Review: Life is Strange 2 – Episode 5: Wolves

Review: Life is Strange 2 – Episode 5: Wolves – Life is Strange 2 begon vorig jaar gelijk met een hoogtepunt. De broers Sean en Daniel Diaz kwamen volledig onbedoeld in een hachelijke situatie terecht waardoor ze halsoverdekop moesten vluchten. Hun doel was het bereiken van Puerto Lobos, waar ze een nieuw bestaan op wilden bouwen. Dat is vanuit Seattle een nogal grote onderneming en die tocht hebben we in het afgelopen jaar kunnen volgen via de verschillende episodes. De vijfde episode is het slotstuk van hun verhaal en lukt het de broers om hun doel te bereiken?

De laatste loodjes

Deze tweede Life is Strange kende tot op heden hoogtepunten, maar ook dieptepunten. Waar dit seizoen zo sterk begon zakte het in de derde episode naar een saai en traag dieptepunt, maar gelukkig wist Dontnod zich te herpakken voor de vierde episode. Die kende weliswaar wat plotmomenten die te voorspellen waren, toch was het beduidend een stap in de juiste richting. Dit alles als opmaat naar de finale die we nu gespeeld hebben en gezegd mag worden is dat Life is Strange 2 het verhaal op een indrukwekkende manier afsluit, ook vanwege het achterliggende systeem.

Dontnod heeft pas onlangs te kennen gegeven dat de keuzes die je maakt – hoe cruciaal ze ook zijn – niet het belangrijkste zijn voor het effectieve verloop van de game. Dat is iets wat we eerder dit jaar ook al opmerkten, waarbij de keuzes die we maakten al snel tot uiteindelijk vergelijkbare conclusies wisten te leiden. Op de achtergrond is er echter een systeem dat bijhoudt hoe je keuzes maakt met het oog op je jongere broertje Daniel en dat vormt zijn karakter. Het gevolg daarvan is, is dat hij verschillend op situaties kan reageren ongeacht welke keuze jij maakt en zo kom je nader tot elkaar of de twee karakters worden juist uit elkaar gedreven.

Een interessant aspect, want dat geeft het hele keuze- en consequentiesysteem uit de game veel meer diepgang over de grote linie in plaats van dat het direct een ‘actie reactie’ systeem is, wat oppervlakkig blijft. Het ultieme resultaat van deze diepgang zie je in de allerlaatste minuten van deze episode die indruk maken. Erg veel. De opbouw is in deze episode misschien ietwat traag, maar als geheel mogen we er niet teveel over klagen omdat het recht doet aan de personages en het hoofdstuk dat ze proberen af te sluiten in de Verenigde Staten. Dat zorgt voor een episode die rustig verloopt en leuke elementen kent en afsluit met een ‘bang’.

Daniel is ouder en wijzer

Daniel heeft een hoop meegemaakt en samen met hem zul je in deze episode mooie momenten beleven. Ook de personages die zich voordoen zijn erg interessant met zelfs een interessante verrassing in de vorm van een oude bekende, die we niet nader zullen benoemen. Dat je merkt dat Daniel ouder en wijzer is, is terug te zien op bepaalde momenten waarop de jongen niet langer blindelings doet wat jij tegen hem zegt, omdat hij zich bezwaard kan voelen over de mogelijke consequenties. Dat alles is overigens volledig variabel, want dat heeft weer te maken met hoe jij in het verleden op situaties gereageerd hebt.

Daarmee komen we weer terug op het systeem dat je Daniel als het ware opgevoed hebt en dat kan alle kanten op zijn gegaan. Het effect hiervan is dat er maar liefst 7 eindes zijn en sommigen daarvan lijken op elkaar, anderen zijn echt totaal anders. De verschillen zullen we niet benoemen, wel kunnen we je vertellen dat het dermate divers is, dat het de moeite waard is om de game op meerdere manieren uit te spelen, want het zal ook daadwerkelijk anders aflopen met de broers. Het ene einde is daarbij meer bevredigend dan de ander en dat komt allemaal neer op het centrale punt; de indirecte opvoeding van Daniel.

Mooie afsluiter

Het is vanzelfsprekend weer het verhaal waar je deze episode voor moet spelen. Hoewel Dontnod wat leuke gameplay dingetjes heeft toegevoegd aan deze episode in combinatie met conversaties, is het qua gameplay verder meer van hetzelfde. Het ietwat trage tempo aan het begin had misschien ietsje hoger mogen liggen, maar dat is in deze episode eigenlijk mierenneuken omdat het voor de rest prima in elkaar steekt. Het sluit een mooi tweede seizoen af en daarbij heb je zelf veel invloed op de uitkomst dus daarmee komt Dontnod zijn eigen doelstelling na. Het enige minpuntje is dat de framerate soms wat dropt en dat kan sporadisch voor een lichte hapering zorgen, maar voor de rest hebben we niets te klagen. Kortom, dit is een mooi slotstuk van Life is Strange 2, zowel qua gameplay als algehele ervaring.