Review: London 2012: The Official Game of the Olympics – Het Europees Kampioenschap voetbal zit er al weer op, de Tour de France is net begonnen en zodra deze het einde nadert kunnen we ons alweer opmaken voor een nieuw sportevenement. Het jaar 2012 is voor de sportliefhebber een werkelijk fantastisch jaar, met name omdat er na de twee zojuist genoemde grootse evenementen deze zomer nog een bekroning volgt met de Olympische Spelen. SEGA komt regelmatig met een game die zich op de Olympische Spelen richt en dat is dit jaar niet anders.

Tientallen verschillende sporten

Deze game richt zich in tegenstelling tot alle andere sportgames op de vele disciplines die de Spelen rijk is. Dat betekent dat je tientallen verschillende sporten voor je kiezen krijgt waaraan jij kunt deelnemen. Dit alles is via een singleplayer opgedeeld in dagen en dit zul jij in je eentje kunnen doorlopen van het begin tot het einde met als ultieme doel het zoveel mogelijk binnenhalen van gouden medailles voor het land waar jij voor uitkomt. In dit geval kozen we vanzelfsprekend voor Nederland.

Met de Nederlandse sporters begonnen we aan het Olympische avontuur en zoals eerder aangegeven is alles opgedeeld in dagen. Per dag kun je een beperkt aantal sporten uitoefenen, net zoals in het echt, want alles tegelijkertijd zou een chaos opleveren. Per dag krijg je een keuzemenu met de beschikbare sporten voorgeschoteld. Na het selecteren van de sporten die jij wilt spelen, kun je direct aan de slag met de kwalificatie. Inderdaad, kwalificatie. Je zult je namelijk per onderdeel eerst moeten kwalificeren als je überhaupt mee wilt kunnen strijden voor een medaille.

Eerst kwalificeren en dan gaan voor een medaille

Als jij je weet te kwalificeren, kom je automatisch in de kwalificatie van de volgende sport terecht en als je deze ook met succes afrondt, dan zul je vervolgens aan de slag gaan in de wedstrijd die er echt toe doet. Een leuk detail is dat je niet zomaar tot in het oneindige door kan blijven gaan met kwalificeren. Als je het verprutst, dan heb je een token die je kunt inwisselen. Hiermee kun je de kwalificatie opnieuw doen, maar als je dan wederom niet bij de top zit, dan is het afgelopen en kun je ook niet meedoen aan de daadwerkelijke wedstrijd.

Als je een token hebt ingewisseld, dan zul je nadien alles echt goed moeten doen. Maar als je een gouden medaille in de daadwerkelijke wedstrijd behaalt, dan krijg je daar automatisch ook een nieuwe token voor. In dat opzicht zullen er dus geen taferelen optreden waarin je doodleuk in elke discipline gelijk goud behaalt en waarin de concurrerende landen bijgevolg allemaal onder je staan met geen enkele gouden medaille. Het is qua opzet niet geheel realistisch, maar de keerzijde is wel dat je hierdoor gaandeweg een continue concurrentie van de andere landen hebt, wat de game ook een stuk leuker maakt.

Verschillende categorieën sporten

De disciplines die de game rijk is, zijn opgedeeld in vele verschillende soorten. Zo heb je atletiek, watersporten en meer. Per soort zijn weer verschillende categorieën te vinden. Bij atletiek heb je bijvoorbeeld hardlopen, hordelopen, discuswerpen, verspringen en nog veel meer en dat geldt dan voor elke discipline. In dat opzicht is de game dan ook zo goed als compleet. Toch ontbreekt een sport als voetbal bijvoorbeeld. Is dat een slechte zaak? Vanuit het perspectief van volledigheid misschien wel, maar we weten allemaal dat als SEGA voetbal zou verwerken in de game, dat het lang niet de kwaliteit van een FIFA zou opleveren.

Bij aanvang van een sport kun je elke keer een tutorial volgen. We raden je aan om dat sowieso even te doen, want de manier van spelen is keer op keer anders. De tutorial voer je al spelenderwijs uit en deze is bijzonder duidelijk, dus in dat opzicht heb je alles zo onder de knie. Eenmaal de tutorial voltooid, dan kun voor het ‘echie’ gaan. De manier van spelen is gevarieerd per sport, maar qua diepgang zeer beperkt. Bij hardlopen dien je enkel als een gek op een knop te rammen zodat de meter op het scherm binnen twee lijntjes blijft. Raakt deze de bovenkant van de meter aan, dan ben je te overmoedig en struikel je bijna, blijft de meter onder de tussenlijn, dan ga je te langzaam en is de kans op winnen minimaal.

De besturing is zo specifiek mogelijk

Bij het zwemmen ben je veel minder op knoppen aan het rammen en bestuur je de zwemmer vooral met de analoge sticks. Hetzelfde kan gezegd worden over het kajak varen. Maar snelschieten is een compleet andere manier van spelen. Hierbij gebruik je de analoge stick om te mikken en R2 om te schieten. Je begrijpt dus dat SEGA per sport de besturing zo specifiek mogelijk heeft gemaakt, zodat het enigszins natuurlijk aanvult. Toch zul je nooit veel meer dan twee tot drie handelingen moeten doen en ondanks de variatie per sport komt het uiteindelijk neer om een game die vooral draait om een goede timing, want dat is cruciaal als je een medaille wilt behalen.

Hiermee komen we dan automatisch ook aan bij een minpunt en dat is dat de game niet bepaald uitnodigt tot veel spelen. Het is geen slechte game, absoluut niet, verre van zelfs. Maar na een aantal uren heb je alle sporten doorlopen en ken je het concept wel. Je kunt natuurlijk proberen je records te verbeteren of meerdere medailles te behalen tijdens het Olympische avontuur, maar op een gegeven moment heb je het domweg wel gezien en leg je de game in de kast. Nu is het begrijpelijk dat het onmogelijk is om 30 verschillende sporten van de nodige diepgang te voorzien, maar dit levert wel een game op die je vrij snel zat bent.

Een vermakelijke multiplayer

Wel is het zo dat de game nog een multiplayer kent met uitdagingen en meer en dat geeft de game een leuke extra. Vooral op een avondje met vrienden is de game bijzonder vermakelijk en in dat opzicht is de levensduur aanzienlijk langer, al heb je zelfs dat na een avondje of drie-vier wel gezien. We zijn misschien iets te kritisch voor een game die technisch best goed in elkaar zit en bovendien leuk is om een uurtje of twee te spelen, maar je bent het gewoonweg wat snel zat. Het zit hem uiteindelijk toch een beetje in de oppervlakkigheid van de gameplay.

Los van het feit dat de gameplay niet heel bijzonder is, maar wel goed werkt, kunnen we hieraan toevoegen dat het audiovisuele aspect van de game zowel erg goed als matig is. Grafisch ziet het er allemaal prima uit, maar de atleten willen zich nog wel eens houterig bewegen. Tel daarbij op dat het een beetje vreemd oogt dat drie atleten met exact hetzelfde uiterlijk regelmatig het podium beklimmen. Zo moeilijk kan het toch niet zijn om wat meer variatie in de atleten aan te brengen is dan automatisch de vraag die je stelt. Overigens ontbreekt het SEGA sowieso wat aan inspiratie wat de atleten betreft. Sommigen hebben namelijk dezelfde naam als Nederlandse gamejournalisten. Wat? Inderdaad…

De omgevingen, de opzet van de game en alle poespas om de game heen zijn grafisch prima in orde en hetzelfde kan gezegd worden over de audio, want hoewel deze in-game niet bijzonder is, zit het sterke punt hem vooral in de commentaar. Hier is veel werk en energie in gestoken en dat levert op dat de game wat dat betreft van geloofwaardig commentaar is voorzien en dat is niet onaangenaam om naar te luisteren als je het ons vraagt. Hiermee is de game an sich een mooi compleet geheel geworden dat de Olympische Spelen prima weergeeft op je televisie.

Conclusie

London 2012: The Official Game of the Olympics is een mooi totaalpakket geworden met vele verschillende sporten. Technisch steekt de game prima in elkaar en is hij erg vermakelijk om een aantal uurtjes te spelen. Ook de multiplayer is erg tof om met je vrienden te spelen. Wel is het zo dat de sporten op zichzelf niet echt heel boeiend zijn om vaker opnieuw te spelen. Het gevolg hiervan is dat je de game na enige tijd in de kast legt en er verder niet meer naar om kijkt en dat is jammer. Verder is het jammer dat SEGA wat inspiratieloos is wat betreft de modellen en namen van de atleten. De audio is daarentegen erg sterk, met name het commentaar. Je zult je met de game vermaken, absoluut, maar of het de volle pond waard is gezien de oppervlakkigheid… dat niet.

Pluspunten

  • Vermakelijk voor enkele uren
  • Multiplayer is leuk
  • Speelt prima
  • Commentaar

Minpunten

  • Gameplay oppervlakkig
  • Na enkele uren weet je het wel
  • Inspiratieloze atleten