DLC Special: Ghost Recon: Wildlands – Narco Road – In Ghost Recon: Wildlands trokken we naar het mooie Bolivia om daar het kartel van El Sueño stukje bij beetje onderuit te halen. Iedereen die de game heeft uitgespeeld, weet dat de Ghosts daar met vlag en wimpel in zijn geslaagd. Maar dat betekent niet dat er niet nog meer verhalen te vertellen zijn en dat is waar Narco Road om de hoek komt kijken. Deze uitbreiding speelt zich wederom in Bolivia af – ergens in het verhaal van de originele game – en ditmaal mag je als een soort narco aan de slag gaan. Kortom, de rollen zijn enigszins omgedraaid, maar is dat net zo leuk?

Werk jezelf een weg naar de top

Ubisoft doet een aantal dingen erg slim met deze uitbreiding. Zo heeft men het middengedeelte en het wat meer rechtse gedeelte van de oorspronkelijke map gepakt en dat neergezet als ‘nieuw’ speelgebied. In eerste instantie zal je denken een nieuwe wereld in te stappen, maar na enkele uren spelen ga je merken dat het je bekend voorkomt. Het kan misschien als wat gemakzuchtig gezien worden, maar echt ongelijk kunnen we Ubisoft niet geven. Bolivia is immers van een dermate omvang, dat de aanwezige gebieden ruim voldoende variatie bieden voor een nieuw verhaal zonder dat het gaat vervelen.

Bovendien wekt de game de illusie dat je in een nieuw gebied zit, omdat de grenzen nu compleet anders ingericht zijn als we naar de totale omtrek kijken. Wat ze ook erg slim doen, is je een avontuur vanaf de andere kant laten beleven. Het verhaal is namelijk dat je een huurling bent en dat je graag voor het kartel aan de slag gaat. Het uiteindelijke doel is El Invisible vinden en hem uitschakelen, maar om bij hem in de buurt te komen, zul je eerst bij drie onderbazen het vertrouwen moeten winnen. Dat levert qua verhaal zo hier en daar een wat rare ontwikkeling op omdat het niet helemaal logisch is, maar dat nemen we voor lief. Waarom? Wel, het is ontzettend vermakelijk.

Je krijgt te maken met een adrenaline junk die de meest gekke stunts uit wil halen om zo maar populair te blijven. Ook tref je een compleet geschifte leider van een motorclub en als laatste is er nog iemand wiens ego dermate groot is dat het amper in Bolivia past. Deze drie figuren leiden allemaal een eigen operatie, maar waar het op neerkomt, is dat je voor hen aan de slag gaat om ze zo beter te leren kennen. Door goed werk te verrichten, zal je opgemerkt worden door El Invisible en uiteindelijk zal je bij hem terechtkomen. Wat Narco Road in dat opzicht heel erg goed doet – afgezien van zo hier en daar wat onlogische ontwikkelingen – is een goed verhaal neerzetten.

Het verhaal is dus niet 100% consistent of goed samenhangend, maar de individuele bazen hebben ontzettend veel persoonlijkheid, sporen voor geen meter en dat brengt bijgevolg uitermate vermakelijke cut-scènes en gameplay met zich mee. Bovendien is het uiteindelijke plot veel beter en sterker in elkaar gezet dan het einde van de gewone game. We gaan verder niets spoilen, maar de uitbreiding uitspelen is absoluut een aanrader en daarbij adviseren we je om dit in coöp te spelen, omdat er ook gelijk een nadeel aan Narco Road zit.

In je uppie

Als je gewend bent Ghost Recon: Wildlands alleen te spelen, dan heb je altijd je drie AI gestuurde maatjes bij je die je helpen wanneer nodig. Ook kunnen ze je reviven als je de pijp uitgaat. In Narco Road is dat een ander verhaal, want het zou niet logisch zijn om met vier man een kartel te infiltreren. Zodoende speel je die uitbreiding zonder AI gestuurde soldaten en dat kan zeer moeilijke situaties opleveren. Sterker nog, de moeilijkheidsgraad is niet anders en als je in je eentje tegenover een overmacht komt te staan, is één fout voldoende om opnieuw te mogen beginnen, aangezien je niet je maatjes hebt om je te reviven.

Dit is even belangrijk om te onthouden, aangezien dat invloed uitoefent op in hoeverre je plezier aan de content hebt. In je eentje kan het namelijk vrij snel frustrerend worden, maar de oplossing is natuurlijk daar in de vorm van coöp. Dat is dan qua context weer niet logisch, maar ach… fuck it. Bovendien zit de echte kracht van de game sowieso in de coöperatieve speelstand en als je de game altijd al in coöp hebt gespeeld, dan is Narco Road absoluut een aanrader. Je loopt dan immers niet tegen het euvel aan waar je als solo speler wel tegenaan kan lopen.

Veel te doen

Er zijn dus best wat puntjes van kritiek, maar toch kunnen we daar vrij gemakkelijk naast kijken en dat is te danken aan een aantal aspecten. De genoemde bazen zijn hier een goed voorbeeld van, maar ook de gameplay heeft de nodige nieuwe onderdelen ontvangen. Je begint deze uitbreiding op level 20, dus je zult weer moeten levelen. Dat levelen is nu niet echt zinvol, aangezien het geen beperkingen oplegt bij het vrijspelen van bepaalde skills, daar waar dat in de gewone game aanvankelijk wel het geval was. De skills zelf – die niet veranderd zijn – kan je op de gebruikelijke manier unlocken. Dus je verdient en verzamelt weer nieuwe skillpunten en tevens heb je weer resources nodig. In tegenstelling tot de gewone game hoef je nu niet konvooien te overvallen, maar volstaat het markeren van goederen, die een enorme hoeveelheid grondstoffen opleveren.

Dat is best prettig, want het overvallen van konvooien kon op een gegeven moment een beetje een sleur worden. Daar zit dus een positieve ontwikkeling in, maar er is meer dan dat. In samenhang met het hogerop komen in het kartel dien je volgers op te bouwen. Deze volgers zijn belangrijk, want hoe meer je er hebt, hoe meer aanzien je krijgt bij één van de drie individuele bazen en uiteindelijk El Invisible en dat levert vervolgens weer nieuwe missies op. Het opbouwen van volgers kan op verschillende manieren. Zo kan het spelen van missies je helpen, maar op een gegeven moment is dat niet voldoende.

De game forceert je hierdoor naar de zijmissies te kijken en ook op dat vlak zien we allemaal nieuwe content terug. Zo zijn er nu vier nieuwe soorten zijmissies. Dat kan het zoeken van een gecrashte auto zijn waarmee drugs vervoerd werd. Ook kan je illegale dierensmokkelaars opsporen die je moet uitschakelen. Verder zul je nog amfetamine trucks moeten wegbrengen en coca plantages moeten besproeien met een extreem wendbaar vliegtuigje. Dit zijn de vier prominente zijmissies, waarvan je er per type ongeveer tien terug kunt vinden.

Dat is echter niet alles, want ook zul je nog volgers op kunnen bouwen door te stunten. Zo hier en daar op de map zijn cirkels aangebracht waar je doorheen moet vliegen met een vliegtuig of helikopter. De één is erg gemakkelijk, de ander weer erg lastig. Verder tref je nog hillclimb uitdagingen aan, waarin je zo snel mogelijk de berg op moet rijden met een monstertruck. Door een tijd neer te zetten, krijg je ook weer volgers en alsof dat nog niet genoeg is, zijn er her en der op de map stuntparkoersen aangelegd voor de motor. Kortom, er is ontzettend veel te doen.

Conclusie

Ubisoft levert met Narco Road een geslaagde uitbreiding af. Het is qua verhaal – ondanks inconsistente momenten – een stuk leuker en boeiender dan het oorspronkelijke verhaal. Ook de missies zijn veel gevarieerder van opzet en kennen zo nu en dan een dubbele laag, omdat je ook dingen voor Bowman doet. Daardoor hebben sommige missies wat meer diepgang en wat tevens bijdraagt aan het speelplezier, zijn de compleet idiote bazen die je treft. Daarnaast zijn de nieuwe zijmissies leuk, is het stunten erg tof, met name met een monstertruck, en voelt het geheel echt als nieuw aan. Weet wel dat je dit in coöp moet spelen, want solo kan het frustrerend en moeilijk zijn. Speel je altijd al in coöp? Dan is de uitbreiding absoluut de moeite waard.