Review: Inversion – Inversion is een third-person shooter waarin je strategisch dekking zoekt terwijl je de vijanden van je afschiet. Om het jezelf gemakkelijker te maken heb je ook nog eens de mogelijkheid om de zwaartekracht te controleren met behulp van een ‘Gravlink’. Het concept van de game is vrij uniek, maar of dat knoeien met de zwaartekracht in combinatie met het vele schieten ook daadwerkelijk goed uitgewerkt is lees je in deze review.

Verhaal

In Inversion kruip je in de huid van David Russel, een agent in de fictieve stad Vanguard City. Op een onschuldige dag stappen jij en je collega Leo Delgado in de auto op weg naar huis. Je dochter Leila is jarig en je ziet er naar uit om dat te vieren. Eenmaal onderweg worden jullie in een tunnel bijna aangereden. Op het moment dat jullie versterking inschakelen, weerklinken er enkele explosies. Beide mannen rennen de auto uit en trekken voor de zekerheid hun wapens. Om de hoek staat een verdacht personage, een Lutadore. Van deze rare personages zullen er nog vele volgen, want in de gehele game is het aan jou de taak om de Lutadore van je af te slaan. 

De game bevat veel flashbacks en het uiterste begin van de game speelt zich een maand na de invasie van de Lutadore af. Hieruit wordt duidelijk dat Russel zijn dochter wil terugvinden, die na de invasie van de Lutadore spoorloos is verdwenen, samen met alle andere kinderen die in de stad aanwezig waren. 

De verhaallijn is prima te volgen en je speelt graag even een poosje door om het slot van het verhaal mee te krijgen. Ik zeg niet voor niets poosje, want op de normale moeilijkheidsgraad ben je hoogstens zo’n acht uurtjes kwijt om de game uit te spelen. Dit is zeer jammer, want voor een game die het moet hebben van haar singleplayer is acht uur niet bijster veel.

Gameplay

Het verhaal van de game is leuk in elkaar gezet, maar de gameplay is een ander verhaal. Zoals eerder vermeld, is de voornaamste bezigheid in de game om de Lutadore van je af te knallen. Door middel van de Gravlink kan je in de tussentijd de zwaartekracht aanpassen om doorgangen te creëren en om schuilplaatsen van vijanden te vernaggelen om vervolgens genadeloos toe te slaan.

De game heeft de naam Inversion gekregen omdat men wil dat je veel gebruikmaakt van de Gravlink, maar bij daadwerkelijke gevechten is het ook prima te doen zonder te knoeien met de zwaartekracht. De vijanden zitten op vaste plaatsen, bewegen nauwelijks en zijn simpel om te leggen. Hierdoor hoef je de zwaartekracht eigenlijk enkel te gebruiken om jezelf af en toe in de game doorgang te verschaffen. Omdat het controleren van de zwaartekracht in vrijwel alle schietpartijen niet noodzakelijk is, is Inversion eigenlijk een gewone spray en pray game is geworden.

De besturing daarentegen werkt gewoon zoals het hoort en net als in bijna elke game kan je de gevoeligheid naar eigen wens aanpassen. Tevens zijn er tig verschillende mogelijkheden om de besturing aan te passen. Zo is er voor ieder wat wils en kan ieder de game op zijn eigen manier spelen.

Graphics & Sound

Waar de game een prima verhaal heeft, maar waar de gameplay hier en daar veel beter uitgewerkt had kunnen worden, geldt dat laatste ook voor de graphics. De game is nog maar net uit, maar de graphics sluiten totaal niet aan op wat we gewend zijn zo halverwege 2012. Het lijkt meer alsof we een game aan het spelen zijn uit 2008 of 2009.

Een ander negatief punt aan deze graphics is dat de stemmen totaal niet synchroon lopen met de animaties van de personages, waardoor je het gevoel hebt dat je naar iemand staat te kijken die meedoet aan een playbackshow, maar helaas het nummer niet kent. Dit geldt alleen voor de stemmen; de wapens en explosies daarentegen lopen prima synchroon.

Een leuke toevoeging in de game is dat de omgeving afbreekbaar is. Je kan gebouwen laten afbrokkelen door middel van je wapens, waardoor vijanden beter te beschieten zijn. Helaas werd dit systeem niet optimaal benut en zijn er steeds maar enkele stukken af te breken zoals muren en palen. Van een volledig vernietigbare omgeving is bijgevolg geen sprake.

De muziek in de game is gepast en elk moment wordt wel vergezeld door een aan de situatie aangepast deuntje.

Multiplayer

Met de multiplayer van Inversion zijn we bij een geval apart aangekomen. De opzet is opnieuw vrij uniek te noemen: de levels bestaan uit een ‘normale’ rand, maar begeef je je in het midden dan is de zwaartekracht nul en zweef je als het ware van hot naar her. Hier kan je je ook aan verschillende objecten vasthouden en dingen naar de tegenstander werpen.

De opzet: zeer leuk en veel potentie. Uitwerking: ook zeer prima, met in ons achterhoofd de wat mindere graphics. Realiteit: een multiplayer die door bijna niemand wordt gespeeld en waarin je een halfuur bezig bent om een game te vinden waarin in totaal slechts drie spelers te vinden zijn. 

Het is natuurlijk teleurstellend dat zo weinig mensen gebruik maken van deze multiplayer. Voor de mensen die de game daadwerkelijk hebben gekocht zal het zeker teleurstellend zijn wanneer ze na enkele uurtjes klaar zijn met de singleplayer en er voor hen verder niks speciaals meer te beleven valt omdat de multiplayer is uitgestorven.

Conclusie

Inversion is zeker een titel die veel potentie had. Helaas is de uitwerking niet optimaal, de verhaallijn kort en de multiplayer uitgestorven. Neem daarbij dat de game grafisch niet in 2012 thuishoort en dat de stemmen niet synchroon lopen met de personages. Er zijn ook nog wel wat positieve punten te vermelden, namelijk dat de hoewel korte verhaallijn vrij boeiend is, dat de muziek prima valt te noemen en dat er is niks mis met de besturing. Al met al is Inversion een zware tegenvaller en verdient de game geen goede score

Pluspunten

  • Muziek is prima
  • Besturing werkt zoals het hoort
  • De verhaallijn is boeiend…

Minpunten

  • … hoewel deze zeer kort is te noemen
  • Stemmen lopen niet synchroon
  • Grafisch achterhaald
  • Totaal uitgestorven multiplayer
  • Gebruik van zwaartekracht niet altijd noodzakelijk