Gespeeld: Outcast: Second Contact – In het jaar voor de millenniumwisseling kwam Appeal met de game Outcast voor de PC. Deze game werd destijds goed ontvangen doordat het op verschillende vlakken best wel vernieuwend was. De kans is echter groot dat veel mensen die game niet gespeeld hebben; het is immers alweer 18 jaar oud. Tijd om de game nieuw leven in te blazen en daar ontstond Outcast: Second Contact. Deze game is al even in de maak en zal later dit jaar verschijnen voor onder andere de PlayStation 4. Het laat nog even op zich wachten, maar wij konden er al kort mee aan de slag.

Herkenbaar in een nieuw jasje

In de game neem je de rol aan van Cutter Slade en met hem ga je op reis naar een nieuw ontdekte wereld in een parallel universum. Samen met wat wetenschappers moet je een verloren probe terughalen die daar is gestrand. Dat gaat echter niet zomaar, want de wereld wordt bewoond door een alien ras en al snel ontwikkelt zich een vrij uitgebreid avontuur waarin je alle gebieden van deze planeet aandoet. Dat was destijds best uniek, omdat de game de speler grote werelden voorschotelde.

Datzelfde is min of meer behouden gebleven, waardoor spelers van toen veel zaken zullen herkennen. Ook de visuele stijl komt enigszins overeen, maar het is natuurlijk wel opgeleukt om aan de huidige maatstaven te voldoen. Kortom, de oudere spelers zullen het herkennen en dat is natuurlijk leuk voor de nostalgische gevoelens. Maar alleen met een nieuwe lik verf kom je er natuurlijk niet. Gelukkig is de game geen hele simpele remake, want men doet het hier en daar wel degelijk beter ten opzichte van het origineel.

Actievol met RPG-elementen

Zo is de besturing nu natuurlijk geschikt voor de controller, waardoor je de game prima op de PlayStation 4 kan spelen. Je krijgt best wat opties tot je beschikking, maar dit alles is prima ondergebracht onder de verschillende knoppen op de controller. De gameplay daarbij kent best wel een uitgebreide insteek, want waar de actie zich voornamelijk richt op vijanden en monsters uitschakelen, zul je ook met allerlei personages te maken krijgen. Zo tref je in de verschillende gebieden allerlei figuren aan die wel wat van je willen of die je op een quest sturen.

Je krijgt daarbij enigszins de vrijheid in hoe je het aanpakt, aangezien de gebieden allemaal een open wereld structuur kennen. Gaandeweg het avontuur leer je meer mensen kennen en dat brengt je natuurlijk dichter bij je doel. Ondertussen krijg je natuurlijk ook te maken met gevaren, maar daarvoor biedt de game je diverse wapens om al het vijandige gespuis naar het hiernamaals te knallen. De gameplay doet in dat opzicht behoorlijk denken aan hedendaagse actie-RPG’s, wat eens te meer doet realiseren dat Outcast destijds zijn tijd ver vooruit was.

Door dit basismateriaal nu opnieuw te gebruiken, ontstaat er echter wel een wat andere situatie en dat is namelijk dat het allemaal ogenschijnlijk wat verouderd aanvoelt. Het is, afgaande op een korte speelsessie onder begeleiding met commentaar van de ontwikkelaar, aan de simpele kant. De actie lijkt wat generiek te zijn en de dialogen die je voert met de verschillende personages hebben ook niet zoveel om handen. Dat komt voornamelijk omdat deze dialogen vooral bestaan uit keuzemogelijkheden met betrekking tot informatie inwinnen. Diepgang tref je hier niet aan, want de keuzes die je maakt, zullen geen invloed hebben op het verhaal of op bepaalde acties.

Daarentegen hebben jouw acties zelf dan weer wel invloed op de personages in de wereld. Zo was er een situatie waarbij ik door een alien werd weggebracht in een boot. Ik besloot om de rondzwemmende haaien onder vuur te nemen, waarna de alien stopte met varen uit angst. Ook de smiley die tevredenheid aanduidde was beduidend minder vrolijk dan toen ik in de boot stapte. Nu heeft de beste man me wel weggebracht, maar echt blij was hij niet met me. De ontwikkelaar vertelde dat jouw acties in de wereld – in bijzijn van anderen – wel een effect kunnen hebben en daarin zien we dus enige diepgang die bij de dialogen ontbreekt.

De focus in Outcast: Second Contact ligt overigens meer op actie dan op RPG. De game kent hier en daar RPG-elementen, zoals dat je Jan en alleman ontmoet en met hen de dialoog aangaat. Ook biedt de game een vrij basic crafting systeem. Tot zover is het allemaal niet al te bijzonder, maar wel interessant is dat de wapens een level systeem kennen. Naarmate je wapens meer gebruikt, zullen ze stijgen in level en dat brengt nieuwe voordelen met zich mee. Denk aan betere vuurkracht, extra munitie of zelfs speciale munitie en dat kan weer van pas komen tegen de wat moeilijkere vijanden.

De ene opdracht na de ander

In essentie is je voornaamste doel dat je diverse personages ontmoet, quests aanneemt en die vervolgens uitvoert. Dat kan best interessante gameplay opleveren, zeker in de gevarieerde wereld die de game je voorschotelt. Voornamelijk de wapens en de bijbehorende actie zullen hierin echt het onderscheid kunnen maken, want voor de rest is het allemaal vrij traditioneel. In 1999 was het ongetwijfeld baanbrekend, maar men blijft (onbewust?) iets teveel in de gameplay sferen van toen hangen, maar of dat genoeg is om een nieuw publiek aan te spreken… dat is een beetje de vraag.

Tijdens de demonstratie en hands-on bekroop ons vooral het gevoel dat de ontwikkelaar de fans van het eerste uur wil bedienen. Het ziet er naar uit dat dat wel gaat lukken, want men blijft trouw aan het bronmateriaal. Tegelijkertijd is er nergens echt vernieuwing te bespeuren en het oogt allemaal nogal simplistisch. De structuur van quests afwerken en de gevechten aangaan met het gespuis kan voor best leuke gameplay zorgen, maar is dat voldoende om de spelers langdurig geboeid te houden? Neem in acht dat we heel kort naar de game gekeken hebben en dat het uiteindelijke product qua afwisseling misschien heel wat meer kan bieden. Indien zo, hebben we natuurlijk niets gezegd, maar vooralsnog hebben we niet de indruk dat het veel meer is dan getoond.

Beetje polijsten hier en daar

Ondanks dat het allemaal wat simplistisch aanvoelt, lijkt het op zich qua gameplay wel goed te zitten. Wel mag de ontwikkelaar nog wat aandacht besteden aan de animaties en de graphics. Zo ziet de wereld er op het ene moment visueel erg mooi uit dankzij de prachtige gevarieerde omgevingen, maar het andere moment lijken gebouwen niet goed geplaatst en zijn er textures van een lage resolutie aanwezig. Dat is natuurlijk gewoon polijsten wat in de laatste fase van de ontwikkeling gebeurt en we hopen dat dit allemaal wordt meegepakt, want het was wat wisselvallig hier en daar.

De animaties zijn ook nog voor verbetering vatbaar, want het oogde zo hier en daar nog wat matig en stroefjes. Dan als laatste zijn er nog de visuele effecten van de wapens die nog niet in orde zijn, maar ook dat valt onder polijstwerk. Dus als men genoeg tijd krijgt, dan zal het visueel wel gladgestreken worden en mogen we uitkijken naar een visueel nette game. Technisch gezien lijkt er weinig mis te zijn met Outcast: Second Contact, hoewel de schietactie net een tikkeltje vloeiender kan en vreemd genoeg stonden we bij momenten ineens muurvast om een paar seconden later weer onze weg te kunnen vervolgen.

Voorlopige conclusie

Outcast: Second Contact blijft trouw aan het bronmateriaal en dat is voor de fans van het eerste uur natuurlijk goed nieuws. Het zal in dat kader weinig nieuws bieden, behalve dat het naar hedendaagse maatstaven geüpgrade wordt. Of dat ook daadwerkelijk overal het geval zal zijn is natuurlijk afwachten, maar de game kan zo hier en daar nog wel wat aandacht gebruiken. Afgezien van dat is de game in vergelijking met soortgelijke titels in het genre wat simplistisch en dat zou in potentie nieuwkomers kunnen afschrikken. Aan de andere kant kan het geen kwaad om eens een game als dit te spelen zonder daar pertinent je focus op te houden. Ontspannen gamen kan immers ook fijn zijn. En voor fans van Outcast zal dit allemaal niet uitmaken.