Special: Assassin’s Creed: Rogue Remastered – In 2013 verscheen het veelgeprezen Assassin’s Creed IV: Black Flag. Deze game verscheen toen zowel voor de PlayStation 3 als PlayStation 4 en afgezien van visuele verschillen, waren beide edities verder identiek. Een jaar later stapte Ubisoft over naar de PlayStation 4 door daarop Assassin’s Creed: Unity uit te brengen. Toch vergat men de vorige generatie niet en om ook spelers op de PlayStation 3 te vermaken, bracht de uitgever gelijktijdig Assassin’s Creed: Rogue uit. Een game die misschien wat ondergesneeuwd raakte, maar dat zeker niet verdiende. Iedereen die die game destijds gemist heeft, die krijgt nu alsnog een kans dankzij de geremasterde uitgave voor de PlayStation 4.

Op pad met Shay Patrick Cormac

In deze game stappen we in de schoenen van een jonge Ierse man, Shay Patrick Cormac, die zich heeft aangesloten bij de orde der Assassin’s. Hij begint onderaan de ladder, krijgt wat training, doet een paar missies en komt ook een bekende in de vorm van Adéwalé tegen. Het standaard Assassin leven zou je denken, maar hij maakt een gebeurtenis mee waardoor hij ernstig gaat twijfelen aan de motieven van de orde. Uiteindelijk besluit hij zijn eigen weg te gaan en dat wordt hem niet in dank afgenomen. Net zoals in onze review destijds, zullen we ook nu niet veel meer van het plot weggeven, want dat mag je zelf gaan ontdekken.

De game is qua verhaal in ieder geval best de moeite waard, omdat je het een keertje vanuit een ander perspectief bekijkt. Want de Assassin’s worden altijd wel als de goeden gezien, daar waar de Tempeliers de slechten zijn, maar is dat wel echt zo? Die vraag speelt in deze game een grotere rol dan in de andere games en daardoor beleef je in perspectief met de andere delen best wel een uniek avontuur. Bovendien is Shay een vrij interessant personage die skills genoeg heeft om zichzelf te redden, zowel op land als op zee. Want jawel, in deze game is Naval gameplay nog veelvuldig aanwezig, daar waar dat in de latere delen een wat ondergeschikte rol heeft gekregen.

Prachtige locaties

Wat deze game ook doet onderscheiden van andere delen in de franchise, zijn de omgevingen die je aandoet. De game speelt zich noordelijker af dan welke game in de franchise dan ook en dat betekent onder andere dat je zelfs door ijs moet breken met je schip. Even in het water springen is ook niet zonder gevaar, want te lang zwemmen veroorzaakt onderkoeling. Je zult kunnen varen op de Noord-Atlantische oceaan en ook ga je wat meer landinwaarts naar het rivierengebied waar het als maar kouder lijkt te worden. Alle tropische omgevingen van Assassin’s Creed IV: Black Flag moet je vergeten, dit is precies het tegenovergestelde.

Besneeuwde bergen, ijsschotsen in het water, grote stukken ijsmeer, flinke kou, het noorderlicht en nog veel meer. Alles komt voorbij en dat is een fijne afwisseling. Dat ziet er op de PlayStation 4 ook uitstekend uit dankzij de grafische upgrade. Nu was de game op de PlayStation 3 sowieso al een mooie game, maar Ubisoft heeft het verder geoptimaliseerd met betere textures, beter schaduwen, een betere rendering en meer van dat soort technische snufjes voor de beste ervaring. Op visueel vlak valt er dus weinig op aan te merken, je moet alleen niet de kwaliteit van Assassin’s Creed: Origins verwachten, maar dat is enigszins vanzelfsprekend.

Terug in de tijd

Afgezien van een grafische upgrade en dat sommige gebieden nu wat drukker zijn door meer mensen, is er verder nagenoeg niets veranderd. Ubisoft noemt ook dat de Naval gameplay wat is geoptimaliseerd, maar daar hebben we vrij weinig van gemerkt tijdens het spelen. Wellicht omdat het eigenlijk toch al goed in elkaar stak. Het is dus een relatief gemakkelijke remaster, ook omdat de game pas net drie jaar oud is. De game opnieuw spelen als je het eind 2014 al in z’n geheel beleefd hebt, is misschien wat onnodig. Wel is het fijn dat spelers die de game destijds gemist hebben nu alsnog een kans krijgen, want het avontuur is het zeker waard.

Er zit echter één grote maar aan dit geheel en dat is de besturing. Deze game hanteert namelijk de besturing van de laatste paar PlayStation 3 delen in de franchise. Dat betekent dat het vechten nog erg simpel is en vooral is gericht op counteren. De manier van voortbewegen gaat op basis van waar je met je personage heenkijkt en lang niet alles is te beklimmen. Dat is best onwennig als je net Assassin’s Creed: Origins achter de rug hebt, waarin je werkelijk alles kon beklimmen en waarin het vechten ook aanzienlijk soepeler en sneller ging. Het is zeker niet dat het onspeelbaar is, maar het is duidelijk een stapje terug en daar moet je rekening mee houden.

Conclusie

De besturing zorgt ervoor dat het spelen van Assassin’s Creed: Rogue als een stapje terug aanvoelt ten opzichte van Assassin’s Creed: Origins. Dat is op zich logisch, gezien het een remaster betreft, maar houd daar wel rekening mee. Ook de missiestructuur is op de inmiddels klassieke wijze en dat kan even wennen zijn. Desalniettemin was dit avontuur destijds op de PlayStation 3 al de moeite waard en daar verandert deze PlayStation 4 uitgave helemaal niets aan. Het verhaal is boeiend, de omgevingen zijn erg te genieten en de afwisseling tussen gameplay op land en zee maakt de game lang houdbaar. Heb je de game destijds al gespeeld, dan zal je niet zoveel missen als je deze overslaat. Heb je de game destijds echter gemist? Dan is het absoluut een aanrader.