Review: Bravo Team (PS VR)

Review: Bravo Team (PS VR) – Farpoint lanceerde vorig jaar samen met de PlayStation VR Aim Controller en dat was een welkom stukje hardware. De shooter speelde behoorlijk goed weg met deze controller, die je de illusie gaf een echt geweer vast te houden. Die shooter speelde zich echter in de ruimte af, dus een wat meer realistische shooter op aarde zou niet misstaan. Die hebben we nu gekregen in de vorm van Bravo Team, gemaakt door de bekende studio Supermassive Games. Ditmaal schieten we niet op aliens, maar op militairen die zich als terroristen gedragen.

Het loopt helemaal in de soep

Jij wordt samen met je team op een missie gestuurd in een Oost-Europees land waarbij het zaak is om de president van het land te escorteren. Er zijn nogal wat spanningen in het land en deze president zou iedereen tot bedaren kunnen brengen met haar plannen. Klinkt goed en ook de missie lijkt niet echt ingewikkeld te zijn. De president voelt zich op haar gemak en laat zelfs foto’s van haar kinderen zien tijdens het ritje in de militaire Hummer. Alles gaat van een leien dakje, totdat er plotseling een bom ontploft en je behoorlijk versuft na enige tijd weer bijkomt. Terroristen nemen de president mee en vervolgens is het aan jou om uit deze hel te ontsnappen.

Deze terroristen zijn in feite een club militairen die rogue zijn gegaan onder het bewind van een kerel die een coup wil plegen. Doordat zij in hun missie zijn geslaagd, is het aan jou en je team om te overleven en te ontsnappen uit het land. Al snel blijf jij samen met één iemand over en daar begint het avontuur. Die andere persoon kan door de AI aangestuurd worden, maar ook kan je op zoek naar een coöp partner. Dit kan een onbekende zijn die je online treft, maar natuurlijk ook een vriend. Het is vervolgens zaak om samen door de stad heen te komen en uiteindelijk te ontsnappen. Ondertussen krijg je te maken met enorm veel tegenstand en de enige oplossing is gewoon alles overhoop schieten wat je op je pad treft.

Van cover naar cover

Bravo Team is in pakweg drie uur te voltooien en de game brengt je van een brug naar steegjes tot in een politiekantoor en zelfs de daken van de stad, waarop je van dak naar dak springt. Je doet dus best veel verschillende locaties aan en dit alles volgens een vooraf bepaalde route. De tegenstand is op veel momenten heel erg fors, dus je zult rustig je tijd moeten nemen om iedereen uit te schakelen alvorens je verder gaat. Vijanden kom je tegen in verschillende soorten, zo heb je de standaard vijanden die je zo overhoop hebt geschoten, maar ook tref je snipers en iets beter bepantserde vijanden aan, waartegen een shotgun dan weer erg effectief is.

De game kan bij momenten voor best wat uitdaging zorgen, maar dat zit hem niet alleen in de vele vijanden die je treft. Je rent van cover naar cover en vanuit telkens vaste posities zul je je vijanden aan moeten pakken. Het is niet mogelijk om vrij rond te lopen in de game, want je bent echt gebonden aan de plekken voor cover die de game biedt. Daarop richten en op de knop drukken is voldoende om je personage automatisch naar het volgende punt te laten bewegen. Deze manier van spelen werkt op zich prima, maar toch blijft het ontzettend jammer dat je niet gewoon vrij rond kan lopen. Het levert wat statische gameplay op daar waar de immersie zoveel malen beter had gekund.

Ook het in cover zitten pakt niet helemaal goed uit, want in cover nog wat extra naar beneden bewegen voor meer dekking heeft weinig zin. Vijanden kunnen je sowieso raken en wat helemaal irritant is, is dat als je gaat schieten je vrij regelmatig je geweer een behoorlijk stuk boven of naast cover objecten moet houden wil je überhaupt kunnen vuren. Op het moment dat de game detecteert dat er iets voor je zit terwijl je in cover zit, dan schiet het geweer gewoon helemaal niet. Nogal vervelend als je bijvoorbeeld een muurtje treft met daarop een beugel, waarbij je dan de tussenopening wilt gebruiken om te vuren. Dat is dan niet mogelijk. Of wat te denken als je achter een motor zit en je geweer alleen vuurt als die ver genoeg bij de spiegel vandaan is? In het heetst van de strijd wil je daar helemaal niet over nadenken, gewoon knallen en de game moet je daarin niet belemmeren.

Repetitief en saai

Opmerkelijk is ook dat de PlayStation VR Aim Controller een stuk minder accuraat is dan de DualShock 4. Op een gegeven moment zijn we ook helemaal van de Aim Controller afgestapt, omdat het richten met de DualShock 4 gewoon net wat beter ging. Toch wat jammer, want de Aim Controller zou juist voor een betere beleving moeten zorgen, maar als dat minder goed werkt laat je het snel links liggen. Kortom, nog minder immersie en dat haalt het hele plezier van een shooter in virtual reality onderuit. Daarmee zijn de punten van kritiek nog niet allemaal behandeld, want erger is nog dat de game totaal geen ziel heeft. Je werkt de verschillende levels af waarin je een shitload identieke vijanden afschiet en dat is het.

Het is ontzettend repetitief, want je doet niets anders dan alleen maar vijanden afschieten. Het zijn er bij momenten onrealistisch veel en na een uurtje heb je het eigenlijk wel gezien. Niet alleen de repetitieve gameplay zorgt daarvoor, ook de vijanden zijn zo dom als wat. Ze lopen de meest rare kanten op, anticiperen niet op wat jij doet en hebben bij momenten bijzonder veel moeite om raak te schieten. Met name je AI gestuurde medespeler is een totale idioot die zes magazijnen nodig heeft om een ander uit te schakelen. Wel is hij ontzettend handig om je te reviven, aangezien hij zowat onsterfelijk is. Maar goed, gelukkig kunnen we de game in coöp spelen, wat een stuk leuker is om te doen, aangezien die speler wel begrijpt wat de bedoeling is, mede dankzij de communicatie onderling.

Zielloos

Bravo Team is niet per se een hele slechte game, want het werkt op zich allemaal wel aardig. Het is echter wel ontzettend zonde dat het zo repetitief is en je totaal geen binding voelt met de personages. Het ontbreekt de game aan een ziel, waardoor je er geen seconde van wakker ligt wat er gebeurt. Je werkt netjes de levels af en na afloop bekruipt je het gevoel dat je niet echt iets bijzonders hebt beleefd. Een totale tijdsverspilling wil ik het niet noemen, maar hier had zoveel meer mee gedaan kunnen worden. Ook vrij rond kunnen bewegen had de game ongetwijfeld goed gedaan, want dat had de mogelijkheid geboden om meer objectives toe te voegen buiten het schieten om.

Bravo Team voelt vooral aan als net niet in diverse opzichten en dat is gewoon erg jammer. De immersie ontbreekt, de AI is dom en de levels zijn niet al te bijzonder. Ook kan het voorkomen dat de game het oriëntatiepunt compleet kwijtraakt, waardoor alles opzij drift tijdens het spelen. Je kan met de Options knop je beeld weer centreren, maar dat werkt voor geen meter in deze game. We hebben Bravo Team drie keer opnieuw moeten starten om weer fatsoenlijk verder te kunnen spelen en hoewel je dit soort issues wel vaker ziet in VR-games, is drie keer opnieuw starten in een playthrough van hooguit drie uur wel erg veel.

Coöp en opnieuw aan de slag

Er valt erg veel op Bravo Team aan te merken en dat zit hem niet alleen in de genoemde punten, ook de inrichting van de levels is wat gek. Eerlijk is eerlijk, het ziet er best mooi uit, maar de verhoudingen zijn compleet zoek. Als je in een pand loopt en de ramen bevinden zich op bijna 2 meter hoogte, de deurklinken zitten op ooghoogte en liften zijn van enorme proporties, krab je toch even achter je oren. Het lijkt bij momenten zelfs op een omgekeerde versie van Madurodam, wat heel gek is om te zien. Toch kent de game ook wat positieve punten, zo is de coöp – zoals eerder al even aangehaald – best wel vermakelijk, omdat je echt moet samenwerken. Dus kan je in coöp spelen? Doe dat dan zeker.

In aanvulling op de campagne krijg je nog de mogelijkheid om de levels individueel te doorlopen in een Score Attack modus. Hierin is het zaak om alle vijanden zo snel mogelijk uit te schakelen wat multipliers oplevert en zo uiteindelijk een hogere score. Het is een geinig extra die wat meer levensduur aan de shooter toevoegt, maar voor de rest is het niet al te bijzonder. Wellicht leuk voor de competitieve gamer die graag scores wil verbreken, maar je mist niets als je het links laat liggen.