Review | Voice of Cards: The Isle Dragon Roars – Als je op zoek bent naar unieke ervaringen kan je steevast terecht bij Yoko Taro. Deze ietwat gekke Japanner heeft ons de voorbije jaren al meermaals verbaasd met enkele erg creatieve en speciale game ervaringen. Je hebt vast wel al eens van de NieR franchise gehoord, waarvan we dit jaar zowel NieR Replicant ver.1.22474487139… als NieR Re[in]carnation op ons bord kregen. Yoko Taro heeft echter nog niet al zijn kaarten gespeeld, want vanaf nu kunnen we ook aan de slag met zijn volgende game: Voice of Cards: The Isle Dragon Roars, een JRPG die volledig wordt voorgesteld aan de hand van kaarten. Wij schudden alle kaarten eens goed door elkaar om te ontdekken of Voice of Cards het spelen waard is.

De drakenkaart

Het verhaal van Voice of Cards klinkt als een erg standaard JRPG: een gevaarlijke draak teistert de wereld en dus wordt er beroep gedaan op helden uit alle hoeken van de wereld om die draak even een kopje kleiner te maken. Simpel, niet? Jij neemt de rol op van de protagonist – die je zelf een naam mag geven – op zijn epische tocht naar de draak. Je wordt hierbij vergezeld door Mar, een vreemd wezen dat om één of andere reden erg graag aan je zijde is. Onderweg ontmoet je uiteraard nog heel wat kleurrijke personages die elk graag de draak dood willen zien en die zich bij je party voegen. De tijd dringt echter, want de Ivory Order, een mysterieuze organisatie, heeft zijn sterkste afgezanten ook richting de draak gestuurd en hun bedoelingen zijn niet helemaal koosjer…

De tocht brengt je naar allerlei dorpjes en gebieden, waar je telkens geconfronteerd wordt met één of ander probleem dat dringend opgelost moet worden. Erg uniek klinkt dit allemaal niet, maar toch weet Voice of Cards met deze simpele opzet te verrassen. De gebeurtenissen zijn meeslepend en kennen genoeg twists om je geboeid te houden door het verhaal heen. Er komen ook heel wat ethische kwesties en tragische gebeurtenissen aan bod, dus zet je alvast schrap! Een eerste playthrough neemt zo’n 10 tot 15 uur in beslag, wat eerder kort is voor een JRPG, maar tegelijk ook niet langer hoefde te zijn om interessant te blijven.

Op de kaart zetten

Zoals al eerder aangehaald, wordt de volledige game voorgesteld met kaarten, wat het geheel toch wel een erg speciale uitstraling geeft. Elk personage wordt voorgesteld met een kaart, elk item dat je gebruikt staat op een kaart, elke skill die je afvuurt heeft een kaart… enfin, je begrijpt wel wat we bedoelen. Als kers op de taart is er ook een verteller die alle tekst – die ook op kaarten staat – voorleest en het geheel begeleidt, inclusief occasionele flauwe moppen. Voice of Cards doet er, met andere woorden, alles aan om je het gevoel te geven dat je een tabletop RPG à la Dungeons & Dragons speelt en slaagt hier dan ook volledig in.

De wereld rondom je is – je raadt het al – ook volledig opgebouwd uit kaarten. Initieel zijn deze kaarten omgedraaid, waardoor je niet weet wat er precies op je staat te wachten. Je beweegt een pion over deze kaarten, waardoor telkens de aangrenzende vakken worden omgedraaid. Meestal ontdek je simpele landschapskaarten, maar soms vind je ook personages, obstakels en zelfs schatten op je pad. Het is dus zeker de moeite om eens van het pad af te dwalen om te zien wat de wereld rondom je in petto heeft. Eens je een dorpje hebt bereikt, heb je ook toegang tot enkele gebouwen die je kan betreden. Denk hierbij aan herbergen om in uit te rusten, winkels om items en uitrusting te kopen of zelfs een casino waar je een leuke minigame kan spelen (met kaarten uiteraard).

Op de wereldkaart vind je ook dungeons die je moet trotseren. Ook hier beweeg je met je pion over hopen kaarten om zo de uitgang van de dungeon te vinden. Het level design is hierbij erg gevarieerd, want elke dungeon heeft wel iets nieuws voor je te bieden. Zo doorkruis je, bijvoorbeeld, een mistig bos met magische stenen, of een vulkaan waarbij het pad op elk moment kan ontploffen. Ook visueel zijn de omgevingen geslaagd: de game ondersteunt een Full HD-resolutie, maar de nadruk ligt bij deze game absoluut niet op fotorealisme, maar wel op een fantastische sfeer. Voeg daar nog eens een formidabele soundtrack aan toe van Keiichi Okabe – de man die ook de NieR soundtrack verzorgde – en het plaatje is compleet.

Alle kaarten op tafel

De gameplay van Voice of Cards is niet beperkt tot het ontdekken van gebieden, want je loopt onderweg ook heel wat vijanden tegen het lijf, die jij een kaartje kleiner moet maken. Ook combat verloopt aan de hand van kaarten. Gevechten maken gebruik van een turn-based systeem, waarbij elk personage om de beurt een skill activeert. Dit kunnen standaard aanvallen zijn, die schade aanbrengen gebaseerd op de aanvalswaarde van het aanvallende personage en de verdedigingswaarde van het verdedigende personage. Als je de zaken echter wat interessanter wilt maken, biedt de game je ook skills aan waar je edelstenen voor moet betalen. Deze brengen ook schade aan, maar met een extra effect. Wat dacht je van een giftig schot of een spreuk die je vijanden kan bevriezen? Elke beurt krijg je één gratis edelsteen, maar uiteraard kan je er ook een creëren met specifieke skills.

De combat voelt echter wat beperkt aan. Veel skills zijn er niet en de extra effecten zijn nou niet echt baanbrekend nieuw te noemen. De basis voor een erg leuk combat systeem is gelegd, maar er wordt weinig op verder gebouwd. Hierdoor zijn de meeste vijanden in de game ook vrij gemakkelijk te verslaan als je enigszins ervaring hebt met turn-based RPG’s. Sommige skills vragen wat geluk, maar zelfs al zit dat je even tegen, kan je meestal het gevecht nog redden. De grootste zonde die de game begaat, is echter het gebruik van random encounters. Bij het doorkruisen van de wereld krijg je namelijk om de zoveel stappen een vijand op je pad, die je niet kan ontwijken. Leuk voor even, maar de frequentie waarop je vijanden tegen het lijf loopt is veel te hoog en wordt al snel vervelend. Je kan deze encounters uitschakelen, maar jammer genoeg enkel wanneer je de game een eerste keer hebt voltooid.

Door de game heen stijgen je personages in level en kan je sterkere stukken uitrusting bemachtigen om zo nog sterker in je schoenen te staan. Doe dit regelmatig en je zal merken dat je gemakkelijk door alle gevechten geraakt. Het uitrusten zelf kon echter wat vlotter verlopen: het menu waarin je alle kaarten kan bekijken is namelijk niet zo gebruiksvriendelijk. Vlot overschakelen tussen personages kan je niet en als je items wilt weggooien moet je per individueel item door meerdere schermen heen klikken om zo je inventory leeg te maken. Dit is echter een kleine irritatie, want technisch werkt de game helemaal prima. Bugs zijn we niet tegengekomen en de game wist een stabiele framerate van 60fps gedurende de volledige rit te behouden.

Gereviewd op: PlayStation 4.
Ook beschikbaar op: Nintendo Switch en pc.

Conclusie

Voice of Cards: The Isle Dragon Roars is een unieke JRPG die helemaal wordt voorgesteld met kaarten. De algemene presentatie én de zeemzoete stem van de verteller zorgen er dan ook voor dat je het gevoel krijgt alsof je een klassieke tabletop RPG aan het spelen bent. Het algemene verhaal van de game lijkt misschien wat oppervlakkig, maar toch zit het boordevol twists die ervoor zorgen dat je de hele rit lang geboeid aan je scherm gekluisterd zit. Waar Voice of Cards jammer genoeg wél op de oppervlakte blijft, is bij het combat systeem. De duels die je aangaat zijn dan wel leuk voor even, toch is de skillset wat beperkt en de random encounters beginnen op den duur te irriteren. Gelukkig is de game niet erg lang waardoor dit minder hard stoort. Daarnaast zorgt het erg gevarieerde level design van de dungeons en de formidabele soundtrack ervoor dat de game toch boeiend blijft van begin tot eind. Yoko Taro levert met Voice of Cards een gewaagd experiment af, dat niet perfect is, maar wel de moeite waard is om eens een kans te geven als je zoekt naar een meer unieke game.

Pluspunten

  • Algemene sfeer en presentatie
  • Boeiend verhaal
  • Gevarieerde dungeons
  • Soundtrack
  • Combat is leuk…

Minpunten

  • …maar is wat beperkt en gemakkelijk
  • Te veel random encounters
  • Menu’s zijn wat onhandig

7.5