Review: Assassin’s Creed Chronicles: China – Ieder najaar mogen we een volwaardig nieuw Assassin’s Creed deel verwachten en zo ook dit jaar weer. In de tussentijd is er echter een hoop te beleven rondom de franchise, want het gaat immers breder dan games alleen. Er zijn wat kortfilms, comics, boeken en nog veel meer. Ook qua games stapt Ubisoft enigszins van het vaste pad af door met kleinere PSN games te komen onder de noemer Assassin’s Creed Chronicles. De eerste in een reeks van drie speelt zich af in China en heet daarom ook gewoon China.

Op pad met Shao Jun

Shao Jun is een vrouwelijke assassin die actief is in China. In de kortfilm Assassin’s Creed: Embers klopt ze aan bij de legendarische assassin Ezio Auditore da Firenze, die haar onder zijn hoede neemt als protegé. De strijd tegen de tempeliers woedt nog altijd onverminderd door en daar waar Auditore da Firenze voornamelijk als trainingsmentor actief is, zal Shao Jun het in haar eentje tegen de tempeliers in China moeten opnemen. Gewapend met diverse gadgets en natuurlijk dodelijke snelheid gaat ze op pad om het imperium van de tempeliers beetje bij beetje af te breken.

Dat doe je in een reeks van missies waarin je verschillende opdrachten voor je kiezen krijgt. De missies zijn relatief simpel van opzet, want gezien het een 2.5D platformer is, ben je voornamelijk van links naar rechts aan het bewegen om onderweg vijanden te doden, items te verzamelen en natuurlijk je doelen te voltooien. De diepte die in het 2.5D aspect aanwezig is, zit hem in de mogelijkheid om ook van voor naar achteren te rennen over verschillende platformlagen, waardoor de wereld meer variatie kent en dat brengt gelijk wat meer gameplay-mogelijkheden met zich mee.

Tevens kan Shao Jun gebouwen beklimmen – zoals het een echte assassin betaamt – en als ze de hoek omgaat, is er een mogelijkheid om het hele level 90 graden te draaien, wat de levels sowieso wat dynamischer maakt. Toch is de gameplay nog altijd gebaseerd op de oerwaarden van een platformer en dat is het bewegen van A naar B door van links naar rechts te bewegen en alle obstakels op je pad te overwinnen. Deze opzet past prima voor een Assassin’s Creed game, want na de vele 3D-games waarin je absolute vrijheid kreeg, is dit een veel meer compacte game gericht op de voornaamste doelstellingen.

Inleveren op vrijheid, veel terugkrijgen

Je levert in die zin absoluut in op de vrijheid, maar de gameplay is zo aangepast dat het in zekere zin ook goed werkt in deze enige beperking. Wat je voor het inleveren van de vrijheid terugkrijgt, is een weergaloze grafische stijl. De game is schilderachtig van opzet en daar waar gebouwen op de voorgrond scherp en duidelijk ogen, is de achtergrond ingekleurd met prachtige beelden die ergens een beetje aan Okami doen denken. Grafisch gezien is dit uitermate plezant vormgegeven en de Chinese stijl komt hier perfect tot uiting.

Het is voor een Assassin’s Creed game een andere tak van sport als we het over de visuele kwaliteit van deze game hebben, maar het past bij het perfect vormgegeven sfeertje. Dit wordt aangevuld met prima geluidseffecten, traditionele Chinese muziek en nette voice-acting. Ook de tussenfilmpjes, die dezelfde kenmerkende stijl bevatten, zien er weergaloos uit en daar scoort de game absoluut punten op. Ubisoft weet op dat vlak dan ook een uitstekende game te produceren, maar dan komt nu gelijk het kantelpunt en dat is de gameplay. Daar valt namelijk het nodige op aan te merken.

Vloeiend en lomp

De gameplay is zowel vloeiend en soepel als ontzettend log en clunky, wat dit element naar een ongemakkelijk spagaat brengt. Het freerunnen is uiteraard aanwezig en dat gaat bijzonder soepel. Zonder al te veel moeite rent Shao Jun tegen gebouwen op, springt ze over obstakels en glijdt ze onder hindernissen door. Naarmate je verder in de game komt, krijg je door de training van Ezio ook de mogelijkheid om vijanden al glijdend te doden of juist met een sprintsprong uit te schakelen. Dat werkt uitermate soepel, maar timing is hier wel een belangrijke factor bij.

In deze game speelt stealth een belangrijkere rol dan ooit en indirect word je hiertoe ook gedwongen. Per gedeelte in een level kan je een score behalen en dat wordt gebaseerd op zoal stealth en vechten. Hoe beter je het er vanaf brengt, hoe hoger je score aan het einde van een level is. Daarbij kun je voor stealth kiezen en dan is het zaak om het gebied te doorkruisen zonder ook maar één keer gezien te worden, want dat zorgt voor de beste score. Ga je het gevecht aan? Dan moet je natuurlijk zo min mogelijk geraakt worden en zo snel en effectief mogelijk de vijanden uitschakelen. Of beter nog, de vijanden geruisloos uitschakelen zonder dat hun kompanen dat door hebben.

Welke optie je ook het beste lijkt, kies voor stealth, want daarin heeft de game het meeste te bieden. Handig omgaan met de omgeving en mogelijke plekken waar je je kunt verstoppen is hierbij de oplossing en dat is soms lastiger dan het lijkt. Druk bevolkte gebieden (met vijanden) zijn dan ook veelal een puzzel op zich om te doorkruisen en dat brengt de uitdaging met zich mee. Toch kleeft hier ook een nadeel aan, want het neigt regelmatig naar trial & error en dat haalt het tempo een beetje uit de game.

Het vechten is echter het voornaamste hekelpunt, want waar Shao Jun uitermate vlot kan freerunnen, voelt het vechten bijzonder clunky aan. Het gaat traag en log, en ze is daarbij behoorlijk lomp. Eén vijand uitschakelen gaat nog wel, maar als je er drie om je heen hebt, is het snel afgelopen en dat is natuurlijk zonde. Het voornaamste probleem met het vechten is dat je ontzettend goed je aanval moet timen evenals het afweren, maar als er meerdere vijanden om je heen staan, is dat praktisch onmogelijk. Eventuele andere manoeuvres die je kan uitvoeren zijn teveel geënt op timing, waardoor het vaker fout dan goed gaat.

Een eventuele optie daarbij is om vanuit een gevecht snel naar freerunnen over te gaan om de cooldown periode van vijanden te overleven, maar waar Shao Jun normaliter razendsnel is, heeft ze enorm veel moeite om vlot bij vijanden uit een gevecht weg te komen. Daar waar vechten een belangrijke rol speelt in de reguliere Assassin’s Creed games, wordt het in deze game geforceerd naar achteren geduwd om je tot stealth te dwingen en dat neigt regelmatig naar trial & error. Je begrijpt dat de gameplay hierdoor soms onnodig beperkt wordt en dat is jammer, want een assassin blinkt juist uit in diverse elementen, waaronder het sluipen én het vechten.

Conclusie

Assassin’s Creed Chronicles: China is een aparte slag in de franchise en je moet voor jezelf goed overwegen of je dit leuk zal vinden. Het bevat de bekende franchise-elementen, maar qua gameplay is het toch andere koek. Met name het clunky vechtsysteem kan op de zenuwen werken en dat is best jammer. Ook de besturing wil nog weleens wat rare fratsen uithalen wat je in onnodig gevaar brengt. De stealth gameplay is vele malen beter, maar resulteert iets te vaak in onnodige trial & error dat het tempo uit de game haalt. Dat is jammer, maar de artistieke kwaliteit van deze game is van de bovenste plank en daar ga je zeer zeker van genieten. De game bevat ook voldoende te verzamelen objecten en uitdagingen om een tweede playthrough te rechtvaardigen.

Pluspunten

  • Stealth gameplay
  • Freerunnen gaat vlot
  • Grafische stijl en bijkomende sfeer
  • Score uitdagingen in de gameplay

Minpunten

  • Clunky combat
  • Beperking in gameplay door teveel focus op stealth
  • Besturing doet soms raar