Review: Warhammer: The End Times – Vermintide

Review: Warhammer: The End Times – Vermintide – Vroeger stond de Warhammer-franchise gelijk aan RTS-games. De laatste jaren is daar verandering in gekomen en wordt de serie ook gebruikt voor andere genres. Voor de nieuwste game in de reeks is er gekozen om een coöperatieve action combat adventure-game te maken. Dit is een hele logische keuze, omdat in het Warhammer-universum aardig wat wordt gevochten. Er lijkt op papier dus niets in de weg te staan om van Vermintide een succes te maken.

Kort maar krachtig

Normaal zijn Warhammer-games voorzien van een goed uitgedacht verhaal, maar met dit deel is er voor gekozen om daar niet al teveel werk van te maken. De achtergrond van Vermintide kan dan ook in twee zinnen worden uitgelegd: in Warhammer: The End Times – Vermintide is Ubersreik in beslag genomen door het Skaven-leger. Een aantal helden besluiten om deze rat-achtige wezens uit de stad te verbannen en dat kan alleen met geweld. Dit is alles wat je moet weten om de game te spelen en dit is eigenlijk ook alles wat er in het spel gebeurt. Is het magere verhaal dan een groot minpunt? Welnee, de actie maakt dit meer dan goed.

Voordat je echter tot actie over gaat, moet je eerst kiezen uit vijf helden. Deze zijn wel verschillend qua uiterlijk, maar niet qua mogelijkheden, want ze hebben allemaal een mêlee-wapen en een schietwapen. Het is jammer dat hier niet meer mee is gedaan, want het verschil tussen de meeste personages zit hem nu alleen in de snelheid en kracht. Als je een held hebt gekozen, dan trek je samen met drie andere spelers erop uit om verschillende levels te spelen. Deze teamgenoten kunnen computergestuurd zijn of je kunt met andere gamers online spelen. Het enige wat je dan te doen staat, is een missie kiezen en alles wat eruit ziet als een rat (soms letterlijk) een kopje kleiner maken.

Left 4 Dead

Dit alles lijkt alleen makkelijker gezegd dan gedaan. Vermintide schotelt de speler hele snelle actie voor waarin je wordt aangevallen door complete legers van vijanden. De ratten komen ook van alle kanten op je af, dus je moet constant op je hoede zijn. Deze bijna onafgebroken actie is erg vet en doet heel erg denken aan Left 4 Dead. Net als in die game zijn de mogelijkheden om je vijanden uit te schakelen minimaal, maar de gameplay is gewoon zo leuk en intens dat dit helemaal niet uitmaakt. Je hebt nu helemaal geen tijd om er over na te denken dat je alleen maar één zwakke en één krachtige slag uit kunt delen en kan schieten met één wapen.

Eigenlijk kan dat ook gezegd worden over de missies. De verschillen hiertussen zijn niet heel erg groot en er zijn maar weinig verschillende soorten vijanden. Ja, de omgevingen zien er steeds heel anders uit en zijn ook vrij groot, maar in principe doe je steeds hetzelfde: ratten verdelgen. Af en toe moet je bommen op een bepaalde plek leggen of een voorwerp verdedigen, maar de meeste tijd ben je bezig om dood en verderf te zaaien. Toch hebben we ons niet gestoord aan de in principe repetitieve gameplay en het kleine aantal soorten vijanden. De actie is gewoon zo vet en de kleine extra opdrachten komen precies op het goede moment om de eentonigheid te doorbreken. Nu had meer variatie de game absoluut goed gedaan, maar je zal je hier niet echt aan storen.

Samen staan we sterk

Vermintide lijkt dus op het eerste gezicht een simpele first-person hack ’n slasher, maar er komt toch iets meer bij kijken. Het belangrijkste in de game is niet het zoveel mogelijk bloed vergieten, maar dat je moet samenwerken. Het maakt niet uit als je met bots speelt of gamers via internet: je moet als één groep de verschillende missies aangaan. Dit is nodig, omdat de tegenstand vaak zo overweldigend is, dat je dit niet in je eentje kan redden. Ook zal je je teamgenoten moeten helpen als zij gewond raken en dat kan niet als jij honderden meters verderop aan het knokken bent met een elftal vijanden.

Dit samenwerken geeft de game een extra laag en dat komt vooral in de online coöp goed naar voren. De AI van de bots als je alleen speelt is op zich wel aardig, maar er gaat natuurlijk niets boven de onvoorspelbaarheid van menselijke medespelers. Als je goed samenwerkt, dan krijg je gewoon veel meer voor elkaar als dat je met computergestuurde teamgenoten speelt. Die laten je soms wel eens aan je lot over, wat dan weer een wisse dood tot gevolg heeft. Dit kan vooral in de latere levels soms tot wat frustratie leiden, dus dan is het aan te raden om met andere gamers te spelen. Het is dan ook in de online coöp waar het spel op zijn sterkst is.

Loot!

Waar de game ook sterk in is, is om de speler ook na het uitspelen van de game weer te doen terugkeren. In Vermintide ben je de strijd aangegaan met het kwaad, omdat dit het juiste is om te doen, maar toch komt er nog een leuke bijkomstigheid bij kijken door dood en verderf te zaaien. Je kunt namelijk loot verdienen. Je kunt wapens en dergelijke krijgen door op te levelen, maar ook door levels tot een goed einde te brengen. Je gooit dan met een aantal dobbelstenen die op één of meerdere kanten een symbool hebben en hoe meer symbolen je gooit, hoe zeldzamer je gewonnen item zal zijn. Je kunt je kans op sterke items ook vergroten door bepaalde objecten in de missies te vinden. Door de jacht naar bijzondere wapens – en de vette actie natuurlijk – speel je een missie dan ook graag opnieuw.

Mag het iets minder

Op technisch vlak is het helaas iets minder positief gesteld met Vermintide. Als er veel vijanden tegelijk op het scherm zijn, dan wil de framerate wel eens inkakken. Af en toe stotterde het beeld ook heel erg tijdens het richten met de boog van één van de personages en stond het scherm zelfs in één van de levels zonder enige reden even stil. Tevens wil het wel eens gebeuren dat een vijand in de lucht zweeft of opeens kan teleporteren. Toegegeven, dit alles gebeurt niet constant, maar het is toch vervelend als het voorkomt. Vooral de niet altijd soepele framerate is een beetje jammer, want dat beïnvloed de gameplay.

Terug naar de bron

Wat de gameplay niet beïnvloed, maar wel een grote invloed heeft op het spel, is het gebruik van het bronmateriaal. Fat Shark heeft er echt werk van gemaakt om van Vermintide ook echt een Warhammer-game te maken. De franchise is er niet met de haren bijgesleept. De verschillende omgevingen en personages zijn zo vormgegeven dat deze passen in dit universum en dat zullen fans van de franchise zeer zeker appreciëren. Maar ook als je niets met de serie hebt, dan zal de grauwe sfeer en een beetje de sprookjesachtige setting je aanspreken.