Review: Days Gone

Review: Days Gone – Deacon St. John is voormalig soldaat die zijn heil bij de Mongrels heeft gevonden, een motorclub gerund door verschillende figuren, maar veel zul je er niet van terugzien. Sinds er een virus is uitgebroken dat jong en oud heeft verandert in Freakers, is Deacon nog alleen over met zijn beste vriend Boozer. De wereld die ze ooit met motoren op een ontspannen manier verkenden is niet meer, want het is veranderd in een omgeving waar het gevaar overal loert. Ruim twee jaar na de uitbraak van het virus is Deacon nog steeds bezig om te achterhalen wat er met zijn vrouw is gebeurd en ondertussen is hij bezig met zijn reis naar het noorden voor te bereiden. Dat loopt echter anders dan verwacht…

Het Oregon van 2019

Deacon en Boozer zijn nog steeds bikers in hart en nieren en in de wereld van Days Gone worden ze Drifters genoemd. Dat wil zeggen dat ze zonder ergens aan gelieerd te zijn vrij rondtrekken door de Noord-Amerikaanse staat en opdrachten voor kampen voltooien om te overleven. Die status – en het feit dat ze bekenden zijn bij veel nabije kampen – geeft hen enigszins de vrijheid om te gaan en staan waar ze maar willen. Toch is het leven buiten de kampen geen pretje, gezien de Freakers overal opduiken. Niet alleen mensen zijn geïnfecteerd met het virus, ook dieren kunnen onfortuinlijk ten prooi zijn gevallen aan dit hardnekkige probleem. Kortom, het is dag in dag uit ontzettend goed opletten, want hoewel de wereld genieten is om in te vertoeven, loert het gevaar altijd en overal.

Oregon ziet er anno 2019 in Days Gone nog steeds prachtig uit en het rondreizen in de wereld zal nooit als een straf aanvoelen. Je doet besneeuwde bergpassen aan, verlaten dorpjes en steden, ruwe woestijnachtige gebieden, maar ook zul je veelvuldig in de dichte bossen rondrijden. Bend Studio weet op een mooie en realistische manier een virtuele adaptie van de staat te maken die erg goed uit de verf komt. Dit aangevuld met fantastische weerseffecten. Die wereld is naast erg mooi om te verkennen echter ook een omgeving waarin genoeg te doen is, want Days Gone komt met een hoop content. Dat loopt uiteen van hoofdmissies tot zijmissies en te verzamelen items en keer op keer kom je wat nieuws tegen om te verkennen. Dat maakt het reizen erg aangenaam, maar er is nog een extra element dat voor nog meer variatie zorgt.

Naast dat je overal Freakers tegenkomt die op zichzelf niet per se een groot gevaar vormen, kun je ook pardoes een horde inrijden en dan ben je snel de sigaar als je niet uitkijkt. In hordes zijn de Freakers namelijk levensgevaarlijk en gezien ze behoorlijk snel zijn, zul je een foutje in navigeren en combat al snel met de dood bekopen. Tenzij je tegen het einde van de game aankomt, dan zal het vechten tegen deze mismaakte mensen een stuk beter te behappen zijn, waarover later meer. Een ander gevaar dat in de wereld van Days Gone schuilt naast dieren, zijn andere Drifters en groeperingen. Kijk er niet raar van op als je plotseling van je motor geslingerd wordt, omdat je tegen een gespannen draad aanrijdt met als doel van andere Drifters of plunderaars je te overvallen.

Of plots word je van je motor geknald door een verdekt opgestelde sniper, ook dat kan voorkomen. Dat gebeurt continu willekeurig, waardoor opletten zeer belangrijk is. De frequentie van de willekeurige gebeurtenissen is overigens relatief laag, zodat je niet om de haverklap lastig wordt gevallen, wat prettig is. Buiten dat tref je ook nog individuele overlevenden aan die in nood zitten; je kan dan zelf beslissen om ze te helpen en ze naar een kamp te sturen, wat je credits of ‘vertrouwen’ oplevert. Gevaarlijker zijn echter de nederzettingen die je overal treft; met name die van de Rippers, die compleet geschift zijn en zelfmoord niet schuwen.

Van hot naar her

Zoals aangegeven tref je in Days Gone overal in de wereld allerlei zaken aan die je kunt onderzoeken. In NERO-kampen kun je bijvoorbeeld upgrades halen voor je stamina, focus en health. In kampen van plunderaars kun je een kaart vinden die de lokale omgeving voor je doet verduidelijken op de wereldkaart en zo trek je van kamp naar locatie naar kamp om daar alles schoon te vegen en meer te ontdekken. Ondertussen volg je het hoofdverhaal, maar omdat dat verhaal zo goed verweven zit in de zijmissies, ben je continu iets anders aan het doen. Natuurlijk komt het op termijn vooral op hetzelfde neer, want dat is een locatie bezoeken en die schoonvegen om vervolgens een upgrade of extra informatie te bemachtigen. Maar de afwisseling is voldoende, waardoor het nooit als huiswerk aan gaat voelen.

Je zult zodoende enorm veel rondrijden in de wereld en een leuk detail is de manier waarop Bend Studio met de snelreispunten om gaat. Je kunt namelijk alleen naar snelreispunten reizen als je alle (grote) gevaren op de route hebt uitgeschakeld. Dat varieert van de genoemde kampen tot nesten van Freakers, die de nabije omgeving onveilig maken. Eerst de weg schoonvegen is dus de oplossing wil je gebruik kunnen maken van efficiëntere middelen. Dat zorgt in het begin van de game voor een vrij slome start, omdat je stamina bijzonder snel op is en je dus niet te grote gevechten aan kunt gaan. Hetzelfde geldt voor de benzine van je motor. Daarmee kan je hooguit een kilometer rijden en dan moet je tanken. Dat brengt dus wat micro-management met zich mee, maar door vertrouwen in bevriende kampen op te bouwen – via missies en zijmissies – unlock je betere onderdelen voor je tweewieler.

Dat beperkt zich niet alleen tot een grotere tank, ook kun je betere banden onder je motor zetten, een beter frame monteren en ga zo maar door. Tevens krijg je door vertrouwen op te bouwen steeds meer keuzemogelijkheden in wapens en richting het einde krijg je een paar fantastische schietijzers, die uitstekend van pas komen in de gevechten met de Freakers en dan met name de hordes. De wereld zal naarmate je verder komt in het verhaal ook steeds groter worden en de uiteindelijke map is behoorlijk fors te noemen, maar gelukkig niet té groot. Ook tref je overal benzinepompen aan, zodat je kan bijtanken en als je een beetje ontwikkeld bent in je skills, wapens en motor, dan zal dat trage van het begin als sneeuw voor de zon verdwijnen.

Horde… loper

Days Gone schotelt een interessant verhaal voor dat op sommige momenten iets te voorspelbaar is, maar op andere momenten toch weer weet te verrassen. Dat komt deels doordat beslissingen of situaties Deacon een andere kant op sturen dan aanvankelijk gepland en dat maakt het tot een interessant avontuur. Ook de personages die je treft zijn interessant en worden goed gepresenteerd. Dat alles in een wereld waarin genoeg te doen is zorgt ervoor dat je al snel 40 uur bezig bent. Pas tegen het einde ben je echt goed in staat om het tegen hordes op te nemen, die variëren in grootte van 50 Freakers tot maar liefst 500+ Freakers. Het is volledig optioneel, maar wat ons betreft een aanwinst als een soort endgame content.

Het is namelijk leuk om tegen Freakers te vechten, met name omdat het zo indrukwekkend is waarop ze achter je aanrennen. Hierbij worden ze ook niet echt beperkt door de omgeving, wat het tot op zekere hoogte angstaanjagend maakt. Hoewel je Freakers (tegen het einde) kunt uitschakelen door handig met je wapens en explosieven om te gaan, is de eigenlijke uitdaging om een horde langs een hoop vallen te leiden. Dat kunnen explosieven zijn die afgaan bij beweging in de buurt, maar ook afstandsexplosies, molotov cocktails, granaten, pijpbommen, enzovoort. Tegelijkertijd tref je op verschillende hordelocaties ook genoeg explosieve vaten, tankwagens en meer aan, waarbij je dus al rennend een bepaalde route aflegt om ondertussen de Freakers in de val te lokken en ze op die manier uit te schakelen.

Het geeft een goed gevoel van voldoening als je enorm veel Freakers in korte tijd weet te elimineren en dat zorgt ook voor plezier als je alle andere dingen in de game gedaan hebt. Om het nog wat spannender te maken kunnen Freakers vergezeld worden door gemuteerde varianten die sneller, sterker en nog gevaarlijker zijn. Ook heb je te maken met een beperkte hoeveelheid munitie dat je mee kan dragen, dus effectief met de middelen omgaan die je hebt is een must. In dat kader is Days Gone echt uniek ten opzichte van soortgelijke ‘zombie’ titels, hoewel de Freakers wel echt anders aanvoelen. Het is ook niet zonder reden dat ze Freakers worden genoemd in plaats van zombies en de reden daartoe zul je zelf mogen ontdekken.

Frames Gone

Days Gone doet een hele hoop goed, dat mag wel duidelijk zijn. We hebben ons ook zeker goed vermaakt tijdens de 40+ uur dat we de game gespeeld hebben, maar de mooie en positieve woorden tot zover komen met een forse schaduwzijde. Days Gone is technisch namelijk alles behalve fantastisch. Het meest opvallende was dat de performance bij momenten echt om te huilen is. Haperingen waarbij alles doorloopt, maar het beeld een paar tellen stilstaat, crashes, framedrops tot een absoluut dieptepunt als je aan het rijden bent en ga zo maar door. Inmiddels zijn er drie updates geweest en we hebben de game uitvoerig gespeeld na de laatste patch – op zowel de gewone PS4 als de PS4 Pro – maar heel eerlijk, de performance is er niet veel beter op geworden.

We spreken niet over game breaking, maar het is wel een forse domper op de ervaring. Vreemd genoeg gaat het met enorm veel Freakers achter je aan dan (veelal) weer als een zonnetje. De performance zal voornamelijk bij momenten tot langdurig erg inkakken als je aan het motorrijden bent. Met een framerate van ruim onder de 20 frames per seconde wordt het motorrijden ineens heel veel lastiger, omdat je dan in de rijkelijk gevulde wereld al snel tegen dingen aanrijdt en van je motor valt. De slechte performance is echter lang niet alles, want we werden ook met enige regelmaat geconfronteerd met bugs.

Zo gingen we een keertje dood en zelfs terwijl het checkpoint geladen was, bleef de controller oneindig doortrillen. Afsluiten en naar het hoofdmenu gaan had geen zin, want de DualShock 4 was niet stil te krijgen. Pas een complete reboot van de game bood soelaas. Of wat te denken van Freakers die spontaan door de grond zakken, waardoor je een horde niet langer kan verslaan? De healthbar van Deacon die plots verdwijnt. Het motorgeluid dat met enige regelmaat wegvalt. Hitregistratie die plots niet meer goed functioneert, waardoor je in het luchtledige schiet. Geweren die spontaan niet meer te zien zijn in je handen. Ondertiteling die niet sync loopt… Het is een greep uit de bugs en glitches die we zijn tegengekomen tijdens het spelen – ook na het updaten naar de laatste versie – en dat mogen we niet door de vingers zien.

Geen van de issues die we hebben aangehaald zorgt er echt voor dat de game volledig onspeelbaar wordt, maar erg zonde is het wel. Met name de performance is echt een doorn in het oog, want dat kan er voor zorgen dat je het vrij snel opgeeft omdat het zo moeizaam gaat. Daarmee is ons beklag nog niet ten einde, want ook hebben we met enige regelmaat gehad dat de textures niet werden ingeladen. Dat ziet er bij momenten wat lelijk uit, maar vervelender is nog wanneer je hierdoor crasht met je motor. Dit omdat het object er wel staat, maar dan transparant wordt weergegeven. Of wat te denken van cut-scènes die je te zien krijgt zonder gedetailleerde texturen, dat oogt ook een beetje raar. Ook presenteert de game je veelvuldig laadtijden tussen de gameplay en cut-scènes door, wat de flow een beetje onderbreekt. Daarbij kan het voorkomen dat de laadtijd soms langer is dan de cut-scène in kwestie. En buiten al deze punten om vinden we het ook uiterst merkwaardig dat Deacon al na 7 seconden zwemmen verzuipt. Waarom kan de man niet zwemmen en kan hij dat in een cut-scène wel?