Review: The Last of Us: Part II – In december 2011 was het moment daar: Naughty Dog toonde de eerste teaser van The Last of Us. Een gloednieuwe game die iets anders zou doen dan de inmiddels welbekende Uncharted franchise. Het resultaat was in 2013 een game die een prachtig verhaal vertelde over een norse man die zijn dochter voor zich zag sterven en een jonge energieke meid die als enige ter wereld immuun bleek te zijn voor de infectie die de mensheid teistert. Een oplossing lag in het verschiet, maar daarvoor moest het duo het land doorkruisen. Dat avontuur kende vele hoogtepunten in prachtige omgevingen en natuurlijk de ontwikkeling van de band tussen de twee hoofdrolspelers. Nu zeven jaar later is het vervolg hier. Iedereen is ouder, de wereld is verder veranderd en Ellie staat voor een nieuwe uitdaging.

Het verhaal doet iets

The Last of Us: Part II is een vervolg, maar het vertelt op zijn eigen manier een nieuw verhaal. We zullen in deze review geen woord reppen over de inhoud ervan, gezien letterlijk alles afbreuk zou kunnen doen aan de ervaring. Wat we je wel willen vertellen, is dat Naughty Dog een verhaal en een ervaring heeft gecreëerd dat iets met je doet. Naughty Dog wilde een game maken die meer zou zijn dan gewoon een vervolg en dat lukt. Vanzelfsprekend heeft het verhaal genoeg referenties naar het eerste deel, maar gezien we een sprong vooruit maken in de tijd, is veel nu anders. Dat leuke bijdehante jonge meisje van toen is nu een ontwikkelde jongvolwassene die duidelijk haar eigen plan trekt.

Met pakweg 25 uur krijg je een lange game op je bord en hoewel het bij momenten misschien ietwat langdradig aan kan voelen – zeker in de eerste acht uur – komt het geheel nadien in een stroomversnelling terecht. Dan weet het verhaal je nog meer op te zuigen en dat is waar de echt interessante situaties zich presenteren en hierbij is het nooit zo zwart-wit als het in eerste instantie lijkt. Dat doen ze op een creatieve manier, waardoor er haast sprake is van twee games in één. Dat geeft het verhaal ook zo veel meer lading en waarde, waardoor je na afloop gaat nadenken over wat je ervaren hebt. En nee, dat heeft niks te maken met de diversiteit die ze in de game verwerkt hebben, dat is slechts een onderliggend element in een veel groter geheel. Die totale ervaring zet je aan het denken en dat voor mij persoonlijk op een manier die ik niet eerder in een game ervaren heb.

Naughty Dog is altijd al goed geweest in het vertellen van boeiende verhalen, maar ze tillen dat met The Last of Us: Part II naar een nieuw en hoger niveau. Het is ook het ultieme bewijs dat games niet alleen maar puur entertainment zijn; ze voegen wat toe en zetten je op een bepaalde manier aan het denken, waardoor het zo veel meer wordt dan leuk tijdverdrijf. Naughty Dog neemt met deze titel natuurlijk afscheid van de PlayStation 4 en hoewel we nog een hoop te bespreken hebben, is de uiteindelijke conclusie dat ze dat afscheid op een buitengewoon waardige manier doen. Ze zetten een game neer dat qua avontuur fantastisch is om te beleven, het verhaal vormt de sterke fundering daarin en de personages zijn stuk voor stuk van grote waarde, waarbij de uitwerking subliem is in de context van het geheel.

blank

Magistrale wereld

Het is jammer dat we er niet dieper op in kunnen gaan, want we realiseren ons dat we er heel erg omheen aan het schrijven zijn. Maar zoals al aangehaald, zou elk detail afbreuk aan de ervaring kunnen doen, daarom laten we dat belangrijke aspect in het midden. The Last of Us: Part II is natuurlijk meer dan alleen een verhaal en één van de dingen die er bovenuit springt is de wereld waarin je je begeeft. Van bergen tot bossen en van steden tot andere prachtige locaties, we hebben nooit eerder een singleplayergame ervaren van 25 uur lang waarin letterlijk elke omgeving tot in de details is uitgewerkt. Het oog voor detail is ongekend en dat wordt allemaal op een niveau gebracht dat je zelden eerder hebt gezien op de console.

Sterker nog, deze game is zo mooi dat als Sony het zou presenteren als PlayStation 5 launch game, dat je het zo zou geloven. Het is ongekend dat een console (van oorsprong) van zeven jaar oud dit grafische niveau continu kan blijven vasthouden zonder ook maar enige vorm van technische beperkingen of belemmeringen. De game draait op de PlayStation 4 Pro vanzelfsprekend als een zonnetje, maar ook de normale – oudere – PlayStation 4 heeft geen enkele moeite met The Last of Us: Part II. Sterker nog, je krijgt vrijwel nooit met laadtijden te maken tijdens het spelen, want de gameplay gaat naadloos over in cut-scenes en vice versa, waarbij geen enkel visueel verschil te spotten valt. De tijd dat cut-scenes mooier zijn dan de daadwerkelijke gameplay is voorbij. Naughty Dog houdt dat hoge niveau gedurende het hele avontuur continu vast.

blank

Geen framedrops, geen haperingen, geen technische issues. Niets. Het enige wat we tijdens 25 uur spelen hebben gezien, zijn wat grafische glitches en die zijn dan op één hand te tellen. Je zou dus haast van een perfecte game kunnen spreken, want nooit eerder speelden we een game van een dergelijke duur zonder technische tekortkomingen te ervaren. En wat we hebben gezien zijn smetjes die nul impact op de gameplay hebben. Bugs? Die zullen er vast zijn, maar wij hebben ze niet gezien. Sterker nog, we zijn direct opnieuw begonnen na de eerste playthrough en zijn op moment van schrijven weer halverwege. En in een tweede speelsessie kijk je altijd wat anders naar een game, gezien je alles al kent, maar ook nu zien we niets geks.

Het is technisch wat dat betreft een meesterwerk en op die manier afscheid nemen van de console… het had simpelweg niet beter gekund. Het is grafisch ontzettend mooi en het is fijn dat er een fotomodus in de game zit, want je zult geregeld even stil blijven staan om een plaatje te schieten. De game biedt je standaard een foto modus, dus het zal niet lang duren voordat we allerlei schitterende community content voorbij zullen zien komen. Samen met de hoge grafische kwaliteit kunnen we hetzelfde uitspreken over de audio. De voice-acting is fantastisch, geloofwaardig en merkbaar met emoties ingesproken wat het geheel natuurgetrouw maakt. Dat geldt niet alleen voor de diverse belangrijke personages in de game, ook alle achtergrondfiguren zijn op hetzelfde niveau voorzien van goede voice-acting.

blank

Een nieuwe tocht

De gameplay in The Last of Us: Part II is het enige wat enigszins een ‘negatieve ondertoon’ kent en dat komt simpelweg doordat het meer van hetzelfde is. Echt innovatie hoef je niet te verwachten, want de gameplay is vrijwel identiek aan het origineel. Je zult veel van A naar B moeten bewegen, diverse locaties moeten looten voor items die je nodig hebt om munitie, throwables en healthkits te craften en ook vind je hier en daar pillen die je gebruikt om je skills van een upgrade te voorzien. Verder kun je nog overal ‘scrap’ vinden wat je weer nodig hebt om je wapenarsenaal mee te upgraden. Denk hierbij aan een groter magazijn voor je shotgun, een vizier op je geweer, explosieve pijlen voor de boog en dat soort zaken.

Al die zaken zijn in The Last of Us: Part II identiek aan het origineel, waardoor het erg vertrouwd aanvoelt. Ditmaal in een nog groter omhulsel in de vorm van de wereld die men je presenteert. Je zult een forse diversiteit aan locaties bezoeken, variërend van grote flatgebouwen tot overwoekerde snelwegen, uitgewoonde appartementen, bergen en nog veel meer. De game is in veel gevallen lineair van opzet, maar dan wel met wat uitwijkmogelijkheden hier en daar. Dus waar het op neerkomt is dat je keer op keer in een open gebied terecht komt waarin je meerdere gebouwen kunt betreden alvorens je naar het volgende gebied gaat en hierbij is backtracken in veel gevallen niet mogelijk. Dus als je ook alle collectables mee wilt pakken, is het aan te raden heel goed elke locatie uit te kammen, zodat je niks mist.

blank

De primaire afwisseling in je tocht is dat je met gevechten te maken krijgt. De bekende Clickers zijn natuurlijk van de partij, maar ook krijg je te maken met nieuwe facties die het niet zo op vreemdelingen hebben. Dat zal meer dan eens uitlopen op een confrontatie en hoewel je in staat bent om vijanden effectief uit te schakelen, zul je vaak het onderspit delven als je tegenover een overmacht komt te staan. De game voorziet je van allerlei wapens en andere aanvalsmogelijkheden, waardoor je genoeg keuze hebt om je uit een benarde situatie te vechten. Desalniettemin is stealth de beste manier om de vijanden aan te pakken. Dit omdat menselijke vijanden met scherp schieten en de Clickers ontzettend dodelijk zijn.

Heb je genoeg munitie voor al je wapens en toebehoren? Dan kan je het proberen, maar het is en blijft lastig. Niet alleen omdat geïnfecteerden en Clickers niets te verliezen hebben en allemaal op je afstormen, ook omdat vijanden niet achterlijk zijn en je proberen te flankeren. De gevechten zijn uitdagend en vrijwel altijd ben je in de minderheid. Gelukkig is de AI van je metgezellen goed, want zij vechten met je mee mocht het tot een confrontatie komen en ze helpen je ook daadwerkelijk met schoten die raak zijn. Maar dan nog kunnen de gevechten bij momenten lastig zijn en met een stealth aanpak kan je al een hoop vijanden uitschakelen zonder dat het je munitie kost. Dit met als gevolg dat een eventuele latere confrontatie gemakkelijker is, omdat je minder tegenstand hebt.

blank

Een ander aspect wat de gevechten wat (onnodig) lastig kan maken is dat Naughty Dog heel erg op de details zit. Dus als je meerdere vuurwapens hebt kun je niet alles aan je broek hangen en dus verdwijnt het in je rugzak. Het is ook in dat opzicht identiek aan het vorige deel, maar dit kan in heftige gevechten wel wat onhandig zijn. Wapens die in je rugzak zitten moet je eruit halen en dat kost tijd. Realistisch, absoluut, maar het menu dat hierbij hoort werkt gewoon niet snel genoeg en kan wat frustrerend zijn. Nu is er een sneltoets om naar een ander wapen te wisselen, maar dat kan in het heetst van de strijd de situatie opleveren dat je meer dan eens naar het verkeerde wapen schakelt. Je zult er aan wennen, maar dat is het enige waarvan we denken dat het misschien wat efficiënter had gekund, want het belemmert soms een beetje de soepelheid. Net zoals dat in het origineel het geval was.

Nieuwigheden

Naughty Dog heeft met The Last of Us: Part II de focus heel erg op het verhaal gelegd en het creëren van een ongekend mooie wereld daaromheen. Alleen dat is al voldoende reden om de game sowieso te spelen, dus in die zin is het niet zo erg dat het vooral meer van hetzelfde is. Qua gameplay hoef je geen schokkende dingen te verwachten en zoals al aangegeven is het weinig innovatief, maar dat is niet per se wat deze game nodig heeft. Laat je dus niet misleiden door de ‘meer van hetzelfde’, want dit maakt de gameplay erg vertrouwd en daardoor sluit het perfect op het vorige deel aan. Er zijn echter wel wat nieuwigheden te bespeuren, maar ook dat zit hem meer in de details. Zo kan Ellie nu wel zwemmen en gitaar spelen, vaart ze met een bootje en krijg je natuurlijk met nieuwe vijanden te maken, waaronder behoorlijk angstaanjagende varianten.

blank

Ook moedigt de game creatief spelen met de items en middelen die je hebt veel meer aan, waarvoor je nieuwe aanvalsmogelijkheden krijgt. Hierdoor zul je de gevechten meer divers aan kunnen pakken en dat maakt een tweede playthrough via new game + zeker de moeite waard. Dit omdat je veel wapens die je pas later vrijspeelt dan direct kunt gebruiken en dat verandert de dynamiek van de gevechten enigszins. Want waar je eerst met beperkte wapens de vijanden moest aanpakken, kan je bij een tweede speelbeurt veel creatiever te werk gaan. Bovendien is de game rijkelijk gevuld met collectables en er zitten wat leuke easter eggs in die de moeite waard zijn om te zoeken en ontdekken. Desalniettemin speelt Naughty Dog het op safe qua gameplay, dus daarin weinig nieuws onder de zon. Maar geen zorgen, The Last of Us: Part II is als totaalpakket een subliem avontuur dat je aan het beeld gekluisterd zal houden. Met andere woorden: deze game moet je spelen.

Conclusie

The Last of Us: Part II is het perfecte afscheid van Naughty Dog richting de PlayStation 4. Deze ontwikkelaar wist met het eerste deel het uiterste uit de PlayStation 3 te trekken aan het einde van de cyclus en dat kunstje herhalen ze nu met dit nieuwe avontuur. Qua gameplay is het vooral meer van hetzelfde, maar die gameplay is goed. Het verhaal is ijzersterk en zet je op een manier aan het denken dat ik niet eerder heb meegemaakt na het spelen van een game. De omgevingen, die zijn ongekend mooi en van een niveau dat we zelden in andere games zien. Dit alles bij elkaar genomen maakt The Last of Us: Part II tot een game die iedereen zou moeten spelen. Je zult je geen seconde vervelen. Naughty Dog doet het opnieuw: een lange singleplayer game afleveren waarvan je zult genieten en als je klaar bent, dan wil je gelijk opnieuw beginnen. We garanderen je dat je niet teleurgesteld zult zijn. Dit is Triple-A op zijn aller, allerbest.

Pluspunten

  • Boeiend verhaal
  • Sterke personages
  • Ongekend mooie omgevingen
  • Lange speelduur
  • Uitstekende voice-acting
  • Geen onderbrekingen

Minpunten

  • Wisselen van wapens gaat wat onhandig

9.5