Review | Senua’s Saga: Hellblade 2 – Met Hellblade: Senua’s Sacrifice kregen we een game voorgeschoteld die anders was dan andere. Een game waarin we eeuwen teruggingen en een jonge meid leerden kennen die te maken heeft met psychoses en stemmen in haar hoofd. Het avontuur dat we te spelen kregen was duister, somber, neerslachtig en heftig omdat het een visualisatie was van hoe psychoses werken en wat voor impact dat heeft. De game was niet lang, maar heeft bij velen een onuitwisbare indruk achtergelaten. Met name de reis die Senua maakte in het accepteren van hoe en wat ze is, het omgaan met de mentale gesteldheid en afrekenen met de demonen in haar leven, is iets wat uniek was voor een game. Nu is het vervolg daar en reizen we naar IJsland.

De nadelen in voordelen omzetten

Senua’s Saga: Hellblade 2 begint met Senua op een schip vol met slaven. Zij wordt door een slavendrijver naar IJsland gebracht, maar nog voor ze aankomen gaat het mis vanwege schipbreuk. Velen komen om, maar Senua weet wonder boven wonder aan te spoelen op de zwarte stranden van het mysterieuze land. Nog steeds wordt ze lastig gevallen door stemmen in haar hoofd, ziet ze verbeeldingen, heeft ze visioenen en wandelt ze van de daadwerkelijke realiteit naar een alternatieve realiteit in haar psychoses. Het grote verschil is dat waar de eerste game meer een persoonlijke reis was, ze in dit tweede deel beter om kan gaan met haar mentale issues.

In bepaalde mate zelfs zo dat ze het nadelige effect dat psychoses brengen om kan zetten in een voordeel voor een maatschappelijk goed. Dit klinkt erg burgerlijk, maar plaats dat in een tijdsgeest van dik duizend jaar terug op een onherbergzaam eiland dat geteisterd wordt door reuzen… Het is verre van alledaags, maar waar de eerste game bij vlagen extreem somber was vanwege de innerlijke demonen, brengt Senua’s Saga: Hellblade 2 een wat zachtere ervaring. Een interessante ontwikkeling, want dat toont aan dat Senua haar eigen gesteldheid beter begrijpt en er beter mee om kan gaan, al zijn er momenten waarop ze terugvalt in de duisternis met als gevolg een mentale worsteling.

De reis naar het doel

Het verhaal van Senua’s Saga: Hellblade 2 wordt op een manier gebracht die te vergelijken is met het eerste deel. Ze hoort nog steeds stemmen in haar hoofd die elke situatie tegen elkaar afwegen, maar ook willekeurig dingen roepen. Daarnaast is er een duisternis die haar probeert te bedwelmen, maar ze onder controle moet houden om niet voor eeuwig mentaal verloren te raken. Het klinkt allemaal als een hoop abracadabra als je de context van de games niet kent, maar iedereen die het vorige deel gespeeld heeft weet in dat opzicht wat te verwachten. Het punt dat we willen maken is dat Senua een stukje volwassener is in het omgaan met haar demonen en dat merk je in de game.

blank

Het is bij momenten nog steeds een uitermate sombere bedoeling, ook vanwege hetgeen ze aantreft bij de verschillende nederzettingen die ze in IJsland aandoet. Het leven duizend jaar geleden was geen pretje, en met de rauwe omgeving van IJsland, de heftige weersomstandigheden, waanbeelden en vijanden, maakt dit haar tocht zeer zwaar. Het uiteindelijke doel is een bepaalde locatie bereiken, maar we zullen het hierbij houden omwille van spoilers. Tijdens het avontuur beweeg je van een gebied in de buurt van Reykjavik naar het noorden van IJsland en je krijgt hier weergaloze vergezichten gepresenteerd.

De ondergetekende heeft IJsland meermaals bezocht en heeft daarom referentiekaders met betrekking tot deze game. Ninja Theory heeft op prachtige wijze het schitterende landschap weten te vertalen naar de game en heeft zelfs hier en daar historische elementen toegevoegd die de basis versterken. Van begin tot eind kun je genieten van lavavelden die overgroeid zijn met mos, rotsachtige stranden, duistere bossen en geothermische gebieden, waarbij je de modder ziet borrelen door de warme stoom die uit de aarde komt. Het is onmiskenbaar het landschap van IJsland dat tot in detail terugkomt in Hellblade 2, en voor een titel als deze is het eigenlijk de perfecte setting.

blank

Cinematische ervaring

Ninja Theory kiest voor een visuele presentatie in 4K met daarbij de gameplay op 30fps. Dat laatste is iets waar we tegenwoordig wat allergisch voor zijn, maar deze game is de uitzondering op de regel wat dat betreft. De ontwikkelaar presenteert met Senua’s Saga: Hellblade 2 een cinematische ervaring in de vorm van een ‘one-taker’. Dit wil zeggen dat de gameplay naadloos overgaat in tussenfilmpjes en vice versa, waardoor het van begin tot eind als het ware één groot geheel is. Ook springt de game creatief om met grote stukken land overbruggen zonder de algehele presentatie te onderbreken. Dit alles in een breedbeeld set-up, waardoor er twee zwarte balken te zien zijn. Dit zorgt voor die filmische beleving, waarbij het tempo van de gameplay vrij laag ligt.

Senua beweegt niet al te snel (maar ook niet te langzaam) en de combat is min of meer altijd één op één en ook dan qua tempo vrij traag. Hierdoor voelt de algehele pacing van de game precies goed aan en dat matcht ook met de 30fps, waardoor de performance geen negatieve invloed op de gameplay heeft. De framerate zelf is ook gedurende het avontuur altijd stabiel, waardoor de performance in wat het presenteert uitstekend uit de verf komt. Voeg daar nog een schitterende soundtrack, mede dankzij Heilung die in oud-Noors/Germaans zingt, aan toe en het audiovisuele plaatje is compleet. Overigens nog een eervolle vermelding voor de stemacteurs en Melina Juergens (Senua) die een sublieme performance afleveren.

blank

Meer van hetzelfde

Senua’s Saga: Hellblade 2 is een game die qua gameplay min of meer identiek is aan het origineel. Tijdens de tocht ben je voor het grootste deel vooral aan het lopen en dit wordt afgewisseld met her en der puzzels die je met de omgeving laten spelen. Dit komt overeen met het vorige deel en in aanvulling daarop heb je nog de gevechten tegen verschillende vijanden. Dit gaat op basis van een lichte en zware aanval met daarbij de optie tot ontwijken en blokkeren. De verschillende vijanden wisselen wat af in aanvallen, waardoor het vooral een spelletje van timen is. Ook de spiegel is weer van de partij, die je oplaadt door succesvol te verdedigen of aanvallen, waarna je als het ware je momentum pakt om de vijand te doden.

Voeg daar nog dialogen met metgezellen aan toe, evenals psychoses die je een nieuwe blik op de realiteit geven, en je krijgt een mengelmoes van verschillende aspecten die elkaar goed afwisselen. Het resultaat is een avontuur dat geen seconde verveelt dankzij het verhaal, de omgevingen en de mentale issues die geregeld de kop opsteken. Het is een nagenoeg perfecte realisatie van de doelen die Ninja Theory zich had gesteld: het verder uitdiepen van wat psychoses zijn, hoe deze zich verhouden tot de realiteit, en hoe Senua hiermee omgaat. In totaal ben je zo’n 7 à 8 uur bezig met de game, wat voor dit verhaal meer dan genoeg is.

blank

Als je de vorige game kent, dan weet je precies wat je kan verwachten. Het is in die zin meer van hetzelfde en de gameplay loop wordt ook niet echt doorbroken met innovaties of echt unieke, nieuwe elementen. Sterker nog, ook de manier van collectables verzamelen is weer hetzelfde. Zo vind je her en der totempalen die een eigen verhaal vertellen. Ook zijn er stenen gezichten waarop je je kunt focussen wat ook weer een collectable oplevert. Na het uitspelen kun je ook eenvoudig naar de verschillende hoofdstukken gaan om de resterende collectables te zoeken, zodat je alles bij elkaar spaart. Dit levert al snel een paar uur extra gameplay op.

Speel opnieuw

Het voltooien van de game en het verzamelen van alle totempalen komt met nog twee andere opties. Zo kun je een nieuw verhaal starten en kiezen voor een andere verteller. Dit is een standaard optie bij het voltooien van de game en er komt een tweede alternatieve verteller bij als je alle totempalen te pakken hebt. Het loont de game opnieuw te spelen met die vertellers, want het wordt gebracht vanuit een ander perspectief en dat zorgt voor meer diepgang en context bij bepaalde situaties. Bovendien is de game ook boeiend genoeg om voor een tweede keer doorheen te gaan, wat automatisch de speelduur zal verlengen.

blank

Gespeeld op: Xbox Series X.
Ook beschikbaar op: Xbox Series S en pc.

Conclusie

Senua’s Saga: Hellblade 2 gaat op een soortgelijke manier verder als het vorige deel, alleen is de sombere toon in deze game wat minder zwaar. Dit maakt dat de impact van de mentale issues en de gevolgen daarvan minder groot zijn. Ergens logisch gezien Senua er nu beter mee om kan gaan, maar het emotionele resultaat is hierdoor minder sterk. Dit is het enige puntje van kritiek, want het verhaal zelf, de audiovisuele presentatie maar ook het tempo en de gameplay voelen als een zeer verzorgd geheel. In dat opzicht valt er nagenoeg niets op de game aan te merken en slaagt Ninja Theory in het doel een pakkend vervolg te brengen. Als je het eerste deel gespeeld hebt, dan weet je precies wat je kan verwachten. Eerste deel niet gespeeld, doe dat dan eerst voor de best mogelijke ervaring. In beide gevallen is Senua's Saga: Hellblade 2 hoe dan ook een must play!

Pluspunten

  • Grafisch schitterend
  • Boeiend verhaal
  • Goede afwisseling in gameplay elementen
  • IJzersterke soundtrack en voice acting
  • Interessante representatie van mentale problemen…

Minpunten

  • …Maar minder impactvol dan in vorige game

9.5