Review: DOOM

Review: DOOM – Ik heb lang uitgekeken naar de release van DOOM, dat allemaal dankzij die overdonderende gameplay trailer welke ik vorig jaar tijdens Bethesda’s E3 persconferentie in Los Angeles te zien kreeg. Die beelden zagen er letterlijk zó bruut en over-the-top uit, dat mijn interesse direct was gewekt. Na tussendoor een open beta te hebben gespeeld, was het afgelopen vrijdag dan eindelijk zover en mocht ik het review exemplaar van de postbode in ontvangst nemen. Geheel volgens planning heb ik mijzelf toen dat weekend en de dagen erna vrijwillig laten opsluiten in de hel. Nu er een week voorbij is en ik flink wat tijd heb kunnen spenderen aan deze game, deel ik hier graag mijn bevindingen met deze review.

Ontwaken en gaan met die banaan

Het begin van de campagne van DOOM zet direct de toon voor de rest van wat je voorgeschoteld gaat krijgen. Geen geforceerde cut-scenes die je in het begin kennis proberen te laten maken met het verhaal; nee, hier word je direct in de actie gedropt en aan je lot overgelaten. Wanneer je aan het begin van het verhaal ontwaakt, lig je vastgeketend op een bed, maar dit duurt niet lang. Voordat je het weet, heb je een naderende vijand (Possessed) zijn hoofd kapotgeslagen en sta je met een pistool op de andere vijanden te knallen die op je afkomen.

Het is letterlijk gelijk gaan met die banaan en daarbij is het wel zo prettig dat je snel je eigen harnas krijgt aangemeten. Na vervolgens het uitdrukken van een aantal ogen van de volgende vijanden die je tegenkomt, krijg je gelijk een shotgun in je handen gedrukt. De actie voert hier dus al snel de boventoon en dat is wat ons betreft zeker niet erg. In deze DOOM staat de actie centraal en speelt het verhaal zich meer op de achtergrond af. Wat ons betreft geen verkeerde keuze, aangezien een zwaarwegend verhaal hier juist afleidend zou kunnen werken.

Om echter toch nog even terug te komen op dát verhaal: we kunnen het immers niet geheel onbenoemd laten. Je bent de bekende naamloze DOOM marinier die wederom op Mars terugkeert. Een wetenschappelijk project heeft ertoe geleid dat ergens een poort naar de hel is opengezet, met als resultaat dat hierdoor allerlei verschillende demonen hun weg naar deze planeet hebben gevonden. Het is aan jou om deze poort tot de hel te sluiten, waarbij je uiteraard alles wat op je pad komt finaal aan gort moet schieten.

Minder horror en minder verrassing

Van het verhaal schakelen we weer over naar de eerder genoemde actie waar je direct bij betrokken raakt. Gedurende het spelen van de gehele campagne zullen er weinig ‘rustige’ momenten zijn waar je even op adem dénkt te kunnen komen. Zoals je die meer in DOOM 3 had, waarbij je bijvoorbeeld schurende nagels over de muren hoorde gaan om vervolgens oog in oog te staan met een groot monster. In DOOM zijn die momenten weggelaten; je wordt gedurende het verhaal juist regelmatig voorbereid op de momenten dat je met meerdere demonen te maken krijgt. Die verzamelen zich dan vaak met z’n allen in grote ruimtes rondom zogenaamde ‘Gore Nests’ die jij moet vernietigen.

Dat concept houdt aan, waardoor het verrassingselement in die zin op een gegeven moment wel verdwijnt. Weet je het hart uit zo’n duivels nest te rukken? Dan zal de actie daarna zeer hevig zijn, waarbij alle monsters van verschillende kanten op je af zullen komen. Neem daarbij van ons aan dat het angstzweet je alsnog behoorlijk uitbreekt wanneer je bijvoorbeeld op een Revenant, een Baron of Hell en een Cyber Mankubus aan het knallen bent, terwijl je tevens merkt dat er een grote Cyber Demon achter je staat.

Snel meer wapens en lastig doodgaan door upgrades

Gelukkig krijg je al vrij snel de beschikking over meerdere brute wapens, zoals onder andere een Plasma Rifle, Heavy Assault Rifle of een Chaingun. Als speciaal wapen heb je onder andere een kettingzaag en de BFG9000 (onze twee favorieten), waarmee je al het gespuis op meerdere manieren kapot kan maken. Je hebt tevens je eigen vuisten om demonen op een meer bloederige wijze ledematen afhandig te maken of om hen de ogen uit te drukken. Dat zijn de zogenaamde ‘Glory Kills’ die je kan maken wanneer zij oplichten, ten teken dat ze op dat moment zeer zwak zijn.

Dood gaan is in deze DOOM ook meer een uitzondering, omdat je vrijwel altijd veel ammunitie, health of armor kan vinden, dat verspreid door de levels heen ligt. Daarbij krijg je extra healthpunten op het moment dat je een Glory Kill uitvoert of wanneer je een monster kapot knalt, juist wanneer je eigen gezondheidsmeter bijna leeg is. Verspreid door de levels heen zijn er tevens een aantal power-ups te vinden die je tijdelijk een voordeel geven.

Zo heb je ‘Haste’, waarmee je sommige wapens sneller kan opladen en waarmee je sneller kogels kan afvuren. ‘Quad Damage’ zorgt er weer voor dat je wapens en granaten sterker zijn en met Regeneration wordt je gezondheid tijdelijk aangevuld, alsook je schildpunten. Je wordt zo bepaald niet aan je lot overgelaten, wat ook nog eens onderstreept wordt door speciale gloeiende balletjes (Argent Energy) die je op geheime plekken kan vinden. Daarmee kan je je gezondheidsmeter vergroten en meer schildpunten of ammunitie verkrijgen. Tevens mogen de punten waarmee je je wapens kan verbeteren niet onbenoemd blijven; die verzamel je door zoveel mogelijk vijanden af te slachten of door Gore Nests te vernietigen.

Verzamel Preator Tokens en zoek Demon Runes

Ten slotte heb je nog de Preator Tokens en de Demon Runes. Preator Tokens kan je oppakken bij lichamen van Elite Guards die op geheime locaties liggen. Hiermee kan je de eigenschappen van je Preator Pak verbeteren. Je bent hierdoor onder andere beter beschermd tegen explosies en je kan je in-game kaart aanpassen, waardoor er meer geheime locaties zichtbaar worden. Tot slot heb je nog Demon Runes die je her en der tegenkomt; dit zijn aparte challenges die je afwerkt in een aparte ruimte.

Denk hier bijvoorbeeld aan het afschieten van een aantal vijanden binnen een bepaalde tijd of aan het verzamelen van een aantal speciale objecten. Wanneer je zo’n challenge behaalt, kan je die Rune ook instellen als een speciale perk. Daardoor kan je bijvoorbeeld ook meer ammunitie bij je dragen of je kan jezelf sneller voortbewegen na het maken van een Glory Kill. Al deze extra’s zul je normaal gesproken niet in je eerste playthrough kunnen vinden en dus biedt dit een aanleiding om de campagne opnieuw door te spelen.

Grafisch netjes, minder variatie en een puike framerate

Gedurende het verloop van verhaal bivakkeer je alleen op de ruimtebasis op Mars en een aantal keer zul je tevens de hel betreden. Daarbij moet gezegd worden dat DOOM grafisch gezien een prima prestatie levert. DOOM is dan ook een game die hier zeker boven de middenmoot uitstijgt. Alles, van de basis op Mars tot aan de hel, wordt sfeervol in beeld gebracht. De fraaie belichting zorgt er daarnaast voor dat objecten of bepaalde details scherp in beeld komen. Als we hier echter dan toch een klein punt van kritiek mogen spuien, dan is het alleen dat de afwisseling hier niet echt groot is. Daarmee doelen we op de speelwereld zelf. Je loopt namelijk grotendeels rond in de ruimtebasis op Mars en daarnaast loop je ook nog rond in de hel en dat is het dan; meer variatie hierin zou fijn zijn geweest.

Naast dat de game er dus gewoon goed en verzorgd uitziet, bevat het ook nog eens een puike soundtrack. Monsters maken nog steeds lekker smerige geluiden en wanneer je in een hectisch gevecht terechtkomt zwelt ineens een flink metal nummer aan om je nog eens extra opgejaagd te laten voelen. Wat daarnaast zeker niet onbenoemd mag blijven, is dat de framerate zich ook nog eens prima weet te houden. Echt géén enkel moment hebben we meegemaakt waarop deze ook maar één keertje inkakte. Dat is een bijzonder knappe prestatie te noemen, zeker als je het afzet tegen flink wat andere games die inmiddels zijn verschenen.

De multiplayer…

…is absoluut vermakelijk te noemen. Je hebt hier zes verschillende modi, waarbij je tevens nog twee combinaties van drie losse modi kan spelen. Je hebt hier onder andere standaard Team Deathmatch, Soul Harvest (een afgeleide van Kill Confirmed) en Domination. Onze favoriet is hier echter de modus Frieze Tag, waarbij je het in twee teams van zes tegen elkaar opneemt. Wanneer je hier een tegenstander dodelijk raakt, bevriest diegene en kan hij alleen nog ontdooid worden door een teammaat. In de multiplayer heb je tevens flink wat mogelijkheden om je mannetje, zijn harnas en alle wapens aan te passen. Je kan daarnaast, hoe hoger je in rang stijgt, Hack modules vrijspelen en maximaal drie daarvan kan je opnemen in je uitrusting.

Die kan je weer inzetten om meer XP te verdienen, maar je kan ze bijvoorbeeld ook inzetten om direct de locatie van je vijand te onthullen, die je even daarvoor heeft gedood. Daarnaast speel je vrij snel meer wapens en nieuwe demonen vrij, die je weer in kan zetten als ‘Special.’ Wanneer het je overigens lukt om tijdens een potje in de multiplayer zo’n monster te worden, dan voel je je echt een baas. Tot slot heb je hier nog de welbekende challenges voor onder ander je wapens, demonen en meer. Weet je die te behalen, dan kan je nog sneller meer XP vergaren. Het is verder alleen jammer dat je (zeker in het begin) redelijk snel stijgt in rang en dat je vervolgens alles ook vrij snel hebt vrijgespeeld. Hierdoor is de multiplayer op dat vlak naar onze mening net even iets te gemakkelijk van structuur.

Snapmap kent een eenvoudige opzet

Naast de singleplayer en multiplayer heb je tevens nog Snapmap waar je mee aan de slag kunt gaan. Hier kan je middels een aantal eenvoudig tutorials leren hoe je zelf levels in elkaar kan zetten, die je ook nog eens online kan delen met anderen. Je kan hier van alles gebruiken; denk aan level inrichting, monsters en meer. Wel zit hier enige beperking in, in de vorm van een limiet. Zo is het bijvoorbeeld niet mogelijk om je eigen map helemaal vol te stouwen met alleen maar Cyber Demons of Imps. Wat op zich best logisch is, anders schiet het bouwen van maps z’n doel een beetje voorbij. Het moet immers wel leuk blijven, nietwaar?