HTR
Review: Homefront: The Revolution – Homefront: The Revolution start met een zinderende opening, een pakkende aanloop om het verhaal te starten en bruut geweld. Voor menig gamer zal dit een gevoel opwekken van enthousiasme en misschien ook wel een beetje afschuw. Het geweld is vrij expliciet. Noord-Korea heeft de Verenigde Staten bezet in de nabije toekomst en ook Philadelphia gaat gebukt onder dit regime. Ethan Brady besluit zich aan te sluiten bij het verzet om de KPA, zoals de Oosterlingen zichzelf hier noemen, omver te werpen en Amerika weer groot te maken. Het had zomaar een nachtmerrie van Donald Trump kunnen zijn.

Playing catch-up

In het Engels hebben ze een mooie uitspraak voor een game als deze: ‘playing catch-up’. Ontwikkelaar Dambuster Studios probeert krampachtig het niveau te halen van de intro, maar die wordt helaas nergens meer gehaald. De game kampt met diverse problemen en kan eigenlijk nergens genoeg verhullen, dat hier nog minimaal een half jaartje ontwikkelen aan vastgelijmd had moeten worden. Mocht je PSX-Sense al langer volgen en bijkans de review van de eerste Homefront hebben gelezen, dan weet je dat dit een soort herhaling van geschiedenis is.

HTR6

Fight for freedom!

De setting en het onderwerp van de game is wel heel tof. Je voert een guerrilla-oorlog tegen de KPA. Al snel kom je er als Brady echter achter dat het verzet een stuk minder sterk is dan hij gehoopt had. Daarbij is ook nog eens het gezicht van de hele organisatie, Benjamin Walker, gevangengenomen. Met de beperkte middelen die jij en je lotgenoten hebben, proberen jullie op ingenieuze wijze toch de veel sterkere KPA weerstand te bieden. Het geeft je een gevoel van de underdog te zijn en te vechten voor een zaak, waarvan je niet zeker weet of je die wel kunt winnen.

Daarbij is het ook van essentieel belang om de plaatselijke bevolking met je mee te krijgen, zodat je een grote rel kunt veroorzaken. Uiteraard zijn er ook allerlei belangen binnen het verzet die met elkaar in botsing komen, zoals het stallen van wapens in de ziekenboeg bijvoorbeeld. De marinier vindt dit een goede oplossing, de dokter vindt het bizar. De geluiden op straat van de terneergeslagen menigte en de onderlinge conflicten geven het verhaal ook wat meer diepgang en menselijkheid. Helaas wordt het soms wat overschaduwd door wel erg extreme stereotypering, inhoudelijk weinig voorstellende missies en slecht acteerwerk.

HTR4

Take my hand

Homefront: The Revolution kent een open wereld principe, maar spreekt je eigenlijk lineair aan in wat je moet doen. Je hebt hierbij per aangewezen district wel een aantal zijmissies waarmee je geld kunt verdienen, upgrades kunt kopen en mensen kunt helpen. De gele districten zijn veruit het meest interessant, aangezien hier nog vaak een soort van beschaving te vinden is en wat meer diversiteit heerst. De rode districten, waar de gevechten tijdens de invasie het hevigst waren, zijn niet meer dan grauwe en grijze hopen steen met hier en daar een verdwaald gebouw – veruit de minst interessante omgevingen dus.

In het begin is het verkennen van het gebied, het doen van missies en het opzwepen van de inwoners tegen de KPA best wel leuk. Vooral dit opzwepen van de bevolking geeft het gevoel dat je acties voor een bepaalde impact zorgen. Je hackt in de KPA systemen, bevrijdt heldhaftig mishandelde burgers, blaast voertuigen op, vermoordt officieren, je snijdt kabels van apparatuur door en verspreid je rebelse geluid via de radio. Na een tijdje wordt dit echter vrij repetitief, omdat alles wat er zojuist genoemd is ook echt alles is wat je kunt doen. Als je vervolgens de populatie voor 100% achter je hebt, vindt er een soort finale plaats in een belangrijk gebouw (zoals een politiebureau) en dit herhaalt zich vervolgens weer in een nieuw district.

HTR2

Where is the big boom?

Om dit bevrijden heen zitten de hoofdmissies verweven, waarbij het echte spektakel van Homefront de kop op zou moeten steken. Helaas blijven de missies, zoals eerder gezegd, tot ver naar het einde toe een opstapeling van repetitieve, weinig indrukwekkende momenten. Zo moet je vrij snel aan het begin, om niet te veel weg te geven, een val opzetten om de KPA te vertragen. Waarom, dat laten we dan even in het midden. Je verwacht hier een intens gevecht, maar het resulteert in telkens vier tot zes soldaatjes uit te schakelen die uit een straatje komen rennen. Een paar keer knallen en je bent klaar.

Vervolgens komt de ‘Goliath’, een grote tank met een brein. Dit klinkt spannend toch? Helaas, het ding maakt vrijwel nul indruk en gaat met een flauwe knal de pijp uit. Zelfs het vrij essentiële schieten kan niet beter omschreven worden dan ‘clunky’. Ongeveer op de helft worden de missies wel iets grotesker en interessanter, maar niet erg explosief. Er zit op de een of andere manier geen bezieling in Homefront, er spreekt geen intensiteit uit. Terwijl je dit wel zou verwachten bij een game die gaat over het starten van een revolutie. Het heeft ook zeker niet in de laatste plaats te maken met de algemene performance van de game; de ervaring is op momenten gewoonweg bedroevend.

HTR5

I think you rushed it a bit

Ten eerste krijg je te maken met behoorlijk wat lange laadtijden, de districten en diverse ondergrondse locaties presenteren allemaal een wachttijd. Wanneer de game automatisch de progressie opslaat, wat gek genoeg handmatig niet kan, staat het beeld een paar seconden stil. Soms middenin een gevecht of wanneer je op een motor zit en dat dan drie keer achter elkaar in twee minuten tijd. De framerate kakt op veel momenten in, zeker wanneer je in een vuurgevecht komt. Er staan soms NPC’s ineens in de lucht of vliegen door muren heen, geluid wordt niet afgespeeld, vijanden verdwijnen en spawnen lukraak… het is over het algemeen gewoon een zeer matige presentatie. Alleen de cutscènes zijn van een degelijke en constante kwaliteit.

Homefront: The Revolution is nog het mooist als de dag- en nachtcyclus zich begeeft in het donker en de regen uit de lucht komt. Deze twee ‘filters’ zorgen voor de nodige sfeer en zo krijgt Homefront een beetje identiteit, waar je dan inmiddels al een tijdje naar aan het zoeken bent. Overdag is het een grauw, saai en bij vlagen uiterst low-res geval. Uiteraard moet je niet te lang doorgaan over de audiovisuele presentatie, maar het is in dit geval een opeenstapeling. Dit alles bij elkaar zorgt ervoor dat je het de game moeilijk kunt vergeven. Zeker nu je ook weet dat de gameplay best wel degelijk is, maar repetitief.

HTR3

It’s okay, not everything is bad

Gelukkig doet Homefront: The Revolution niet alles fout. Het aanschaffen van wapens en die naar wens aanpassen is heel erg tof. Ook kun je een outfit uitkiezen die bij je speelstijl past, zoals laarzen die ervoor zorgen dat je minder snel gehoord wordt. Daarnaast is er ook nog een coöperatieve Resistance modus, waarbij je met maximaal vier spelers los kan gaan in de wereld. Helaas zijn er momenteel maar zes missies beschikbaar, dus heel lang ben je er niet zoet mee. Het is in elk geval veel beter om met andere mensen samen te spelen, want ook de AI in Homefront is absoluut niet om over naar huis te schrijven.

Conclusie

Normaal gesproken ben ik blij om een ervaring te delen met jullie, maar ik heb nu een beetje gevoel van medelijden. Ik heb te doen met Homefront: The Revolution. Het concept is tof, de setting is origineel gevonden in een al duizendmaal uitgevoerd genre en het begint allemaal zo goed! De game had mij echt even aan het begin, maar verzandt vervolgens in een repetitieve, slecht uitgewerkte verhaallijn. Zo nu en dan is er een glimp op te vangen van wat de game had kunnen zijn. Het customizen, die eerste keer dat je een district bevrijdt, de conflicten onderling... Het houdt het echter niet lang en goed genoeg op de been voor een campagne van 20 uur. Ik denk persoonlijk dat het tijd is geworden om Homefront niet meer achter de feiten aan te laten lopen. Laat deze franchise zijn rust zoeken.

Pluspunten

  • De zinderende opening
  • De setting
  • Diepgaande customizing
  • Onderlinge conflicten en belangen
  • De underdog zijn

Minpunten

  • Zeer matige presentatie
  • Zeer matige performance
  • Geen intelligente AI
  • Geen handmatig opslaan
  • Vreemde spawn points
  • Repetitief
  • Mist beleving

5.0