Special | Resident Evil 4: Een greep uit de vele fantastische momenten – Vorige week gingen we in op de tumultueuze ontwikkeling die Resident Evil 4 heeft beleefd. Op 18 maart 2005 was het (voor Europa) eindelijk zover: Resident Evil 4 belandde in de winkelrekken en sloeg bij zowel critici als fans in als een bom. Er zijn inmiddels wat jaartjes overheen gegaan, maar de actie-horror titel staat nog altijd op de 30ste plek op Metacritic in de lijst met de best gewaardeerde games aller tijden. We gaan nu dieper in op de game zelf en gaan met vogelvlucht door een aantal van de vele iconische stukken die deze game kent (mocht je het origineel niet gespeeld hebben: spoilers!). Daar hoef je gelukkig niet lang op te wachten, want na het eerste half uur zit je al op het puntje van je stoel…

1-1: Een huiveringwekkende start

In de eerste minuten krijg je de meest essentiële informatie voorgeschoteld: Leon S. Kennedy werkt sinds de gebeurtenissen in Raccoon City als geheim agent en is verantwoordelijk voor de bescherming van de presidentiële familie. De dochter van de president – Ashley Graham – is echter ontvoerd en spionnen hebben haar gespot in een landelijk gebied in Spanje. Leon is daarom naar ons continent gestuurd om onderzoek te doen en natuurlijk om Ashley te vinden. Eenmaal aangekomen wordt zijn Madrileense escort in een ravijn geduwd, Leon is alleen en hij ontdekt al snel dat het hier absoluut niet pluis is. De geheim agent moet – op zijn zoektocht naar een teken van beschaving – meerdere lokale bewoners van zich afvechten.

Leon vindt een klein dorpje en ziet zijn collega’s van eerder op de brandstapel. In een hectische achtervolging moet Leon wederom een horde dorpelingen bestrijden en dit is het moment waar zowel de toon als de kern van de gameplay gezet wordt. Leon kan namelijk niet vluchten en tegelijkertijd schieten. Schermutselingen zijn daarom een constant kat-en-muis spel, waar je de afweging moet maken tussen “fight or flight”. Je duikt in een huis, trekt een shotgun van de muur en dan komt de eerste, échte verschrikking om de hoek kijken: de Chainsaw Man. Het is een pittige strijd, maar de bel van de kerk klinkt en de dorpelingen trekken zich plotseling terug. Saved by the bell…

2-2: Cabin conflict

We maken een aantal stappen vooruit, Leon heeft Ashley inmiddels bevrijd uit de klauwen van de Los Illuminados en het duo is op zoek naar een manier om te ontsnappen. Ze vechten zich richting een kasteel in de verte en stuiten onderweg op een hutje. De eerder ontmoette Luis Sera stormt naar binnen en wederom opent een horde Ganado’s de aanval. Het drietal is ingesloten en moet alles op alles zetten om de volgende zonsopgang weer te zien. Het is een enorm spannende sectie, want het gespuis kan van alle kanten komen en je bent zwaar in de minderheid. Gelukkig kun je wel wat meer verzet bieden door kasten voor de ramen te schuiven of op de tweede verdieping ladders omver te duwen, wat je enkele tellen ademruimte geeft.

Deze sectie is niet alleen belangrijk voor deze game en de franchise Resident Evil als geheel – nagenoeg iedere game sinds deel 4 heeft een stuk met een dergelijke opzet – maar het zou ook inspiratie zijn voor legio andere games en met name op het front dat NPC’s voor de verandering wél behulpzaam kunnen zijn; Luis voorziet je van rugdekking en geeft je handige items die goed van pas komen tegen de Ganado’s, die inmiddels ook zonder pardoes een zwiepende Las Plagas parasiet uit hun nek kunnen laten groeien, wat de al enorm benauwde setting nóg benauwder maakt.

3-4: Eenzaam en weerloos

Weer een sprong naar het volgende hoofdstuk. Leon en Ashley hebben het kasteel bereikt, maar na een woordenwisseling rent de dochter van de president in een val en het duo is wederom van elkaar gescheiden. In de voorgaande delen van dit hoofdstuk is Leon druk bezig met de zoektocht en na een hoop hindernissen weet hij Ashley – van een afstand – te bevrijden. Je stapt voor dit deel tijdelijk in de schoenen van Ashley, die een reeks duistere hallen moet navigeren en ondertussen allerhande figuren tegen het lijft loopt. Dit is één van de engste stukken van de game en het moment dat Resident Evil 4 het dichtst bij z’n roots staat.

Ashley is namelijk helemaal alleen en heeft nagenoeg geen manieren om terug te vechten. De sfeer is beklemmend, met maar weinig geluiden behalve Ashley’s voetstappen die door de hallen galmen. In het laatste deel is de omgeving nagenoeg donker, los van een zaklamp en dan wordt het nummer Evil Malaise van de soundtrack ingezet, vol met lage, verontrustende tonen. Het hulpeloze meisje moet één van de weinige, echte puzzels van de game oplossen. Ashley vindt de sleutel voor de laatste deur, maar ze moet nog wel de tocht overleven. Een handvol bepantserde pakken springen tot leven en zetten de achtervolging in, je rent voor je leven, ontwijkt de zware aanvallen en uiteindelijk weet je te ontsnappen.

4-1: Vechten met Verdugo

Ondanks de radicaal andere setting in Spanje, is Resident Evil 4 z’n bio-organische achtergrond absoluut niet vergeten. Leon is op weg naar de confrontatie met Ramón Salazar, maar de geheim agent belandt in de onderliggende riolen van Salazar Castle. De kastelein stuurt zijn rechterhand Verdugo achter je aan, een B.O.W. (Bio-Organic Weapon) wat gemaakt is middels de lokale Las Plagas parasieten. In dit stuk zien we opnieuw een glimp van de klassieke Resident Evil-ervaring. Verdugo is namelijk onkwetsbaar, tenzij je één van de geringe flessen met koelvloeistof omstoot en kapotschiet.

Die flessen staan natuurlijk niet dicht bij elkaar in de buurt, maar Verdugo zal je ook niet constant te lijf gaan. Af en toe zal hij zich verstoppen en wachten op het juiste moment om toe te slaan. Soms is het een kwestie van strategisch een aanval afwachten en een sprintje trekken langs het groteske monster, maar zo nu en dan word er ook een QTE op je afgevuurd, iets wat Resident Evil 4 tot nu toe al vaker te pas en te onpas op je heeft losgelaten. Het is een pittige strijd en je hoeft Verdugo niet eens te verslaan, simpelweg de tijd uitzitten en wachten tot je lift er is, is genoeg. Leon lives to fight another day…

5-1: De Regenerators

De laatste loodjes. Het eiland wordt veelal beschouwd als het minst sterke hoofdstuk van Resident Evil 4, maar wat ironisch genoeg wel de engste sectie van de hele game bevat. Zoals elke Resident Evil-game (tot nu toe) betaamt, draait het laatste stuk van de game om een laboratorium (of een dergelijke setting), wat veelal de oorsprong onthuld van de gedrochten die je bent tegengekomen. Tijdens deze laatste uurtjes maak je kennis met de Regenerators. Tot nu toe zijn de vijanden relatief simpel geweest en was het vaak een kwestie van genoeg kogels in hun lijf pompen. Zoals de naam al doet vermoeden, is dat bij de Regenerators niet het geval.

Deze wezens kunnen namelijk verloren lichaamsdelen weer terug laten groeien en je kunt ze daarnaast – in ieder geval de eerste keer dat je ze tegenkomt – niet zomaar doden. Hun torso’s zijn namelijk bezaaid met parasieten die je niet met het blote oog kunt zien, maar alleen middels een thermal scope voor je sniper rifle, die pas later op je pad komt. Mocht je voor dit punt dus dat wapen al verkocht hebben, zijn deze gevechten een heel stuk moeilijker. De Regenerators zijn meedogenloos en ze kondigen hun aanwezigheid maar al te goed aan via hun angstaanjagende, rasperige klanken. Dit hoofdstuk dwong mij – het veertienjarige broekie – om de console een tijdje uit te zetten.

En er is nog zoveel meer

Dit was slechts een greep uit de vele fantastische momenten die Resident Evil 4 kent. En dan kun je bedenken dat er nog zoveel meer is om over te praten, wat dacht je bijvoorbeeld van de gevechten tegen El Gigante of Del Lago, of het moment dat Leon weg moet rennen van een enorm Salazar-standbeeld? Die momenten worden ondertussen opgevuld met meer spannende gevechten en fantastische one-liners van Leon (“Where’s everyone going, bingo?” of “Your right hand comes off?”). Resident Evil 4 had een perfecte balans tussen spanning en de “campiness” waar de franchise bekend om stond. Ook na de release had deze Resident Evil 4 een enorme invloed, maar dat is een onderwerp voor het laatste deel in deze reeks specials.