Preview: Splinter Cell: Blacklist – Vorig jaar kondigde Ubisoft Splinter Cell: Blacklist aan bij haar persconferentie voorafgaand aan de E3 en op de beursvloer zelf kregen we een eerste blik op de game. Zo kregen we het achterliggende verhaal enigszins toegelicht en we kregen een Sam te zien die in plaats van de traditionele stealth koos voor harde actie bij zijn aanpak. Ook dit jaar kregen we de game weer te zien alleen nu voerde de stealth de boventoon.

Sluipen in slecht weer

We kregen wederom een level uit de singleplayer te zien en waar de E3 demonstratie van vorig jaar zich nog afspeelde in een dorpje ergens in de woestijn kregen we deze keer iets totaal anders voorgeschoteld. Londen was het toneel voor deze missie en naar typische gewoonte regende het pijpenstelen. Sam had als doel om een gebouw te infiltreren op een werf ergens in de haven. Op zich een koud kunstje voor onze doorgewinterde sluipheld, zij het niet dat het bijzonder goed bewaakt werd door zowel bewakers in het gebouw als snipers buiten het gebouw die ongewenste indringers vanaf een afstand al konden tegenhouden.

Ook in dit level was het mogelijk om frontaal de aanval te kiezen en de game te spelen als een third person shooter, want de vrijheid die je krijgt is in ieder level zo goed als even breed. Toch is het leuker om de game echt via stealth te spelen, want dat is in feite de essentie van de Splinter Cell franchise. En als je voor stealth gaat dan heb je vanzelfsprekend weer alle klassieke gadgets tot je beschikking om je aanval zo zorgvuldig mogelijk voor te bereiden.

Klimmen en klauteren

Doordat het gebouw op de werf omringd werd door spoor had Sam de handige mogelijkheid om zichzelf op te werken richting de ingang door zich te verstoppen achter treinwagonnen. Wat gelijk opviel is dat de manier van spelen identiek oogde aan de eerste Splinter Cell delen, uiteraard wel naar de maatstaven van tegenwoordig. Het geeft in ieder geval een idee dat je in deze game de meest old-school gameplay voorgeschoteld gaat krijgen en dan te bedenken dat je op zich volledig vrij in je aanpak bent met daarbij het gegeven dat stealth het meest effectief is.

Eenmaal de sniper uitgeschakeld was het tijd om een mogelijkheid te zoeken het gebouw te betreden. Natuurlijk stonden de deuren niet wagenwijd open en bovendien zou dat toch te zwaar bewaakt zijn. Gevolg is dat Sam een alternatieve route diende te zoeken en hiermee kwam gelijk een ander bekend aspect om de hoek zetten, namelijk het klimmen en klauteren. Sam is een lenige gast die wel van aanpakken weet en al snel klom hij via regenpijpen omhoog om een verdieping boven de vijanden uit te komen. Deze verdieping was echter beschadigd, waardoor hij precies de verschillende vijanden zag lopen.

Je verstoppen in de schaduw

Door jezelf handig en vlot te bewegen over de begaanbare plekken kreeg Sam na enige tijd een duidelijk beeld van hoe de vijanden zich gedroegen en wat de beste manier was om ze uit te schakelen. Dit uitschakelen kan op verschillende manieren, maar als Sam gesnapt wordt is het een kwestie van snel en efficiënt handelen. Dat is dan ook iets wat gebeurde. De vijanden gaan automatisch op de laatst bekende plek van Sam af, maar dan wel zo dat ze elkaar dekking geven en de benadering op een logische manier aanpakken.

Sam heeft in veel gevallen echter wel de mogelijkheid om zich snel via de schaduw onzichtbaar te verplaatsen en de vijanden af te wachten of om nieuwe manieren te zoeken deze uit te schakelen. Hierbij maakt hij vanzelfsprekend gebruik van de vele gadgets die hij tot zijn beschikking heeft en veel hiervan kennen we uit eerdere delen. Bij elkaar gaf de relatief korte singleplayer demonstratie wel de juiste feeling weer, zoals je dat kent en wilt van een Splinter Cell game en dat betekent dan ook dat deze game ondanks de verschillende mogelijkheden tot het aanpakken van je vijanden toch in de kern weer een klassieke Splinter Cell is.

Voorlopige conclusie:

Splinter Cell: Blacklist belooft een interessant verhaal te kennen die je naar alle uithoeken van de wereld zal brengen. Dit alles met bijpassende locaties die er stuk voor stuk prachtig uitzien. Visueel is de game van hoge kwaliteit en dat valt terug te zien in de algehele invulling dat uiteenloopt van de textures tot aan de animaties. Ook de vrijheid in spelen lijkt erg goed te werken met de mogelijkheid om voor harde actie evenals stealth te kiezen. Globaal kunnen we het samenvatten in slechts enkele woorden en dat is dat deze nieuwe Splinter Cell een game is met een tot op zekere hoogte klassieke insteek, maar ondertussen wel goed mee kan met de laatste standaarden. Splinter Cell: Blacklist gaat een meer dan prima game worden.