Review: Life is Strange: Before the Storm – Episode 2: Brave New World

Review: Life is Strange: Before the Storm – Episode 2: Brave New World – Eind augustus verscheen de eerste episode van Life is Strange: Before the Storm, de prequel op het erg gewaardeerde Life is Strange. Inmiddels is de tweede episode verschenen en uiteraard gaat deze verder op het punt waar het de vorige keer stopte. De situatie is na de actie van Rachel verder geëscaleerd en hoewel iedereen z’n hoofd koel houdt, komt het uiteindelijk tot een intens einde. De opmaat naar meer wordt op rustige wijze doorgezet en dat net wat beter dan in de vorige episode.

Rustig aan

Om een goed beeld te geven, is het noodzakelijk dat we even wat punten uit de vorige episode aanhalen, dus als je de eerste episode nog niet gespeeld hebt, raden we je aan deze twee alinea’s even over te slaan. Dat gezegd hebbende: Rachel schopte aan het einde van de vorige episode de vuurkorf om en dat heeft flinke gevolgen voor de omgeving van Arcadia Bay. Het is nog geen acuut gevaar, maar het is duidelijk te merken dat dit wel eens een groot effect kan hebben. De aanleiding van Rachel is niet de minste en het moment waar je op zit te wachten, komt in deze episode uiteindelijk naar voren.

Maar niet voordat men je rustig het verhaal verder vertelt. Deze episode is pakweg drie uur lang en begint gelijk op een best wel heftig moment. Namelijk het gesprek met de schoolhoofd naar aanleiding van het gespijbel een dag eerder. Chloe komt verder in de problemen, maar trekt daar weinig van aan. Vervolgens doe je wat verschillende locaties met haar aan en dat is zo op het eerste gezicht niet al te interessant. Toch leidt dit langzaam maar zeker naar allerlei situaties die je in de derde episode gaat tegenkomen. In dat kader is deze episode net zoals de vorige vrij traag, maar qua verhaal weer net even wat boeiender.

De vriendschap groeit

De ontwikkelaar neemt duidelijk de tijd om de band tussen Chloe en Rachel goed te laten ontwikkelen. Dit betekent dus weinig hele spannende of bijzondere momenten, maar je leert beide karakters op een uitstekende wijze kennen. Ook zul je wat meer ruzies treffen in deze episode, wat het qua ervaring interessanter maakt. Het einde van de episode gaan we natuurlijk niet spoilen, maar we kunnen je wel zeggen dat het erg indrukwekkend is. De twist zagen wij niet aankomen en dat bewijst maar weer eens dat episodische games echt heel verrassend uit de hoek kunnen komen.

Met een ijzersterke cliffhanger sluit het verhaal van deze episode zich af en dus is het wachten tot de absolute climax die episode 3 moet brengen. In deze episode worden situaties al verder verduidelijkt en het is hopen dat de ontwikkelaar alles goed bij elkaar weet te brengen met een spannend einde, maar daarvoor moeten we dus nog even geduld hebben. In de tussentijd loont het om deze episode met een tweede save opnieuw door te spelen, want de keuzes die je kan maken, alsook de backtalk challenges – die lang niet altijd verplicht zijn – geven meer een eigen draai aan het verhaal, waardoor het opnieuw ervaren van het verhaal met andere keuzes interessant is.

De gameplay is uiteraard nog steeds beperkt, maar het voelt in deze episode aan alsof je meer vrijheid krijgt in wat je bekijkt, met wie je spreekt en wat je doen moet. Daarmee is de gameplay meer vergelijkbaar met de gewone Life is Strange episodes en dat valt hier in ieder geval in goede aarde. Desalniettemin is het natuurlijk heel erg op het verhaal gericht, dus verwacht geen bijzonderheden in de gameplay. Het verhaal is daarbij sterker aan het worden, dus dat maakt deze episode tot een geslaagde.

Als sneeuw voor de zon

Bij de vorige episode haalden we nog aan dat er weinig gameplay aanwezig was, dat is nu dus uitgebreider binnen de mogelijkheden van de game. Dat is een verbetering, maar prettiger is nog dat gesprekken niet langer raar verlopen. Daar waar dat in de vorige episode een beetje vreemd ging op bepaalde momenten, voelen de dialogen nu veel natuurlijker aan. In feite zijn de twee kritiekpunten dus als sneeuw voor de zon verdwenen met als absolute kers op de taart een heerlijke cliffhanger aan het einde. Het enige wat nu wel weer opviel is dat sommige animaties niet echt overeenkomen met de beoogde lichaamstaal. Dat oogt bij momenten wat vreemd, maar komt gelukkig minimaal voor.