Review: This War of Mine: The Little Ones – Oorlog is een thema dat ongelooflijk veel in games wordt gebruikt. Dit is dan puur als een stukje entertainment, terwijl de werkelijkheid wel anders aantoont. Een lange oorlog zorgt voor humanitaire problemen; iedereen is op zichzelf aangewezen en het brengt mensen in een staat van wanhoop, waardoor er dingen gedaan worden die tegen elk moreel besef ingaan. This War of Mine: The Little Ones schotelt ons een game in – wederom – een oorlog voor, maar dan met een totaal andere insteek: menselijkheid.

Overleef zo lang je kan

In een tijd van oorlog, zeker als het jouw woonomgeving betreft, zal niemand dag in dag uit naar z’n werk gaan. De overlevenden, als die er al zijn, zijn op zichzelf aangewezen en dat scenario schotelt deze game je ook voor. De game begint met de modus Survive, waarin je met drie personages in zekere zin het diepe in gegooid wordt. De game bevat geen enkele vorm van tutorial behalve een besturingsschema. Normaal gesproken zou dat een minpunt kunnen zijn, omdat je helemaal op zelf dingen ontdekken aangewezen bent.

Dat is hier niet anders, zij het een situatie waarin de personages verkeren waarin ze sowieso alles zelf moeten ontdekken. Of dat de intentie van de ontwikkelaar is geweest, weet ik niet, maar ergens past het wel bij de game. Goed, het ontdekken. Dat is de voornaamste bezigheid in de game. Het is belangrijk om te overleven en door het huis af te speuren waarin je verkeert, zul je items kunnen vinden. Dit kunnen praktische dingen zijn, maar ook medicijnen, blikvoer, of andere vormen van voedsel.

Belangrijk is natuurlijk om de items die je vindt zo effectief mogelijk in te zetten en dat kan op een aantal plekken in het huis. Zo heb je een soort crafttafel waar je dan een werkbank kunt maken met de items die je hebt gevonden. Als je eenmaal een werkbank hebt staan, kun je een schop, breekijzer of mes maken. Al deze items kan je weer goed gebruiken, want afgesloten deuren of kasten kan je openen met een breekijzer. Een mes is handig om je te verdedigen en graven in een hoop rommel op zoek naar bruikbare items gaat een stuk sneller met een schop dan met de hand.

Tot zover de praktische items, want belangrijker is nog dat je voedsel vindt of items waarmee je voedsel kunt verbouwen. Heb je verschillende ingrediënten gevonden? Dan kan je naar de keuken om daar een maaltijd te bereiden. Die is echter schaars in veel gevallen, waardoor de personages al snel weer honger krijgen. Vroeg of laat zijn de voorzieningen in je thuisbasis ook op en dus dien je op pad te gaan om meer te vinden. Je moet vanalles doen om te overleven, wat toch je uiteindelijke doel is. Dat is echter lastiger dan het lijkt…

Onberekenbare factoren

Overdag ben je voornamelijk in en rond het huis bezig, praat je met anderen, en bouw je handige items en produceer je voedsel. Dit raakt echter op en vroeg of laat zul je erop uit moeten trekken om nieuwe items en voedsel te vinden. Het daarvoor aangewezen moment is de nacht. Voordat je op pad gaat, kies je echter wie je meeneemt en wie er achterblijft. De mensen die achterblijven kunnen allemaal gaan slapen, maar dan is de kans op een beroving groter. Het is dan handig om minimaal één iemand met een wapen de wacht te laten houden, zodat eventuele binnendringers alsnog aangepakt kunnen worden.

Ondertussen voer je zelf de tocht in de nacht uit naar één van de diverse locaties op de map. Je wordt wat dat betreft van de ene locatie naar de andere verplaatst; het is dus niet dat je een heel end moet wandelen. De game beperkt zich dan ook tot kleine stukjes level waarin je je ding kan doen. De onberekenbare factoren die bij het ‘scavengen’ komen kijken zijn andere overlevenden. De ene persoon is gemoedelijk en wil met je ruilen, terwijl de andere gevaarlijk is en je probeert te doden. Ook kom je in situaties terecht waarin je van een andere groep items moet stelen en daarbij de personen voor dood achterlaat.

Dat kan vervolgens ook weer gevolgen hebben, want het personage waar je mee speelt, heeft over het algemeen geen eerdere moord gepleegd en dus weegt het zwaar op het geweten. Dit heeft vervolgens bij thuiskomt ook weer allerlei gevolgen. De één wordt er depressief van, de ander maakt een eind aan zijn of haar leven. Naast het overleven is dus ook sociale interactie van levensbelang. En alsof dat nog niet genoeg is, kan je na je eerste ervaring aan de slag met andere personages en in een modus waarin je zelf alle instellingen bepaalt. Hier komen dan ook kinderen aan te pas, wat des te meer voor een schockeffect zorgt als ze door je roekeloze gedrag de dood vinden.

De game is volledig ingesteld op het zoeken van items, het maken van dingen die noodzakelijk zijn en het zorgen dat je overleeft door in ieder geval genoeg eten te hebben. Mensen zijn op zichzelf aangewezen en dat brengt een grauwe onheilspellende sfeer met zich mee, want in tijden van wanhoop doen mensen rare dingen. Dit heb je zelf in de hand, want ook jouw acties maken in deze game dus een verschil. De game is in de eerste instantie dan ook een zware kluif, zeker als iemand de dood vindt, wat veelal toch wat onverwachts komt. Daarbij is de algehele sfeer, die nogal depressief en neerslachtig is, er zo op ingesteld dat je je beter kan inleven in de erbarmelijke situaties waar mensen in het verleden, maar ook in het heden mee te maken krijgen.

Kinderen zijn daarbij altijd de dupe en de lijfspreuk van de game is dan ook dat kinderen ook in tijden van oorlog kinderen blijven, wat het dus nog zwaarder maakt. Nu klinkt dat natuurlijk alsof ik moeite heb met wat de game me voorschotelt, maar laten we wel wezen: een geliefd personage dat de dood vindt, is niet echt iets nieuw binnen games. Maar het directe effect en de verregaande gevolgen die je hiervan ondervindt in je poging om het zo lang mogelijk uit te houden, is wat het juist tot een doordachte en gevoelsmatig emotionele game maakt.

Maar dan…

Tot zover niets dan lof voor This War of Mine: The Little Ones, want de game laat je een oorlog vanuit een totaal ander perspectief beleven en daar slaagt het ook absoluut in. De acties hebben grote gevolgen en het menselijke in de denkwijze van de personages maakt het makkelijker om jezelf met hen te identificeren. Het is daarmee een unieke game die op een voortreffelijke wijze etaleert dat oorlog echt een ramp is en dat mensen er zo ontzettend de dupe van zijn. Dat zit hem in de sfeer, de gameplay en de ongekende diepgang die hierbij komt kijken. Alles valt met elkaar te combineren, de AI is ingesteld op een menselijke denkwijze en jij bent uiteindelijk verantwoordelijk voor alle beslissingen.

Een nadeel hierbij is echter dat als je het zeer lang hebt uitgehouden en dan de dood vindt, je vanaf nul opnieuw zal moeten beginnen. Nu zijn roguelike games nooit anders geweest, maar het gevolg is dat de aanslag op je morele besef per keer afneemt en dat daarmee de kracht van de game op den duur minder sterk is en dat is toch wat jammer. Hoe is dat op te lossen? Dat is dan weer lastig, want daar kunnen we de game ook niet direct op afrekenen. Aan de andere kant is een genre als roguelike dan misschien niet helemaal passend voor een titel als deze, maar dat valt lastig te bepalen doordat het nu eenmaal is zoals het is.

Een ander punt van kritiek zit hem in de besturing, want in het begin zul je ontzettend zitten klooien met trappen op en aflopen omdat het wat onlogisch aanvoelt. Daarnaast hebben de personages soms de neiging om een kant op te blijven lopen, terwijl je hen toch echt de andere kant opstuurt. Nu is dat laatste veelal niet echt een groot probleem, totdat je tegenover vijanden staat of juist zeer stilletjes te werk moet gaan. Dan kan het voor wat onhandige situaties zorgen en vervelender is nog dat de game soms bij wisseling tussen dag en nacht een soort van bevriest. Wat je ook doet, de personages staan muurvast. Nu komt dat zelden voor, maar het kan wel grote gevolgen hebben in het verdere verloop van je drang naar overleven en dat kan erg frustrerend zijn.

Conclusie

This War of Mine: The Little Ones belicht oorlog vanuit een veel meer persoonlijke en emotionele benadering wat voor een flinke impact kan zorgen. De grauwe sfeer, achtergrondgeluiden en treurige muziek helpen hierbij een goede sfeer te creëren en dat in een grijze duistere getekende stijl maakt dit tot een game die op visueel vlak evenals de audio prima uit de verf komt. De gameplay is daarbij diepgaand, maar door het genre qua replaywaarde juist minder effectief qua emotionele lading. De wat technische problemen maken het soms wat irritant om te spelen, maar dat zorgt niet voor een te grote belemmering in de ervaring die je beleeft met deze game.

Pluspunten

  • Emotioneel geladen
  • Originele invalshoek
  • Diepgang in gameplay

Minpunten

  • Wat technische problemen
  • Replaywaarde zakt in door wegvallen emotionele lading

7.5