Special | Sonic Origins – Begin jaren ’90 ging SEGA de strijd aan met de Mario-games van Nintendo met verschillende delen van Sonic the Hedgehog. Deze titels wisten goed in de smaak te vallen en de mascotte van SEGA bood dan ook daadwerkelijk competitie voor de besnorde loodgieter van Nintendo. De Japanse ontwikkelaar/uitgever heeft zichzelf waarschijnlijk als doel gesteld dat deze titels nooit meer worden vergeten. Het bedrijf heeft alle vier de platformgames van de blauwe egel tot vervelens aan toe heruitgegeven op nagenoeg elk denkbaar platform. Nu de negende generatie consoles op de markt zijn en de stekelige held zijn dertigste verjaardag viert, vond SEGA het een goed idee om de Sonic platformgames van het Megadrive-tijdperk wederom aan de man te brengen.

Als je maar bekend bent

Zo goed als elke gamer heeft wel van de Sonic-games uit het Megadrive-tijdperk gehoord, dan wel gespeeld. Voor het handjevol personen die geen idee hebben wat deze titels zijn, een kleine uitleg. Sonic the Hedgehog, Sonic 2, Sonic 3 and Knuckles en Sonic CD zijn platformgames waarin het vooral om snelheid draait. De blauwe egel rent door achtbaan-achtige levels die verschillende routes kennen. Ondertussen moet Sonic vijanden ontwijken, dan wel verslaan door zichzelf in een bal te rollen, waardoor zijn stekels zijn tegenstanders kunnen raken. Door de verschillende levels heen zijn er ook nog gouden ringen te vinden, die je bij een bepaald aantal een extra leven kunnen opleveren of je toegang kunnen geven tot geheime levels.

Waarom Sonic Origins?

Het eerste wat wij ons afvroegen over Sonic Origins, is voor wie de uitgave nu is bedoeld. De verschillende delen zijn al op zoveel platforms te spelen, dus wie zit er nu nog te wachten op deze bundel? SEGA wil met Sonic Origins echter het verschil met eerdere heruitgaven maken, door Sonic 1, 2, 3 and Knuckles en Sonic CD helemaal opnieuw op te bouwen met behulp van de ‘Retro Engine’. Dit is dezelfde engine die werd gebruikt voor Sonic Mania. Door het opnieuw opbouwen van de games, wordt het mogelijk om verbeteringen en eventuele aanpassingen toe te voegen. Je krijgt dus niet exact dezelfde versie te spelen als het origineel en diens heruitgaven.

Als SEGA echt het dertig jarige bestaan van de blauwe egel wilde vieren, dan hadden ze beter alle titels uit de franchise toe kunnen voegen en niet alleen de bekende platform games. Voor de 16-bit console werden namelijk ook Sonic Spinball en Sonic 3D: Flickies’ Island uitgegeven. En als SEGA zijn fans écht van dienst had willen zijn, dan had tevens Dr. Robotnik’s Mean Bean Machine toegevoegd kunnen worden. Dit zijn titels die niet van meerdere heruitgaven zijn voorzien, wat in dit geval een goede aanwinst had kunnen zijn. Het zou ook van enige moeite getuigen. Nu krijg je meer het gevoel dat het Japanse bedrijf voor de makkelijkste oplossing heeft gekozen.

De game mist scherpte

Maar goed, Sonic Origins moet dus de ultieme compilatie zijn van de platformgames van weleer. Het is dan logisch om te denken dat in ieder geval de graphics vlijmscherpe pixelart opleveren door een 4K resolutie. Dit is vreemd genoeg niet het geval. Als je Sonic Origins opstart, word je getrakteerd op super scherpe nieuwe menu’s, wat wel meteen een goede toon zet voor wat komen gaat. Start je één van de vier games op, dan zie je dat het beeld er wat wazig uitziet. Niks vlijmscherpe pixelart dus. Dat is toch wel een grote teleurstelling, want je verheugt je erop om de diverse Sonic-games te spelen, zoals je ze nog nooit hebt gezien. Daarvoor in de plaats krijg je graphics te zien die nauwelijks lijken te verschillen van het origineel.

Grafisch laat Sonic Origins dus een aardige steek vallen, maar hoe zit het met de gameplay? Gelukkig is de game op dit vlak een stuk beter uitgevallen. De vier verschillende titels zijn dan al rond de dertig jaar oud, ze zijn nog steeds heel erg leuk om te spelen. De snelle gameplay in combinatie met leveldesign dat varieert van goed tot briljant, zorgt simpelweg voor heel veel speelplezier. Het vinden van verborgen routes en levels verhoogt dit alleen maar. Er zijn qua gameplay echter geen grote veranderingen doorgevoerd. Je kunt zelf bepalen met welk personage je elk deel wilt spelen en alle titels zijn nu in breedbeeld beschikbaar, waardoor je meer overzicht hebt op de levels, alsook de baasgevechten. Maar daarmee houdt het verder wel op.

Nu moet er wel bij gezegd worden dat je de Sonic-games alleen in 16:9 kan ervaren als je kiest om in ‘Anniversary Mode’ te spelen. Deze modus geeft je een ongelimiteerd aantal levens en je kunt hier sterren verdienen, die je weer kunt gebruiken om extra’s als artwork, muziek en video’s vrij te spelen. Wil je liever de games met gelimiteerde levens spelen, dan kies je voor ‘Classic Mode’. Hier verandert het beeld naar zijn originele 4:3 beeldverhouding. Dat elke modus zijn eigen beeldverhouding heeft is op zich wel logisch, maar tegelijkertijd: waarom kan de speler niet simpelweg kiezen hoe hij/zij de Classic of Anniversary modus wil spelen?

Dat kan beter

Er zijn ook nog wat andere dingen die beter hadden gekund en dat komt in de vorm van bugs. Zo wordt het geluid niet overal op hetzelfde volume weergegeven. In de nieuwe geanimeerde filmpjes staat het harder dan als je de games gaat spelen. Een ander vervelend geval is als je Sonic 2 gaat spelen. In dit deel rent de computergestuurde Miles ‘Tails’ Prower met je mee en het kan gebeuren dat hij je niet bij kan houden en buiten het beeld komt. De vos met twee staarten wil dan wel eens moeite hebben de weg terug te vinden. Wat je dan hoort is dat hij constant aan het springen is en je daardoor het desbetreffende springgeluid hoort. Dit hoor je dan continu achter elkaar en dat is heel erg irritant.

Positieve invloed

Wat wel aangenaam is, is dat de ‘special stages’ soepeler lopen dan ooit tevoren. Deze levels deden het uiterste van de Megadrive vragen, doordat ze speciale grafische trucjes uithaalden. Zo wordt in de eerste Sonic gebruikgemaakt van ‘sprite rotation’, waardoor je een level had die om zijn as kon draaien. Dit zag er indrukwekkend uit, maar het draaien verliep allesbehalve soepel. In Sonic Origins doen de speciale levels dat wel. Tevens zijn sommige animaties van de blauwe egel aangepakt en dat heeft ook hoofdzakelijk te maken met het roteren. Doordat Sonic vaak loopings en dergelijke maakt, draait de sprite vanzelfsprekend mee. Dit ziet er in Origins een stuk vloeiender uit.

Er zijn ook nog wat aangename extra’s toegevoegd en dat is een Boss Rush modus – waarin je tegen alle bazen vecht – en een mirror modus die alle levels spiegelt. Er staan ook nog tientallen verschillende uitdagingen voor je klaar, waarmee je de eerder aangehaalde sterren kunt verdienen. Hier moet je bijvoorbeeld binnen een bepaalde tijd van punt A naar B komen of een bepaald aantal vijanden verslaan voordat je het einde bereikt. Je kan er ook nog voor kiezen om alle titels die Sonic Origins bevat als één lange game te spelen. Deze toevoegingen verlengen niet alleen de levensduur van Sonic Origins, ze zijn ook leuk om te ervaren.

Conclusie

Sonic Origins schotelt niet de ultieme versie van Sonic 1, 2, 3 and Knuckles en Sonic CD voor. De games zijn nog steeds erg leuk om te spelen, maar de aanpassingen die zijn gedaan komen niet altijd even goed uit de verf. De extra modi zijn wel leuk en het is tof dat je de games nu in breedbeeld kunt ervaren. Ook de soepel lopende speciale levels zijn zeer welkom. Aan de andere kant zorgen de graphics er voor dat je niet het idee hebt nieuwe versies te spelen. Tevens had het leuk geweest als alle Sonic-games van het SEGA Megadrive tijdperk in de bundel hadden gezeten, in plaats van alleen de platformgames. Deze zijn namelijk op zo goed als alle platformen door de jaren heen uitgegeven, waardoor Sonic Origins toch een beetje aanvoelt als een gemakkelijke ‘cash grab’.

Gespeeld op: PlayStation 5
Ook beschikbaar op: PlayStation 4, Xbox One, Xbox Series X|S, Nintendo Switch en pc.