In actie gezien: Vampyr

In actie gezien: Vampyr – Dontnod heeft sinds de aankondiging van Vampyr zo nu en dan wat details laten vallen. Ook hebben ze screenshots en videobeelden met ons gedeeld, maar de echte informatie kwam pas na een presentatie op de E3. Vampyr is een titel die nog een beetje onder de radar zweeft op dit moment. Dat is gezien de drukte qua games momenteel misschien niet heel gek; toch is het wel een game om in de gaten te houden, omdat het interessante dingen belooft te doen. De rol als vampier aannemen is niet bijzonder in games, in de context van Vampyr echter wel.

En toen had je ineens een vampierenvirus…

Vampyr speelt zich vlak na de Eerste Wereldoorlog af. De wereld is verscheurd door al het geweld, de vele doden, ziektes en ellende die deze oorlog voortbracht. Eén van de overlevenden is Jonathan Reid die op het slagveld vooral bezig was om gewonden te helpen. Na zijn terugkeer naar Londen lijkt het gevaar echter niet te zijn geweken. Ja, de oorlog is voorbij, maar het gevaar schuilt nu in een ander hoekje, namelijk dat van ziektes.

Jonathan is een arts en zijn morele verplichting doet hem een drang opleggen om koste wat het kost mensen te helpen die zijn hulp nodig hebben. Dat heeft hij altijd al gedaan en dat tracht hij ook bij zijn terugkeer in Londen weer te doen. Hij heeft echter op merkwaardige wijze een virus opgelopen dat hem inwendig doet veranderen in een vampier. Het probleem is alleen dat Reid geen enkel idee heeft hoe hij dit opgelopen heeft en hij weet al helemaal niet hoe hij er vanaf komt. In de tussentijd duiken er meer vampieren op en dat zorgt voor een dermate grote chaos, dat de Spaanse griep er niets bij is.

De morele belemmering

Vampieren hebben altijd een onstilbare dorst naar menselijk bloed en waar andere vampieren zich gulzig uitleven op de hals van willekeurige voorbijgangers, worstelt Reid met morele dilemma’s. Reid heeft namelijk precies dezelfde drang naar bloed, maar zijn beroepsgroep stelt hem juist in het tegenovergestelde daglicht. Wat ben je immers als arts waard als je tegelijkertijd mensen doodt omwille van hun bloed? Dat is de rode lijn die continu voor lastige situaties zal zorgen in de game. Dontnod weet een simpel doch interessant thema aan de game toe te voegen, waarin je geheel vrij bent om dat te interpreteren en uit te voeren.

Je bent gedurende het avontuur geheel vrij om mensen aan te vallen en je dorst te stillen. En dat is waar een interessant gameplay element om de hoek komt kijken. Je zult namelijk XP verdienen als je mensen helpt, maar je krijgt het veelvoudig terug als je mensen doodt, want dat sluit aan op je vampier zijn. Deze XP kan je vervolgens inzetten om nieuwe mogelijkheden vrij te spelen die je weer goed kunnen helpen in je avontuur. Sommige mogelijkheden heb je dus dringend nodig, maar ben je in staat om mensen te doden, want dat kan weer gevolgen hebben. Niet alleen in moreel opzicht, maar ook in gameplay opzicht.

Dood is dood

Als jij besluit je lusten te botvieren op een lokale handelaar, dan zal deze kerel niet terugkeren. Dat is op zich voor het avontuur niet erg, maar als je dan iets wil verhandelen, zit je met het probleem dat deze handelaar verdwenen is. Je zult dus een ander moeten zoeken en als je ze allemaal doodt, tja… dan wordt het lastig om handel te drijven. Sterker nog, de stad Londen in deze game heeft vier districten en als jij op een moordzuchtige tour gaat, dan bestaat er een kans dat een district volledig uitgestorven raakt en dat het stadsbestuur dit gebied zal afsluiten.

Als je dan toch die dorst naar bloed wil stillen, dan kan je een moreel iets beter te verdragen optie kiezen. Namelijk het jagen op criminelen en hen gebruiken als voeding voor je vampier. Als je er veel te pakken krijgt, speel je logischerwijs nieuwe mogelijkheden vrij. Deze lopen uiteen van op korte afstanden teleporteren, gedachten controleren en meer. Die laatste is bijvoorbeeld handig om een slachtoffer te controleren en naar een stil gebied te brengen, zodat je deze kan uitischakelen. Het teleporteren is dan weer handig om snel van A naar B te geraken, terwijl je niet op wil vallen tijdens het ronddwalen.

Je hebt namelijk ook te maken met vijanden in de game die toebehoren tot een eeuwenoude orde. Dit zijn de zogenaamde vampierjagers en die hebben ook voor jou geen ontzag. Je kunt de strijd met ze aangaan, maar ook kan je ze ontwijken. Desalniettemin is het dus belangrijk dat je wel goed op blijft letten gedurende je tochten door de stad. Mocht je onverhoopt in een gevecht raken: deze jagers zijn ervaren vechters en kunnen enige uitdaging vormen. Daarnaast zijn er ook nog bovennatuurlijke vijanden die het je wat moeilijker zullen maken.

Dwalen, praten en onderzoeken

Het Londen van Vampyr bestaat zoals gezegd uit vier gebieden. Zo is er het beroemde Whitechapel evenals een haven, een middenstand gebied en natuurlijk een gebied waar de rijken wonen. Je bent min of meer vrij om te gaan waar je wilt, aangezien de game een semi-open wereld biedt. Hoe dat precies bedoeld werd, konden we niet opmaken uit de demonstratie, maar we hebben de indruk dat elk van de vier gebieden geheel vrij toegankelijk is, maar dat ze alle vier van elkaar zijn afgesplitst. In deze gebieden kan je vrij rondlopen, vrij mensen aanvallen en vrij met mensen praten.

In de dialogen die je voert, krijg je vervolgens opties tot je beschikking die een gesprek een bepaalde kant op kunnen duwen. Handig om te onthouden is dat de hamvraag altijd rond blijft zweven, namelijk: “Hoe ver wil je gaan?”. Want hoe verder je gaat, hoe sterker je wordt. Maar de prijs die je betaalt, is ook niet mis. Cruciale figuren kunnen immers verdwijnen en hele stadsdistricten kunnen uitgestorven raken. Je hoofddoel is in ieder geval om te achterhalen waar de oorsprong van de vampieren ligt en wat je hier aan kan doen.

Hoe je dat gaat beleven en uitvoeren, is geheel aan jou. Men probeert je zoveel mogelijk vrijheid te geven waarbij elke actie een consequentie heeft en dat kan gevarieerde avonturen opleveren per speler. Zo is het vampier zijn op zichzelf qua mogelijkheden dat het biedt al een morele kwestie, maar het gaat verder dan dat. Zo demonstreerde men de dood van een man – door toedoen van Reid – waarbij je als speler de laatste gedachte las van deze kerel. Hij dacht aan zijn zoon, wie zou er voor hem gaan zorgen en zal hij wel goed terechtkomen?

Tja… dat soort situaties krijg je voorgeschoteld en wat moet je dan doen? Je kunt het jochie laten verrotten, maar ook kan je hem opzoeken om hem bij te staan als een morele tegoeddoening naar jezelf toe. Wat de game slim doet om het persoonlijk te maken, is dat elke NPC een eigen karakter, verhaal en naam kent. Niemand is hetzelfde en iedereen heeft zijn eigen geschiedenis, geheimen, issues en meer. Kortom, Vampyr is als third-person actiegame meer dan alleen vampierenactie, je zult continu met je neus op de feiten gedrukt worden naargelang jouw acties.

Voorlopige conclusie

Dontnod heeft ons met Vampyr op de gamescom een indrukwekkende presentatie bezorgd. Sterker nog, het was één van de betere presentaties die we hebben bijgewoond. Puur vanwege het feit dat de ontwikkelaar gepassioneerd over haar game aan het vertellen was en omdat het interessante dingen tracht te doen met de gameplay. De morele belemmeringen die hier van invloed kunnen zijn, geven het een interessante draai, want ook al heb je daar niets mee, alsnog kan dat invloed hebben. Alles wat je doet, heeft namelijk effect, waardoor goed nadenken over je acties een must is. Dat klinkt op papier en tijdens de uitleg als muziek in de oren, maar of de game ook daadwerkelijk slaagt in haar idee, is afwachten. We zien er in ieder geval de potentie wel van in, wat ons des te meer benieuwd maakt naar het uiteindelijke resultaat.