Review | Pacific Drive – Ironwood Studios debuteert met de game Pacific Drive en meteen wordt duidelijk dat de studio iets unieks probeert te doen. We krijgen een survival game waarin je enige vriend een oude, versleten stationwagen is. Het zal je vast niet verbazen dat het concept bij creative director Alexander Dracott begon te spelen na een lange, eenzame rit door de bossen van het Olympic schiereiland in het noordwesten van Amerika. Het eenzaam door grote bossen rijden heeft wel iets griezeligs. Deze sfeer greep hem zo aan dat hij er een heuse game van heeft gemaakt. Of dat idee ook een leuke game oplevert, hebben wij uitgezocht.

Drive to Survive

De titel van de game impliceert misschien een rustgevende tocht en dat was ook waarbij het idee voor Pacific Drive ontstond. Toch is dat niet helemaal het geval, want de game is eigenlijk precies het tegenovergestelde. Zoals wel vaker was de Amerikaanse overheid met allerlei vreemde wetenschappelijke onderzoeken bezig. Toen dit mis dreigde te lopen, werd de stekker uit het project getrokken. In principe al te laat, want het gebied in de game is niet langer veilig voor de mens. Om verdere gevolgen te voorkomen, werden er muren om het gebied heen gebouwd om het volledig af te sluiten. De Olympic Exclusion Zone, zoals het heet, is een grote regio die bestaat uit drie delen met elk een eigen bioom. Daarbinnen zijn weer eigen anomalieën te vinden, waardoor het maar goed is dat het is afgesloten. Niemand kan immers dat gebied in of uit… of toch wel?

Op een mooie dag rijd je langs de muur van de Olympic Exclusion Zone en via een portaal word je er onverwachts ingezogen. Jij komt er heelhuids doorheen, maar je mooie auto niet echt, die zie je namelijk als één groot bouwpakket in de lucht zweven. Kort daarop vind je een oude stationwagen, die je dan maar gebruikt om bij een garage te komen, wat vervolgens je thuisbasis wordt. Een paar achtergebleven wetenschappers pikken je signaal op en willen je helpen om terug in de gewone wereld te geraken. Het verhaal wordt uit de doeken gedaan via logboeken en radio conversaties, die je met de wetenschappers voert. Ook spreken zij over jou, wat je dan meekrijgt. Aan jou om het in elkaar te puzzelen, maar het kan voorkomen dat je af en toe wat mist, omdat je bij momenten te druk bezig bent met vluchten voor je leven. Wat de game overigens niet vooruit helpt zijn de onduidelijke menu’s. De eerste uren is het een worsteling, want het is heel druk en onduidelijk.

Maak van je huis een thuis

In de garage die je vanaf nu dus je thuis noemt, kan je vele verschillende dingen doen: van het upgraden van je wagen, garage en personage tot het uitplannen van de route. Dit uitplannen van je route is niet gewoon een punt aanduiden en daar in één rit naartoe rijden, want je zal namelijk langs verschillende kruispunten dienen te gaan. Zie deze kruispunten als verschillende kleine open wereldjes die met elkaar verbonden zijn door een teleportatieportaal, waardoor je van punt naar punt kan. In deze verschillende werelden verzamel jij wagenonderdelen en andere prullaria die je kan gebruiken om je wagen van upgrades te voorzien. Ook verzamel je energieballen, die je in een apparaat deponeert en waarmee een portaal naar huis geopend wordt. Door het openen van zo’n portaal wordt de omgeving nog instabieler en nemen de anomalieën toe. Ook de veilige zone waarin je schadevrij kunt bewegen krimpt en zodra je daarbuiten komt zal je schade oplopen, wat je niet wilt hebben.

Zoals eerder aangegeven, kent elk van de drie delen van de map zijn eigen vijanden en hoe dieper je de Olympic Exclusion Zone ingaat, hoe moeilijker het wordt om levend terug te keren. De vijanden die je tegenkomt zijn eigenlijk anomalieën, het zijn dus zeker niet allemaal wezens die achter je aan komen. Om een paar voorbeelden te geven: je hebt de Abductors en dit zijn kleine ruimteschepen die je zullen vastgrijpen als ze je zien rijden of bewegen en je op een hoge snelheid ergens naartoe slepen. Dit heeft als gevolg dat je wagen tijdens het gesleep van de ene naar de andere boom zwiert, waardoor je veel schade oploopt. Een ander voorbeeld zijn de Tourists, dit zijn mannequin poppen die niet bewegen, maar lijken te verschijnen als je niet kijkt. Loop of rijd zeker niet tegen hen aan, want ze exploderen bij impact. Een laatste voorbeeld zijn de Spike Puddles. Als je hier doorheen rijdt, is het niet de beste dag voor de wielen van je wagen. Het is leuk om te ontdekken hoe al deze anomalieën werken en om uit te vogelen hoe je er het beste mee omgaat.

Een tocht door het donker

Eén van de grootste vijanden voor je wagen zijn echter misschien wel je eigen rijkunsten en de duisternis. Te wild rijden zal met zekerheid tegen een boom eindigen en daar heeft de lompe besturing zeker wat mee te maken. We begrijpen dat het de bedoeling is dat de wagen een uitdaging vormt om te besturen, maar het sturen op zich voelt niet prettig door de hoge mate van overstuur. Het is simpelweg niet responsief genoeg en hoewel het went, heeft het ons in eerste instantie toch aardig wat bumpers en koplampen gekost. De duisternis daarentegen zelfs hele levens. Bij een lege accu of het beschadigen van de koplampen zie je namelijk geen moer meer, waardoor je vroeg of laat gegarandeerd crasht. De game is namelijk donker: zelfs overdag en dat kan soms wat frustreren.

Het realisme vinden we ook terug in de wagen zelf: zo zal je zelf de sleutel moeten omdraaien en de versnellingspook in de rijstand moeten zetten vooraleer je kan vertrekken. Het gebeurde in het begin meermaals dat we uitstapten zonder de wagen in zijn parkeerstand te zetten, waarna we de wagen vrolijk de berg af zagen rollen terwijl wij hem achterna moesten rennen. Dit realisme zorgt voor extra spanning als je juist met een hele hoop buit naar je wagen rent, instapt en al deze handelingen in een haast moet verrichten. Let tijdens het rijden ook altijd op je brandstofindicator en batterij, want indien één van deze de nul raakt, is je tocht zo goed als om zeep. Je kan dit allemaal wat makkelijker maken door te spelen met de instellingen, maar we raden dat niet aan. Spelen zoals Pacific Drive bedoeld is zorgt juist voor de beste speelervaring. Het is moeilijk, maar het zien van je garage na een trip die je maar ternauwernood hebt overleefd, levert een zalig gevoel op.

Wat krasjes

Na het thuiskomen met je zwaar gehavende wagen zal je toch wel een kwartiertje bezig zijn met het vervangen en herstellen van onderdelen, het tanken, het sorteren van je buit en het opladen van de batterij. Hoewel dit misschien saai klinkt, is dat het niet. Je maakt nu eenmaal veel met je wagen mee en dus geef je er ook genoeg aandacht aan, want anders heb je jezelf ermee wanneer je weer die ruwe omgeving intrekt. Een laatste narigheid die de game op je afvuurt, zijn de Quirks. Dit zijn bepaalde gedragingen van je auto die opgelopen worden tijdens de tochten. Het is belangrijk die in je thuisbasis te identificeren en aan te pakken, anders kunnen ze je in de weg gaan zitten op volgende tochten. Onder Quirks kan je verstaan: toeteren als je de kofferbak sluit tot het openspringen van de motorkap als je tractie verliest. In dit specifieke geval heb je niet alleen moeite met grip, ook zie je niks. Als je deze Quirks niet aanpakt, kan zelfs de simpelste tocht op een fiasco uitdraaien. Het is dus belangrijk altijd aandachtig te blijven, wat positieve stress oplevert: je bent nooit op je gemak.

De vele tochten die je maakt kunnen echter wat repetitief aan gaan voelen. Hierbij hebben we het dan vooral over de missies waarbij je bepaalde buit zoekt. Wat hierbij niet helpt, is dat je later in het spel altijd opnieuw door de makkelijkere zones moet om in de moeilijkere zones te geraken: een herhaling van zetten dus en het gevolg is dat tochten uiteindelijk langer duren dan daadwerkelijk nodig is. De tochten zijn qua duur ook wat onvoorspelbaar, wat natuurlijk bij het concept van de game hoort. Een nadeel is echter dat je dan niet kan opslaan, waardoor het kan voorkomen dat je een tocht moet afbreken waardoor je veel tijd verliest. De missies die het verhaal vooruit duwen zijn dan wel weer echt top. Je hebt namelijk echt het gevoel dat je dan progressie boekt. Hoewel het aantal verhalende missies niet heel hoog is, brengt het je wel telkens net wat verder: wanneer je helemaal het gevoel hebt dat je alle anomalieën begrijpt en hen kan ontwijken in een bepaalde zone, open je je weg naar een diepere laag waar weer een hele hoop nieuwe anomalieën je het leven zuur komen maken.

Als laatste kijken we nog naar het visuele verhaal. De game draait in een 4K resolutie en volgens de ontwikkelaar zit er geen cap op de framerate, al is die voornamelijk 30fps. Waarom er dan niet ook een 60fps modus aanwezig is met bijvoorbeeld een 1440p resolutie, is ons een raadsel. Maar goed, met de huidige performance is de game op zich prima te spelen. Grafisch is het overigens niet al te indrukwekkend. Hoewel de game absoluut mooie plaatjes op je scherm kan toveren dankzij de artistieke stijl en kleurcontrasten, valt op dat de textures niet echt gedetailleerd zijn. Wat de game in dat opzicht helpt, is dat je de helft van de tijd geen fluit ziet vanwege de duisternis. Al weet de game op sommige momenten ook wel weer indruk te maken, bijvoorbeeld wanneer je in de verte een geel gloeiend portaal ziet te midden van mistige bossen, die een sterke sfeer kennen. Afsluitend zit het met de audio wel goed, van catchy tunes op de radio tot de stemacteurs van de verschillende wetenschappers, die overtuigend hun werk doen.

Gespeeld op: PlayStation 5.
Ook beschikbaar op: Pc.

Conclusie

Met Pacific Drive heeft Ironwood Studios direct een goede survivalgame te pakken. De game weet zijn concept goed uit te spelen: een perfect gaande run kan van de ene op de andere minuut op een catastrofe uitdraaien, waardoor je geen seconde stressvrij bent. De verhalende missies zijn de leukste om te ondernemen en daarin schuilt ook wel het eerste probleem: de andere tochten waarop je voornamelijk goederen verzamelt zijn wat aan de repetitieve kant. Afgezien van de besturing die niet responsief genoeg aanvoelt, is het gegeven dat je wagen zelf ook een element in de uitdaging vormt erg tof. De game is moeilijk, maar deze momenten wegen op tegen het terugzien van je thuisbasis en het verbeteren van je wagen, garage en personage na een helse tocht. Ritten zijn echter onvoorspelbaar qua duur en het ontbreken van een save optie tijdens zo'n rit is daardoor een gemis. Ondanks de punten van kritiek, is Pacific Drive voor € 29,99 een solide survival game, die het vooral moet hebben van zijn setting, anomalieën en liefde voor een oude, versleten stationwagen.

Pluspunten

  • Leuke verhaalmissies
  • Sfeervol
  • Stressvol
  • Upgrade mogelijkheden
  • Anomalieën
  • Wagen een uitdaging om te besturen…

Minpunten

  • …met té veel overstuur
  • Onvoorspelbare duur van runs
  • Zelfs overdag in schaduwen te donker
  • Je moet altijd door alle zones

7.5