Hands-on: XCOM: Enemy Unknown – De PlayStation 3 is de afgelopen jaren voorzien van tig games in diverse populaire genres en ook wat minder populaire genres werden aangedaan en sommige uitgevers kwamen zelfs met een geheel nieuw genre op de proppen. Sommige genres zijn echter volledig achter gesteld op de console en dat is het strategiegenre en dat is eigenlijk best jammer. Aan de ene kant begrijpelijk, vanwege die ietwat lastige vertaling van de besturing naar de controller, maar aan de andere kant is dat eigenlijk iets wat anno 2012 geen euvel meer mag zijn.

Een goede strategie game op consoles

Dat het genre te weinig van nieuwe games voorzien mag worden is duidelijk, dus als er een nieuwe game aankomt, dan is dat in ieder geval altijd goed nieuws. Een tweede stap is het goed werkende krijgen van een dergelijke game op de consoles met een controller en XCOM: Enemy Unknown is hier bij uitstek het voorbeeld van, want na eerdere hands-on sessies op beurzen en presentaties konden we nu eens in alle rust aan de slag met een preview versie en die beviel ons bijzonder goed.

XCOM: Enemy Unknown is een reboot van het origineel dat maar liefst 18 jaar oud is en in deze game krijgt de mensheid te maken met een invasie van aliens. Om deze buitenaardse wezens een halt toe te roepen wordt het XCOM initiatief geactiveerd dat onder leiding staat van een aantal prominente figuren wereldwijd en jij maakt in de game deel uit van één van de speciale soldaten die uitgezonden wordt naar de heetste brandhaarden overal ter wereld. Hier dien jij ter plekke verschillende opdrachten tot een goed einde te brengen en dat is best tof.

Je werkt vanuit een basisstation

Voordat je uitgezonden wordt naar een locatie waar je acute hulp vereist ben je altijd in de basis van de XCOM en hier krijg je diverse mogelijkheden voorgeschoteld. Gaandeweg verzamel je geld en dit geld kun je inzetten om nieuwe gedeeltes in je basis te bouwen die je zowel voordelen opleveren op korte als lange termijn. In de eerste instantie doe je vooral wat de game je voorkauwt, want de eerste anderhalf uur schotelt de game je een tutorial voor waarin je diverse elementen van de gameplay leert kennen.

Deze basis kun je uitbouwen in het opzicht van research, maar je kunt ook de basis uitbouwen op vlakken, waarmee je uiteindelijk als team meer voordeel hebt op het slagveld. Je moet diverse keuzes maken en die zullen op langere termijn de nodige invloed hebben. De werkzaamheden in de basis variëren van het geld investeren in nieuwe locaties, maar ook kun je onderzoek laten doen op basis van de alien tech die je meeneemt na een missie. Dat levert je nieuwe wapens en mogelijkheden op, want je zult je continu moeten blijven ontwikkelen om de aliens de baas te blijven die sowieso ten opzichte van de mensheid al in een vergevorderd stadium zitten qua mogelijkheden.

Keuzes maken komt veelvuldig terug

De basis oogt in de eerste instantie wat wazig en onduidelijk, maar door de fijne uitleg van de game heb je op een gegeven moment prima door waar de mogelijkheden liggen en welke aspecten belangrijk zijn. Naast dat je research doet, de basis uitbreidt vind je in de basis ook de controlekamer terug en hier krijg je van de commandant uitleg over diverse situaties en opdrachten die je kunt aannemen. Je team kan maar op één plek tegelijk zijn en als je meerdere opdrachten voor je kiezen krijgt zul je moeten kiezen. Het kiezen voor een bepaalde missie levert altijd een voordeel op, maar hierdoor laat je het voordeel dat je krijgt bij de andere opdracht wel schieten.

Dit varieert van nieuw research materiaal, techneuten en meer. Bovendien stijgt het alarmniveau in het gebied dat je besluit niet te helpen. Uiteindelijk zul je wereldwijd de aliens moeten verslaan, dus keer op keer sta je voor een keuze en kies je wat jou het meeste oplevert en dit kan op langere termijn nog wel de nodige gevolgen hebben in de game. Dat is wat ons opviel in de game, want het is verre van een korte game. Als je eenmaal begint zit je zonder dat je het door hebt zo enkele uren te spelen en de keuzes die je maakt komen niet echt heel snel terug, wat impliceert dat de uiteindelijke game meer dan tien uur is, misschien nog wel veel langer.

Fijne besturing

In de inleiding gaven we al aan dat veel uitgevers zich altijd afzijdig van consoles hebben gehouden in het strategie genre en dat komt simpelweg doordat strategie games het beste speelbaar zijn met een muis en toetsenbord. Dat is echter meer een smoes om je achter te verschuilen, want XCOM: Enemy Unknown bewijst dat het prima kan werken op consoles. Ja, het is misschien niet de meest snelle game op consoles, maar het strategie element, welke in turn-based opzicht is werkt als een zonnetje. Je kunt je team elke keer verplaatsen op zowel korte als lange afstand. Ga je voorde lange afstand, dan zul je hierna een beurt moeten wachten…

…kies je voor een korte afstand, dan kun je ook nog een aanval doen. Ook kun je kiezen om jezelf niet te verplaatsen en je volledig te richten op het aanvallen, wat vanzelfsprekend een sterkere aanval oplevert. Het is van belang om continu strategisch te werk te gaan en vooral veel in cover te blijven, want de aliens zijn ook de domste niet. Het aanvallen van een alien gaat op verschillende manieren. Zo kun je ervoor kiezen deze te omsingelen en dan een grote aanval uit te voeren met het standaardwapen per teamlid. Je kunt ook kiezen één van de soldaten er op af te sturen en het hem of haar alleen te laten opknappen.

Er is altijd een risico dat je wordt geraakt en bijgevolg zal de soldaat in kwestie dan enkele dagen in de ziekenboeg liggen. Komt er iemand te overlijden, dan is het einde oefening voor de persoon in kwestie. Door missies tot een goed einde te brengen zullen de deelnemende soldaten gepromoveerd worden en dat levert ze nieuwe speciale mogelijkheden op. Het is dan ook van belang goed op te letten, want het zou zonde zijn om een soldaat van hoge rank in te moeten wisselen voor een groentje en hiermee helemaal opnieuw te moeten beginnen.

Voorlopige conclusie:

XCOM: Enemy Unknown hebben we enkele uren gespeeld en we moeten concluderen dat het als een zonnetje speelt met de controller. Het wandelen in het level, het aanvallen van vijanden en meer werkt allen als een zonnetje, waarmee 2K qua gameplay een prima game lijkt af te leveren. Het wisselen tussen de basis waar een hoop te doen valt en de vele diverse missies dat de game rijk is maakt het erg interessant en fijn om te spelen. Grafisch is de game niet van de bovenste plank, maar daarover mogen we niet klagen, want het heeft een vrij uniek stijltje. XCOM: Enemy Unknown verschijnt volgende week en het kan haast niet anders dat dit een erg sterke titel gaat worden.