Review: Resident Evil: Revelations 2 – Episode 2: Contemplation – Vorige week las je in onze review van de eerste episode van Resident Evil: Revelations 2 dat we onder de indruk waren. De game was verre van perfect, maar de franchise – die immers al een tijdje de weg kwijt lijkt te zijn – zette eindelijk weer eens een stap in de juiste richting. De ervaringen van Claire Redfield en Barry Burton waren even intrigerend als spannend, de personages niet langer superwezens die zo mee zouden kunnen draaien in The Avengers, en met de toevoeging van twee wel erg kwetsbare sidekicks werd een erg boeiende coöp-dynamiek geïntroduceerd. Voeg daar een leuke cliffhanger aan toe en je begrijpt dat we erg uitkeken naar de tweede aflevering. En wat blijkt? Deze episode zet de zonet beschreven bergopwaartse trend gewoon verder.

Dieper het eiland in

Om kort weer te geven wat er precies gaande is in Contemplation – de titel van de tweede aflevering – moeten we noodzakelijkerwijs enkele spoilers weggeven. Bij dezen ben je dan ook gewaarschuwd. Wie Penal Colony tot het einde doorspeelde, merkte dat Claire Redfield en haar toevallige partner Moira Burton verwikkeld waren in een sinister experiment dat – hoe kan het ook anders in een Resident Evil game – dient om een nieuw virus te testen. Het tweede deel van de eerste episode vertelde het verhaal van Barry Burton, die – zes maanden later, zo blijkt – zijn dochter achterna reist om te achterhalen wat er nou precies met haar gebeurd is. Deze tijdssprong levert in de tweede aflevering een interessante dynamiek op, waarbij je eerst door een bepaalde omgeving trekt, om vervolgens datzelfde pad opnieuw te volgen en te zien wat er allemaal veranderd is.

Zowel Claire als Barry banen en schieten zich dit keer een weg naar een mysterieuze toren, die zo weggekaapt lijkt te zijn uit de eerste inFamous (voor de mensen die niet weten waar ik het over heb: dat enorme uit vuilnis opgetrokken bouwsel dat Cole halverwege de game met de grootste moeite weet te beklimmen). Ze proberen de mysterieuze Overseer te vinden die het experiment heeft opgezet en dus ook verantwoordelijk is voor de ontvoeringen waarmee de vorige episode begon. Claire en Moira stuiten al snel op enkele andere agenten van TerraSave, die eveneens ongewild gebruikt worden als proefkonijnen. Het groepje overlevenden verschuilt zich in een bouwvallig vissersdorpje dat al gauw overspoelt wordt door de – dit keer gelukkig iets minder generische – zombies uit de vorige aflevering. Terwijl ze rennen voor hun leven, komen ze de mysterieuze Natalia tegen.

Natalia? Is dat niet het meisje dat zich zes maanden later bij Barry aansluit? Precies. We weten zelf nog niet helemaal wat er aan de hand is, maar willen bij dezen graag herhalen dat we in geen tijden nog zo geboeid waren door het narratief in een Resident Evil-game. Capcom beperkt de schaalgrootte tot één mysterieuze locatie – een eiland – en weet zo een raadsel neer te pennen dat een waar genot is om op te lossen. Een beetje achtergrondkennis van de franchise is overigens geen overbodige luxe, want we kunnen je alvast vertellen dat een bepaalde plotwending naar het einde van de episode toe bij fans heel wat zal losweken. De game zit ook tjokvol verwijzingen naar gebeurtenissen uit de vorige games – denk aan de “Claire-sandwich” vermelding uit de eerste aflevering – maar blijft gelukkig ook perfect speelbaar voor nieuwkomers die de reeks nog nooit eerder een kans gegeven hebben.

Minder-generische zombies en zowaar innovatieve gameplay

Vorige week klaagden we nog over de generische omgevingen en zombies. De locaties die Claire en Barry aandoen zijn helaas nog steeds niet bepaald opwindend, maar bieden dit keer voldoende afwisseling om dat gemakkelijk door de vingers te zien. Wat vijanden betreft, hebben ze bij Capcom dit keer iets meer hun best gedaan. Waar Claire in de vorige aflevering vooral razendsnelle freaks voor haar loop geworpen kreeg, mocht Barry het opnemen tegen een klein legertje trage zombies, die even fanatiek schuifelden als hun familieleden uit de oorspronkelijke Resident Evil trilogie. Deze keer krijgen we wat meer uitdaging aangeboden in de vorm van zombiehonden, een hardnekkige baas met een monsterlijke drilboor en groteske, mensachtige wezens die je lichaamsdeel per lichaamsdeel moet uitschakelen om zo na verloop van tijd hun zwakke plek bloot te leggen. Stealth was in Penal Colony al een optie, maar wordt in Contemplation iets meer op de voorgrond geplaatst.

De getweakte gameplay uit de vorige aflevering blijft ook nu wonderen doen. Barry en Claire kunnen bijzonder scherp uit de hoek komen met een mooi arsenaal aan wapens en zijn ook best beweeglijk, maar je hebt altijd het gevoel dat de situatie op elk moment in je nadeel kan uitdraaien. Enerzijds ligt dit aan een ware overmacht aan vijanden, anderzijds aan clever level design en een onhandige besturing die nooit frustrerend wordt, maar je wel met dat voor een horrorgame broodnodige kwetsbare gevoel opzadelen. Capcom speelt dit keer ook iets meer met de ongebruikelijke coöp-dynamiek, waarbij één lid van beide duo’s zich niet zo goed kan verdedigen, maar wel andere (subtielere) talenten heeft. Zo komt Barry op een gegeven moment een onzichtbare vijand tegen die alleen Natalia kan zien. Goed overleg is dus noodzakelijk om het er levend vanaf te brengen.

Same old, same old

Op audiovisueel vlak hebben we eigenlijk niets nieuws te melden. De graphics kunnen er nog steeds mee door, maar dwingen de PlayStation 4 nog steeds niet tot overuren. Er zijn momenten waarop de game een visueel sterke indruk maakt, maar die momenten zijn schaars en over ’t algemeen weet Resident Evil: Revelations 2 nooit echt te overtuigen als current-gen titel. Onze opmerkingen van de vorige keer gaan ook nog altijd op voor het stemmenwerk. Over de acteurs achter Barry en Claire hebben we weinig klachten, maar Natalia en Moira maken een meer twijfelachtige indruk. Het is echter niet meer dan logisch dat de acteurs soms moeite hebben met het bij vlagen vrij ongemakkelijke script dat Capcom hen voorschotelt. De dagen van tenenkrommende lijnen als “it looks like he was killed by a crow or something” liggen dan wel achter ons, toch is er nog ruimte voor verbetering.

Conclusie

Over de tweede aflevering van Resident Evil: Revelations 2 kunnen we kort zijn: dit smaakt opnieuw naar meer. Net als Penal Colony is Contemplation een stap in de goede richting voor de Resident Evil franchise. De game is weer ouderwets spannend, kent een interessante verhaallijn met een flinke dosis plotwendingen en weet met een gezonde dosis afwisseling te verhullen dat de omgevingen en vijanden eigenlijk nog steeds vrij generisch zijn. Resident Evil: Revelations 2 is vooral een aanrader door zijn ietwat ongebruikelijke coöpmodus waarin een sterk personage aan een zwak nevenfiguur gekoppeld wordt. Daarnaast krikt de Raid modus opnieuw de speelduur omhoog. Op audiovisueel vlak zal de game nog steeds geen prijzen winnen, maar dat zal menig fan van de reeks worst wezen. Wie een leuke horrorgame wil, is bij Resident Evil: Revelations 2 immers aan het juiste adres.

Pluspunten

  • Verhaal blijft boeiend
  • Ongebruikelijke coöp
  • Afwisseling in omgevingen en vijanden
  • Spannend!

Minpunten

  • Beetje generisch
  • Grafisch niet super
  • Matig script
  • Stemmenwerk niet altijd even overtuigend