Review: Need for Speed: The Run – Elk jaar komt er weer een Need for Speed uit, zo ook dit jaar. Wel probeert Electronic Arts het telkens af te wisselen door verschillende stijlen te introduceren in de franchise. We hebben Hot Pursuit weer voorbij zien komen en de SHIFT-series die allebei totaal anders zijn qua gameplay. De makers van Burnout hebben alleen niet met hun vingertjes aan de laatste NFS gezeten, maar ontwikkelaar Black Box heeft het weer mogen proberen. Het eindresultaat is Need for Speed: The Run, een racer die draait om eigenlijk maar één race, een hele lange dat wel. In deze game ga je vanaf San Francisco naar New York, en of dat leuk is? Dat lees je in deze review.

Ouderwets Need for Speed

Hot Pursuit heb ik persoonlijk zelf na een uur spelen alweer in de kast gelegd, het kon me gewoon niet boeien. De game werd desondanks wel goed ontvangen door veel gamers, maar mij was het wat te saai. Need for Speed is voor mij een franchise die arcade racing in je huiskamer brengt als geen andere racer, waarbij plezier hoog in het vaandel staat. Hot Pursuit was een leuke racer maar met name het trackdesign stelde me flink teleur en dus had ik weinig plezier in het spelen. De banen waren saai om te racen en vaak ‘recht aan recht uit’ en dat leverde maar weinig spanning en sensatie op.

In The Run is dit totaal niet aan de orde en dat merk je tijdens het spelen. Aangezien je aan een grote race meedoet die vanaf San Francisco naar New York gaat, zie je elk mogelijk landschap voorbij komen. Als je ook een beetje bekend bent met hoe Amerika opgebouwd is zal je al snel veel herkenningspunten tegenkomen tijdens het racen. Het begint meteen al aan het begin waar je de omgeving van San Francisco meteen herkent, maar dat niet alleen, de omgevingen zijn namelijk ook nog eens zeer mooi. Zo ook de Rocky Mountains in Colorado, waar de lawines je tegemoetkomen. Er zit zoveel afwisseling in het trackdesign dat de game een genot is om te spelen.

Lekker arcade

Knallen met die bolide, dat is wat je in Need for Speed doet. Geen simulaties of andere ongein waar je de motor moet afstellen, dat is wel leuk, maar niet als je eventjes snel en hersenloos een uur wilt racen. The Run is namelijk een titel die je zo eventjes op kunt pakken na een lange dag school of werk, nadenken hoeft niet echt, het is namelijk een vrij simpele racer. Dit moet ook zo blijven, dit is wat de game zo krachtig maakt. Je kunt het zien als een Hollywood-racer, echt een verhaal zit er niet in maar knallende actie, mooie omgevingen en spanning is erin overvloed.

Ideale balans tussen arcade en simulatie

The Run brengt een prachtige balans tussen een arcade en simulatie-racer. Het langs de muren door de bochten gaan uit NFS: Underground is in deze titel bijvoorbeeld totaal niet aan de orde. Je moet wel degelijk tactiek brengen in de manier waarop je een bocht neemt en op welk punt je gas gaat geven. Tevens kun je bij het ‘hard’ raken van een object total loss raken, iets wat in vorige Need for Speed’s wel anders was. Ook krijg je schade aan je auto die goed te zien is, zonder schrammetje een tegenligger van de weg afdrijven is er dan ook niet meer bij.

De ruwe besturing is alleen iets wat in de categorie ‘love it or hate it’ valt. Ook de keuze aan auto’s is vrij mager en auto’s hebben niet echt een eigen identiteit als het om de besturing gaat. De auto’s rijden wat stijfjes en voelen veel te zwaar aan, met name de Porsche voelde te zwaar tijdens de bochten. Het is dus even uitzoeken welke wagen je het lekkerste vindt rijden, maar veel verschil zit er niet in.

Grafisch

De game draait op EA’s nieuwe Frostbite-engine die onder andere bekend is van Battlefield 3. Op grafisch gebied zie je dan ook vooral verbeteringen in de belichting en detail van bijvoorbeeld het wegdek. Desondanks vind ik de game op grafisch gebied geen parel, de anti-aliasing had vele malen beter gekund en de omgevingen missen af en toe wat detail. De Frostbite-engine heeft zo zijn voor en nadelen op grafisch gebied. De rotsen zijn bijvoorbeeld vrij lelijk en de omgevingen hebben weinig kleur. Als we alleen kijken naar levels waar sneeuw ligt en hoe het wegdek met de lichteffecten eruit ziet, zie je dat de engine op sommige vlakken flink uit weet te blinken.

Conclusie

Need for Speed: The Run is een racer die het oude gevoel van de franchise terugbrengt met een hoop verbeteringen. Het geknuffel met de vangrail is er gelukkig niet meer bij maar een knallende Hollywood-racer is het nog altijd. De game is met name leuk om even te spelen na een moeizame dag waarna je niet teveel meer wilt nadenken en gewoon even wilt gamen. De besturing had wat verfijnder gemogen aangezien sommige wagens nogal wat stroef aanvoelen, ook het wagenpark mocht van mij wel uitgebreider. Ben je op zoek naar een leuke racer maar vind je games als Gran Turismo 5 te ingewikkeld? Dan is The Run een perfecte keuze voor dit najaar.

Pluspunten

  • Prachtige omgevingen met veel afwisselingen
  • Veel spanning en actie
  • Echte Hollywood-racer
  • Heerlijk arcade

Minpunten

  • Ietwat stijve besturing door te zware auto’s
  • Rotsen zien er wat minder mooi uit
  • Campaign had langer gekund dan 5 uur
  • Verhaal niet al te interessant