Preview: Wij schoten strategisch ruimtewezens af in XCOM: Enemy Unknown

Hands-on: XCOM: Enemy Unknown – In de komende maanden komen er verschillende grote titels uit, welke iedereen wel kent of tenminste een beetje. Noem een Borderlands 2, Assassin´s Creed III, en de welbekende eindejaars knalgames: Medal of Honor: Warfighter en Call of Duty: Black Ops II. Als je naar deze namen kijkt valt op dat wederom het shootergenre domineert, maar naast deze games is er een vreemde eend in de bijt wat betreft genre. Het gaat hier om XCOM: Enemy Unknown. De tactische turn-based titel van 2K Games komt al in oktober en dit kan weleens zo´n game worden waar je later spijt van krijgt dat je hem hebt gemist. In Keulen hadden we voor het eerst de mogelijkheid om de singleplayer en de multiplayer eens te checken. Dit beviel meer dan prima en waarom dat is? Lees verder!

Opvallend makkelijke besturing

Op het vlak van het verhaal hoef je op het eerste gezicht niet bijster veel te verwachten, want het is, zoals het er nu uit ziet niet bepaald origineel. De aliens landen op Aarde voor een invasie en vanuit daaruit wordt een eenheid opgezet die over de hele wereld de ruimtewezens moet bestrijden. Een typisch geval van de aliens vallen aan, maar in XCOM: Enemy Unknown draait het meer om het gevecht zelf en belangrijke keuzes maken. Daar gaan we het later nog even over hebben. We hadden dus eindelijk onze eerste hands-on en waren zeer benieuwd. Reden hiervoor is dat de game eigenlijk van oorsprong een PC titel is, welke in 1994 verscheen. Een game die je hoort te spelen met toetsenbord en muis. Bij ontwikkelaar FireAxis was men zich hiervan bewust en is dus vroeg in de ontwikkeling al gaan kijken hoe men de besturing op de consoles ging doen.

Uiteindelijk heeft men gebruik gemaakt van de linker analoge stick, wat de belangrijkste besturingsoptie in de game is. Hiermee stuur je jouw XCOM soldaten een goede richting op en als speler krijg jij de beschikking over een klein team van vier soldaten. Meestal beland je in situaties waarbij je niet direct weet wat er aan de hand is. Jij zult dan met je team op onderzoek uit moeten gaan en vanuit het top-down perspectief dat we hadden tijdens onze hands-on kregen we een goed overzicht van het level en was goed te zien dat de aliens er geen gras over lieten groeien. Overal lag puin en zo hier en daar ook wat lijken. Visueel maakte het overigens nog niet een heel sterke indruk, maar het was niet storend. Om nog even over de besturing met de controller door te gaan: het werkt! Zoals we zeiden bedien je per stuk jouw soldaten met de analoge stick en dit ging verrassend goed.

De basis zit zo dat je met de analoge stick een cursor kunt plaatsen over de grond, welke via een blauwe lijn met jouw soldaat is verbonden. Zo zie precies welke route de soldaat neemt naar de gekozen positie. Bij het plaatsten van de cursor zie je tevens of de soldaat in kwestie cover heeft of niet. Zeer belangrijk, want als die buiten cover zit en kwetsbaar is kan deze gemakkelijk geraakt worden. Per soldaat krijg je twee beurten en zo kun je er voor kiezen om een lange afstand af te leggen om zo een tactisch overwicht te hebben op de tegenstander. Of één beurt gebruiken, zodat je die andere voor het aanvallen kunt inzetten. Bij zo´n aanval kun je kiezen of jouw soldaat met zijn wapen schiet of bijvoorbeeld een granaat richting een alien gooit. Allemaal aan jou en afhankelijk van wat voor uitrusting de soldaat heeft.

Keuzes en tactische acties van massaal belang

Naast dat je jouw squad via de grond richting de vijand kan sturen kan dit ook verticaal. Zo stuurden we een soldaat via de simpele besturing het dak van een gebouw op. Hierdoor kun je aliens vanaf boven goed raken. Ideaal als je dus een soldaat met een sluipschuttersgeweer bij je hebt. Het zijn typisch van die tactische acties die de gameplay van deze titel zou leuk maken. Niet alleen omdat je een slimme aanval kan hanteren, maar ook omdat het gruwelijk mis kan gaan. In de demo die we speelden dachten we even iets te snel en het gevolg was dat achter elkaar twee soldaten stierven. En als er een teamlid sterf dan is deze ook echt dood. Stel dat je dan net een soldaat, welke flink wat upgrades heeft gekregen, het loodje legt, dan baal je wel even.

Het is een game die jou kan belonen maar ook hels kan straffen als jij een foute beslissing maakt. Hierdoor ondervonden tijdens het spelen van de demo wel een toffe uitdaging en het zet je tot denken wat ook niet meer heel vaak gebeurt in de hedendaagse games. Dat is dus een van de sterke punten tot dusver, maar XCOM: Enemy Unknown bevat er nog meer van wat we uit het spelen hebben kunnen opmaken. Zo is de presentatie erg geinig, want hoewel je alles vanaf boven bestuurt zie je jouw aanvallen wel op een toffe wijze. Het beeld gaat dan van top-down naar de actie toe en dan over de schouders van een soldaat. Vanuit dit punt bedien je trouwens ook de aanval die je uitvoert. Tijdens het spelen van de game werd dit nooit saai, want je wacht altijd af hoeveel effect jouw aanval heeft wat enige spanning met zich meebrengt.

Het mierennest managen gaat best diep

Wat we al eerder aangaven was dat je jouw soldaten kunt upgraden en dit doe je vanuit de XCOM basis wat, welke zoals de makers het noemen `The Ant Farm` is. Het lijkt ook inderdaad op een dwarsdoorsnede van een mierennest. Aan het begin van de game zal dit nog redelijk klein zijn, maar naarmate je verder komt zal deze gestaag groeien. Dit is op basis van jouw prestaties in de strijd tegen de aliens, maar ook onderzoek is tevens van belang. Per missie verzamel je onderdelen afkomstig van de aliens. Voer hier onderzoek op uit en wie weet ontwikkel je wel nieuwe wapens of verdedigingsmechanieken. Het upgraden van de basis en jouw soldaten lijkt best diep te gaan. Hier komen weer die keuzes om de hoek kijken, maar dan ook bij het helpen van steden. Red jij de ene stad dan krijg je extra credits, maar red je de andere dan krijg jij nieuwe onderdelen om te onderzoeken. Het zogenaamde ´Panic Level´ stijgt dan wel in de niet gekozen stad.

Vrienden te slim af zijn in de multiplayer

Naast dat we een prettige kennismaking hadden met de singleplayer van XCOM: Enemy Unknown kregen we daarnaast ook tijd om de multiplayer te spelen. Dit bestaat uit een competitief gedeelte, waarin jij vooraf een groot aantal punten krijgt. Je hebt als ware een budget, waarmee je een team kunt opzetten wat bestaat uit ongeveer acht aliens of soldaten. Met het budget bepaal je wat voor types jij gebruikt en welke wapens zij gebruiken. Als dit eenmaal afgerond is kun je het slachtveld op gaan en dan begint eigenlijk een soort blind schaakspel. Je stuurt op dezelfde wijze jouw soldaten richting de tegenstander echter is het een verrassing waar deze is. Het level is namelijk voor de helft in het duister. Positie bepalen is dus belangrijk tot aan de confrontatie. Als het gevecht eenmaal begint heeft elke speler anderhalve minuut de tijd om tactisch te denken. We hebben het te kort gespeeld om er echt wat over te zeggen, maar het voelde enigszins verslavend aan. Goed teken dus.

Voorlopige conclusie:

XCOM: Enemy Unknown is toch een vrij unieke game te noemen als we naar de line-up kijken van wat er gaat verschijnen in de komende maanden. Alleen om die reden is het al aan te raden om deze titel te volgen, maar ook omdat het een solide game lijkt te worden. Hoewel het qua verhaal nog wat simpel overkomt lijkt de gameplay diep te gaan worden. Daarbij komt ook dat de besturing goed lijkt ingericht te zijn door de ontwikkelaars, want het was zeer toegankelijk met een controller. Het aspect dat je jouw eigen basis hebt die jij naar eigen keuze kunt ontwikkelen alsook de soldaten spreekt ons ook wel aan. De belangrijke keuzes op en buiten het slagveld kunnen jou belonen of hard straffen. Een interessant onderdeel van een al erg boeiende titel. Het is nog afwachten hoe het eindproduct zal zijn, maar het potentieel om uit te groeien tot een zeer vermakelijke en toffe turn-based strategy game is zeker aanwezig.