Gespeeld: Watch_Dogs 2

Gespeeld: Watch_Dogs 2 – Watch_Dogs 2 komt er aan! Dat is natuurlijk goed nieuws voor de fans van het eerste uur, maar de insteek is ten opzichte van het origineel toch best wel anders. Met name de personages, de sfeer en de algehele toon zijn anders en dat stelde de ondergetekende in eerste instantie erg sceptisch. Dat werd teruggedrongen na een hands-on op de E3, maar helemaal overtuigd waren we toen nog niet. Het is dus maar goed dat we recent uitgebreid met de game aan de slag konden, want dat gaf echt een goed beeld van de nieuwe richting voor de franchise. Beviel dat? Absoluut, Ubisoft heeft me weten te overtuigen, want Watch_Dogs 2 heeft namelijk de potentie van een topper.

Vorm een bedreiging voor Blume

De game begint op het moment dat Marcus Holloway, de protagonist, moet inbreken bij het hoofdkantoor van Blume. Blume is het bedrijf dat achter ctOS zit, en deze software profileert iedereen die op het internet is aangesloten. Dat beperkt zich niet tot Google en Facebook praktijken, maar gaat serieus een stuk verder, omdat het online profiel van de individu in Watch_Dogs 2 belangrijker is dan de mens op zichzelf. Blume weet alles van je, beoordeelt je maatschappelijke status, presenteert aanbiedingen en meer puur gericht op je interesses en in theorie weten ze eigenlijk al wat je gaat doen, voordat je het überhaupt gedaan hebt.

Marcus is een persoon die niet echt gediend is van dit soort praktijken en zo is er ook de DedSec beweging die daar iets tegen probeert te doen. Maar voordat het zover is, moet Marcus dus inbreken bij Blume. De introductie van de game op dit punt is niet zonder reden, want Marcus is met een specifiek doel bezig om bij de servers van ctOS te komen alwaar hij zijn profiel moet verwijderen. Dat geeft hem immers een status als spook, aangezien men niet daadwerkelijk weet wie hij is. Na het verwijderen kies je echter een nepprofiel dat zich in plaats van jou in ctOS ophoudt, zodat jij in werkelijkheid de vrijheid hebt om te doen wat je wilt. Iets wat van belang is voor jou latere stappen die je neemt met DedSec.

Een leuk detail is dat als je een nepprofiel kiest, dat dit jou weergave gaat zijn in multiplayer sessies. Kies jij een kale kerel die weinig geld heeft, dan zal jij als een kale kerel weergegeven worden in de multiplayer en als mensen je profilen, dan heb jij weinig geld. De game koppelt dus niet langer een willekeurig personage aan jouw karakter als je online speelt, hierop kan je dus invloed uitoefenen. Het is een klein detail, maar dat geeft wel gelijk aan in hoeverre Ubisoft heeft nagedacht over hoe ze de game kunnen en moeten vormgeven. Dit was direct aan het begin, dus dat zet in ieder geval de toon voor de latere game.

Geaccepteerd worden

Het verwijderen van zijn profiel is voor een hacker op zich logisch, maar er schuilt nog een andere reden achter. Namelijk dat Marcus graag bij DedSec wilt horen, maar dat hij zich eerst moet bewijzen. Zodra hij geslaagd is in zijn missie, wordt hij meegenomen door de leden van DedSec die hem nadien opnemen in de verzetsbeweging en dat is het punt waar het echte avontuur begint. DedSec vecht namelijk tegen Blume en ctOS, maar de verhoudingen zijn nogal uit balans. Waar Blume bijkans een privé leger heeft, bestaat DedSec uit een groep begaafde hackers die op zichzelf niet direct heel veel kunnen uitrichten. Marcus is echter een ster in hacken en dus is hij een juiste aanvulling op de groep.

Het doel van DedSec is uiteindelijk zoveel mogelijk volgers aan zich binden, want alleen dan kunnen ze hun doel bereiken. De volgers zijn namelijk niet bedoeld om toe te juichen wat DedSec doet, ze hebben ook een functionele rol. Zodra zij zich aansluiten en daartoe toestemming geven, kan DedSec hun processorkracht deels benutten wat zij op een later moment goed kunnen gebruiken. Hoe zich dat gaat ontwikkelen is even aankijken, maar de indruk bestaat dat men een super pool van processorkracht probeert te genereren om zo bestand te zijn tegen ctOS. Maar om dat überhaupt te bewerkstelligen, moet DedSec wel eerst voeten in de aarde krijgen en dat is waar jij om de hoek komt kijken.

Willekeurig en gerichte missies

Na deze introductie en het bezoeken van de DedSec basis, alwaar je allerlei dingen kunt doen (kleding wisselen, wapens 3D printen en meer), word je ondergedompeld in de wijde wereld van San Francisco waarin allerlei dingen te doen zijn. Nu hebben we ons gedurende de speelsessie van 4 uur niet al te veel gericht op zijmissies, want de hoofdmissies waren dermate boeiend dat ze al onze aandacht wisten op te slokken. Overigens hoeven we ons over zijmissies sowieso niet al te ongerust te maken, want Ubisoft is al jaren een ster in allerlei randactiviteiten bieden in een open wereld, dus dat gaat ongetwijfeld ook nu weer voor genoeg speelplezier zorgen.

Goed, de daadwerkelijke hoofdmissies. Die leken aanvankelijk zowel gericht op het doel ingevuld te zijn als wat willekeurig. Dat laatste klinkt wat wazig, maar daarmee doelen we op het gegeven dat die missies vooral bedoeld zijn om meer volgers te genereren. De hoofdmissies zijn echt gericht op de strijd tegen Blume en in beide gevallen komen de meest gekke, creatieve – bij vlagen hilarische – en interessante missies voorbij. Een missie om volgers te genereren richtte zich op een CEO van een farmaceutisch bedrijf. De CEO had de prijs van een medicijn tegen Leukemie verhoogd en dat was tegen het zere been van veel patiënten alsook moreel betrokken burgers.

Diezelfde CEO bood een bekende artiest miljoenen om als enige zijn nieuwe album te krijgen. Jouw missie? Een sample stelen van het nieuwe album en de CEO opbellen. Marcus deed zich voor als de artiest en de CEO was daverend enthousiast. In zijn enthousiasme maakte hij vervolgens 20 miljoen dollar over in de veronderstelling dat het naar de artiest was, maar in werkelijkheid bleek het de Leukemie stichting te zijn. Kijk, dit soort maatschappelijke situaties naar eigen hand zetten in een game, dat kan ik persoonlijk erg waarderen. Het voegt namelijk wat toe aan de game en het verhaal, tevens kan dit in realiteit ook het geval zijn en dat maakt het in zekere zin geloofwaardig.

Aan de andere kant zijn er ook wat grotere missies die daadwerkelijk invloed zullen hebben op het verdere verloop van de game. Zo is er een ontzettende B-acteur die zijn nieuwe film gaat uitbrengen waarin hij en zijn auto – duidelijk afgeleid van Knight Rider – een rol spelen. Om op dat succes mee te kunnen liften, zul je met Marcus de betreffende auto moeten stelen en daar allerlei gekke dingen mee moeten doen om meer volgers te krijgen. Tegelijkertijd brengt dit je gaandeweg ook weer in contact met nieuwe mensen die een rol kunnen spelen in je avontuur.

Interessant hieraan is dat de missies bestaan uit meerdere onderdelen. Via de DedSec app op je in-game telefoon kan je precies de voortgang bekijken, maar ondertussen ook met andere missies bezig zijn. Men geeft je in dat opzicht best veel ruimte en direct na het begin word je overladen met allerlei opdrachten die je namens DedSec uit kan voeren. Wat dat betreft zul je je zeker niet vervelen zodra je aan de game begint en dat komt omdat de missies behoorlijk gevarieerd zijn. Natuurlijk is van A naar B rijden een belangrijk onderdeel, maar de algehele invulling er omheen is uitermate creatief gedaan. Sterker nog, het doet het origineel er bij verbleken en dat zegt behoorlijk wat.

Humor, muziek en het resultaat

De genoemde invulling is waarin Watch_Dogs 2 excelleert. De eerste Watch_Dogs was erg serieus en hoewel dat hier en daar erg gewaardeerd werd, kwam het de game ook op kritiek te staan. Ditmaal is dat té serieuze achterwege gelaten, want Watch_Dogs 2 zit propvol humor. Humor in games is niet nieuw, maar Ubisoft heeft op knappe wijze de juiste balans en timing gevonden, waardoor het tot werkelijk hilarische situaties of momenten kan leiden. Dat zit hem deels in de geinige dingen die je kan doen met je mobiel. Iemand op straat elektrocuteren met zijn eigen telefoon is als je het voor het eerst ziet er grappig. Maar ook je middelvinger opsteken naar een willekeurige passant en dan een klap krijgen zorgt voor leuke momenten.

Wat echter bij momenten fantastisch tot geniaal is, is de humor die je in de cut-scènes of in dialogen treft. DedSec bestaat uit een groep relatief jonge mensen en die zijn hoewel geniaal, bij momenten ook ontzettend puberaal en dat werkt op een uitstekende manier. Om je een idee te geven, zie het fragment in de video hieronder. Dit is slechts één voorbeeld, maar de game zit vol met dit soort geintjes. Knap hierin is de al genoemde timing en balans, want gedurende onze speelsessie werd het nooit geforceerd of te extreem flauw. Misschien is dat iets wat je niet direct associeert met Watch_Dogs, maar door de DedSec personages, de setting en timing voelt het als zeer toepasselijk aan en dat maakt de game in dat perspectief veel leuker dan het origineel.

Waar de game ook fantastisch mee om gaat, is de muziek. Gedurende missies hoor je vooraf bepaalde tracks die afspelen terwijl je bezig bent met sluipen, vechten of dingen stelen. Dit is wederom fantastisch bij elkaar gevonden, waardoor het geheel nog meer sfeer krijgt. Het geeft het op één of andere manier ook iets menselijks en als we er zo over nadenken, dan is Watch_Dogs 2 daar uniek in. Met name omdat de gekozen nummers uitstekend op de situatie aansluiten en als je dat soort details in je game verwerkt, tja… dan ben je simpelweg goed bezig.

Alle genoemde aspecten komen uiteindelijk tot één mooi geheel en dat vormt het uiteindelijke Watch_Dogs 2 avontuur. De missies zijn gevarieerd en leuk, DedSec is een interessante, leuke doch bij momenten puberale groep die strijdt voor het juiste doel. In aanvulling hierop is de humor, de gameplay en het plezier dat je zult beleven een aangename omgeving om in te vertoeven. Natuurlijk is het aankijken of de game in z’n geheel net zo interessant gaat zijn ten opzichte van de fragmenten die we gespeeld hebben, maar wel is het duidelijk dat men met Watch_Dogs 2 echt iets moois aan het neerzetten is.

Enorme wereld

Tot op heden was het duidelijk dat San Francisco het decor zou vormen voor Watch_Dogs 2, maar in werkelijkheid gaat het meer om Noord-Californië. San Francisco is natuurlijk het epicentrum van de game, maar er omheen is ook nog een hoop te vinden. Ten noorden van de stad (aan de overkant van de Golden Gate) is een klein stadje te vinden, Marin. Rechts van de kaart vind je Oakland dat zo’n 40% de grootte is van San Francisco. In het zuiden heb je dan nog Silicon Valley, wat uiteraard niet kan ontbreken, en ook dat is niet direct een heel klein gebied. Is dat alles? Welnee, tussen de steden door – met name tussen San Francisco en Sillicon Valley – heb je nog een groot natuurgebied.

Daarmee is de totale map van Watch_Dogs 2 behoorlijk fors en tevens vele malen groter dan het origineel. De wereld zit ook vol met details dus het nodigt direct uit om verkent te worden. Het suggereert ook dat het verhaal uitgebreid zal zijn, je bouwt immers niet voor niets zo’n grote wereld dus dat belooft wat. De wereld is daarbij erg detailvol ingericht, waardoor het een genot is om lekker in rond te cruisen. Dat hebben we dan ook veelvuldig gedaan en daarbij viel ons een detail op, namelijk dat de game er op korte afstand uitstekend uitziet, maar op grote afstand wat korrelig.

De game ziet er prima uit hoor, maak je geen zorgen, maar dat korrelige lijkt niet helemaal op z’n plek dus hopelijk wordt dat nog aangepakt. Verder hebben we nog wat kritiek op de besturing van de game. Hoewel het lopen met Marcus, het hacken en schieten allemaal als een zonnetje werkt, is het motorrijden niet echt top. Niet zozeer omdat de motoren niet goed besturen, maar omdat deze een zeer simpel physics model kennen en daardoor erg afwijken in de wereld van de game, waar realistisch gedrag toch enigszins de boventoon voert. In dat kader willen auto’s ook nog weleens rare fratsen vertonen, maar dat lijkt vooralsnog meer een kwestie van finetunen te zijn. Het rijden met auto’s gaat op zichzelf overigens prima.

Voorlopige conclusie

Er zijn een paar kleine puntjes van kritiek, zoals zojuist omschreven, maar dat kan nog wel aangepast worden. Bovendien verbleken die eigenlijk bij de rest van de game. Althans, van wat we gespeeld hebben. Ja, we waren na eerdere speelsessies nog steeds wat sceptisch. Dit vanwege de setting, de visuele kwaliteit en de toon, maar dat is als sneeuw voor de zon verdwenen. Ubisoft is de juiste richting op geslagen met een nieuwe setting, nieuw personage en een andere toon die op de juiste manier uitpakt. Gedurende de vier uur spelen hebben we ontzettend veel lol gehad. Watch_Dogs 2 brengt een vrij serieus verhaal, maar tegelijkertijd is het ontzettend veel plezier beleven. Dat is de algehele impressie na onze speelsessie en dat stemt ons gelukkig. Als alles zo is als hetgeen wij konden spelen, dan heeft Ubisoft met Watch_Dogs 2 absoluut een topper in handen.