Review: Aliens: Colonial Marines – Aliens: Colonial Marines werd jaren geleden aangekondigd en waar veel games veelal binnen twee tot drie jaar na de officiële aankondiging uitkomen heeft het een stuk langer moeten duren voor deze game. Maar eens is het moment daar en dat moment voor Aliens: Colonial Marines is nu aangebroken. De game ligt na een zeer lange ontwikkeltijd eindelijk in de winkels en wij gingen er al mee aan de slag om je vandaag van een definitief oordeel te voorzien.

Losse eindjes aan elkaar breien

De game speelt zich af na het einde van de tweede film en is bedoeld om het gat in het verhaal tussen de tweede en derde film te overbruggen. Het voornaamste in het hele verhaal is dat je op onderzoek uittrekt om uit te zoeken wat er gebeurd is met Ellen Ripley en de USS Sulaco. Dat klinkt echter gemakkelijker dan gedaan, want kort na het begin van de game beland je op de planeet LV-426 en hier breekt de hel los. Je zult het immers niet alleen tegen de Xenomorphs op moeten nemen, ook Weyland heeft tig soldaten gestuurd om jou te weren van hun ‘eigendommen’. Het gevolg is dat je een grootschalig gevecht aangaat met zowel buitenaards gespuis als een leger van soldaten.

Goed, het verhaal is bedoeld om het gat te overbruggen, maar als we heel eerlijk zijn is het verhaal niet echt heel boeiend. Het is voornamelijk een rode lijn om de momenten die je zult beleven aan elkaar te knopen en daar is dan ook alles mee gezegd. De personages die zich aan jouw zijde scharen zijn stuk voor stuk prima figuren die qua voice-acting en uiterlijk netjes zijn uitgewerkt en hetzelfde kan gezegd worden van de locaties die je aandoet. De manier waarop de singleplayer is vormgegeven voelt behoorlijk natuurgetrouw aan in contrast met de films en het gebruik van de juiste muziek en geluiden binnen de game dragen goed bij aan de sfeer. In dat opzicht is Aliens: Colonial Marines een erg sfeervolle game, maar dat is dan ook één van de sterkste punten.

Technisch achterhaald

Daar waar we zojuist nog positief waren over een sterk punt van de game, wordt het geheel overschaduwd door een hele rits aan technische mankementen en tegenvallende punten. De sfeer mag dan dik in orde zijn, grafisch is de game nogal verouderd en dat is jammer. Gevolg is dat je van locatie naar locatie loopt en je continu zit te ergeren aan het visuele uiterlijk van de game. Zo kwam het zeer geregeld voor dat textures te laat werden ingeladen, waardoor je in een ietwat vreemd ogende wereld rondloopt. Ook de animaties van de andere Marines zijn belabberd en dat loopt uiteen van twee Marines die in elkaar staan tot het indrukken van toetsen op een toetsenbord terwijl deze zich drie meter verderop bevindt.

Hier blijft het niet bij, want de Marines kunnen ook hun wapens dwars door muren steken, je kunt dwars door ze heen lopen en een omhelzing is ook zo nu en dan bijzonder intiem, aangezien de collision detection van erbarmelijk niveau is. Dat is lang niet alles, want de AI in de game is verre van intelligent, waardoor het nogal een pijnlijk schouwspel is om aan te zien als de computer gestuurde personages acties moeten verrichten. De vijanden zijn ook niet al te slim, want deze dienen puur als knalvoer. Een goed voorbeeld is het moment van een granaat gooien. In elke game tegenwoordig duiken de tegenstanders dan automatisch weg. In Aliens: Colonial Marines blijven ze gewoon staan tot de granaat ontploft.

Aliens zijn leuke huisdieren

De game is een rasechte first person shooter en je neemt het zoals al aangegeven op tegen zowel Weyland soldaten als de Aliens. De Weyland soldaten zijn vrij gemakkelijk knalvoer zonder enig inzicht tot oorlogsvoering. Hierdoor valt het element van een enige uitdaging al snel weg, maar dat zou opgevangen kunnen worden door de Aliens, want zij anticiperen zich op een andere manier op de gevechten. Doordat zij zich afstemmen op geluid kan hier veel mee gedaan worden in gevechten en bovenal – er kan een horror/angst element in verwerkt worden – op één level na waarbij het echt spannend is en je jezelf ongewapend tussen de levende aliens voortbeweegt is er verder weinig aan.

De aliens zijn domme wezens die als een dolle stier op je af komen stormen met als één doel, jou doden. In de films waren ze een stuk handiger en effectiever en aangezien ze hun aanvallen niet slim aanpakken is het hele aspect van je laten schrikken en dus het vleugje horror in de game volledig verdwenen. De aliens lijken tot op zekere hoogte meer op losgeslagen huisdieren dan echt gevaarlijke wezens die je leven zuur kunnen maken. Hierdoor voelt de gehele game aan als een dertien in een dozijn shooter en waar de setting nog voor een feest van herkenning en sfeer zorgt, is het verder weinig bijzonders en dat is jammer, want het Aliens universum leent zich bij uitstek voor een toffe game met een beklemmende sfeer vol schrikmomenten.

Het B-team van Gearbox Software

Recent speelden we uitgebreid met de multiplayer van Aliens: Colonial Marines (lees hier meer) en deze stak meer dan prima in elkaar. Echter na het spelen van de multiplayer begonnen we aan de singleplayer en in vergelijking tot die twee zit er een wereld van verschil in. Gearbox Software heeft meerdere teams op de ontwikkeling gezet en dat is nu achteraf een vrij stomme fout geweest, want waar de multiplayer prima uit de verf komt is de singleplayer eigenlijk een hopeloos stukje verouderd software met een lineaire opzet en een verhaal dat niet al te boeiend is. Het is dan ook overduidelijk dat er een B-team op de ontwikkeling is gezet en het is eeuwig zonde om zo’n prachtige licentie om zeep te helpen.

Lang speelbaar

Aliens: Colonial Marines mag dan in de singleplayer op technisch vlak een enorme teleurstelling zijn, dat betekent niet dat de game niet leuk is om te spelen. Ja, de game had zoveel malen beter kunnen zijn, maar ondanks dat het geheel technisch achterhaald is hebben we ons toch wel weten te vermaken met de singleplayer. De gehele campagne duurt ongeveer zes á zeven uur wat niet al te lang is, maar er zijn tig voorwerpen te verzamelen die een fanatieke speler ongetwijfeld doet terugkeren naar de game. Daarnaast kun je de gehele singleplayer in coöp spelen en dat maakt het een stukje leuker – ook gemakkelijker, maar dat terzijde.

De game faalt hopeloos op veel aspecten, maar gek genoeg biedt het wel plezier en misschien komt dat ook een beetje door de relatief klassieke gameplay. Je zult namelijk tijdens het spelen health moeten zoeken, kogels moeten zoeken en meer. Automatisch healen zit er niet in en als je munitie op is ben je de sigaar. Het is nogal traditioneel, maar dat pakt prima uit in deze game. Het is natuurlijk iets waarvan je moet houden, maar dat gecombineerd met de goede sfeer en fijne muziek maken de singleplayer toch nog tot iets wat vermakelijk is om te doorlopen. Mits je de vrachtlading aan technische onvolkomenheden accepteert.

Conclusie:

Aliens: Colonial Marines is jaren in ontwikkeling geweest en nu de game eindelijk daar is blijkt het dat het nog wel wat jaren ontwikkeling had kunnen gebruiken. De game bestaat uit twee onderdelen. De singleplayer en multiplayer en waar deze laatste nog netjes in elkaar steekt en goed vermaak kan bieden op de langere termijn is de singleplayer op een paar aspecten na voornamelijk een teleurstelling. Het kent technisch zoveel fouten waarbij je afvraagt of de Q&A testers bij Gearbox Software hebben zitten slapen. Visueel is het achterhaald, de AI is oerstom en de gameplay is nergens echt heel erg interessant. De kansen waren zo mooi voor de game, maar uiteindelijk is het een forse teleurstelling. Jammer.

Pluspunten

  • Sfeervol
  • Vermakelijke multiplayer
  • Audio
  • Prima coöp

Minpunten

  • Domme AI
  • Grafisch achterhaald
  • Belabberde animaties en collision detection
  • Verhaal niet echt boeiend
  • Nergens echt eng
  • Gameplay nogal generiek