Review: Bloodborne – Het klinkt misschien overdreven dramatisch, maar dat maakt het niet minder waar: From Software heeft doodgaan omgevormd tot een kunstvorm. Eerst maakte Demon’s Souls je het leven zuur, vervolgens speelden beide Dark Souls games een niet te onderschatten rol in menig gamer’s nachtmerries en nu is er dan eindelijk Bloodborne, een game waarmee From Software stilistisch een nieuwe weg inslaat, zonder daarbij al te veel af te wijken van het met lijken bezaaide pad dat de ontwikkelaar al jarenlang bewandelt. Door tijdsgebrek ben ik zelf nog niet bijzonder ver geraakt en daarom zal Nico me vergezellen in deze review. Hij heeft de game wél volledig uitgespeeld en staat te popelen om jullie er meer over te vertellen. Vrij vertaald: ik ben de nieuwkomer, hij is de expert. Hier gaan we!

Welkom in Yharnam

Matthias: Net als in de drie Souls-games het geval was, heeft From Software besloten om het verhaal in Bloodborne opzettelijk vaag te houden. Je personage wordt wakker op een brancard in één of ander sinister hospitaal en krijgt onmiddellijk een bloedtransfusie van een vreemde kerel met een hoed. Je bent blijkbaar een hunter in het stadje Yharnam, een Victoriaans aandoende plek die zo het decor zou kunnen vormen voor één van die klassieke monsterfilms uit de jaren zestig. Om de zoveel tijd breekt er in Yharnam de “night of the hunt” uit en wordt het stadje overspoeld door monsters. Jij wordt vervolgens op de wereld losgelaten om de gedrochten een enkeltje richting hel te bezorgen. Nergens word je bij het handje gehouden en als je meer wilt weten over het verhaal, zal je dat zelf bijeen moeten puzzelen aan de hand van details in de omgeving. Makkelijker gezegd dan gedaan.

Nico: Naarmate je steeds verder geraakt in de game en meer monsterlijke vijanden verslaat, wordt het verhaal er ietsje duidelijker op. Het is een typisch From Software verhaal, zoals Matthias al zegt, en het houdt je daardoor geboeid; je wilt immers weten hoe het complete plaatje eruit gaat zien. Besef wel dat het complete plaatje er voor iedereen anders uitziet. Zo kent Bloodborne meerdere eindes, afhankelijk van enkele keuzes die je maakt en vijanden die je gedood hebt. Je belandt van begin af aan in een hel en er lijkt maar geen einde te komen aan de ellende die zich in Yharnam afspeelt. Het decor voor het verhaal is een nachtmerrie die ook voor de spelers een nachtmerrie blijkt. De game is namelijk, net als de drie Souls-games, bijzonder lastig, wat voor de onervaren speler een doorn in het oog kan zijn.

Vlijmscherp wapentuig en razendsnelle reflexen

Matthias: From Software staat er inderdaad om bekend bijzonder moeilijke games te produceren en dat is met Bloodborne niet anders. In feite speel je weer de hoofdrol in een onvervalste hack-and-slash game, maar waar de Souls-games de nadruk duidelijk op een stevige verdediging legden, heb je in Bloodborne niet de luxe om je keer op keer te verschuilen achter een schild. Op tijd wegduiken is de boodschap. Een andere defensieve optie is, hoe gek dat ook klinkt, je pistool. Een goed getimed geweerschot onderbreekt de moves van de tegenpartij, waarna jij kan uitpakken met een vernietigende tegenaanval. Je hoofdwapens variëren van snel en scherp tot log en bot, en kunnen allemaal getransformeerd worden in een grotere (en vaak stoerdere versie) van zichzelf. De keuze tussen de verschillende wapens en aanvallen is erg belangrijk. Een misstap heeft immers bijna altijd de dood tot gevolg.

Nico: Wanneer je dood gaat, keer je terug naar het laatste checkpoint, in dit geval een lamp. Eerst krijg je echter een bijzonder lang laadscherm, wat direct al een serieus minpunt is. Doodgaan hoort bij Bloodborne en je hebt geen zin om elke keer naar laadschermen te staren. Maar goed, de checkpoints zijn lampen en op deze plekken kan jij naar de veilige haven voor de hunters reizen: “the Hunter’s Dream”. Hier kun je wapens repareren en upgraden met behulp van Blood Gems, speciale kristallen die jij op je wapen kunt zetten, zodat je bijvoorbeeld meer schade kan aanrichten. Verder heb je een pop genaamd Doll. Zij kan jouw Blood Echoes (het geld in de game) omzetten tot betere statistieken. Dit moet je zeker doen dus richt je daar dan ook op. Kijk eens om de zoveel tijd in de winkel of er nieuwe wapens te halen zijn, maar upgrade vooral ook je stats. Het is namelijk de sleutel om te overleven.

Matthias: Ik heb inderdaad al snel gemerkt dat het erg belangrijk is om te levelen, maar zoals enkele bijzonder competente individuen al gedemonstreerd hebben, is het ook mogelijk om de game zonder enige upgrades uit te spelen. Bloodborne is dan ook een game die vooral om skills draait. Je moet de bewegingen van je vijanden bestuderen en analyseren, om daar vervolgens op gepaste wijze mee om te gaan. Dát is naar mijn gevoel de beste manier om de game te spelen en zorgt meteen ook voor de hoge verslavingsfactor. Bloodborne sabelt je om de haverklap genadeloos neer en hoewel dat aanvankelijk frustrerend werkt, besef je al snel dat elk ‘game over’-scherm je eigen schuld is. Deze game is nooit goedkoop of echt oneerlijk. Niets is onoverkomelijk. Je moet het vechtsysteem enkel tot in de puntjes leren beheersen. Er is altijd licht aan het einde van de tunnel, al zit die tunnel wel steeds vol met monsters.

Nico: Een tunnel vol diverse monsters, die elk hun unieke aanvallen en ontwerp hebben. Zo kom je geïnfecteerde mensen tegen die er verwaarloosd uitzien dankzij hun in verband gewikkelde kleding. Ook heb je beestachtige vijanden, zoals wolven, honden en gemuteerde slangen. Elke vijand is anders en jij zal dan ook anders moeten reageren. Eindbazen verschillen eveneens in maat en uiterlijk. Zo heb je bijvoorbeeld Rom the Vacuous Spider, een enorme spin met een gepantserd hoofd die enkel kwetsbaar is voor zijwaartse aanvallen. Een ander voorbeeld is Vicar Amelia, een priesteres die transformeert in een gigantische wolvin die je maar al te graag met huid en haar verslindt. Kortom, aan diversiteit geen gebrek en het houdt de gameplay vernieuwend en vol verrassingen. Analyseren is inderdaad de sleutel bij deze gevechten. Wees er dus zeker van dat je alle moves van de vijand gezien hebt voor je zelf in de aanval gaat.

Helemaal (en toch niet echt) alleen

Matthias: Als je Bloodborne wilt beleven zoals het hoort, zorg je er best voor dat je console aangesloten is op het internet. De online functies van de game zijn eigenlijk compleet overgenomen van de Souls-games, maar dat maakt hun integratie in Bloodborne niet minder interessant. Spelers kunnen berichten achterlaten door de levels heen en ik kan je vertellen dat ze al meermaals mijn leven gered hebben. Ook zie je af en toe schimmen van andere spelers voorbij lopen, die je eraan herinneren dat je niet als enige deze martelgang beleeft. Tenslotte kan je ook fysiek met andere gamers in aanraking komen. Je kan bijvoorbeeld een helpende hand oproepen als je een bepaald baasgevecht echt te moeilijk vindt. De andere kant van de medaille is dat je op zo’n moment ook aangevallen kunt worden door een vijandige speler, die jouw wereld besluit binnen te dringen. Spanning – en frustratie – verzekerd.

Oogverblindend en rillingen over je rug

Nico: Als het aankomt op graphics, mag Bloodborne zich zeker meetellen onder de toppers. De wereld van Yharnam komt gedetailleerd tot leven en From Software heeft uitstekend werk gedaan. Zo zie je de meest schitterende vergezichten langskomen en zijn je vijanden zo angstaanjagend goed gemaakt dat ze je bijna een nachtmerrie bezorgen. Het level design is erg indrukwekkend en de omgevingen vloeien op weergaloze wijze samen. Muzikaal gezien bezorgt Bloodborne je menige keren een flinke rilling over je rug. De soundtrack loopt perfect samen met de gameplay en weet de ellendige en angstige sfeer in Yharnam sterk vast te leggen. Dat is niet heel gek, aangezien één van de componisten verantwoordelijk was voor de minstens even epische soundtrack van God of War III. Terwijl je geniet van de gedetailleerde bosses, zuigt het gemengde koor op de achtergrond je steeds dieper de game in.

Conclusie

Matthias: From Software heeft zich met Bloodborne ongetwijfeld van zijn sterkste kant laten zien. De ontwikkelaar schotelt ons aartsmoeilijke, maar diepgaande en bijzonder verslavende gameplay voor, terwijl ze ons onderdompelen in een prachtig vormgegeven wereld bevolkt door de meest gruwelijke figuren die je je kan indenken. Alleen die lange laadtijden zijn wat jammer, maar goed. Ik weet alleszins waar ik me de volgende weken mee ga bezighouden.

Nico: Bloodborne is een exclusive die je zeker niet over het hoofd mag zien. Met een zeer uitdagende, maar verslavende game weet From Software een duidelijke indruk achter te laten in het geheugen van de spelers. Combineer dit met schitterende audio, dito graphics en een sterk verhaal, en je beseft dat je deze als hack-and-slash fan niet mag laten liggen. Het is tijd om wat monsters om zeep te helpen en Yharnam te verlossen van de “Night of the Hunt”.

Pluspunten

  • Vaag, maar interessant verhaal
  • Moeilijke, maar diepgaande gameplay
  • Diverse wereld vol gevarieerd gespuis
  • Audiovisueel top!

Minpunten

  • Lange laadtijden
  • Hoge instapdrempel