Review: Dead Space 3 – De toekomst van de mensheid is iets wat velen continu bezig weet te houden. Gaan we er op vooruit, achteruit, stagneert de ontwikkeling of bestaan we over tien jaar niet meer? De Aarde is naar de verdoemenis geholpen door de mensheid en alhoewel we er nog prima op kunnen leven is de planeet niet zo gezond meer als vroeger. Gelukkig is dat de enige zorg waar wij ons druk om hoeven te maken, want als we het universum van Dead Space bekijken mogen we nu niet echt klagen. De toekomst is volgens het beeld dat Visceral Games ons toont geen fijn vooruitzicht. Maar… in de toekomst hebben we Isaac Clarke en hij gaat de Necromorphs wel even kontschoppen.

De naarste uithoeken van het heelal bezoeken

De game begint gelijk erg spectaculair, want je bevind je op Tau Volantis wat een ijsplaneet is die amper begaanbaar lijkt te zijn. Na enige tijd spelen bereik je je doel om vervolgens… Enfin, direct een spoiler is een beetje té als je het ons vraagt. Goed, de game verplaatst je naar het in-game heden van de game waar Isaac een beetje aan het jammeren is om zijn verloren liefje dat toevallig op dat moment op missie is. Zijn rust wordt echter verstoord en Isaac wordt min of meer gedwongen om op pad te gaan. Ellie, zijn ex, is namelijk verdwenen ergens in de ruimte terwijl ze bezig was met een belangrijke missie. Reden genoeg om haar op te gaan zoeken.

Hier begint het avontuur pas echt en gaandeweg zal het verhaal zich vanzelfsprekend verder ontwikkelen. Daar waar het in de eerste instantie draait om je ‘ex’ terug te vinden verandert het geheel al snel in een missie waarbij de toekomst van de mensheid op het spel staat. Isaac Clarke is een rasechte opportunist en ziet mogelijkheden om de mensheid te redden en dat brengt je naar de eerder genoemde ijsplaneet Tau Volantis. Hier zul je met Isaac en kornuiten een hachelijk avontuur gaan beleven waar Dead Space om bekend staat.

Waar is de horror gebleven?

Een hachelijk avontuur beleven waar Dead Space om bekend staat. Dat is zowel waarheid als een leugen. Isaac zal het de gehele game op moeten nemen tegen allerlei gespuis in de vorm van de welbekende en oerlelijke Necromorphs. Deze zien er vanzelfsprekend weer erg creepy en vooral heel erg smerig uit, maar Isaac is voorzien van de nodige wapens om de ledematen van de Necromorphs eraf te knallen, net zolang totdat ze niet meer voortbewegen. In dat opzicht komt de gameplay aardig overeen met de voorgaande delen, want nog steeds is de actie relatief traag en wordt het afgewisseld met puzzels en andere bekende elementen.

Qua actie is het zeker een hachelijk avontuur, maar de ‘leugen’ is dat het hachelijke zich puur beperkt tot de actie en het leuke, maar clichématige, verhaal. De eerste twee delen wisten je zo nu en dan behoorlijk de stuipen op het lijf te jagen en daar waar Dead Space 3 dat op sommige momenten ook probeert komt dat niet echt uit de verf. Het valt als horror te omschrijven door de ongelofelijk smerige en lelijke vijanden, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Geen enkel bedoeld schrikmoment is echt effectief en veel erger nog, het is totaal niet eng en daarmee gaat één van de kenmerkende aspecten van de franchise verloren en dat is een doodzonde.

Een ander punt van kritiek is dat het een beetje aan variatie ontbreekt in de vijanden. Nu is dat misschien een kwestie van smaak, maar echt heel veel type vijanden kwamen we niet tegen en ook het aanbod in eindbazen is vrij beperkt. Dat zijn eigenlijk twee aspecten die het horror niveau dat aanwezig is in de game naar een hoger niveau zouden kunnen tillen en door het ontbreken hiervan voelt dat toch een beetje aan als een gemis. Dat neemt niet weg dat de aanwezige vijanden en eindbazen voor voldoende uitdaging zorgen en je geregeld in benarde situaties terecht komt, waarbij het vooral op heel snel reageren en handelen neerkomt.

Wapens in elkaar knutselen

Terwijl je speelt heb je verschillende mogelijkheden tot je beschikking, waarmee je de vijanden te lijf kunt gaan, puzzels kunt oplossen en meer. Vanzelfsprekend heeft Isaac zijn bekende wapenarsenaal bij de hand en nieuw voor de franchise is de mogelijkheid om zelf wapens in elkaar te knutselen. Je verzamelt gaandeweg diverse items en door deze te combineren op de daarvoor aangewezen plekken kun je zelf diverse onderdelen ontwikkelen. Deze kun je vervolgens op je wapen plaatsen, waardoor je wapen net zoals jezelf steeds sterker zal worden. Een ander fijn aspect hiervan is dat je de wapens niet alleen van technische upgrades kunt voorzien, je kunt ze ook uitbreiden met specifieke upgrades, waardoor je meer kogels mee kunt nemen, meer schade aanricht enzovoort.

Daar waar je in de eerste instantie met een simpel pistool begint kan het zomaar zijn dat je vier uur later een aardig uitgebouwd wapen tot je beschikking hebt met secundair vuur, speciale aanvallen en nog veel meer. De variatie in mogelijkheden om je wapens te customizen is erg uitgebreid en je kunt tig verschillende wapens maken. Leuk detail is dat je de blauwdrukken hiervan kunt opslaan en delen met vrienden en het internet. Een ander aspect binnen het samenstellen van content is de mogelijkheid om nieuwe munitie, healthpacks en andere handige objecten te produceren die vervolgens weer goed van pas komen tijdens het spelen.

Dan is er natuurlijk nog het bekende pak, waarin de personages zich voortbewegen en ook deze is volledig aan te passen naar wat je zelf wilt. Het pak kent op diverse aspecten de mogelijkheid om van een upgrade voorzien te worden en een voordeel is dat je de upgrades automatisch meeneemt als je wisselt van pak. Tegen het einde krijg je namelijk steeds meer verschillende pakken om uit te kiezen die zo elk weer hun eigen voordelen hebben in de gameplay. Keerzijde van de vele opties die je voorgeschoteld krijgt is dat je ook een volledig foute samenstelling kunt produceren met als gevolg dat je de moeilijkheidsgraad voor jezelf flink opschroeft. Hiermee bewijst het systeem zich als een volwaardig aspect in plaats van een simpele manier om jezelf te verbeteren. Je moet immers goed nadenken voordat je iets toepast op je wapenarsenaal.

Coöperatieve gameplay van het begin tot het einde

Een andere grote vernieuwing, de grootste in de gehele game, is de mogelijkheid om het gehele avontuur in coöperatieve speelstand te beleven. De ene speler neemt de rol van Isaac Clarke aan en de ander speelt met John Carver. Gezamenlijk zullen ze hetzelfde avontuur beleven en hier komt nog een extra bij kijken. Door de game heen zul je zo nu en dan missies aantreffen die puur voor de coöp bedoeld zijn. Hierdoor is de game sowieso de moeite waard om in coöp te spelen, daarnaast zul je Carver door de coöp veel beter leren kennen, aangezien hij in de singleplayer tot ongeveer 60% van het verhaal een bijrol heeft. In de coöp is hij continu aanwezig wat veel meer dialogen oplevert en dat geeft hem net eventjes wat meer diepgang.

De coöp is helaas niet speelbaar in split-screen, dus je bent aangewezen op de online functionaliteiten. Dit werkt vanzelfsprekend als een zonnetje en doordat Visceral er veel aandacht aan besteed heeft is het niet een simpele toevoeging omdat het kan, maar een volwaardige nieuwe feature. Bovendien is de coöp reden genoeg om de game nogmaals uit te spelen wat goed voor de replay waarde is. Deze is sowieso aan de hoge kant, want je bent met de singleplayer – als je alle optionele missies doet – al snel rond de 20 uur bezig en er is voldoende te verzamelen. Na het uitspelen van de game unlock je de ‘New Game+’ optie wat een aantal nieuwe modi of settings unlockt, waardoor de uitdaging nog hoger komt te liggen met vanzelfsprekend een bijpassende beloning bij het voltooien hiervan.

Tau Volantis is een prachtige planeet

Qua gameplay is Dead Space 3 niet heel veel anders dan de vorige delen, maar het bevat voldoende vernieuwingen om interessant te blijven. Eén van de onderdelen dat hieraan bijdraagt is de setting. Het merendeel van de tijd besteed je op de ijsplaneet Tau Volantis en het is een waar genot om hier te vertoeven. Nu zie je lang niet altijd even veel door de hevige sneeuwval, maar dat Visceral Games er alles aan gedaan heeft om de planeet tot een waar spektakel voor het oog te maken mag duidelijk zijn. Geregeld konden we het niet laten om even rustig rond te kijken en te genieten van deze prachtige planeet.

Visueel is Dead Space 3 dan ook te omschrijven als een nette game en over de audio kunnen we hetzelfde zeggen, want ook dat is netjes verzorgd in de game. De dialogen zijn overtuigend genoeg en de opzwepende muziek bij spannende momenten pakken allemaal positief uit. Idem dito voor het geschreeuw en gekrijs van al het gespuis dat je onderweg zult aantreffen met als hoogtepunt de eeuwig smerige gorgelende geluiden van eindbazen als je iets te dichtbij komt. Gruwelen doe je ervan.

Conclusie:

Dead Space 3 is een waardige opvolger dat een erg lange speelduur kent mede door de coöperatieve speelfunctie. De vernieuwingen die je zult aantreffen zijn allemaal positief en geven de game nog wat meer diepgang. Op audiovisueel vlak is het dik in orde en het zal fans fijn in de oren klinken dat je deze game zonder enige aarzeling in huis kunt halen. Wel is het erg jammer dat de game niet echt eng te noemen valt en dat het verhaal vrij cliché is. Voorheen voerde de horror en de angst de boventoon en doordat dit een beetje wegvalt, is het meer een shooter met horrorelementen in plaats van andersom en dat is zonde. Desondanks speelt het lekker weg, is het wapens craften een toffe feature en nodigt de game je uit om alles in de wereld van Tau Volantis te ontdekken wat je uren bezig zal gaan houden.

Pluspunten

  • Tau Volantis
  • Speelt lekker weg
  • Wapens craften
  • Coöp
  • Lange speelduur

Minpunten

  • Totaal niet eng
  • Verhaal cliché
  • Voelt meer aan als een shooter dan een horrorgame