Gespeeld: Let it Die – Het kan gek lopen in de industrie, want eigenlijk had dit een preview moeten zijn van Lily Bergamo. Dit zou de eerste titel zijn van Grasshopper Manufacture onder de vleugels van uitgever GungHo Online Entertainment. Flink wat veranderingen in de opzet van de game samen met wat uitstel hebben ervoor gezorgd dat de studio nog niet klaar is. Let it Die, zoals de game vandaag de dag heet, begint nu echter wel vorm te krijgen en zal later dit jaar moeten verschijnen onder deze nieuwe titel. We konden op de E3 aan de slag met deze nogal gewelddadige en bloederige game. Na afloop waren we best verrast, want het was tegen de verwachtingen in behoorlijk leuk om te spelen. De eerste beelden die je op het web kan vinden, kunnen wat simpel overkomen, maar laten we zeggen dat de gameplay effectiever en interessanter is dan het lijkt. Let it Die is een vrij bizarre game en we gaan je nu vertellen waarom.
In je ondergoed beginnen
We moeten toegeven dat we, toen we de eerste beelden van deze game zagen, niet echt onder de indruk waren. De gameplay zag er nogal houterig uit en de stijl van de game was vrij apart. Het is nogal een gekke stijl waarbij alles om geweld draait in het kader van hoe gewelddadig jij je vijanden kan ombrengen. Maar toen het moment zich aandiende om te gaan spelen, bleek het eigenlijk helemaal niet tegen te vallen. Het is een combinatie van een hack ’n slash en actiegame met daarbij wat lichte RPG-elementen. Je begint als speler op een soort toren nabij Tokio en je start in je onderbroek. De opzet van Let it Die is namelijk dat je jouw karakter gaandeweg verder ontwikkelt qua wapens en kleding. Je krijgt elke keer iets nieuws na het verslaan van vijanden. Wat we verder qua verhaal kunnen verwachten, is nog onduidelijk, maar de game richt zich op het eerste oog voornamelijk op de actie en het vechten.
Je moet als speler volop zoeken naar vijanden, omdat je via hen dus nieuwe wapens en kleding kan krijgen. Het is net of je een ladder op loopt, want na elke vijand word je wat sterker. Elk stuk gear dat we kregen was namelijk altijd beter dan wat we al hadden. Het ene kledingstuk gaf zodoende meer bescherming voor mêleeaanvallen en het andere weer voor kogels. Hier zat al wat variatie in, maar bij de wapens zie je pas echt de verschillen. De wapens variëren van mêleewapens, zoals een stok of zwaard, tot heuse vuurwapens en meer. Niets lijkt ook te gek op dit vlak en sommige wapens kun je in beide handen vasthouden. Je kunt zo dual wielden met pistolen, wat natuurlijk effectief is vanop afstand, maar hetzelfde geldt ook voor mêleewapens, die je eveneens kan dual wielden voor flink wat schade van dichtbij.
Het bloed vloeit rijkelijk
Aan de mêleewapens zit wel wat meer risico verbonden, omdat je zelf sneller geraakt kan worden. En de meeste gevechten die we hadden, waren vaak close combat. Zo liepen we op een gegeven moment met twee cirkelzagen in de hand, waarmee we om beurten met links en rechts op de vijand aan het inzagen waren. Hierbij vloog het bloed rond alsof er windkracht tien stond, wat zowel bizar als erg vermakelijk is. Het rondzwaaien met twee katana’s is trouwens ook niet vervelend. Het idee is dat je jouw personage steeds blijft verbeteren en dat je als vechter continu blijft groeien. Het vinden van nieuwe items moet de game afwisselend houden en de speler motiveren om door te blijven spelen. Deze gedachte wist de speelbare demo op te wekken, omdat we er behoorlijk wat lol in hadden. Daarin lijkt men vooralsnog dus te slagen.
Sommige vijanden vielen ons vanop afstand aan, waardoor we veel moesten rollen om niet geraakt te worden. Hierbij merkten we dat de animaties en gameplay toch nog wat log aanvoelden. Je personage loopt niet 360 graden vrij rond, maar in bepaalde hoeken, waardoor het vechten wat houterig oogt. Gelukkig konden we vrij hard rennen, waardoor het zoeken naar vijanden een redelijk tempo had en we niet teveel gestoord werden door het logge uiterlijk. Naast het gebruik van wapens en het rennen kun je vijanden ook omver trappen en werpen. Qua gameplay is er dus genoeg variatie om je vijanden aan te pakken, maar de voorlopige minpunten van de game vielen wel gelijk op. We hopen dat hier nog aan gewerkt wordt om de algehele ervaring verder te optimaliseren, maar tegelijkertijd was het niet dermate ernstig dat we geen lol konden beleven aan Let it Die. Dit kwam vooral doordat de actie op zichzelf vrij vlot gaat en de besturing prima werkt. Dat samen met de stijl en de opzet van de game deed ervoor zorgen dat we er de potentie van in kunnen zien.
Executies zijn volledig over de top
De game bevat dus een redelijk bizarre stijl met alle gekke wapens en kleding, maar de executies die je kunt uitvoeren tijdens gevechten spannen de kroon. Soms kun je namelijk als je genoeg schade hebt aangericht met een bepaalde combinatie van de face buttons een executie uitvoeren. Hierbij is timing cruciaal, want je krijgt maar een korte tijd om toe te slaan. Met elk wapen kun je dit doen en zo kan het voorkomen dat je met een aanvalsgeweer het hele magazijn van dichtbij leeg staat te schieten als een executie. Bij de eerder genoemde kettingzaag zie je eerst dat hij in het voorhoofd staat te zagen, waarna er een explosie van bloed en stukken schedel volgt. Volledig over-the-top dus, maar het geeft wel voldoening aan de gameplay en zeker als je net een pittig gevecht achter de rug hebt.
Voorlopige conclusie
Let it Die bevat een bizar verhaal en een merkwaardige opzet, maar doordat je met niets begint en je karakter laat groeien met constant nieuwe wapens en kleding, krijg je een drive om continu door te blijven spelen. De game is zo opgebouwd dat het je continu zal blijven interesseren, al is het alleen maar omwille van de items, wapens en actie. Dat wordt ondersteund met een metal soundtrack die bestaat uit enorm veel bands die voornamelijk uit Japan komen. Sterker nog, de game heeft meer dan 100 tracks en daarmee hebben ze een record gevestigd. Qua audio kan dit dus nog wel eens een hoogvlieger worden, maar visueel is het allemaal wat matig. De stijl is wat simpel, maar de gore is behoorlijk prominent aanwezig, waardoor het er op zich prima uitziet. De gameplay is eveneens degelijk, maar mag op bepaalde punten nog wel wat bijgeschaafd worden. Concluderend kunnen we wel stellen dat Let it Die meer is dan het aanvankelijk lijkt en dat het eigenlijk bijzonder vermakelijk is om te spelen. Zodoende zijn we erg benieuwd naar de volledige game, die we hopelijk snel kunnen gaan spelen.
Toch vond ik Lily Bergamo er veel cooler uitzien.
Oké oké interessant