke game gaat worden die goed gekeken heeft naar de titels van From Software. Het geeft hier zo zijn eigen draai aan waardoor er toch een eigen identiteit ontstaat dus dat is positief. Harkin is bovendien best wel een baas en dat maakt het gezamenlijk met de positieve punten tot een interessante titel. Maar hopelijk doen ze wel wat aan de camera, want dat is in levels met beperkte ruimte een hopeloos gebeuren. Het is nog even afwachten hoe het uitpakt, maar als men de camera issues weet te fixen dan kan dit zomaar een prima game worden.