Review: Hitman – Episode 1 – ‘The trail went cold after Romania, we found no trail, no name, nothing’. ‘I think they called me 47’. ‘That’s… not a name’. ‘So make it one’. ‘Alright, Agent 47’. Met deze briljante woorden krijgen we de titel van Hitman dreigend in beeld met even indrukwekkende bombastische muziek. Kippenvel. Na bijna drieënhalf jaar kunnen we eindelijk aan de slag met een nieuw avontuur van de gevreesde gekloonde huurmoordenaar. In deze eerste episode reist hij af naar Parijs.

Hoe het allemaal begon

Voordat je naar Parijs vertrekt, springt Hitman nog even twintig jaar terug in de tijd, wanneer 47 getraind wordt door de International Contract Agency, oftewel ICA. Onder begeleiding van Diana Burnwood voltooi je hier twee trainingsmissies op een indrukwekkend complex. Deze missies laten je kennismaken met de mechaniek van de game en tevens ook de nieuwe features. Zo kun je bij dit nieuwe deel bijvoorbeeld gesprekken en dergelijke afluisteren die je bepaalde moordmogelijkheden verschaffen. De trainingsmissies zijn tamelijk kort en redelijk behapbaar voor nieuwkomers. Het echte werk begint immers pas in Parijs.

Mocht je overigens meer willen weten over de trainingsmissies, dan verwijzen we je naar de preview, want de beta die wij destijds gespeeld hebben betrof deze twee missies. Dan komen we ook meteen bij het punt aan dat de beta en de daadwerkelijke game wel aanzienlijk van elkaar verschillen. Ofwel de trainingsmissies en een ‘echte’ missie. Elementen herkenbaar uit het kroonjuweel uit de serie, Blood Money, keren gelukkig beter dan ooit terug en combineren dat met de sterke aspecten uit voorganger Absolution. De beste telg uit de serie is vermoedelijk in de maak.

Frank Underwood is that you?

Na een prachtige montage die moorden uit de eerdere delen laat zien, komen we erachter dat deze nieuwe opdracht in verbinding staat met al deze eerdere gebeurtenissen. Hoe en waarom laten we in het midden, want dit allemaal zelf ontdekken is zeker voor de fans een erg leuke toevoeging. De missie speelt zich af tijdens een modeshow in Parijs, waar jij twee doelwitten moet uitschakelen. Ze zijn samen eigenaar van het modemerk, maar al snel blijkt dit een dekmantel te zijn voor iets veel kwaadaardiger. Hiervoor heeft MI6 Agent 47 en handler Diana Burnwoord ingeschakeld.

Het wordt ook meteen duidelijk dat IO Interactive is afgestapt van de B-film cheesy verhaallijn uit Absolution. Er is gekozen voor een meer House of Cards achtige sfeer met zelfs de bekende zwevende sms’jes in beeld. De voice-acting is ook veel sterker van diverse karakters en past meer bij de stijl van de game. Het is alleen jammer dat we nog maar een minuscuul gedeelte van het verhaal te zien krijgen in deze eerste episode.

Planning your mission

Eén van die dingen die erg gemist werd in de beta, was het vooraf bepalen wat je meenam voor wapens en het plaatsen van bepaalde gadgets, zoals in Blood Money. Niet getreurd, want IO Interactive heeft dit dus wel degelijk toegepast en uitgebreider dan ooit. Je kunt outfits kiezen, wapens en gadgets meenemen of plaatsen en tenslotte ook een startpunt kiezen. Zo kun je bijvoorbeeld ervoor kiezen om in de keuken te beginnen of bij de lichtapparatuur als medewerker. Afhankelijk van je verdiende ervaringspunten speel je steeds meer wapens, gadgets, locaties en outfits vrij.

‘Ah! Paris’

De fashionshow vindt namelijk plaats in een gigantisch paleis met grote tuinen er omheen; volledig gevuld met gasten, personeel, beveiliging, modellen, een catwalk, kleedkamers, onderliggende kelders, balkons, fabelachtige zalen uit de Victoriaanse tijd, stoffige zolders, rommelige administratiekamers, ontvangstruimtes, bad- en slaapkamers, buitenhuizen en uiteraard een gigantische rode loper met fontein. Voor Hitman liefhebbers is het een ware speeltuin met tientallen mogelijkheden. IO Interactive heeft overduidelijk heel hard z’n best gedaan.

Pak maar m’n hand

In dit level heb je allerlei uitdagingen die je kunt voltooien, ofwel de manieren waarop jij je doelwitten om het leven brengt. Je kunt ervoor kiezen aan de hand genomen te worden en voor nieuwkomers of mensen die graag de nieuwe mogelijkheden willen zien, is dit een mooie manier om kennis te maken. Je begint bijvoorbeeld door een gesprek af te luisteren en eindigt uiteindelijk in een bepaalde outfit met je doelwit op de grond met een schaar in het hoofd. Prachtig.

Het is wel aan te raden om hierna de hulpfuncties een beetje terug te schroeven of helemaal uit de draaien. De game neemt je namelijk wel heel erg bij de hand. Je ziet precies wanneer mensen wat horen, wanneer je op onbevoegd terrein bent en wie je wel en niet kunnen herkennen. Daarnaast wordt er door middel van een broodkruimel spoor precies onthuld waar je heen moet en hoe. Hierdoor is de lol er wel heel snel vanaf, terwijl het juist veel spannender is om alles zelf te ontdekken zonder hulpmiddelen, waarbij je zelf ziet wat wel en niet kan en dus ook fouten maakt.

Ouderwets ontdekken

Nu klinkt fouten maken misschien als iets negatiefs, maar dat is niet helemaal waar. Natuurlijk moet je van de trial & error stijl houden, maar het geeft je ook veel meer voldoening als het uiteindelijk lukt. Er is niets zo bevredigend als de perfecte moord plegen in Hitman. Sterker nog, wanneer je besluit om maar eens helemaal gek te doen met machinegeweren en intense ontsnappingen, ontdek je vaak de meeste mogelijkheden. Oh, hier zit een regenpijp waar ik langs kan glijden, hier ligt een sleutel die toegang verschaft tot andere ruimtes… Je merkt dan ook meteen dat Agent 47 bijzonder soepel beweegt, iets dat in vorige edities soms nog een beetje clunky was.

Doordat deze omgeving zo groot en zo gevarieerd is, heb je de eerste vier á vijf playthroughs nauwelijks door dat je hetzelfde level zit te spelen. Zo kom je de ene keer langs de kleedkamers, backstage en kun je zelfs over de catwalk lopen. De andere keer kom je langs de wijnkelder, de controlekamer en een meeting voor hoge piefen. De mogelijkheden zijn eindeloos en de verschillende beginpunten, outfits en meegesmokkelde gadgets maken het nog interessanter. Na een tijdje begin je echter wel de patronen te zien en heb je beide doelwitten al op een dozijn manieren uitgeschakeld.

But wait… there’s more!

Gelukkig heeft Hitman ook hier wat op gevonden. Zo heb je bijvoorbeeld Elusive Targets, bepaalde doelwitten die slechts tijdelijk beschikbaar zijn en je maar één keer kunt uitschakelen. Verder kun je ook een eigen Contract creëren, zoals dat al mogelijk was in Absolution. Je gaat het level in en bepaalt zelf hoe je iemand vermoord en wie dat dan is; iedereen in de spelwereld kan daarmee een doelwit worden: van de gasten tot een model, niemand is veilig voor jouw speelstijl. Doordat je complete vrijheid hebt in tegenstelling tot de lineaire structuur in Absolution, komt deze modus veel beter tot z’n recht. Je kunt de contracten ook online uploaden en door iedereen laten spelen.

Niet alles is rozengeur en fiberwires

Dat online kent echter ook een duistere zijde, want je wordt in principe verplicht om dit altijd te zijn. Je kunt ook offline spelen, maar op de één of andere gekke manier overlapt dit dan weer niet met je online savegames. Wanneer je dan online speelt, kan het ook wel eens voorkomen dat de verbinding verbroken wordt. Het resultaat? Je wordt uit de game gegooid en kunt niet meer terug voor je weer ingelogd bent. Een onnodig en irritant probleem.

Verder kent Hitman overigens bijzonder weinig problemen. Het enige dat ons opviel is dat de framerate soms een klein beetje inkakte, maar je kunt dit voorkomen door de framerate te locken. Deze staat namelijk op een zo nu en dan schommelende 60fps, maar kan vastgezet worden op een niet te breken 30fps. Toch prefereerde ik tijdens mijn speelsessies de niet-gelockte 60fps, omdat het de flow van de game zeer ten goede komt. Hitman is een game die draait op micro-interacties die een groter geheel vormen en timing is hierbij belangrijk. De minuscule inkakkertjes tijdens het rennen door grote groepen nam ik dus maar voor lief.

Retrouvez la définition de intelligence

Voor de rest kwam kritiek op de serie vaak door de soms erg wisselvallige AI. Nu blijkt dat IO Interactive de intelligentie zeker heeft opgekrikt in Frankrijk. Uiteraard blijft het soms een beetje lachwekkend om te zien hoe makkelijk je iemand met het gooien van een muntje kan misleiden, maar het is natuurlijk een game. Voor de rest reageren de NPC’s bijzonder goed op de gebeurtenissen. Zo zoeken bewakers elkaar op en proberen ze je te lokaliseren in formatie als er iets mis is. En wanneer een gedeelte van de gasten getuige is van iets ergs, blijven ook alleen die NPC’s je herkennen. Het hele probleem dat elke beveiliger je zou herkennen in hun outfit is overigens eveneens weg. Alleen directe collega’s of leidinggevenden kunnen zo nu en dan je outfit doorzien.

Il est cinq heures, Paris s’éveille

Op het bovenstaande punt na is Hitman ook een uitstekend verzorgde game. Niet per se een grafische hoogvlieger, maar als IO Interactive ergens goed in is dan is het wel sfeer creëren. Mooie lichteffecten, de stalen blik van 47, het klassieke pak met de wapperende stropdas, overvolle ruimtes en stille prachtig versierde zalen, de stofdeeltjes die in het licht glinsteren als je over de zolder sluipt. De subtiele bloedspetters op de muur als je iemand met een keukenmes bewerkt. Het is heerlijk sadistisch en gruwelijk, met een ontzettend sfeervolle saus.

De audio verdient helemaal speciale aandacht. De muziek creëert een echte thriller sfeer en doet sterk denken aan Bourne of Daniel Craig’s Bond. De voice-acting is spot on en de lip-sync problemen zijn netjes weggewerkt. David Bateson schittert als Agent 47 en alleen al het gepiep van de schuivende schoenen over een marmeren vloer, als je een lijk wegtrekt, slepen je in de ervaring. Ook wanneer het uit de hand loopt, gaat de game moeiteloos over van een subtiele toon naar een bombastisch orkest. Het is werkelijk waar indrukwekkend.

Hier en daar een grapje

Ook humor is er zeker te vinden in Hitman, als je er goed naar zoekt. Dit is iets waar de serie al sinds het begin om bekend staat. In deze nieuwe Hitman is dat ook niet anders. Zo vonden we bijvoorbeeld een vampiergoochelaarskostuum, je moet er maar op komen. En nadat ik een tijdje bij een doelwit in de buurt stond, zei deze heel toepasselijk: ‘wat ben je nou aan het kijken? Laat mij eens met rust terwijl ik helemaal niets doe’. Het geeft de game dat beetje extra.

Formidable, mais…

Dus eigenlijk niets meer dan lof. Hitman is anno 2016 vernieuwend, klassiek, speelt heerlijk en ziet er verzorgd uit. Toch bekruipt je na anderhalf à twee uur dat dit nooit een episodische game had mogen worden. Het verhaal is nog niet eens goed en wel begonnen of je zit al naar de laatste scène te kijken Het level telkens opnieuw spelen is leuk omdat je uiteindelijk echt een meestermoordenaar wordt, maar je wilt ook weleens verandering van omgeving. De episode kent ook niet echt een cliffhanger of een boeiend eind, zoals een The Walking Dead van Telltale dat doet. Je ruikt bijna dat dit gewoon een verdienmodel is. Elke week naar dezelfde speeltuin was vroeger immers ook niet leuk.

Zeker als je in achting neemt dat het volgende level een Italiaans dorpje is waar je helemaal vrij bent om te gaan en staan waar je wilt. Vervolgens ga je door naar Marokko. En zo ga je eigenlijk in alle episodes de hele wereld over. Het is alleen minimum een half jaar wachten voordat je al deze levels mag spelen en hoewel Square Enix beweert dat dit is om een ‘unieke ervaring’ te creëren en de levels te ‘optimaliseren’, geloof ik dat toch niet helemaal. De game komt zo abrupt ten einde en dan een maand wachten op een nieuw level is een grote domper na drieënhalf jaar wachten.

Conclusie

Hitman staat als een huis, zowel voor nieuwkomers als liefhebbers van de serie. Solide gameplay, uiterst sfeervolle wereld en van wat we gezien hebben een veel beter verhaal en bijbehorende presentatie daarvan. Het is alleen jammer dat we de game in episodes moeten gaan spelen. Het past gewoon niet bij wat gepresenteerd wordt. Het level in Parijs is geweldig, maar het is gewoon niet voldoende om een maand boeiend te blijven. Dus: moet je Hitman kopen? Ja. In Episodes? Nee. Behalve als je net als ik zo’n ontzettend grote fan bent van de serie en je je wel wilt laten kwellen het komende half jaar. Voor al die anderen is het best om gewoon te wachten tot de game op disc uitkomt in 2017. Nog een laatste tip: de complete ervaring kost 59,99. Dit zal uiteindelijk rendabeler zijn dan elke keer een losse episode kopen.

Pluspunten

  • Het beste van Blood Money en Absolution
  • Gigantische speelwereld
  • Nieuwe features
  • 47 speelt als een zonnetje
  • Ontzettend sfeervol

Minpunten

  • Waarom in hemelsnaam episodisch?
  • Constante verbinding

8.0