Review | Silent Hill 2 Remake

Review | Silent Hill 2 Remake – Silent Hill 2 is sinds de release 23 jaar geleden op de PlayStation 2 uitgegroeid tot een van de meest populaire horrorgames ooit uitgebracht. De verwachtingen na Silent Hill 2 waren hoog, maar helaas kende de franchise een aantal zware jaren, en na 2012 volgde een periode van droogte. In 2022 was het dan eindelijk zover: Konami maakte bekend dat het bezig was met verschillende Silent Hill-projecten. Fans waren vooral enthousiast over de remake van Silent Hill 2. Hoewel de eerste beelden nog wat twijfel opriepen, toonde ontwikkelaar Bloober Team met elke opvolgende trailer enige verbetering. Zal de remake van Silent Hill 2 net zoveel harten veroveren als het origineel, of zal het herinnerd worden als een slap aftreksel van een cultklassieker?

Keer terug naar Silent Hill

In Silent Hill 2 kruip je in de huid van de rouwende James Sunderland, die na het ontvangen van een brief van zijn overleden vrouw naar haar op zoek gaat in het in mist gehulde stadje Silent Hill. James is zich goed bewust van hoe gek dat klinkt, en de twijfel sluipt er soms zeker in, maar iets in hem drijft hem om zijn zoektocht voort te zetten en niet te rusten totdat hij zijn vrouw weerziet. James is niet de enige die zich in Silent Hill heeft begeven; naast de huiveringwekkende monsters komt hij her en der een aantal curieuze figuren tegen die net zo weinig lijken te begrijpen waarom ze in het mysterieuze stadje verblijven.

Bloober Team blijft trouw aan de originele Silent Hill 2. Je komt langs dezelfde locaties, ontmoet dezelfde personages met dezelfde persoonlijkheden en volgt hetzelfde verhaal. Toch voelt deze versie fris aan, mede dankzij wat extra dialoog, sterk verbeterde voice-acting en twee nieuwe eindes. De toevoegingen zijn subtiel om geen afbreuk te doen aan het oorspronkelijke verhaal, dat zeer interessant blijft. Het spel heeft een mysterieuze en zenuwslopende sfeer, maar naarmate je het langer speelt, begin je er iets te veel aan te wennen en verliest de remake een deel van zijn kracht. Dit komt mede doordat het spel meer dan dubbel zo lang is als het origineel, waardoor het angstaanjagende gevoel afzwakt door een gebrek aan verrassingen. Niettemin blijft het spel vermakelijk ook al moet het laatste kwart van het spel voor het angstaanjagende aspect het vooral hebben van de dreigende aanwezigheid van Pyramid Head.

Kijk mee over mijn schouder

Waar het verhaal in principe hetzelfde is, is er op het gebied van gameplay wel het een en ander veranderd. Wat je als eerste merkt, is natuurlijk het over-de-schouder-cameraperspectief dat we vaker zien in moderne third-person games, in tegenstelling tot de combinatie van een vaste en dynamische camera in het origineel. Dit zorgt voor interessante veranderingen. Waar het vaste cameraperspectief in 2001 gebruikt kon worden om een scène te regisseren, is dit iets lastiger met een camera die spelers veel meer vrijheid biedt. Toch heeft Bloober de over-de-schouder-camera goed weten te gebruiken om de spanning te verhogen en zet het nieuwe perspectief je dichterbij het oogpunt van James. Daarnaast leunt de remake ook iets meer op audiodesign om een gevoel van angst te creëren.

De gameplayloop van de Silent Hill 2 Remake bestaat vooral uit het rondstruinen door Silent Hill en enkele belangrijke locaties in het stadje, zoals een appartementencomplex of een ziekenhuis. Deze locaties zijn op zichzelf staande niveaus waarin je vaak een puzzel moet oplossen, waarvoor je verschillende voorwerpen nodig hebt die je op de locatie kunt vinden. Dat kun je natuurlijk niet op je dooie gemak doen, want er zijn ook genoeg monsters die je maar al te graag dood willen zien. Je bent gelukkig niet ongewapend; zo kun je gebruikmaken van een slagwapen en enkele vuurwapens om het leven iets makkelijker te maken. De remake van Silent Hill 2 is een stuk meer op gevechten georiënteerd dan het origineel, en dit kan vooral richting het einde een beetje repetitief aan gaan voelen, wat er, zoals eerder genoemd, voor zorgt dat het angstniveau daalt.

De grotere focus op gevechten komt ook tot uiting in de baasgevechten, wat positief uitpakt voor de intensiteit en spanning. Bloober Team heeft de baasgevechten namelijk flink vernieuwd en uitgebreid. Waar de confrontaties in het origineel nog relatief eenvoudig waren, zijn ze nu dynamischer en uitdagender gemaakt, wat de ervaring aanzienlijk verdiept. Zo bevatten enkele gevechten nu spannende achtervolgingssequenties. Daarnaast ogen en voelen de bazen dreigender dan ooit, wat bijdraagt aan de beangstigende atmosfeer. Voor spelers die vertrouwd zijn met het origineel voegen deze verbeteringen een nieuwe laag toe, waardoor het spel meer is dan enkel een moderne kopie.

Pracht in de duisternis

Veel van je tijd in de game breng je door in donkere ruimtes of dichte mistlagen, maar dit is zeker niet bedoeld om grafische gebreken te verhullen. Silent Hill 2 Remake ziet er namelijk prachtig uit. Heel af en toe treedt er wat pop-in op, maar dat valt in het niet bij hoe mooi het spel eruitziet. De modellen van de personages zijn goed vormgegeven en de gezichtsanimaties geven een duidelijk beeld van hun mentale gesteldheid. Toch valt er nog iets op te merken over de game, specifiek over de twee grafische modi: Quality en Performance. De graphics in de Quality modus zijn indrukwekkend, maar af en toe daalt de framerate iets onder de 30fps. De Performance modus ziet er iets minder goed uit en maakt gebruik van een dynamische resolutie die soms onder 1080p zakt. Zelfs met de dynamische resolutie lukt het het spel niet altijd om stabiel op 60fps te blijven, waardoor de Quality modus ditmaal de betere ervaring biedt.

Serene soundtrack

De soundtrack van Silent Hill 2 is een van de meest iconische soundtracks ooit, en de originele componist Akira Yamaoka is ook voor de remake weer van de partij. Hij heeft de soundtrack voorzien van nieuwe arrangementen bij zijn eerdere werk en zelfs een aantal gloednieuwe tracks toegevoegd. Er valt niet veel nieuws te zeggen over de soundtrack van Silent Hill, want deze is nog net zo steengoed als meer dan twintig jaar geleden. De muziek heeft een serene toon, maar roept tegelijkertijd een opkruipend gevoel op dat iets niet helemaal klopt, wat extra bijdraagt aan de enge en mysterieuze sfeer waar Silent Hill zo bekend om staat.

Gespeeld op: PlayStation 5.
Ook beschikbaar voor: pc.