Review: Red Dead Redemption 2 – Rockstar Games is één van de meest gewaardeerde ontwikkelaars ter wereld, maar toch is het alweer vijf jaar geleden dat hun laatste game uitkwam. In de tussentijd hebben ze vooral aan GTA Online content gewerkt en deze game, Red Dead Redemption 2. We hebben er lang op moeten wachten, maar het is nu eindelijk bijna zover. Wij hebben de game inmiddels uitvoerig kunnen spelen en hebben een behoorlijke interessante week achter de rug. Wat we ervan vinden? Dat lees je nu in deze review.

De mislukte overval

Alvorens we in de sappige details duiken, is het belangrijk om te weten waar Red Dead Redemption 2 nu precies over gaat. De game is een proloog op het eerste deel en speelt zich dus enkele jaren af voor het verhaal van John Marston in Red Dead Redemption, dat zich afspeelde in het jaar 1911. Deze proloog begint in het jaar 1899 en vertelt het verhaal van de Van der Linde-bende. Deze bende staat onder leiding van Dutch van der Linde en de leden bestaan onder andere uit Arthur Morgan – de protagonist van deze game – en John Marston, die je kent van het vorige deel.

Het verhaal van de game begint op het moment dat de bende moet vluchten vanwege een overval die finaal mislukt is. Deze overval krijgen we niet te zien, maar het is wel duidelijk dat het een behoorlijke impact heeft gehad op de groep. Desalniettemin blijft de invulling van wat er precies mis ging een beetje in het ongewisse en er wordt vooral over nagepraat. Om de premiejagers en sheriff na deze mislukte overval van je af te schudden, moet je geld hebben.

De Van der Linde-bende gaat daarom gedurende het avontuur een behoorlijk ruig leven leiden om te kunnen overleven en om genoeg geld te verdienen, om zo te kunnen vluchten. Je zult dus in principe hetzelfde pad bewandelen als het pad ervoor, wat er uiteindelijk toe leidde dat het misging, maar nu kun je de fouten van toen herstellen. Je kunt al wel raden dat je vuur lastig met vuur kunt bestrijden, dus maak je maar klaar voor een bijzonder verhaal vol tegenslagen en memorabele momenten, met daarin zowel goede als wat minder goede keuzes.

Arthur Morgan

De protagonist van Red Dead Redemption 2 is zoals wel bekend Arthur Morgan. Deze doorwinterde bandiet is een persoonlijkheid op zich. Hij is enorm loyaal aan de bende, waar hij al vanaf kleins af aan deel van uitmaakt. Loyaliteit staat bij hem hoog in het vaandel, al wordt dit gedurende de game meerdere malen op de proef gesteld. Naarmate de game vordert, zul je merken dat Rockstar voor een soortgelijk personage als John Marston heeft gekozen in dit avontuur. Sterker nog, de twee lijken het ook goed met elkaar te kunnen vinden. Allebei zijn ze sympathieke bandieten die met enig moreel besef een roof uitvoeren. De zoektocht naar een beter leven is iets wat ze beiden bezighoudt en dat schept natuurlijk een band.

De basis waarop Arthur Morgan is opgegroeid is vooral gelegd door de leider van de bende, Dutch van der Linde. Hij bracht Arthur de nodige normen en waarden bij, zoals het gegeven dat je niet zomaar iemand vermoord en niet van arme mensen steelt. Arthur vindt het daarom vooral belangrijk dat hij geld verdient over de rug van de rijken en dat het gewone volk beschermd wordt. Deze normen en waarden vervagen echter naarmate het verhaal zich ontpopt en dat is niet zozeer omdat Arthur dat wil. Je komt jezelf regelmatig tegen en je dient keuzes te maken die jou als speler zielsplijtende dilemma’s opleveren.

Niet langer een lonewolf

Doordat je lid bent van een bende is de invulling van deze game anders dan het eerste deel. Je bent niet langer een ‘lonewolf’, want je werkt samen met nogal een grote groep mensen. Dit zorgt er voor dat je heel wat personages voorbij ziet komen en daardoor zal niet iedereen even ver uitgediept worden als in het eerste deel het geval was. Het is aan jou om met je favoriete personages een band op te bouwen en gelukkig zijn hier in de game genoeg kansen voor. Hoe verder je in de game komt, hoe beter de band zal worden met bepaalde mensen, maar het duurt wel even voordat dit op gang komt. Relaties vormen in Red Dead Redemption 2 gaat hierdoor gestaag en het vergt het nodige geduld van je, net zoals in het echte leven.

Dit kan als een nadeel beschouwd worden, omdat je niet iedereen die er omheen hangt even goed leert kennen. Sterker nog, ook wij moesten soms even nadenken wie nu precies wie was in de bende, omdat je in het begin relatief snel in het diepe wordt gegooid. De kans is dus groot dat je na de introductie van de game wat overweldigd raakt door de hoeveelheid mensen die er zijn en wat je allemaal kunt doen. De game laat de speler daarin behoorlijk vrij en je zult ook nergens echt aan het handje genomen worden in een voorstelrondje.

Je bent immers lid van een bende die al behoorlijk lang bestaat en waar jij trouw en loyaal aan bent sinds kinds af aan. Het aantal leden is echter wat aan de hoge kant en de kans is groot dat je het overzicht een beetje kwijtraakt. Zorg dus dat je je aandacht er goed bij blijft houden. Wat ook helpt, is om met de leden in het kamp een gesprek aan te gaan zonder dat je in missies zit; zo krijg je meer informatie over de bende te horen, wat voor meer diepgang zorgt. Rockstar laat de speler hier volledig vrij in en dus is het aan jou om dit verder te verkennen en je relaties beter te leren begrijpen. Vrijheid is in Red Dead Redemption 2 dan ook de rode draad die je door de gehele game terug zal zien.

Keuzes

De keuzes die je maakt hebben invloed op je ‘right vs. wrong’-meter. In de game heb je namelijk een balk met aan de ene kant het uiterst goede en aan de andere kant het uiterst foute. Jij bepaalt als speler in de game wat voor bandiet je bent en wilt zijn. Als voorbeeld nemen we de ‘debt collector’ missies, waarbij je voor een loanshark leningen terug moet zien te krijgen van wanbetalers. Als je iemand treft, dan kan zo’n situatie – net als vele andere situaties – twee kanten op gaan. Of je toont enig respect voor diegene die je terugbetaald heeft, of je drukt na de betaling een revolver tegen het hoofd, omdat diegene je irriteerde gedurende het afgeven van het geld.

Hetzelfde geldt voor het helpen van mensen onderweg, de open-wereld van Red Dead Redemption 2 zit namelijk vol met NPC’s die allemaal hun eigen problemen of behoeftes hebben. Regelmatig kom je bijvoorbeeld iemand tegen die gebeten is door een slang en je kunt er dan voor kiezen om diegene te helpen of niet. Blijf echter ook op je hoede, want het kan zomaar voorkomen dat iemand die jou om hulp vraagt hele andere plannen heeft. Gelukkig is de revolver in je holster altijd vlakbij en weet je jezelf hier vaak wel uit te redden.

Kies je ervoor om vooral de aardige Arthur Morgan uit te hangen, dan zul je zien dat dit vaak weer de nodige voordelen oplevert. Mensen benaderen je vriendelijker en die goede reputatie zal vaak ook beloond worden. Ben je onder het volk echter een gevreesde bandiet en krijgen mensen al schrik bij het zien van een schim die op Arthur Morgan lijkt, dan brengt dat weer andere voordelen mee. Je dwingt dan bijvoorbeeld sneller iets af tijdens het bedreigen van iemand en mensen denken wel twee keer na voordat ze je proberen te beroven. Kortom, jouw acties hebben consequenties in hoe de wereld naar je kijkt en met je omgaat.

Grensverleggende open wereld

Red Dead Redemption 2 is meer dan enkel en alleen een nieuw deel in de Red Dead-franchise. Het is een blik op de toekomst en een game die het volgende hoofdstuk van open wereld games opent. Rockstar is altijd al heer en meester geweest als het gaat om het creëren van open wereld games – dat hebben ze in het verleden al meerdere keren bewezen. We zijn daarom erg blij om te kunnen melden dat het hen weer is gelukt met Red Dead Redemption 2. Dat is op zich toch wel een behoorlijke prestatie te noemen, aangezien er in de afgelopen jaren een behoorlijke wildgroei is geweest aan open-wereld games. De wereld van Red Dead Redemption 2 steekt er echter met kop en schouders bovenuit en daar zijn ontzettend veel verschillende factoren voor verantwoordelijk.

Je hebt de interacties in de wereld zelf, het feit dat er wilde dieren in rondlopen, het bizar gedetailleerde klimaat, de lichtinval, de grafische prestaties; het is eigenlijk te veel om op te noemen. Het is het totaalplaatje dat er voor zorgt dat het geheel je zal verbazen. Neem bijvoorbeeld de verschillende klimaten en weertypes in deze game. Die worden zo nauwkeurig weergegeven en dat op een manier die we nooit eerder hebben gezien. Nu is verschillend weer niet echt uniek, maar in deze game voelt het zeer natuurgetrouw aan en dat is echt van een nieuw kaliber. Wanneer het ochtend is, zul je dit heel goed terugzien. De vogeltjes beginnen te zingen en je ziet ze overal rondfladderen. Het kan ook mistig zijn en dan is het gras weer nat en zo zijn er tig specifieke situaties te benoemen die we niet eerder in andere games hebben gezien.

Hierbij komt ook nog eens dat de wereld dermate variërend is dat je niks mist. Er zijn bergtoppen vol sneeuw, je hebt de moerassen in de Bayou, een woestijnklimaat in New Elizabeth, en het regenachtige en eigenlijk Hollandse weer in New Hanover. Elk deel van de map heeft zo zijn eigen karakteristieken, wat zich ook weer uit in de dieren die er rondlopen. De grote gemene grizzly beren vind je bijvoorbeeld rond de bergtoppen, terwijl je de krokodillen alleen tegenkomt in het moerasgebied. Deze variatie is belangrijk voor het diverse en diepgaande gevoel van een open-wereld. Wanneer het gras overal even groen zou zijn, dan raak je er toch wat sneller op uitgekeken.

De verschillende streken en bijbehorende kenmerken prikkelen je zintuigen tot het verkennen en ontdekken van wat de game je allemaal te bieden heeft. De mensen die je tegenkomt zijn bijvoorbeeld ook anders, afhankelijk van in welke streek je bent. Zo woont er in de moerasgebieden een ander slag volk dan in de wat stedelijke en chiquere gedeeltes van de wereld. Het is ook voor het eerst dat we een volwaardige stad tot leven zien komen in een Red Dead-game. Deze stad heet Saint Denis en het eerste moment dat je er binnenloopt is minstens zo memorabel als het moment waarop John Marston ooit Mexico binnen ging.

Wanneer je in Saint Denis bent, merk je dat Rockstar echt alles uit de trukendoos heeft gehaald. Ook hier laten ze weer zien dat ze koning zijn als het gaat om level design en het tot leven brengen van elk stukje oppervlakte dat in Red Dead Redemption 2 zit. Of het nu de straten in de stad zijn, de buitengebieden of slechts een klein dorpje ergens in de woestenij, Rockstar weet te imponeren met deze game. Je ziet details waarvan je niet wist dat ze überhaupt mogelijk waren in games en het laat andere open werelden ver achter zich. Mocht je nog games in je backlog hebben met een open wereld, speel die dan eerst alvorens je deze game oppakt. Want alles wat je hierna gaat spelen zal als een stapje terug aanvoelen.

Grafisch en technisch een wonder

Het feit dat we zo prediken over hoe fantastisch de open-wereld is, valt niet alleen te wijten aan de interacties en mogelijkheden die deze game te bieden heeft. De grafische en technische prestaties dragen hier enorm aan bij. Het is overduidelijk dat Rockstar voor een bepaalde stijl heeft gekozen die heel goed werkt voor een Western-game. Alles is namelijk zo filmisch mogelijk geportretteerd. De cut-scènes, de manier waarop personages bewegen, hoe conversaties verlopen… het is alsof je naar een hedendaagse creatie zit te kijken van Sergio Leone. De game kent bovendien genoeg knipogen naar creaties van vroeger en zelfs hedendaagse Westerns, zoals Tarantino’s The Hateful Eight. Wel is de algehele gameplay een stuk trager dan wat je gewend bent van bijvoorbeeld Grand Theft Auto. Dat is overigens goed te verklaren, want het betreft een Western en alles ging toen langzamer.

Deze stijl past perfect bij de game en zie je overal terug. De manier waarop Arthur Morgan loopt en beweegt is kalm, vastberaden en zelfverzekerd. Het is alsof hij rechtstreeks uit een Marlboro reclame uit de jaren 70 komt lopen wanneer je hem door de wereld ziet voortbewegen. De physics hiervan zijn ongekend realistisch en Rockstar heeft haar uiterste best gedaan om het constant te doen lijken of je naar een film zit te kijken. De lijn tussen film en games vervaagt meerdere keren zo erg in de game, dat je het af en toe zelf ook niet meer kunt zien. Ook zijn alle cut-scènes in de game dynamisch en real-time, er zijn geen laadtijden of vooraf opgenomen video’s die even af worden afgespeeld. Alles gebeurt direct en dat betekent ook dat bij niemand de cut-scènes precies hetzelfde zullen zijn. Mede omdat situaties veranderen aan de hand van je keuzes en omdat je natuurlijk jezelf andere kledij aan kunt meten, je paard qua accessoires kunt customizen en meer. In elk geval zal het soepel in elkaar over gaan en de keren dat we een laadscherm hebben gezien, kunnen we op amper twee handen tellen.

Maar ook grafisch in het algemeen zijn we lovend over deze game. We hebben nooit eerder zo’n mooie open-wereld game op de PS4 gezien. Wij speelden de game op de PS4 Pro, maar ook op de gewone PS4 ziet de game er nog altijd fantastisch uit. De game wordt op de PS4 Pro echter wel iets scherper gerendert en de lichtinval is wat mooier, maar verder zijn de games nagenoeg identiek aan elkaar. De verschillen zijn noemenswaardig, maar wanneer je deze extra’s van de PS4 Pro niet hebt, zul je de game nog steeds prachtig vinden. Het niveau van grafische details ligt ontzettend hoog, maar de draw-distance is misschien nog wel indrukwekkender. Alles in de verte blijft scherp, er is weinig texture pop-up en de game oogt in de verte bijna net zo mooi als van dichtbij.

De details zijn al helemaal ludiek, van paardensporen op de grond tot aan kleine eekhoorntjes die je de boom in ziet klimmen. Alles beweegt, maakt geluid en ademt. De modellen van de personages zijn verder net wat minder cartoony dan wat we in het eerste deel zagen en dat komt het realisme eens te meer ten goede en dat siert de game. De game oogt volwassen en serieus en dat maakt de stijl tot een aspect dat we enorm kunnen waarderen. Dan hebben we nog het licht, iets waarvan we niet wisten dat dit zo bijzonder kon zijn. Wanneer je ’s nachts door de wereld heen galoppeert zie je bij mensen kampvuurtjes branden en onderweg hebben mensen lantaarns bij zich. Dit licht is haarscherp en mengt zich heel mooi in de wereld.

Of wanneer de nacht valt en je bent in Saint Denis, dan komt de stad prachtig tot leven met oude lantaarns die de stad doen oplichten. Dit beeld is memorabel en fantastisch om te zien. Het zijn van die momenten waarop je een glimlach op je gezicht krijgt en beseft dat game design zo ongelofelijk mooi kan zijn. Al dit moois gaat jammer genoeg echter niet zonder slag of stoot, want af en toe zijn er wel merkbaar framedrops in de game. Het is niet zozeer dat de gewone PS4 hier meer last van heeft dan de PS4 Pro en ook is het niet per definitie enorm storend, omdat het slechts bij vlagen voorkomt. Maar toch moeten we het even aanhalen.

Gameplay

Een game kan nog zo mooi zijn, maar voor het grootste gedeelte komt het uiteindelijk toch op één primair onderdeel neer, namelijk de gameplay. Rockstar heeft een fantastische wereld gecreëerd waar je u tegen zegt en dat is een wereld die zich uitermate goed leent als decor voor het spannende en intense verhaal wat ze willen vertellen. De wereld zit vol met variatie; dat heeft Rockstar ook doorgezet naar de gameplay en dat is wat ons betreft erg goed gelukt. De basis van de gameplay blijft echter wel het gebruik van je revolver in menig shoot-outs die je tijdens het spelen zult ervaren. Dit wordt gelukkig wel volop afgewisseld met stealth missies en uiteraard de nodige typische Rockstar-gameplay.

Zonder dat we al te veel prijs willen geven, is er een missie die ons qua gameplay behoorlijk is bijgebleven. Je deelt namelijk op een gegeven moment in een bar de nodige hoeveelheden drank uit aan de aanwezige gasten. Hierin vervul je jouw rol als barman echter wel heel serieus en ben je met je controller volop bezig en de baas over het inschenken. Zo til je met de linker analoge stick het glas op en met de rechter de fles, om deze vervolgens met een draaibeweging in te schenken en weer neer te zetten met de schouderknoppen. Dit klinkt simplistisch, maar tegelijkertijd is het ontzettend leuk om te doen en het verbaasde ons dat het zo goed werkte. Dit soort extra missies en gameplay elementen maken het geheel compleet en vooral erg uniek.

Toch zijn de kernelementen van de game – zoals al aangegeven – vooral de shootouts, en ‘fetch-‘ missies. Dat laatste betekent dat je veel onderweg zult zijn om iemand op te zoeken of iets op te halen. Deze manier van spelen kennen we van in principe elke game, maar het is uiteindelijk de manier waarop zoiets gebeurt waardoor het wel of niet leuk is. Rockstar heeft heel erg de nadruk gelegd op verhaal vertelling en de gameplay die de game kent sluit hier voor het grootste deel op aan, waardoor fetch-missies nooit zullen gaan vervelen. Er zijn echter wel wat missies die uiteindelijk te veel leunen op een shoot-out, terwijl dat wat ons betreft ook anders had gekund.

Bij teveel shoot-outs achter elkaar kan het aanvoelen als opvulling en dat lijkt ons niet de bedoeling. Voor 98% biedt de game gelukkig afwisselende missies met situaties en omgevingen die meer variatie bieden dan je ooit had durven dromen. Er zit echter een klein gedeelte in de game waarbij we de shoot-outs iets te dicht op elkaar geplaatst vinden, terwijl de balans in de rest van de game verder ontzettend goed is. Niet heel spannend, maar toch een kritische noot die we even mee willen geven. Sommige missies vallen verder ook iets teveel terug op een shoot-out, terwijl er kansen lagen voor een andere invulling, omdat er aan shoot-outs sowieso geen gebrek is. Tegelijkertijd blijft dat natuurlijk heel erg persoonlijk, dus misschien ervaar jij dat wel anders.

We lieten al doorschemeren dat het grootste deel van de game gevarieerd en perfect passend is bij het verhaal dat Rockstar wil vertellen. Dat laatste is iets wat ze echt heel goed in de gameplay hebben weten te verwerken, met name ook door het feit dat er geen harde cut-scènes zijn. Na een gesprek of gebeurtenis ga je dus naadloos over in de gameplay, waardoor je nooit het gevoel hebt dat je uit de game wordt gehaald. Door ook juist kleine dingen als gameplay te blijven behouden, zoals het plaatsen van dynamiet, in plaats van dat automatisch te laten gebeuren in een tussenfilmpje, blijf je jezelf als speler betrokken voelen.

Dan hebben we nog de ondersteunende soundtrack van de game, die we niet onbenoemd willen laten. Deze is fantastisch en sluit zich naadloos bij nagenoeg alle scenes aan. Ook voor de soundtrack geldt weer dat deze zo goed is, dat je soms niet eens door hebt dat je aan het spelen bent. Het is alsof je in een film zit waarin jij aan alle touwtjes trekt. Dit alles roept een magisch gevoel op, omdat het van een ongekend hoog niveau is. Het is de zoveelste druppel in een emmer vol goede keuzes en positieve ontwikkelingen die er voor zorgen dat Red Dead Redemption 2 overstroomt van grensverleggende ervaringen. Dat zet ook de toon voor games die nog uit moeten komen of zelfs nog gemaakt moeten worden.

Conclusie

Rockstar heeft het geflikt, alweer, voor de zoveelste keer. De hele trukendoos is opengegaan en ze hebben wederom laten zien heer en meester te zijn op het gebied van open-wereld games en verhaal vertelling. Deze game bevat zo ontzettend veel, dat wanneer we alles willen benoemen deze review meer op de bijbel begint te lijken dan slechts een artikel. We hopen je echter voldoende te hebben kunnen overtuigen waarom je Red Dead Redemption 2 moet spelen, want dat is wat we willen. Waarom? Omdat we willen dat jij ervaart wat wij hebben mogen ervaren. Dat je ziet hoe mooi games kunnen zijn en dat je net als ons wordt weggeblazen door het intens hoge niveau wat hier wordt neergezet. Red Dead Redemption 2 is niet alleen een geweldige game, het is een digitaal kunstwerk die de lijn tussen films en games compleet doet vervagen met sierlijke storytelling, prachtige plaatjes en een ongekend levende wereld.

Pluspunten

  • Levendige open-wereld
  • Veel te ontdekken
  • Laat de grens tussen games en films vervagen
  • Alle vrijheid ligt bij de speler
  • Digitaal kunstwerk
  • Storytelling zoals je nog nooit ervaren hebt
  • Dead-Eye is weer terug
  • Muziek past keer op keer bij het moment

Minpunten

  • Af en toe framedrops
  • Leunt soms iets teveel op shoot-outs

9.5