Review | Crime Boss: Rockay City

Review | Crime Boss: Rockay City – Het virtueel naspelen van een crimineel is iets wat Rockstar Games tot kunst verheven heeft met de Grand Theft Auto franchise. Het is de rijkdom, het gevoel van macht en de totale controle kunnen uitoefenen over een gebied of beter nog: een gehele stad. Het is iets wat de gemiddelde Nederlander niet ambieert, omdat het vak natuurlijk met enorm veel risico komt. Wellicht daarom dat de ‘criminele’ games het zo goed doen. In dat segment vinden we nu ook Crime Boss: Rockay City. Een shooter die je in de schoenen van een nieuwe baas plaatst die zijn mannetjes aan het werk zet om Rockay City over te nemen. De game is al even uit, maar beter laat dan nooit de beoordeling.

Bouw je imperium op

Crime Boss: Rockay City kenmerkt zich door de sterrencast die is aangetrokken voor een rol in de game. Zo hebben we Michael Madsen als Travis Baker, die de leider van een groep criminelen speelt. Hieronder vallen Michael Rooker (Touchdown), Danny Glover (Gloves), Kim Basinger (Casey) en Damion Poitier (Nasara). Zij zijn als het ware een nieuwe crew, die Rockay City willen overnemen. Deze stad is opgedeeld in 30 gebieden, die weer gecontroleerd worden door andere bazen. Dit zijn dan Danny Trejo (The Dragon) en Vanilla Ice (Hielo), alsook Khan en Don Barbaro. Ondertussen zien we aan de kant van de politie nog Chuck Norris, die… Sheriff Norris speelt.

Aan jou de taak om een fortuin op te bouwen en gebieden aan te vallen, die na een succesvolle aanval tot jouw gebied gerekend kunnen worden. Als het lukt om de 30 gebieden over te nemen en Travis Baker is nog in leven, dan heb je de singleplayer uitgespeeld. In eerste instantie zal dat niet lukken, omdat de weerstand te groot is en je met beperkte middelen zit. Bij een tweede keer spelen wordt het al makkelijker en telkens hoe verder je in de singleplayer komt, des te soepeler de daaropvolgende playthrough zal zijn. Crime Boss: Rockay City kent namelijk een roguelike opzet met permadeath. Dus als één van je soldaten omkomt ben je die kwijt. Gaat Baker dood, dan is het afgelopen met je carrière, gezien je zonder baas niet zover komt.

Het kan dus even tijd kosten om echt succesvol te zijn, maar als je eenmaal de gameplay goed doorhebt en perks hebt vrijgespeeld, wordt het steeds gemakkelijker. Door deel te nemen aan allerlei losse overvallen en het veroveren dan wel verdedigen van gebieden, zal Travis Baker in level stijgen. Gaandeweg krijg je ook de optie om je geld te investeren in allerlei dure objecten voor je werkkamer, waarmee je vervolgens nog sneller in level omhoog gaat. Dit komt weer met het voordeel dat je permanente perks vrijspeelt. Zoals meer soldaten bij aanvang van een nieuwe playthrough, lagere kosten bij het aanvallen of verdedigen van gebieden, extra revives voor Baker, enzovoort.

Hoe meer je speelt, des te meer voordelen je zult unlocken, waardoor je dus bij elke nieuwe playthrough gemakkelijker door de campagne gaat. Daarbij zul je tussen de vele verschillende kleine missies door ook grotere overvallen kunnen plegen, die van je vragen om wat voorzichtiger te werk te gaan. Hieronder valt het beroven van een trein, een bank, boot en meer. Daarnaast kun je via het rekruteerscherm nieuwe mankrachten aantrekken, die je mee op pad kunt nemen. Zo nu en dan kun je in dat segment speciale soldaten vrijspelen, waarvoor je eerst hun verhaal moet doorlopen via een aantal missies. Dit zorgt voor wat extra afwisseling en laat je onder andere een straaljager stelen en ontsnappen uit een politiebureau.

Grote heists

Qua opzet is de singleplayer campagne er een die goed weet te vermaken. Het aanvallen en verdedigen van grondgebied is nooit al te ingewikkeld en gaat vrij vlot. De vele kleinere missies zijn veelal binnen 5 tot 10 minuten te voltooien en beetje bij beetje zul je zo een groter fortuin en imperium opbouwen. Tussen de missies door krijg je de verhalen van speciale soldaten te spelen en ook zul je naarmate je groeit informatie verkrijgen over nieuwe potentiële heists die enorm veel opleveren. Dit vraagt zo nu en dan enige investering, omdat zo’n overval niet over één nacht ijs gaat. Daarbij is het ook zeer risicovol, maar het levert je bij succes wel gelijk tonnen op wat je goed kan gebruiken. Het is echter optioneel, dus gedurende de campagne bepaal je geheel zelf wat je doet.

Deze campagne speel je met maximaal vier man, waarbij je dan drie AI gestuurde soldaten meekrijgt. Die variëren van elkaar qua wapens en persoonlijke skills, waarbij het zaak is om de samenstelling goed op de missie af te stemmen. De AI is vervolgens in de missies best wel goed ingesteld, ze vechten volop mee, stelen buit, pakken tassen met waardevolle objecten om alvast weg te brengen en ook zullen ze je healen als je neergaat. Zo nu en dan hebben ze nog weleens de neiging om te blijven staan bij het startpunt of ze zoeken geen dekking als ze onder vuur liggen, maar dit vormt vrijwel nooit echt een groot probleem in de combat. Ze zijn doorgaans kundig genoeg om je te ondersteunen.

Variatie in missies

Op de wereldkaart die je vanuit de thuishub kunt bezoeken, zie je de 30 gebieden en welke baas er heerst over de gebieden in kwestie. Je kunt vanaf hier ook beslissen een aanval op een grondgebied te plaatsen, maar tussendoor kan je deelnemen aan roulerende activiteiten. Dit varieert van een juwelier overvallen tot het beroven van een gepantserde truck op de snelweg. Om de rivaliserende bazen aan te vallen zul je zo nu en dan wat meer specifieke missies moeten doen, zoals bommen plaatsen of de captain uitschakelen, waardoor er gedurende het avontuur genoeg variatie te beleven valt.

Hierbij gebruikt de ontwikkelaar een variatie van omgevingen en hoewel ze vaak bekend voorkomen, is het telkens weer anders ingericht. Ook beveiligingscamera’s in winkels, banken of juwelierszaken variëren per overval, waardoor de playthrough telkens net anders is. Dit zorgt voor dat extra stukje afwisseling en dat is plezierig. De grote overvallen zijn echter de meest intensieve missies en die komen met behoorlijk wat uitdaging, omdat als het alarm eenmaal gaat je tegenover een enorme overmacht aan politie komt te staan. Gelukkig kun je weer nieuwe wapens kopen en je loadout verbeteren, waardoor je beter voor de dag komt. Dit kost echter geld, dus ga er zorgvuldig mee om.

Met z’n allen

Mocht je de singleplayer zat zijn, dan kun je nog aan de slag in de multiplayer. Die is op te delen in twee primaire onderdelen. Zo heb je Crime Time, wat eigenlijk quick play is. Hierin doe je een reeks van kleine missies en af en toe presenteert een grote heist zich. Je zult steeds meer geld opbouwen en daarmee kun je een leger van soldaten kopen om mee te nemen naar de missies. Mocht je vrienden hebben die de game spelen, dan kun je hen eveneens meenemen omdat de game in coöp speelbaar is. Is het team niet vol, dan is het advies om in ieder geval AI-soldaten mee te nemen, want er is geen schaling op basis van het aantal spelers. En neem maar van ons aan dat de overmacht groot is als je met twee man aan een klus begint. Je legt dan namelijk snel het loodje.

Buiten dat heb je nog de mogelijkheid om een aantal reeksen van missies te spelen. Hierbij speel je doorgaans twee gemakkelijke overvallen om af te sluiten met een grote heist. Die is een stuk lastiger en als je doodgaat begin je helemaal opnieuw. Lukt het om een reeks van drie missies te voltooien, dan unlock je de volgende reeks van missies. Het is een manier om de game goed te leren kennen zonder al te veel risico en het nodigt ook uit om met vrienden samen te spelen, want dat zorgt voor net wat meer speelplezier. Qua content heeft Crime Boss: Rockay City in ieder geval genoeg te bieden en hoewel veel op elkaar lijkt, is het door de willekeurige samenstelling van de levels telkens weer anders en dat zorgt ervoor dat verveling niet snel toeslaat.

Huh, hij was al weg toch?

Qua gameplay heeft Crime Boss: Rockay City het prima voor elkaar, al zijn er inmiddels – ten tijde van het reviewen – de nodige updates overheen gegaan. Dit neemt niet weg dat de game wel nog de nodige bugs kent. Zo verspringt bijvoorbeeld de cursor in het menu regelmatig als je terug naar het hoofdmenu wilt. Vrij vervelend. Ook is het irritant dat je geweer blijft doorschieten terwijl je aan het herladen bent. Niet letterlijk, maar de controller geeft aan dat er geschoten wordt en het geluid gaat door. Beetje vreemd dat dit inmiddels niet is opgelost. Ook kregen we in de campagne de mogelijkheid om de operaties van een baas lam te leggen, dit terwijl we al zijn gebieden al hadden veroverd. Sterker nog, de baas in kwestie was al uit de stad vertrokken, dus dat is een beetje gek.

En zo zijn er wel meer eigenaardigheden in de game te bespeuren die het speelplezier soms een beetje in de weg zitten. Het meest vervelende is nog wel als je grote heists speelt in coöp duo, aangevuld met twee AI-soldaten, die altijd de host volgen en niet zelf initiatief nemen. Als de tweede (menselijke speler) dan een ander pad kiest, is die route haast gedoemd te falen vanwege de overmacht in politie omdat er geen hulp is. Daarbij kent de game een vrij groot contrast in visuele kwaliteit. Zo zijn de gebieden die je bezoekt stuk voor stuk erg goed te pruimen, maar de personages zien er dan weer heel erg simpel uit. Met name de AI soldaten die met je meevechten lijken geanimeerd te zijn voor de vorige generatie consoles en dat steekt behoorlijk tegen elkaar af. Tel daar grafische glitches en wat ghosting bij op en je begrijpt dat het niet optimaal is.

Vervelender is nog dat de framerate in specifieke missies een snoekduik naar beneden neemt om in andere missies weer op en top te zijn. Het is allemaal wat wisselvallig te noemen, al moeten we wel zeggen dat die instabiele framerate enkel van toepassing is op de Quality modus. Hierbij schommelt de framerate doorgaans tussen de 45 en 60fps, daar waar Perfomance je altijd 60fps biedt. Onze voorkeur gaat sowieso uit naar die laatste modus, omdat de grafische verschillen niet wereldschokkend zijn. De performance modus biedt hierin een resolutie van 1080p, dit tegenover een 4K resolutie in de Quality modus die vanaf 1080p geupscaled wordt. Voor de souplesse van de gameplay is Performance de beste optie, want het is dan visueel nog steeds prima te pruimen.

Tot slot de voice-acting en audio. De verschillende bekende acteurs die hun medewerking hebben verleend doen een goede poging hun personages neer te zetten. Het is zeker niet slecht, maar ze excelleren ook niet in wat ze doorgaans op het witte doek wel doen. De impact van hun aanwezigheid is meer dat grote namen zich aan de game verbonden hebben, want qua presentatie zijn ze kenmerkend, maar niet echt heel indrukwekkend. In aanvulling hierop is de game nog voorzien van een lekkere soundtrack en goede in-game audio, die zorgt voor de juiste vibe. Daarmee vinkt Crime Boss: Rockay City in principe alles af. Het is in elk opzicht degelijk waardoor je er plezier uithaalt, maar de positieve punten komen vrijwel allemaal met een negatieve tegenhanger..

Gespeeld op: PlayStation 5.
Ook beschikbaar op: Xbox Series X|S en pc.