Review: Assassin’s Creed: Rogue – Twee games in dezelfde franchise die op dezelfde dag in de winkels liggen, dat moet een fantastisch moment zijn voor elke fan van Assassin’s Creed. Op de PlayStation 4 zien we Assassin’s Creed: Unity verschijnen, maar PlayStation 3 bezitters worden niet vergeten en krijgen Assassin’s Creed: Rogue. In dit deel blijven we in Amerika – Noord-Amerika om precies te zijn – waar nog meer verhalen te vertellen zijn na het derde deel en Black Flag. Wij stapten ditmaal in de schoenen van Shay Patrick Cormac, een van oorsprong Ierse kerel die een bewogen leven heeft geleid.

Van assassijn tot tempelier

Assassin’s Creed: Rogue begint op het moment dat Shay net enige tijd assassin is en door zijn goede prestaties weet hij zich al snel op te werken naar de hogere kringen binnen de orde in Noord-Amerika. Op een Assassin’s Creed manier brengt hij allerlei missies ten uitvoer, totdat zijn moraal aangetast wordt door een letterlijk schokkende gebeurtenis. Hij gaat twijfelen aan het doel en hetgeen waar de orde voor leeft, en hij moet op een gegeven moment een moeilijke keuze maken. Eenmaal zover komt het keerpunt en beleef je de titel vanuit het perspectief van de grootste vijand van de assassins: de tempeliers.

De details omtrent Assassin’s Creed: Rogue waren tot zover bekend en daar zullen we het dan ook bij houden. Het verhaal is in ieder geval interessant genoeg om je weer fors mee te kunnen vermaken en dat is deels te danken aan de invalshoek, want zijn de assassins allemaal wel zo goed als dat het lijkt? De tempeliers werden immers altijd als het grote gevaar afgeschilderd, maar in werkelijkheid zijn het eigenlijk twee clubs die zo met hun idealen er een eigen agenda op nahouden, wat catastrofale gevolgen kan hebben.

Van New York tot de Noord-Atlantische Oceaan

Het verhaal van Shay brengt hem op zeer veel verschillende plekken en hierbij zitten een aantal erg leuke verrassingen. Hetgeen Assassin’s Creed: Rogue dan ook kenmerkt is de bijzonder hoge afwisseling tussen locaties en daarbij is het varen op de Noord-Atlantische Oceaan alsook in het rivierengebied een waar genot. Het ene moment wandel je over de daken in New York en het andere moment ontwijk je tig eilandjes in het rivierengebied en kort daarop ben je door ijs aan het breken met je schip aan de rand van de Noordpool. De game schotelt je daarmee een ervaring voor die qua omgevingen afwisselender is dan alle andere delen bij elkaar.

Het is de afwisseling die het hem doet, want de gameplay is verder weinig anders dan bijvoorbeeld een Assassin’s Creed IV: Black Flag. Je werkt binnen het verhaal verspreid over zes sequenties een fors aantal missies af en daarnaast zit de game weer boordevol zijmissies. Deze zijmissies zijn op wat kleine toevoegingen na eigenlijk identiek aan Black Flag. Dus je krijgt weer een shitload aan te veroveren locaties voor je kiezen en daarnaast zijn er ook weer volop willekeurige opdrachten aanwezig waar je je aan kunt wagen.

Verder moeten we niet vergeten dat iedere locatie weer tig aan te verzamelen objecten kent dus als je de 100% wil bereiken ben je al snel een uur of dertig tot veertig bezig. Dat is vooral meer van hetzelfde, maar wat positief bijdraagt en wellicht ook motiveert zijn de nieuwe gebieden. Het ijzige gebied ten noorden van Amerika is vooral veel open zee met zo her en der scheepswrakken waar het nodige te halen valt. In tegenstelling tot Black Flag waar je er flink op los kon zwemmen is dat in dit gebied niet heel verstandig, want binnen de kortste keren vries je dood.

In het rivierengebied kan je daarentegen weer de wat meer traditionele nederzettingen aandoen, denk dan aan forten, kleine dorpjes en meer. Het is in elk opzicht goed vergelijkbaar met Assassin’s Creed IV: Black Flag, maar toch weet de game te boeien omdat elke locatie anders is en dat komt omdat het speelgebied geografisch gezien veel groter is. New York is dan weer wat meer een compact geheel ten opzichte van de open gebieden. Als totaalplaatje weet Ubisoft in ieder geval met Assassin’s Creed: Rogue een wereld te creëren die misschien wel één van de betere is tot op heden in de franchise, het Parijs van Unity daargelaten.

Plezierige ervaring

De gameplay is in dit deel op wat dingetjes na eigenlijk verder identiek aan wat je van de franchise gewend bent. Je krijgt wat nieuwe mogelijkheden, denk aan een geweer voor pijltjes met bepaalde substanties, een masker om gif/rook tegen te gaan enzovoort. Daarnaast is ook je schip weer te voorzien van upgrades die in vergelijking tot het vorige deel wat uitgebreider zijn. Het zijn echter uitbreidingen die je verwacht van een nieuw deel en heel bijzonder is het dan ook niet echt. Hetzelfde geldt voor de vele zijmissies die Ubisoft al jaren herhaalt en daarmee misschien wat inspiratieloos de resterende wereld opvult.

Maar uiteindelijk is één ding zeer belangrijk en dat is het speelplezier. Assassin’s Creed: Rogue is puur rondom dat gegeven misschien wel één van de leukere delen die we gespeeld hebben. De wereld herbergt leuke verrassingen en ook het verhaal brengt erg leuke dingen met zich mee. Het is misschien een wat voorspelbaar geheel, maar de algehele ervaring tijdens het avontuur is dat we echt hebben zitten te genieten. Dat is deels te danken aan de afwisseling in de missies zelf, want hoewel er niet echt direct vernieuwende opdrachten in de missies te vinden zijn, is de variatie veel beter vertegenwoordigd.

Daarbij moeten we opmerken dat de uitermate irritante missietypes, zoals het afluisteren en het continu herhalen van dezelfde opdrachten nu verbannen zijn uit de game. Een juiste keuze, want dat maakt het tot een uitstekend avontuur. Tussen de missies door stap je ook nog weleens uit de Animus en op die manier leer je wat meer over het verhaal rondom Shay alsook over andere figuren. Ten opzichte van Black Flag hoef je overigens op dit vlak geen veranderingen te verwachten, behalve de toevoeging van wat puzzels om het interessant te houden.

Genot voor het oog, maar…

Grafisch mag Assassin’s Creed: Rogue er absoluut wezen op de PlayStation 3. De game ziet er behoorlijk strak uit en – daar gaan we weer – de afwisseling in de omgevingen is echt fantastisch. Ieder gebied dat je aandoet is weer een verrassing en dat tezamen met de variatie in de missies van het verhaal maken het tot een zeer plezierige ervaring. Toch hebben we nog wat problemen met het visuele aspect. Zo heeft ook dit deel weer te kampen met een ernstig aantal grafische glitches. Nu kan je daarlangs kijken, maar heel eerlijk, dit mag weleens een keer aangepakt worden, want het staat vrij slordig.

Als je er dan toch nog langs kijkt, dan is er misschien nog wel een wat meer vervelend ‘probleem’, namelijk dat de framerate – met name bij gevechten op zee (enteren) – naar een dramatisch dieptepunt keldert waardoor het vechten praktisch onmogelijk wordt. Het gevolg is veelal de dood en dat kan enige frustratie in de hand werken. Als laatste heeft de camera zo nu en dan een eigen wil en trekt het een volledig eigen plan, waarbij je totaal het overzicht kwijtraakt met als gevolg dat je bepaalde stukken opnieuw moet doen. Het zijn slordigheden en doen toch een beetje afbreuk aan de ervaring.

Conclusie:

Assassin’s Creed: Rogue, een titel die het niet verdiend om volledig in de schaduw van Assassin’s Creed: Unity te staan. De game schotelt je een leuk verhaal voor dat Shay werkelijk overal naartoe brengt. We hebben een aantal mooie verrassingen mogen meemaken en dat was absoluut plezierig. De afwisseling in de omgevingen zijn daarbij echt genieten en ook de fijne opbouw van de missies in het verhaal zorgen ervoor dat je geen enkele keer met tegenzin aan een missie begint. Verder is de game lang speelbaar dankzij alle zijmissies, zij het een herhalingsoefening. Grafisch is de game echt genieten, maar er zijn wel een aantal irritante problemen. Los van dat is Assassin’s Creed: Rogue een prima ervaring die het spelen absoluut waard is.

Pluspunten

  • Afwisseling in omgevingen
  • Verrassingen in het verhaal
  • Goede variatie in missies
  • Spelen als tempelier

Minpunten

  • Camera trekt eigen plan
  • Framedrops en veel grafische glitches