Review: The Last of Us – Ik sta bij een deur, maar deze is gesloten en enkel open te krijgen met een keycard. Hè balen, maar goed, dan maar even een keycard zoeken. Ergens moet er vast wel eentje liggen en na wat rond zoeken heb ik de keycard te pakken. Terug naar de deur, gaat ‘ie nog niet open. Oh wacht, misschien is de stroom aanzetten wel handig, een stukje terug zag ik immers een generator staan. Zo gezegd zo gedaan en voila, de stroom gaat aan. Oh shit, dat ding maakt toch wat meer herrie dan ik dacht en ja hoor, daar heb je de Infected. Het eerste wat me te binnen schiet is rennen, run like hell!

The Last of Us en die, die ongekende sfeer

Heb je weleens het gevoel gehad dat je ergens voor moet rennen alsof je leven er vanaf hing? Als je hierop nee kunt antwoorden, is dat maar goed ook, maar je kent zo’n scene ongetwijfeld wel uit een spannende film. Hetgeen in de inleiding beschreven werd is één van de situaties die ik meemaakte tijdens het spelen van The Last of Us en hoewel dat niet ongebruikelijk is voor games, zat ik te zweten als een gek en m’n hart bonsde in m’n keel. Het was alsof ik zelf aan het rennen was voor m’n leven terwijl ik in de realiteit midden in de nacht met een koptelefoon op voor mijn tv zat.

Dit is slechts een fragment uit de game, maar het is iets wat me voor altijd bij zal blijven en dat is precies wat The Last of Us omschrijft. Een ervaring die je voor altijd bij zal blijven, want wat Naughty Dog qua sfeer neerzet in deze game is van ongekend niveau. Van het begin tot het einde zal je worden ondergedompeld in een prachtige wereld die helemaal begroeid is dankzij de apocalyptische gevolgen na het uitbreken van de infectie die de inwoners over 20 jaar op deze Aarde zal beheersen.

Van moment tot moment heb je het gevoel in een wereld rond te lopen waar het gevaar overal loert en waar de dagelijkse gang van zaken zoals je dat nu gewend bent totaal niet meer aan de orde is. The Last of Us draait om overleven en dat zal je meemaken ook, want de wereld is dusdanig onheilspellend dat je continu op je hoede moet zijn bij elke straat die je oversteekt of elk hoekje dat je om gaat. Naughty Dog weet in The Last of Us een spelwereld neer te zetten zoals we die nog nooit gezien hebben. Uniek, bijzonder en vooral qua sfeer van de bovenste plank en die plank is hoog, heel hoog.

Joel en Ellie

Wat een belangrijke rol speelt binnen de algehele sfeer is het verhaal waar we niet teveel over gaan zeggen, behalve dat het van het begin tot het einde boeiend blijft en doordat je zo ontzettend betrokken raakt bij Joel en Ellie, zal je mond van tijd tot tijd open staan van verbazing. Wat we kwijt kunnen over het verhaal is dat Joel met tegenzin Ellie moet gaan wegbrengen naar een bepaalde locatie en dat zorgt ervoor dat ze beiden een lange tijd met elkaar opgescheept zitten. Dit zorgt gaandeweg ook voor een ontwikkeling in de persoonlijke band die de twee met elkaar hebben en dat is erg interessant om te volgen.

Joel is eigenlijk maar een norse kerel die nergens voor terugdeinst als het erop aankomt, maar in de tussentijd is het wel iemand die liever de confrontatie uit de weg gaat en voor subtielere manieren gaat om zijn doel te bereiken. Ellie volgt hem daar veelal in, maar doordat de wereld zoals die in The Last of Us is al 20 jaar zo bestaat en Ellie slechts 14 jaar oud is weet zij niet beter dan dat de wereld hard is en dat ze voor zichzelf moet zorgen. Hierdoor is Ellie een jonge meid die een veel te grote mond heeft en ook voor niemand bang is.

Tegelijkertijd zijn de plekken die je in de game aandoet volledig nieuw voor haar omdat ze nooit buiten de veilige zone is geweest. Gezamenlijk met de ontwikkeling van het verhaal weet de game een bijzonder gevoel bij je over haar op te roepen. Een gevoel dat als emotioneel en bijzonder te omschrijven valt. Je kunt je ontzettend goed verplaatsen in Ellie, maar dat is niet het enige, want ook de keuzes die Joel maakt zijn goed te begrijpen en dat maakt het duo tot een unieke selectie van personages die anders zijn dan de standaard personages in games.

De character ontwikkeling in The Last of Us is er eentje die we nooit eerder hebben gezien en hoewel het om in feite eigenlijk simpele mensen gaat die er alles voor doen om te overleven, is de dynamiek tussen de twee fantastisch. De dialogen, de cut-scenes en de hulp die je van elkaar krijgt tijdens de tocht zorgt voor een aparte binding met het duo en je leeft ontzettend met hen mee. Nu we de game al enige tijd uithebben en erop terugkijken, durven we voorzichtig te zeggen dat dit duo tot twee van de beste personages ooit genoemd kan worden. Puur door de zorgvuldige character bonding en ontwikkeling.

Nee, Joel is niet je standaard superheld die bad-ass acties uithaalt. Eigenlijk is het een zorgzame kerel die vastberaden is om zijn doel te bereiken na de nodige gebeurtenissen. Ellie is een heerlijke puberale meid die wel een erg volwassen uitstraling heeft en gezien de situatie van de game niet doorgaans is, kan Naughty Dog beide personages qua karakterinvulling een goede identiteit meegeven die nergens overdreven of nep aanvoelt. Het duo is tot in de puntjes uitgewerkt en je gaat alleen al van hen genieten. Met name in de dialogen, maar ook met de humor die erbij komt kijken.

Sneaken, moorden en reizen

Wat sterk bijdraagt aan de game is dat je gevoelsmatig ook echt lang aan het reizen bent en daarmee onderscheidt de game zich van anderen. Want naast dat je je voortbeweegt richting je doel zul je geregeld nieuwe personages ontmoeten, gevechten aan moeten gaan en meer. Deze afwisseling is normaal gesproken bij action-adventures ingevuld met puzzels, maar dat is in The Last of Us niet aan de orde en Naughty Dog weet op een overtuigende manier dit in te vullen, zodat je continu door blijft spelen. De balans in afwisseling tussen de verschillende elementen is perfect, goed getimed en continu verfrissend en verrassing door de vlotte afwisseling tussen locaties en secundaire doelstellingen parallel aan het hoofdverhaal.

In de wereld die je in de game doorkruist leeft iedereen voor zich en buitenstaanders worden dan ook niet gewaardeerd. Het gevolg is dat je geregeld de wapens moet oppakken en het moet opnemen tegen vijanden die onder te verdelen zijn in drie groepen. Zo heb je andere overlevenden die jou als een bedreiging zien en jou sowieso willen doden om er zeker van te zijn dat ze zelf veilig zijn. Daarnaast heb je nog de mensen die net ‘geturned’ zijn en dat betekent dat zij pas net de infectie hebben opgelopen. Zij zijn niet meer in staat hun hersenen te gebruiken, maar zijn wel vlot en gevaarlijk.

Mensen die al langer geïnfecteerd zijn, daar zie je het direct vanaf, want dat zijn de welbekende The Infected en deze zijn het dodelijkst. Eén beet is voldoende om vanaf een checkpoint opnieuw te moeten beginnen, maar ondanks dat zij zeer dodelijk zijn, is de infectie bij hun in een dusdanig vergevorderd stadium dat zij geen zicht meer hebben. Om toch te kunnen navigeren gebruiken zij echolocatie, dat werkt door geluidssignalen uit te zenden (wat creepy klinkt) en op basis van de echo weten ze hoe ze zich moeten bewegen.

Dit zorgt in de gevechten voor de nodige variatie. Bij menselijke tegenstanders zal het vooral een kwestie van afwachten en slim handelen zijn. Men zoekt cover, gaat je proberen te flanken en meer. De net ‘geturnde’ mensen rennen als een dolle stier op je af en in groepen zijn zij uiterst gevaarlijk. The Infected zijn helemaal gevaarlijk, maar naast dat je kunt proberen ze aan te vallen, kun je ook middels stealth proberen langs ze heen te bewegen. Zolang jij geen geluid maakt, merken ze je immers niet op. Zodoende is de gameplay in de gevechten ook iedere keer anders, want dat hangt immers van het type vijanden af.

Spullen verzamelen en craften maar

Tussendoor tref je overal diverse objecten aan en het is aan te raden om alles mee te pakken wat je mee kunt pakken. Door verschillende objecten samen te voegen creëer je nieuwe items. Dit varieert van molotov cocktails tot spijkergranaten en van healthkits tot botte messen die je kunt gebruiken in een stealth aanval of om een beklemde deur te openen. Het craften gaat vrij gemakkelijk en erg vlot en doordat alles zo enorm schaars is, met name kogels, is het verstandig om alles mee te pakken, want als je zonder materiaal zit in een gevecht – met name bij The Infected – dan ben je zo goed als kansloos.

Ook zul je gaandeweg nog andere items opsparen die je kunt spenderen aan je wapens. Zo kun je de verschillende wapens die Joel tot zijn beschikking heeft upgraden met een groter magazijn, sneller vuren, vlotter herladen enzovoort. Dit is wel handig ook, want gaandeweg zullen de gevechten uitdagender worden, maar als laatste binnen dit segment is er nog de mogelijkheid om pillen te verzamelen en bij een x aantal kun je persoonlijke skills van een upgrade voorzien en dat varieert van health tot een beter gehoor en meer. Dit gehoor is overigens van belang, want met een druk op de knop kun je Joel laten focussen op de omgeving om te horen of er vijanden in de buurt zijn en waar ze uithangen.

Jouw fout betekent de dood

Het meest uitdagende element dat de game kent zijn de gevechten. Veel gevechten kun je ontwijken door stealth toe te passen, maar als je dan toch in een gevecht uitkomt en het hectisch wordt dan zal het er hevig aan toe gaan. Interessant is hierbij om te constateren tijdens het spelen dat als je het loodje legt hier echt zelf verantwoordelijk voor bent. Nu is dat in zo goed als elke game het geval, maar de game doet dit zo goed dat je continu op je omgeving moet letten voor verrassingsaanvallen met als gevolg dat de game geen frustratie kan oproepen, want elke fout wordt hard afgestraft, maar je weet dat je het zelf had kunnen voorkomen.

Het enige waar de game misschien een klein beetje op tekort schiet waren wat momenten waarop we het middels stealth aanpakten, maar dat een AI gestuurd personage ging rennen en dus automatisch de positie verraadde en de vijanden alarmeerde. Gelukkig kwam dit slechts één of twee keer voor en dat aan het begin, dus de gevechten zelf waren ook niet echt al te ingewikkeld. Bijgevolg is dan ook dat we dit niet echt als een minpunt kunnen beschouwen, want het is duidelijk een schoonheidsfoutje waar prima mee te leven valt.

Naughty Dog trekt alles uit de PlayStation 3

Naughty Dog heeft drieeenhalf jaar aan The Last of Us gewerkt en dat is aan alles af te zien. De gameplay is tot in perfectie uitgewerkt, de personages en het duo zelf is uniek te noemen en dan hebben we nog het audiovisuele onderdeel. De audio is qua voice-acting briljant, idem dito voor de muziek en het geluid in het algemeen. Alles klopt tot in detail en maakt de ervaring helemaal compleet. Dat met het visuele aspect hierbij in gedachte dat overduidelijk de max is van wat de PlayStation 3 aan kan.

Naughty Dog heeft de PlayStation 3 echt leeggetrokken als het gaat om visuele capaciteiten. Het is visueel een plaatje en het oog voor detail is absurd. Geregeld was er een moment tijdens het spelen dat we naar de omgeving zaten te kijken. Niet alleen grote open gedeeltes omdat het er mooi uitzag, maar ook naar kapot beton om te zien wat voor soort detail hierin verwerkt zat. Zelfs dit is tot in de puntjes verzorgt en dat is slechts een voorbeeld van de bizarre hoeveelheid details en dan te bedenken dat de natuur de overhand heeft genomen wat ook prachtige plaatjes oplevert en dan hebben we de animaties nog niet eens in detail besproken. Maar goed, je snapt het punt.

Conclusie:

The Last of Us is een avontuur dat ruim 12 uur duurt en je een ervaring voorschotelt dan ongekende proporties. Naughty Dog haalt werkelijk alles uit de PlayStation 3 en levert een game af die de Uncharted games in kwaliteit ruimschoots overstijgt. De details, de afwisseling, het verhaal, de audio, de graphics… alles klopt en steekt fantastisch in elkaar. Joel en Ellie zijn een heerlijk duo dat uitgewerkt is qua character bonding zoals je het niet vaak ziet en je gaat van hun genieten. The Last of Us is een game die je moet hebben en is één van de allerbeste (PlayStation 3) games ooit gemaakt.

Pluspunten

  • Joel en Ellie
  • Sfeer, spanning en verhaal
  • Ontwikkeling van de band tussen het duo
  • Gameplay
  • Audiovisueel
  • Variatie in omgevingen

Minpunten

  • Niets noemenswaardig


Wij hebben de multiplayer tot op heden nog niet kunnen spelen. Later zal een artikel over de multiplayer volgen, waarin we dat aspect van de game toelichten.