Review: Marvel’s Guardians of the Galaxy: The Telltale Series – Episode One: Tangled up in Blue

Review: Marvel’s Guardians of the Galaxy: The Telltale Series – Episode One: Tangled up in Blue – Alles wat Marvel in de bioscoop uitbrengt, lijkt wel automatisch een goudmijn te zijn. Het ene na het andere record wordt verbroken en de omzet lijkt alleen maar te stijgen. Zo zijn we nu eigenlijk aangekomen bij de wat meer obscure series, zoals Ant Man, Doctor Strange en ook de Guardians of the Galaxy. Die laatste werd al helemaal een hit door de flinke dosis humor en geweldige soundtrack. Telltale Games brengt ons nu een serie gebaseerd op deze hit en de timing had eigenlijk niet beter kunnen zijn nu de tweede film net in de bioscopen draait.

We beginnen met een knal

De Guardians zijn rustig onderweg wanneer ze een kreet om hulp ontvangen van het Nova Corps, een soort van ruimtepolitie. Hier bepaal je eigenlijk al een beetje welke richting je op wilt gaan, gezien je tijdens de dialoog als Star-Lord al diverse keuzes mag maken. Kort na de onderhandelingen met Nova Corps storten de Guardians neer op een planeet en gaan ze op onderzoek uit. Een oude bekende laat hier zijn gezicht zien, namelijk Thanos. In zijn bezit is een soort relikwie dat hem totale macht over het heelal kan geven. De Guardians verslaan hem echter en nemen de relikwie mee.

Dit relikwie zorgt ervoor dat Star-Lord in een soort trance raakt, waardoor hij zijn moeder weer ziet, die hem lijkt te vertellen dat ze nog leeft. Hoewel het haast wel een droom moet zijn, wil Star-Lord toch op zoek gaan naar zijn mogelijk nog levende moeder. Ondertussen krijgt Star-Lord ook nog te maken met een ander persoon die de relikwie wilt bemachtigen, namelijk Hala the Accuser. Dit is één van de laatste overlevenden van het alien-ras genaamd ‘Kree’ en de relikwie kan dit ras weer helpen om totale uitsterving te voorkomen. Kortom, Star-Lord krijgt met verschillende zaken te maken en dat alles vormt een opmaat voor meer.

Snelle keuzes

In deze episode speel je als Star-Lord en maak je dus ook de keuzes in zijn schoenen, maar de rest van het team is uiteraard ook van de partij. Elk teamlid heeft zijn eigen karakteristieke eigenschappen. Gamora is een nobel persoon, Drax is een echte krijger, Rocket is wantrouwend en denkt voornamelijk in zijn eigen belang, en Groot… Is Groot. Elke keuze die je maakt, beïnvloedt hoe het team over je denkt. Je komt echter al snel tot de conclusie dat je niet iedereen tevreden kan houden, zoals vaker het geval is bij Telltale games. Rocket gedraagt zich eigenlijk als een rotzak tegen iedereen behalve Groot, dus wanneer je de kant van Gamora of Drax kiest, keert Rocket zich tegen jou en vice versa.

Typisch Telltale…

Ook Guardians of the Galaxy is geen uitzondering op de gebruikelijke Telltale formule. Je loopt wat rond, onderzoekt wat dingen, maakt keuzes en voltooit wat quick-time events. Noemenswaardig zijn de raketlaarzen van Star-Lord, die ook een functie hebben in het spel. Door de laarzen te activeren, kan je naar diverse verdiepingen in bijvoorbeeld een ruïne vliegen. Dit zorgt voor een extra dimensie wanneer je aan het verkennen bent én het past perfect in het thema. Wat ons betreft dus een geslaagd extra gameplay element, waarmee deze game zich toch wat doet onderscheiden van andere Telltale games.

…Typisch Telltale

Iets dat we veel zien terugkomen in de games van Telltale, zijn problemen met de framerate of zelfs een abrupte bevriezing tijdens de actie. Guardians of the Galaxy is hierin helaas geen uitzondering. We hebben in het anderhalf uur van deze episode in totaal vijf momenten meegemaakt waarop het beeld gewoon voor meerdere seconden stil stond. Dit is simpelweg onacceptabel, vooral voor een game die absoluut niet veel van de PlayStation 4 vraagt, gezien de engine nagenoeg ongewijzigd is gebleven sinds The Walking Dead. Een kleine reminder: die game stamt alweer uit 2012.

Genot voor het oor

Net als in de film worden we in deze game getrakteerd op wat lekkere nummertjes uit de 70’s. Het is moeilijk om geen grijns op je gezicht te krijgen wanneer Livin’ Thing van ELO uit je speakers knalt. De nummers gaan gewoon lekker door de game heen. We hopen dat Telltale dit ook op deze manier blijft toepassen en het in latere episodes niet geforceerd gaat aanvoelen. Ook niet onbelangrijk bij een verhaal gedreven game, is de voice-acting en die is gelukkig weer van prima kwaliteit, zoals we gewend zijn van Telltale.